Gerritschinkel.nl Columns & meer

26jul/210

Olympische dromen

Juichend kwam ze over de finish. Haar armen wijd gespreid en een gouden blik in de ogen. Maar als snel werd Annemiek van Vleuten uit haar Olympische droom geholpen. Tellen is blijkbaar niet het sterkste punt van de Nederlandse sporters, want een dag daarvoor stond er ook een hockeyspeler te veel in het veld. Topsport heeft soms amateuristische trekjes.

Het is vallen en opstaan tijdens deze bizarre Olympische Spelen in Tokyo. Zo kwam er een einde aan de sportieve carrières van turner Epke Zonderland en tennisster Kiki Bertens. Olympisch kampioene Sanne Wevers ging ook roemloos ten onder. Bestuurlijke ellende had de turnsport in Nederland kapot gemaakt volgens haar, even vergetend dat haar vader ook een rol speelde. Maandagmorgen viel het doek voor mountainbiker Mathieu van der Poel. Even een plankje dat er niet was over het hoofd gezien en de Olympische droom aan flarden.

Een spelbreker is ook het coronavirus. Elke morgen wachten de atleten bibberend af of ze niet positief testen, met einde oefening als gevolg. Ik ben trouwens benieuwd of de voorspellers van het aantal medailles hier ook rekening mee hebben gehouden. Volgens Sportbureau Gracenote haalt Nederland maar liefst 48 medailles! Wetenschappers van de RUG zijn iets minder optimistisch maar komen toch tot 12 gouden, 11 zilveren en 11 bronzen plakken.

Nederland heeft nog veel ijzers in het Olympisch vuur, maar ik durf geen enkele voorspelling meer te doen. Onzekerheid is toch troef, maar dat heeft ook zo zijn charmes. Ik heb genoten van de boogschutters met een geweldige Steve Wijler. En wie had ooit gehoord van die 18-jarige Tunesische zwemmer Ahmed Hafnaoui die alle favorieten op de 400 meter vrije slag aftroefde. Van die Oostenrijkse wegwielrenster Anna Kiesenhofer had ik trouwens ook nooit gehoord.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
19jul/210

Op naar Tokyo

De 108e Ronde van Frankijk zit er weer op. Met winnaar Tadej Pogacar is er volgens veel kenners van de wielersport een nieuwe kannibaal opgestaan. Alleen de Vlaamse wielerfans nemen dit niet voetstoots aan want ‘wij hebben Wout van Aert’. Vlaamse commentatoren onder aanvoering van Michel Wuyts en José de Cauwer komen woorden te kort om de heldendaden van hun Wout de microfoon in te schreeuwen. Wout van Aert is inderdaad een fenomeen en als hij wil, wint hij zo lijkt het. Tijdritten, zware bergetappes en eindsprints, het maakt de man uit Herentals niet uit. De hele Tour uitrijden, even snel nog wat verplichtingen en zondagavond meteen in het vliegtuig naar Tokyo. Op naar de Olympische Spelen.

De Olympische Zomerspelen beginnen a.s. vrijdag. Even was er nog onzekerheid of er van uitstel geen afstel zou komen, want de doorsnee Japanner zit er blijkbaar niet op te wachten. Toch worden het een beetje vreemde Olympische Spelen. Lege tribunes lijken mij nu niet direct iets waar je als sporter van droomt. Geen luide aanmoedigingen en het traditionele Olympisch dorp zal ook geen oord van grote vreugde zijn. De Stille Spelen.      

Desondanks ben ik van plan de nodige uren voor de tv door te brengen, want als kijksport zijn de Olympische Spelen, door het gevarieerde aanbod, nauwelijks te overtreffen. Hoewel je wat mij betreft, maar wie ben ik, wel vraagtekens kunt zetten bij bepaalde sporten, zoals b.v. de overkill aan zwem- en atletiekonderdelen, ritmische gymnastiek en sportklimmen.

Ik vind het wel jammer dat jiu jitsu niet op de Olympische kalender staat. Afgelopen weekend werden Aafke van Leeuwen en Boy Vogelzang Europees kampioen. Deze twee Goudse toppers hadden zeker niet misstaan op het Olympische podium. In tegendeel.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
12jul/210

Coming home

“Football is coming home” riep heel chauvinistisch Engeland al dagen. Maar zondagavond moesten de Britten weer constateren dat dit niet het geval was. De Premier League is een van de sterkste voetbalcompetities ter wereld en als er ergens geld klotst dan is het in Engeland. De topclubs zijn vergeven van voetbalmiljonairs uit alle windstreken. Nou ja, bijna alle windstreken, want bij sommige clubs is het aandeel Engelse voetballers soms miniem. Dus bij de kreet ‘football is coming home’ kan eigenlijk gewoon een vraagteken worden gezet. Maar oké, het EK voetbal is voorbij en de internationals gaan nog even snel met vakantie voordat de nieuwe competitie weer begint.

De amateurvoetballers gaan zo langzamerhand ook met vakantie. Afgelopen week werden de indelingen van de competitie 2021 – 2022 bekend gemaakt. Voor veel clubs komen weer de bekende tegenstanders voorbij met soms een verrassing, maar er wordt hier en daar ook stevig gebaald. De Goudse trainer René van Beek had zich verheugd op de vele streekderby’s, maar hij zal nu met Groeneweg vooral in de regio Rotterdam de strijd moeten aangaan. En dat is even slikken. Ja, het wordt met de sterke toename van het aantal zaterdagclubs ook wel erg lastig om het iedereen naar zijn zin te maken.

Olympia en ONA gaan op de zondagmiddag weer een aantal verre reizen maken. En dat geldt zeker ook voor DONK. De KNVB heeft de Goudse 2e klasser, die in het seizoen 2022-2023 ook overstapt naar de zaterdag, ‘beloond’ met een aantal verre reizen naar Noord Holland. De zondagse afscheidstournee leidt o.a. naar Bloemendaal, De Kwakel, Heemstede, Haarlem en Badhoevedorp. Voor een voetbalverslaggever aan de ene kant wel leuk, want ik ben nog nooit bij de Rooms Katholieke Sport Vereniging Heemstede-Berkenrode Combinatie geweest.   

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
5jul/210

Foutje, bedankt

Hoewel Nederland al weer een tijdje is uitgeschakeld op het EK is het nog verre van rustig rondom Oranje. De hoeveelheid pek en veren die werd uitgestort over ‘onze jongens’ wordt nog steeds groter. De 17 miljoen bondscoaches die Frank de Boer hebben afgeserveerd vallen nu over elkaar heen wie de nieuwe bondscoach moet worden. Talloze namen zoemen rond, vooral die van Feldwebel Louis van Gaal. Ik heb zelfs de naam Pieter Omtzigt horen vallen, maar dan ben je helemaal ten einde raad lijkt mij. Het zal me worst wezen, ik kan me er niet druk over maken. Ze doen maar. Ik zie het wel.

Het afgelopen sportweekend stond weer in het teken van vreugde, verdriet en berusting. Dat Max Verstappen wint is zo langzamerhand ‘normaal’. Geen enkele fan twijfelt nog, wonderkind Max wordt de nieuwe kampioen Formule 1. Er waren ook sportliefhebbers die dachten dat dat andere wonderkind Mathieu van der Poel een belangrijke rol in de Ronde van Frankrijk zou gaan spelen. Maar Mathieu laat zich niet gek maken en bepaalt zijn eigen weg.

Ik vrees trouwens dat de Ronde van Frankrijk nu al beslist is, want een nieuwe Sloveense kannibaal lijkt opgestaan. Maar een ongeluk zit in een klein hoekje, daar kunnen meerdere renners over meepraten. En langs het parcours staan nog steeds idioten met borden en vlaggen.

Deze week wordt ook definitief bekend welke atleten er naar de Olympische Spelen mogen. Hopelijk geldt dat ook voor dressuuramazone Dinja van Liere. Door een administratieve fout heeft haar paard Hermes de Duitse nationaliteit gekregen. Ik hoor het Rijk de Gooyer in zijn REAAL-reclamespotje nog zeggen: Foutje, bedankt! Regels zijn regels, maar ik hoop dat sporttribunaal CAS hier in dit geval toch anders over denkt.

   

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
28jun/210

Terug naar normaal

Er ging vorige week een zucht van verlichting door Nederland. Volgens het kabinet was het coronabeest vrijwel in zijn hok teruggedrongen en ons land kreeg zijn vrijheid langzamerhand weer terug. Voor velen een sein om alle remmen los te gooien. Mondkapjes werden massaal gedumpt. Filevorming voor cafés en restaurants. Het hek was van de dam.

Ook de voetbalfans slaakten vorige week een zucht van verlichting. De nummer drie uit de  ‘poule des doods’ was ontlopen. De oranjeloper naar de halve finale was uitgelegd. Eerst Tsjechië even elimineren en daarna mocht of Wales of Denemarken ook geen al te groot obstakel zijn. Ach, en daarna zouden we wel verder zien. Voor heel grote optimisten lonkte zelfs de finale. En sommigen zagen na 33 jaar weer een tocht door de Amsterdamse grachten voor zich. Ongebreideld optimisme vierde hoogtij.

Maar op zondag 27 juni werd het Nederlandse voetbalfeestje ruw verstoord. Aan het sprookje kwam een abrupt einde. Het Nederlands elftal vond aan de boorden van de schöne blaue Donau zijn Waterloo. Dag Bakoe. Dag Londen. De fans dropen, honderden euro’s en een illusie armer, teleurgesteld af. De overbetaalde voetbalmiljonairs gaven niet thuis en kunnen met vakantie. Frank de Boer gaat de komende weken nadenken. Dat laatste had hij volgens de 17 miljoen bondscoaches eerder moeten doen. Nu alle oranje prullaria nog even in de vuilbak deponeren en we kunnen weer terugkeren naar ‘normaal’.

Goudse sportclubs hebben de afgelopen week, voordat de zomerstop aanbreekt, ook weer een aantal activiteiten opgestart. De voetballertjes van DONK en ONA konden weer lekker op voetbalkamp. Jodan Boys speelde zijn eerste serieuze oefenwedstrijd. De Goudse Reddingsbrigade kon toch nog een beetje de 100-jarige verjaardag vieren. Mooi.

En gelukkig is er nog de Ronde van Frankrijk.    

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
21jun/210

Publiekslievelingen

Ik wil het met u hebben over het fenomeen publiekslieveling, iemand die tedere gevoelens opwekt bij het publiek. Ze zijn er op alle gebieden en in alle soorten en maten, maar laat ik me beperken tot de sportwereld.

Neem het afgelopen sportweekend. Autosportliefhebbers hadden Max Verstappen al lang in hun armen gesloten, maar sinds zondag kan hij helemaal niet meer kapot. Zelfs bij degenen die niets of weinig met autosport hebben heeft hij volgens mij een speciaal plekje veroverd.    

Het EK voetbal dat nu volop bezig is levert ook zijn lievelingen op. Je hoeft maar twee keer te scoren en je de longen uit je lijf te lopen, en je bent een publiekslieveling. Denzel Dumfries, tot voor kort niet eens zeker van een basisplaats in Oranje, weet er alles van. En wat te denken van Robin Gosens. Voor veel Duitsers was deze halve Nederlander tot voor kort een nobody, maar blink je uit in de wedstrijd tegen Portugal, dan ben je meteen de nieuwe Duitse lieveling. De Vlaamse wielerfans hebben ook hun eigen publiekslievelingen. De jonge Remco Evenepoel heeft in Vlaanderen al bijna een heiligenstatus en Wout van Aert zal in de Ronde van Frankrijk, die a.s. zaterdag begint, ook weer in de armen worden gesloten. Zo heeft iedere sport zijn publiekslievelingen.     

Maar eens een publiekslieveling wil nog niet zeggen altijd een publiekslieveling. Blijven de prestaties uit, of haal je iets uit dat niet in de haak is, dan laat het publiek je genadeloos weer vallen. Het aantal gevallen sporthelden is groot. Bladerunner Oscar Pistorius kan er over mee praten. Wielrenner Lance Armstrong is misschien wel het grootste voorbeeld, hoewel hij volgens mij voor velen nooit een publiekslieveling was.

Publiekslievelingen, ze komen, blijven en gaan. 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
14jun/210

Opportunisme

Het afgelopen weekend was het weekend van de finales. De Nederlandse hockeymannen en –vrouwen versloegen Duitsland en vierden met hun fans de Europese titels. Op Roland Garros probeerde Stefanos Tsitsipas de kijkers een Griekse tragedie voor te schotelen, maar Novak Djokovic kroop in de huid van Houdini en haalde met de hakken over de sloot zijn 19e grandslamtitel binnen. En dan was er de finale van het Nederlands kampioenschap moddergooien, waaraan voornamelijk CDA’ers deel namen. Alleen is hier de kampioensschaal nog niet uitgedeeld omdat de VAR nog koortsachtig bezig is de beelden te bestuderen.

En eindelijk is het EK voetbal van start gegaan. Voordat de eerste bal rolde had iedereen in Nederland een mening over de kansen van Oranje. Bondscoach Frank de Boer snapte er volgens ‘kenners’ bar weinig van en vroegen zich vertwijfeld af waar hij in hemelsnaam mee bezig was. Voetballers opstellen die hij niet eens had moeten selecteren. Om over de speelwijze nog maar te zwijgen. Het negativisme droop er van af.

Zondag won Nederland met 3-2 van Oekraïne. Bijna iedereen was nu enthousiast. Het droop van de superlatieven. Critici hadden ineens waardering voor Frank den Boer. Ik heb nog net geen vliegtuigje gezien met de tekst ‘Goed gedaan Frankie’. Even dreigde het toch mis te gaan. Waar een winnende treffer van Dumfries al niet goed voor is. Want ik had de reacties wel eens willen horen als het onverhoopt 2-2 was gebleven. Een gelijkspel zou als een blamage worden bestempeld. De messen werden in de 80e minuut geslepen en het hoofd van de bondscoach was op weg naar het hakblok.

De oranjekoorts stijgt met het uur. Het opportunisme viert weer hoogtij. Het EK circus gaat, ondanks alles, gewoon verder. Donderdag wacht Oostenrijk.

  

   

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
7jun/210

Bevrijdingsdag

Het leek afgelopen zaterdag 5 juni Bevrijdingsdag. Terrassen stroomden al snel vol met dorstigen. Bedienend personeel liep af en aan. Culinaire toeristen probeerden een plek in de restaurants te bemachtigen. Voor de lokale ijstenten vormden zich nog grotere rijen dan voorheen. Filmliefhebbers konden in Cinema Gouda eindelijk de film ‘De slag om de Schelde’ gaan bekijken. Zelfs in de winkels, die al eerder open waren, leek het of het hek nu helemaal van de dam was. ‘Eindelijk mogen we weer. We hebben het verdiend’. Waarom we het hebben verdiend is mij niet duidelijk, maar dat terzijde. 

Ook de sportwereld ontworstelde zich zaterdag aan een aantal knellende coronamaatregelen en kwam weer tot leven. De deuren van de sportkantines zwaaiden open. Het was een drukte van jewelste op de Goudse sportvelden. De jeugd kon weer ‘echte’ wedstrijden spelen en na afloop ook douchen op de club. Er mocht zelfs publiek aanwezig zijn, maar dan alleen begeleiders van de bezoekende clubs, want het merkwaardige is dat thuispubliek nog steeds niet welkom is.

De wereld gaat er geleidelijk aan weer normaler uitzien en we gaan ons opnieuw met ‘echte’ dingen bezighouden. Voor velen is dat niet de stroperige kabinetsformatie, maar het EK voetbal dat a.s. vrijdag begint. Hele pelotons ‘deskundigen’ vallen over elkaar en vooral over bondscoach Frank de Boer heen en bakkeleien over de strijdwijze van Oranje. Spelen volgens het 5-3-2 systeem of met een 4-3-3 opstelling de tegenstander te lijf gaan.

Tot nu toe heeft het Nederlands Elftal niet kunnen overtuigen en is het team volgens 17 miljoen bondscoaches zoekende. De echte test is a.s. zondag 13 juni.  Opnieuw een Bevrijdingsdag? Bij winst op Oekraïne zal dit wellicht door velen zo worden gezien. We gaan het beleven.       

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
31mei/210

Sportzomer

Op het moment dat ik deze column schrijf schijnt de zon volop. Ik zie een strak blauwe lucht en de thermometer is aan een stijgende lijn begonnen. Vogels kwetteren uitbundig in de bomen, eenden banen zich met hun kroost een weg door de sloot en een enkele vlinder danst door mijn tuin. Na een natte meimaand lijkt iedereen vrolijk te zijn. De zomer is in aantocht! En minister Hugo de Jonge deed er zondag nog een schepje bovenop door te melden dat Nederland er in september weer normaal uit gaat zien. Nu is Hugo niet in zijn eerste datum gestikt, maar ik hoop dat hij toch een keer gelijk krijgt.

Zaterdag krijgen we versoepelingen in het coronabeleid. Ook in de sportwereld. De jeugd mag weer competitie gaan spelen, maar spelers vanaf 18 jaar mogen alleen nog onderlinge wedstrijden spelen. Dus bv. nog geen ONA tegen Olympia, of DONK tegen Jodan Boys. Maar het is een begin, zeker nu sporters vanaf 27 jaar ook weer mee mogen doen met de groep. En de sportkantines mogen onder voorwaarden weer open.

Kortom, we gaan hopelijk een mooie sportzomer tegemoet. Er komt weer leven in de brouwerij van de sportclubs en er staat een aantal grote sportevenementen voor de deur, zoals bv. het EK voetbal. De oranjekoorts op radio en tv begint al op te komen en menigeen zal weer proberen, veelal met smakeloze acties, een graantje mee te pikken. De supporters draaien ook al warm. Straks een groot scherm op de Goudse Markt?

Ik kijk vooral uit naar de Tour de France. En de Olympische Spelen in Tokio, als die door gaan. Maar in ieder geval heeft de zomer zich al laten zien.    

   

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
24mei/210

Een lach en een traan

De voetbalcompetities hadden de afgelopen week hun ontknoping. Ook nu was er weer vreugde en verdriet. ADO Den Haag van FC VVV likken hun wonden en komen zakdoeken te kort. Vreugdetranen zijn er bij Cambuur en Go Ahead Eagles en bij De Graafschap en Almere City vloeiden bittere tranen. In Nijmegen juichten zondag de fans van NEC voor de promotie naar de Eredivisie. Bij NAC, dat een paar dagen daarvoor FC Emmen in een tranendal stortte, droop de frustratie er nu van af. In Engeland plaatste Liverpool zich op het nippertje voor de Champions League, maar nam Wijnaldum met rode ogen afscheid. Memphis Depay nam ontgoocheld afscheid van Olympique Lion. Trainer Ronald Koeman verkeert in onzekerheid of hij mag blijven of zijn biezen moet pakken bij FC Barcelona. Maar een vette afkoopsom zal zijn tranen dan snel doen drogen. Deze week maakt bondscoach Frank de Boer zijn definitieve WK selectie bekend. Van de voorlopige 34 geselecteerden zullen woensdag acht spelers met waterlanders te maken krijgen.

Maar de mooiste tranen waren zondag te zien in de Kuip, waar een door de wol geverfde trainer Dick Advocaat het niet droog kon houden. Emotioneel beleefde de 73-jarige Hagenaar zijn laatste wedstrijd als clubtrainer. Hoewel je bij Dick altijd een slag om de arm moet houden. Hij wilde niet op de schouders om een ereronde te maken. Zijn tranen niet bedwingend baande de kleine generaal zich een weg naar de catacomben.     

Na 15 mooie jaren nam ook Gouwenaar Sven van Beek afscheid van Feyenoord. Naast veel mooie momenten heeft hij veel tegenslagen gehad. Bij de vele blessures stonden de tranen hem nader dan het lachen. Maar de lach is terug. Succes met je verdere carrière Sven!

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties