Gerritschinkel.nl Columns & meer

Canon van de Goudse sportwereld

Vorige week werd de canon van de Nederlandse Geschiedenis bekend gemaakt. En zoals altijd wanneer er sprake is van een keuze werd er deze keer ook weer goedkeurend en afkeurend over gesproken. Pim Fortuyn, W.F. Hermans, Harry Mulisch, Coen Moulijn en de Kruistochten werden om diverse redenen gemist. Kortom, over smaak valt niet te twisten. En je kunt nu eenmaal maar 50 namen noemen in een top 50. 

Deze canon bracht mij op het idee om een canon van de Goudse sportwereld op te stellen. En net zoals bij de canon van Frits van Oostrom zal er ook op mijn keuze ongetwijfeld verschillend worden gereageerd. Maar daar zit ik niet mee. En als u het er niet mee eens bent dan weet u mij ongetwijfeld te vinden.

Hier komen ze in alfabetische volgorde: Jan Baaiman, Leen Bezem, de scheidsrechtersfamilie Blom, Ria Boot, Jan Bredie, Cees Brem, Pieter Britsemmer, Joop Cabout, Dick van Dijk, Edith van Dijk, Walter Donk, Mario den Edel, Piet Frederiks, Ben Frieling, Bert Graafland, Erik Gras, Gerda Groenewoud, Fred de Gruyl, Piet de Gruyl, Ton de Gruyl, Bert Hertog, Lieneke van den Heuvel, Han Huisman, Martin de Jager, Piet de Jong, Chris Karelse, Arie Kasbergen, Aad Kraan, Dennis Kraan, Ennie Krom, Walter de Mooij, Piet van Mullem, Andrea Nuyt, G.W. Oussoren, Dicky Palyama, Nanne Prevo, Piet Prevo, Erno Prosman, Pim Prusschen, de firma Raghunath, Bert Reparon, Frits Scheurkogel, Ingrid Scholten, Dolf van der Speld, Bart van der Sprong, Ger Terlouw, Cees van der Tooren, Cor Verkaik, Harry Vervoort, Jan Zuiderlaan, en Jaap Zweere.

Zo, dat is er uit. Daar staan ze, de vijftig mensen die in mijn ogen de Goudse sport duidelijk op de kaart hebben gezet. Mijn lijst was nog groter, maar 50 is 50. Ik heb niet eens de vele vrijwilligers genoemd zonder wie de sport natuurlijk niets is. Er is niet zoals bij de canon van de geschiedenis sprake geweest van een studie van pakweg een jaar door een groep geleerden. Maar ik heb over deze namen echt nagedacht en ruggespraak gehouden met mijn geheime bron die ik natuurlijk lekker niet prijs geef.

Ook deze canon is ongetwijfeld aan discussie onderhevig, dat hoop ik in ieder geval, want wie ben ik. Ik heb gelukkig de wijsheid ook niet in pacht. En nu maar schieten beste lezers. Pak uw geweer, uw pistool of uw pijl en boog en reageer. Dan maken we er binnenkort samen een hele mooie canon van. Ik wacht met spanning uw reacties af.

Lingo

Wat een simpele mededeling van Ton. F. van Dijk, zendercoördinator van Nederland 1 niet te weeg kan brengen. Hij deelde de goegemeente doodleuk mee dat het populaire woordspelletje Lingo per 1 januari 2007 van de buis dient te verdwijnen. Naar dat spelletje kijken volgens hem alleen oudere mensen en aangezien hij kijkverjonging wil doorvoeren, kan Lucile Werner wat hem betreft met pensioen. De wereld was te klein natuurlijk. Ieder zichzelf respecterend radio- en televisieprogramma besteedde er aandacht aan. Het nieuws beheerste de voorpagina’s van alle kranten. Het rapport dat de oorlog in Irak sinds de inval van de Amerikanen aan meer dan 665.000 mensen het leven heeft gekost werd naar de achtergrond gedrongen. Sancties voor Noord Korea, ja, maar in de marge. Iedereen stond op zijn achterste benen. Zelfs leden van de 2^e Kamer ontwaakten en er werden kamervragen aangekondigd. Premier Balkenende begon er zijn wekelijkse interview met Ferry Mingelen mee. Wat gebeurt er toch allemaal beste mensen. Nog even en de Veiligheidsraad komt weer in spoedzitting bijeen. Kan Kofie Annan nog even zijn laatste klus klaren. Maar Nederland staat op tilt. Ik vroeg tijdens de voetbalwedstrijd Jodan Boys - BVCB aan een aantal oudere supporters wat zij er van vonden. En inderdaad, zonder uitzondering sprak iedereen er schande van.

Het zal mij worst zijn als Lingo van de buis verdwijnt. Ik kijk er nooit naar. Mij interesseert het geen ene malle moer. Maar ik kan mij wel voorstellen dat veel mensen met plezier naar dit spelletje kijken. Ik kan zo een tiental programma’s opnoemen die wat mij betreft eerder aan de beurt komen om te verdwijnen, maar wie ben ik om dat te roepen.

Weet u wat ik echt een schande vind. Dat de REKAM de euvele moed heeft gehad om de BBC van de kabel in Gouda te halen. Wie zijn zij wel om te bepalen dat ik mijn favoriete sportprogramma op de zaterdagavond niet meer mag zien. Match Of The Day is een sportprogramma dat die naam echt verdient. Er wordt ook in gepraat, maar vergeleken met het gereutel in de Nederlandse sportprogramma’s is MOTD een Sportwalhalla. De onderkoelde Britse humor van Gary Lineker hoor ik duizend maal liever dan het plichtmatige clichéachtige geblaat.

Naar Gouwestad Sport luisteren veel mensen. En ik weet uit betrouwbare bron dat bij deze luisteraars veel oudere sportliefhebbers zijn. Stel je voor dat Gouwestad Sport zich alleen op jongeren moet richten omdat we anders moeten stoppen. Maar de van Dijken cs maken bij ons geen schijn van kans. Wij zijn er voor jong en oud.

Plassen

Vorige week had ik het over het merkwaardige mensensoort dat trainer wordt genoemd. Vandaag wil ik het met u hebben over een ander fenomeen, de merkwaardige sporter. Ook die heb je in alle soorten en maten. Het begon al eeuwen geleden toen er hardlopers waren die tientallen kilometers hard liepen om een boodschap aan het thuisfront over te brengen. Vaak was dat geen goed nieuws en de boodschapper moest het ontgelden. Hij werd vakkundige een kopje kleiner gemaakt. Maar het zou kunnen dat de boodschappers niet wisten wat er op het spel stond, anders hadden ze wel een straatje omgelopen.

De merkwaardigste voorbeelden zijn er in de denksporten te noemen. In 1972 kon iedereen genieten van de strappatsen van Bobby Fischer in zijn match tegen Boris Spasski. Fischer stelde tijdens die match de meest waanzinnige eisen maar werd uiteindelijk wel wereldkampioen. De huidige WK schaakwedstrijd tussen Kramnik en Topolov is ook weer een voorbeeld van merkwaardige topsporters. Kramnik had acute plasproblemen en het toilet is in deze partij nog nooit zo vaak bezocht. Als ze er een toiletjuffrouw hadden neergezet dan had deze dame van de fooien kunnen gaan rentenieren.

En we hadden onze eigen dammer Jannes van der Wal, volgens velen zo gek als een deur. Versliep zich rustig in de trein op weg naar een kampioenschap. Een merkwaardige doch naar het schijnt aardige jongen die helaas op veel te vroege leeftijd overleed. Het verhaal gaat dat hij op zijn sterfbed nog even het allereerste doordamtoernooi organiseerde.

In de voetbalwereld gooiden de afgelopen weken de nodige voetballers hun eigen glazen in. Je moet maar durven. Van Nistelrooij en van Bommel kunnen het voorlopig wel schudden. Maar Robert van B. van Gouda moet dat niet willen. Kom op man, laat je talenten niet verloren gaan.

Ik heb een zwak voor deze sporters. Zij zijn toch de jus op de aardappelen, de sambal op de rijsttafel en de slagroom op de taart. Zouden we in Gouda ook zulke fenomenen hebben. Ik kan mij er zo gauw niet een voor de geest halen, maar ze zullen er ongetwijfeld zijn. Kom op waterpoloërs van GZCDONK, stook de kachel van de Tobbe hard op. En als Erno Prosman van Damlust nu eens stiekem twee vakjes uit het dambord haalt. En er moet toch wel een Goudse korfballer te vinden zijn die de soms omstreden plastic mand eens met afstotende verf insmeert. Ik blijf op zoek naar zulke mensen en hoop ze te vinden.

Zoek de bal

“Rechtdoor, ga rechtdoor; kom op; koppie d’r bij houwe; hoeken; bal bal; aktie prima, volgende bal; bal zoeken; eigen zone; volgen die man, die bal; zoek op, zoek op; benut het veld; wel die actie maken mannen; kom op, zuiver spelen; coachen, geef aan; tijd nemen; voetballen; binnen binnen; breng in; nog een keer coachen, goeie actie”.

Waar heeft die columnist het over zult u denken. Zijn dit verhaspelde teksten uit een reclamefolder? Zijn dit oorlogsbevelen van een commandant in Uruzgan? Zijn dit de eerste Nederlandse woorden van een asielzoeker die zojuist is geslaagd voor het  inburgeringexamen?

Nee, het zijn flarden van een constante stroom bevelen die een voetbaltrainer afgelopen zaterdagmiddag het veld in slingerde in de hoop dat zijn spelers er baat bij zouden hebben. En behalve bevelen kon het publiek ook genieten van een voorraad gebaren die de spelers volgens mij soms niet eens zagen. Het verbaast me dat de trainer in kwestie na 90 minuten zijn stembanden nog heeft. En toch is het een heel aardige man die Willem den Besten.

Trainers, je hebt ze in alle soorten en maten. Luid roepende en gesticulerende trainers. Trainers die als zoutpilaren langs de lijn staan en waarbij je je afvraagt of ze nog leven. Trainers die vastgeklonken lijken aan de bank. Trainers die met brede armgebaren hun ongenoegen over de beslissingen van de scheidsrechter tonen. Je hebt arrogante trainers. Je hebt trainers die de benaming gentleman met ere kunnen dragen. Je hebt types als Cor van der Geest die door zoonlief regelmatig tot de orde moet worden geroepen. En je hebt clowns.

Gemakkelijk zijn vaak ook de commentaren na afloop van de wedstrijd. Trainers als José Mourinho en Louis van Gaal die doodgemoedereerd beweren dat zij de beste wedstrijd van hun team tot nu toe hebben gezien, terwijl er gelijkgespeeld of zelfs verloren werd. Louis van Gaal zag ik trouwens afgelopen zaterdag optreden tijdens het congres van het CDA. Het moet niet gekker worden.

Trainers zijn over het algemeen aardige mensen. Afgelopen zondag sprak ik Rens Binken die zojuist zijn Gouda afgedroogd had zien worden door Haastrecht. Lijden was er niet bij volgens hem. “Leiden is een stad in Zuid Holland”. “Er zijn ergere dingen op de wereld”. Medelijden hoefde ik niet te hebben. Klasse Rens, die punten komen echt wel (hoop ik in ieder geval). En de beste trainers zitten uiteraard op de tribune of staan langs de lijn.

Paal centraal

Korfbalvereniging Reeuwijk speelde afgelopen zaterdag tegen een korfbalvereniging met de ludieke naam PAAL CENTRAAL. Mijn interesse werd gewekt en ik vroeg me af waar deze club vandaan komt. De bewuste club blijkt een studentenvereniging uit Delft te zijn. De naam zal ongetwijfeld tijdens een bacchanaal of een ontgroeningceremonie zijn verzonnen. En daar blijft het niet bij. Het clubblad heet Paal Verbaal en uiteraard gaan ze digitaal, Paal Digitaal wel te verstaan.

Ik ben dol op namen en dan vooral ludieke. Als ik een sportwedstrijd in Gouda moet verslaan ben ik altijd op zoek naar de achtergronden van de tegenstander en de betekenis van de naam van de opponent. Zo kent iedere tak van sport zijn mooie clubnamen. De waterpolowereld barst van de vogels. Wat te denken van namen als ZV De Meerkoeten, ZV De Aalscholver, De Dolfijn, De Futen, De Kempvis, De Bruinvis. De Brabantse handbalvereniging Den Boemelaar, De Skerpskutters uit Friesland. Als die laatste naam niet voor treffers garant staat dan weet ik het niet meer. Ook de basketballers kunnen er wat van. De Kikkers uit Borne, Broeckland Lions uit Breukelen, Pekel Sharks uit Oude Pekela.

En dan die rugbyers, dat is helemaal lachen. Hier komen er een paar. Bokkerijders, Wrotters, Wild Rovers, De Duuvels en als klap op de vuurpijl de Middelburgse rugbyclub Oemoemenoe. Die laatste naam is ongetwijfeld verzonnen tijdens een mislukte scrum. Enkele jaren geleden stond ik in Middelburg op een camping naast het sportpark waar de bewuste rugbyclub ook zijn domicilie had.  Zoiets verzin je toch niet en ik moest natuurlijk wel even gaan kijken.

En uiteraard zijn er ook in de voetbalwereld aparte namen. En dan met name de afkortingen of zeker die alternatieve betekenis. Altior uit Langeraar. Volgens de overlevering betekenen de letters Alle Lullen Trappen In Omgekeerde Richting. In Hengelo was in het begin van de vorige eeuw een voetbalclub met de naam BEG, Bijen En Garven, tegenstanders spraken van Bulten En Gaten. DEM uit Beverwijk, Door Eendracht Macht, in de volksmond De Eeuwige Mesthoop of De Eeuwige Martelaren.

Dan is het in de Goudse sportwereld maar behelpen. Afgezien van enkele Griekse, Romeinse of Latijnse invloeden zijn er geen echte uitspringers. Voetbalclub Gouda, rugbyclub Gouda, tafeltennisclub Gouda, allemaal lekker simpel, hoewel daar niets mis mee is natuurlijk. Vollingo, volleybal in Gouda, is wel aardig vind ik.

Oh ja, Reeuwijk won de wedstrijd tegen de Delftse studenten van Paal Centraal met 12-6. De Reeuwijkers hadden natuurlijk de korf centraal gesteld en dat is wel zo handig.

Connie

Aldegonda Petronella Huberta Maria Palmen, beter bekend als de schrijfster Connie Palmen, veroverde in 1991 literair Nederland met haar debuutroman De Wetten. Ik moest het afgelopen weekeinde opeens aan de geliefde van oud minister H.A.F.M.O. van Mierlo denken. Ik was zaterdag bij de voetbalwedstrijd Jodan Boys–WDS. WDS kwam op voorsprong maar kon uiteindelijk de drie punten niet meenemen. De week ervoor overkwam Jodan Boys hetzelfde. Een 3-0 voorsprong was niet genoeg om te winnen. Het team van Willem den Besten verloor zelfs.

Afgelopen zondag was ik bij de wedstrijd ONA – RKDEO. De Nootdorpers namen de leiding maar ook zij stonden na 90 minuten met lege handen. Een paar kilometer verderop kwam DONK verrassend achter met 0-2, en ondanks het missen van een strafschop won het van oorsprong katholieke smaldeel van Patrick Akerboom. Zouden de opmerkingen van de paus dan toch echt verdeeldheid hebben gezaaid.

De Wetten dus. Je hebt veel wetten. De wet van Archimedes, de wet van Buijs Ballot, de wet van Murphy, de wet van  Meden en Perzen, etc. etc. En je hebt de voetbalwet dat wanneer je zelf niet scoort de tegenstander het wel doet. En zo langzamerhand ook de wet dat je eerst op achterstand moet komen alvorens je kunt winnen of desnoods gelijk spelen. Oké, ik geef toe, deze wet gaat niet altijd op. Olympia zou het graag willen, maar dat komt nog wel. Wat dat betreft is de wet van Meden en Perzen ook voor meerdere uitleg vatbaar.

Een andere voetbalwet zegt dat een team dat met een man minder moet spelen vaak extra krachten op doet en na het laatste fluitsignaal blij verrast van de mat stapt. Ik heb eens een trainer uitgedaagd om meteen maar met 10 man te beginnen, maar zo’n held ben ik nog niet tegengekomen. Wie stelt de daad? Mijn sympathie heeft hij.

Maar ik hoop niet dat de “voetbalwet van de achterstand” standaard wordt. Want dan is de spanning er toch snel af. Als sportverslaggever hou ik van onverwachte momenten. Ik wrijf me in de handen als ik kan berichten van een zeer omstreden, geheel onverdiende winnende treffer. En dat doelpunt moet dan liefst ook nog ver in de extra speeltijd vallen. Heerlijk. Voetbaltrainers zullen het vrees ik niet met mij eens zijn, maar dat is hun probleem.

Zou Connie Palmen trouwens een voetbalfan zijn? Als ik haar zie zal ik het haar vragen.

Nummer 913

Het was afgelopen vrijdag weer feest in de Goudse binnenstad. De Goudse Nationale Singelloop stond weer op het programma. Uren van tevoren waren al tientallen atleten aanwezig. Net als vorig jaar had ik me ook nu weer laten overhalen om de 10 km te lopen. “Over sport praten is gemakkelijk Schinkel, meelopen dat is wat anders” werd me te verstaan gegeven. En dat liet ik natuurlijk niet op me zitten. Vorig jaar eindigde ik in de achterhoede op een 553^e plaats. Mijn tijd bedroeg 1.10.24. Ik had me voorgenomen dit jaar binnen het uur te finishen.

De start was letterlijk explosief, maar mijn capaciteiten kennende startte ik voorzichtig. Links en rechts werd ik gepasseerd, maar daar trok ik me niets van aan. De aanmoedigingen langs het parcours deden me goed. Oude bekenden als Fred en Corrie de Gruyl, Piet de Jong en Jan Pol wisten niet wat ze zagen. Een verslaggever aan het echte werk.

Bij het ingaan van de 2^e ronde werd ik aangesproken door een mooie dame die me passeerde en vriendelijk vroeg of ze een slok water van me mocht hebben omdat zij de ravitaillering had gemist. Ik gaf mijn hele bekertje water, ze nam twee slokken, bedankte me en spurtte verder. Ik heb haar niet meer gezien.

Intussen waren de topatleten onder aanvoering van de 2 Kenianen me in vliegende vaart twee keer gepasseerd. Stug bleef ik mijn eigen tempo lopen. Na een lichte inzinking halverwege de 2^e ronde ging ik onder aanmoediging de laatste ronde in. Voor me zag ik niet zo veel mensen meer lopen, maar achter me hoorde ik zo links en rechts nog gerochel en gepuf dus de rode lantaarn was nog niet voor mij. Ik nam zelfs geen water meer aan want ik wilde niet als laatste eindigen. Op de brug van de Lage Gouwe hoek Naaierstraat riep iemand dat over 200 meter het bier koud stond. Dat gaf me zo’n stoot adrenaline dat ik zelfs een “sprint” trok. Na 1 uur en 5 minuten kwam ik over de finish.

Op internet las ik de volgende dag dat mijn tijd 1.05.10 bedroeg. Ik was daarmee op plaats 542 geëindigd. Ik was dus helaas niet in mijn opzet geslaagd om de afstand binnen het uur af te leggen. Die grens van 60 minuten moet dan volgend jaar maar worden geslecht. Heb ik iets om naar uit te kijken.

Eindelijk rolt de bal weer

De voetballiefhebbers hebben er wekenlang naar uitgekeken. Eindelijk is de nieuwe competitie weer gestart. De verwachtingen zijn hooggespannen en nu maar hopen dat het allemaal uitkomt.

JODAN BOYS wil dit seizoen de stap naar de 1^e klas maken en daarom was het een zeer koude douche dat afgelopen zaterdag met maar liefst 4-0 van Nootdorp werd verloren. Maar als je hogerop wilt moet je toch echt uit een ander vaatje tappen. 

Willem Dekker blijft ambitieus en de eerste punten zijn binnen ondanks het flauwe spel van zijn team tegen ZWAMMERDAM. Maar als er een schaap over de dam is volgen er zeker meer. Maar Dekker “let op uw saeck”.

OLYMPIA bleef met enige moeite in Poortugaal overeind en in deze lastige 2^e klas is iedere overwinning meegenomen en de eerste klap is een (euro)daalder waard. En een seizoen als vorig jaar wordt niet op prijs gesteld.

ONA is nog niet in goeden doen en de openingswedstrijd tegen OLIVEO ging verloren. Nu de scherpte nog even terugvinden en de trouwe supporters van de trots van Korte Akkeren zullen nog genoeg kunnen juichen. Opnieuw degraderen is geen optie.

DONK begon de competitie eindelijk eens anders dan “normaal”. In de hel van Cabauw werd zelfs de openingswedstrijd gewonnen. Maar het spreekwoord van de zwaluw zal Akerboom wel kennen hoop ik.

Het leeggelopen GOUDA van trainer Rens Binken verloor volgens “verwachting” dik van zijn liefde MOORDRECHT. De tijden van 1959 en 1960 zijn historie, maar aan afdaling naar de kelder van het amateurvoetbal moet ik niet denken.

GSV had een goede voorbereiding. Het team van Theo van Eck werd terecht de hemel in geprezen, maar afgelopen zondag bleek maar weer eens dat een goede generale nog geen garantie is voor succes. Maar ik weet zeker dat GSV nog verrassingen in petto heeft.

De bal rolt weer en hoewel ik het prettig vond dat het bruine monster deze zomer veilig was opgeborgen, ben ik toch blij dat ik elke zaterdag en zondag weer langs de lijn mag zitten en genieten van lekkere, spannende en vooral sportieve voetbalwedstrijden.