Zotte Zaterdag
De stad Gouda verkeerde zaterdag weer in middeleeuwse sferen. De Zotte Zaterdag Parade met waarzeggers, misdadigers, kwakzalvers en viswijven lopen door de Goudse binnenstad. Margaretha, de moeder van Erasmus loopt weer stralend rond. Ambachtslieden tonen middeleeuwse ambachten. Straattheater. De stadsomroeper. Een sprookspreker. Middeleeuwse dansen. Muziek met een eigen Zotte Zaterdaglied. Levende standbeelden. Een zoete verleiding in het Museumcafé. Middeleeuwse kluchten. Eetvermaeck met een Zoete verleiding. En de weergoden werkten ook nog mee want het was heerlijk nazomerweer. En dat ondanks het thema van Zotte Zaterdag ‘Winterkou’.
De Zotte Zaterdag activiteiten speelden zich af in de Goudse binnenstad. Ik was zelf zaterdagmiddag op een plek in Gouda waar er ook sprake was van Zotte Zaterdag. Ik heb het over het spektakel in het Groenhovenbad. Honderden fans waren in het bloedhete zwembad getuige van een sensationele Champions League waterpolowedstrijd die zijn weerga niet kent. Voor een radioverslaggever was het een wedstrijd om je vingers bij af te likken. Na een voorspoedige start was een nederlaag voor de Goudse vrouwen in de slotfase dichterbij dan ooit. Toen GZC DONK met nog 20 seconden te spelen met 12-14 achter stond geloofde geen zinnig mens meer dat ze een nederlaag konden ontlopen. Kon dat, nog twee keer scoren in 20 seconden? Ik heb wel eens wonderen gezien, ik dacht terug aan 25 oktober 2016 toen hoofdklasser Jodan Boys in Deventer eredivisieclub Go Ahead Eagles uit het KNVB bekertoernooi stootte.
Maar de absolute sensatie zaterdag sloeg alles. Het werd eerst 13-14 en in de allerlaatste seconde kreeg GZC DONK een strafworp. De Italiaanse coach ontplofte bijkans. Sabrina van der Sloot bleef koel en benutte de strafworp. Toch nog een gelijkspel. En doelvrouw Sarah Buis was enige minuten later het feestvarken. Zij stopte de Romeinse strafbal, waardoor GZC DONK de 20-19 overwinning kon gaan vieren.
Toen ik een uur na de sensationele ontknoping naar huis ging zag ik de Goudse coach
Eric Brugué trots en nog enigszins beduusd met zijn vrouw achter de kinderwagen rustig over het plein wandelen. Zou hij al aan 9 november denken?
Onvoorspelbaarheid
De supporters van Jodan Boys gingen er zaterdagmiddag maar eens goed voor zitten. Nadat vorige week koploper Papendrecht met duidelijke cijfers werd verslagen moest het puntloze VOC toch zeker geen probleem zijn. De opmerking dat de eerste nederlaag en de eerste overwinning theoretisch steeds dichterbij komen werd voor kennisgeving aangenomen.
De Goudse supporters werden heel snel op hun wenken bediend want na 1 minuut en 42 seconden lag de bal al in het Rotterdamse net. Het feest kon beginnen! Maar ondanks de nodige kansen om de voorsprong uit te breiden stokte de doelpuntenmachine en putte de tegenstander hieruit moed schat ik zo in. Sterker nog, VOC stroopte, zoals het echte Rotterdammers betaamt, de mouwen op en nam in de 2e helft zelfs een voorsprong. Zou dit nu de beruchte VOC-mentaliteit zijn volgens de definitie van minister-president Jan Peter Balkenende destijds tijdens de algemene politieke beschouwingen in de Tweede Kamer?
Ondanks de kansen die Jodan Boys ook in de slotfase nog kreeg, bal op de lat, doelpunt afgekeurd, sleepte VOC de eerste punten binnen en bezorgde het Jodan Boys zijn eerste onverwachte nederlaag. De theorie waar ik eerder over sprak was al snel praktijk geworden.
‘Als je zelf niet scoort dan doet de tegenstander het wel’, een voetbalwet die wekelijks opgaat. Jodan Boys kan er over meepraten. Vorige week zag ik Olympia zo ongeveer twee handen vol opgelegde kansen om zeep helpen. Uiteindelijk kwam het toch nog goed voor de Gouwenaars omdat tegenstander Groeneweg zo vriendelijk was een handje te helpen door de winnende treffer in eigen doel te scoren. Typisch een kwestie van pech en van geluk.
Geluk en pech gaan tijdens een sportwedstrijd vaak hand in hand. Degene die mist zal pech roepen en de tegenpartij zal van geluk spreken. En als het missen van kansen zulke groteske vormen aanneemt zou je natuurlijk ook het woord onkunde in de mond kunnen nemen.
Hoe dan ook, het is maar goed dat er fouten worden gemaakt en niet elke kans een doelpunt wordt. Pech, geluk, of onkunde? Lang leve de onvoorspelbaarheid.
Er groeit iets moois
Anders dan in de Ronde van Lombardije waar zaterdagmiddag Tadej Pogacar iedereen naar de gallemiezen reed, was er zondag in de slotetappe van de Ladies Tour spanning tot de laatste seconde. De dappere Silke Smulders werd de laatste meters nog voorbijgereden door Lotte Kopecky. De laatste kilometer was tot mijn stomme verbazing en verontwaardiging niet te zien bij de NOS, want het 6 uur Journaal wachtte! Waarom kan dat niet 1 of 2 minuten worden uitgesteld? We werden verwezen naar de app of de livestream. Meestal kijk ik wielrennen bij Sporza, maar de Belgen zonden de etappe niet uit vanwege live verslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Dus maar snel zappen naar Eurosport om de laatste kilometer toch nog live te zien. Niet meer doen NOS! Ach, laat ik me verder niet druk maken.
Wat viel mij verder op in het sportweekend in Gouda. Eerste klasser Jodan Boys won overtuigend van koploper Papendrecht. De vrouwen van Jodan Boys boekten hun eerste overwinning in de Topklasse. Olympia begint al vroeg in het seizoen met het winnen van een uitwedstrijd. Vraag alleen niet hoe. ONA scoort de eerste driepunter en kijkt weer omhoog.
Het seizoen voor DONK is nog geen succes en de 2e klasser staat na vier wedstrijden al drie keer met lege handen. Maar u weet wat Joop Zoetemelk zei.
De vrouwen van GZCDONK zeuren niet zoals veel voetballers over een druk programma en winnen in de kwartfinale van de KNZB beker twee keer van het altijd lastige Polar Bears.
De rugbyers van RFC Gouda verloren vorige week met 1 punt verschil, maar denderden zondag als een olifant door de porseleinkast van tegenstander The Elephants. Met een 38-3 nederlaag werden de Eindhovense studenten teruggestuurd naar de Lichtstad. Er groeit iets moois aan de Uiterwaardseweg.
Tenslotte wil ik kort stil staan bij de Langlaufvereniging Gouda. Deze bloeiende vereniging bestaat deze week 40 jaar. Een mooie mijlpaal die mij ook even 40 jaar terug in de tijd brengt. In december 1984 maakte ik mijn eerste radio-interview. Bij de langlaufvereniging Gouda! De tijd vliegt.
De fietshelm
Er wordt al langer gediscussieerd over de fietshelm, maar met de opkomst van de elektrische fiets en die vermaledijde fatbike wordt die discussie heviger. Voor- en tegenstanders vallen over elkaar heen. Moeten we een fietshelm verplicht stellen en voor welke fietsen moet die verplichting dan gelden? Moet er een leeftijdsgrens komen voor elektrische fietsen en fatbikes? Moeten fietsers worden verleid om een helm te dragen? Geen verplichting, dus maar vrijwilligheid. Kortom, keuzes genoeg.
Bij de profwielrenners is het al jaren geen discussie meer, maar de invoering van de valhelm ging niet zonder horten en stoten. Toen de toenmalige UCI-voorzitter Hein Verbruggen in 1991 een helmverplichting voorstelde kwamen toprenners als Laurent Fignon, Pedro Delgado en Greg LeMond in opstand. Verbruggen trok zijn voorstel toen schielijk in. Zelfs de dodelijke val (zonder helm) van de Italiaan Fabio Casartelli in de Tour de France van 1995 deed de renners niet van standpunt veranderen. Pas toen de Kazach Andrei Kivilev in 2003 tijdens Parijs-Nice dodelijk verongelukte kwam er voor profrenners een verplichting om een valhelm te dragen.
Nu is het normaal dat profrenners met een valhelm rijden. Ik denk nog wel eens terug aan de tijd dat ik heel wat kilometers maakte. In de jaren ’80 heb ik met een aantal vrienden twee keer de toertocht Luik – Bastenaken – Luik gereden. Zonder valhelm, lekker met 70 kilometer per uur afdalen! Achteraf gezien natuurlijk levensgevaarlijk. Gelukkig is er toen niets gebeurd.
Mijn racefiets staat al een aantal jaren werkeloos in de schuur, maar mocht ik weer in de verleiding komen om hem af te stoffen en weer de weg op te gaan dan staat de aanschaf van een valhelm niet ter discussie. Maar ik denk dat de kans dat ik de racefiets weer pak niet groot is.
Ik pak regelmatig mijn sportfiets om door de mooie omgeving van Gouda te toeren. Ik moet eerlijk bekennen, zonder helm! Nu doe ik het relatief rustig aan, snelheid staat niet meer voorop. Maar ik geef toe, een ongeluk zit soms in een klein hoekje. Misschien toch een helm aanschaffen?
Fusie
Ik las maandagmorgen een artikel van sportmarketeer Frank van den Wall Bake. Hij schetste de problemen waar sportclubs steeds meer mee te maken krijgen, zoals gebrek aan vrijwilligers, een teruglopend ledental en stijgende kosten. Hij vindt het tijd om in te grijpen en pleit voor radicale oplossingen, zoals het verplicht stellen van een aantal uren bewegingsonderwijs op basisscholen. Sportclubs zouden ook verplicht moeten worden om buitenschoolse opvang te faciliteren. Om bij te dragen aan een gezondere jeugd wil hij noodlijdende sportverenigingen laten fuseren.
Bij het woord fusie wil ik even stilstaan. De afgelopen decennia zijn er in Gouda meerdere sportclubs gefuseerd. Overleven was denk ik de belangrijkste reden voor deze fusies. Samen sta je sterker. In 1995 sloegen de korfbalclubs Ter Gouw en Jodan Boys de handen ineen en fuseerden tot Gemini. In 2000 ontstond door het samengaan van de Goudse Badminton Club en Rijnland de nieuwe badmintonvereniging Gouweslag. De Goudse zwemverenigingen GZC en DONK fuseerden in 2003 tot GZCDONK. In 2004 gingen de volleybalclubs Radius en Jodan Boys samen verder onder de naam VollinGo. In 2014 zag basketbalvereniging Bouncers het levenslicht door het samengaan van BV Springers en Waddinxveen Flyers.
Er hielden de afgelopen tien jaar ook sportclubs helemaal op te bestaan. Een verwoestende brand in het clubhuis van ILAC in 2014 betekende het einde van de gerenommeerde Goudse tafeltennisvereniging. Gelukkig vonden veel leden onderdak bij zustervereniging Vriendenschaar. In 2022 viel, door gebrek aan voldoende leden, het doek voor wandelsportvereniging DES.
Voorgenomen fusies ketsten ook af. Ik meen me nog vaag te herinneren dat jaren geleden een fusie tussen de Goudse voetbalclubs Gouda en GSV op bestuurlijk niveau werd voorgesteld, maar dat dit toch niet doorging omdat de leden er anders over dachten. De leden van De Rijnstreek en VV Bodegraven stemden wel massaal voor een fusie, maar om diverse redenen liet de gemeente Reeuwijk - Bodegraven het (tot nu toe) afweten.
Een fusie van sportverenigingen kan goed uitpakken en er zullen in de toekomst vrees ik meer sportverenigingen voor die keuze komen te staan. Aan opheffen wil ik niet denken.
De kop is er af
Het voetbalseizoen 2024 – 2025 is ook in Gouda van start gegaan. De poulefase van de districtsbeker is alleen door Jodan Boys en ONA overleefd. Voor beiden lonkt nu de knock-out fase op zaterdag 26 oktober.
Maar zaterdag is de competitie begonnen. Helaas zonder SV Gouda. Velen moesten al wennen aan de degradatie naar de 5e klasse, maar nu het standaardelftal ook niet in de kelderklasse is te bewonderen is helemaal een treurige zaak. Geen selectievoetbal voor de op één na oudste Goudse voetbalclub (1906) is iets onwezenlijks. Wij zijn misschien al een beetje gewend dat ook GSV, een andere roemruchte Goudse voetbalclub (1913), ook dit seizoen weer geen selectievoetbal speelt. Wat zou het mooi zijn als in het seizoen 2025 – 2026 de stadsderby GOUDA – GSV op het programma staat. Nu zijn dromen bedrog volgens Marco Borsato, maar soms komen ze uit.
Na één wedstrijd is het uiteraard veel te vroeg om conclusies te trekken. Jodan Boys schoot sterk uit de startblokken en dat is zeker voor het zelfvertrouwen een opsteker. Olympia, dat twee keer achtereen tamelijk roemloos degradeerde, begon in de 3e klasse met een driepunter. In ieder geval een betere start dan de afgelopen jaren. Er heerst optimisme, waarom ook niet, maar om Joop Zoetemelk te parafraseren, ‘de weg naar de finish is nog lang’.
DONK en ONA, vorig seizoen de twee best presterende clubs in Gouda die promotie via de nacompetitie net mis liepen, begonnen zaterdag met een zeperd. Twee ruime nederlagen waarop denk ik niet was gerekend. Maar ook hier is veel te voorbarig om al een conclusie te trekken.
Dat DONK en ONA vorig seizoen de best presterende Goudse voetbalclubs waren klopt alleen als we het vrouwenvoetbal van Jodan Boys vergeten. Drie seizoen achtereen kampioen worden kunnen weinigen zeggen. Dat de Topklasse andere koek is anders is hebben de vrouwen zaterdag ervaren. Voor eigen publiek met 0 - 5 verliezen is niet leuk. Ik ben echt benieuwd hoe de Goudse vrouwen zich dit seizoen verder manifesteren.
Hoe dan ook, de kop is er af.
Zwarte dag
Vreugde en verdriet streden het afgelopen sportweekend in Gouda om voorrang. Twee positieve en twee negatieve ontwikkelingen sprongen er bij mij uit.
Laat ik met het positieve beginnen. Ik was zondag benieuwd hoe de rugbyers van RFC Gouda het nieuwe seizoen in de 2e klasse Zuid zouden openen. De kampioen en promovendus trad aan de Uiterwaardseweg aan tegen de Delftse studenten van Thor. Na een ruststand van 40-3 walsten de Gouwenaars uiteindelijk met 73-3 over Thor heen. De arme studenten kwamen niet verder dan het verzilveren van een penalty. De eerste klap is een daalder waard, de eerste vijf punten zijn binnen. RFC Gouda heeft zijn visitekaartje afgegeven. De fans uiteraard enthousiast over deze uitstekende seizoensopening. De derde helft kon beginnen.
Vorige week had het bestuur van SV Gouda besloten het eerste team uit de bekercompetitie terug te trekken. In mijn sportcolumn van vorige week schreef ik dat ik van harte hoopte dat er een oplossing zou komen, want ik moest er niet aan denken dat SV Gouda ook de nieuwe competitie aan zich voorbij zou laten gaan. Maar zondag werd ik geconfronteerd met de trieste mededeling dat het bestuur van de Goudse voetbalvereniging het eerste team ook uit de competitie terugtrekt.
Het doek voor SV Gouda 1 is gevallen, een zwarte dag voor het Goudse voetbal. De roemruchte Goudse voetbalclub, opgericht op 5 september 1906, is/was een naam in het Nederlandse amateurvoetbal. In 1959 en 1960 werd Gouda landskampioen bij de zondagamateurs.
Maar de tijden zijn veranderd. In 2016 werd van het prestatievoetbal op zondag afgestapt. Cynici kunnen zeggen dat Gouda toen trendsetter was want tegenwoordig speelt bijna geen enkel standaardelftal in onze regio nog op zondag.
De prestaties van het eerste zaterdagteam overvleugelden die van het zondagteam met een aantal opeenvolgende promoties. Zelfs de 1e klasse werd bereikt. Maar vooral na de coronacrisis ging het bergafwaarts met als voorlopig dieptepunt dit jaar degradatie naar de 5e klasse. Ook in de kelderklasse is SV Gouda het nieuwe seizoen helaas niet te bewonderen. Een dieptepunt, Laten we hopen op betere tijden.
Voetbalperikelen
De voetbalsport stond afgelopen week weer volop in de belangstelling, zowel positief als negatief. Het optreden van het Nederlands Elftal zondag vond ik in ieder geval positief. Nieuwe spelers en nieuw elan. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer en het positieve kan ook zomaar omslaan.
Minder positief is de flinke toename van het aantal wanordelijkheden en incidenten in het amateurvoetbal. Niet alleen binnen de lijnen, maar ook langs de lijn gebeuren dingen die niet normaal zijn. Spelers met korte lontjes, de scheidsrechter met woord en gebaar belagen. Coaches langs de lijn die soms het verschil tussen coachen en met hun getier de clown uithangen niet kennen. Grensrechters die vaak, vooral door de supporters, tot de kop van jut worden gebombardeerd en allerlei ziektes worden toegewenst. Ik geef toe dat ik ook wel eens vraagtekens zet bij het vlaggen van assistent-scheidsrechters die soms denken dat het vlaggetjesdag is. En na afloop van de wedstrijd glunderend zeggen dat ze weer punten hebben verdiend voor hun club. Dit is ook een vorm van onsportiviteit.
Maar nu de oplossing. Hoe maak je een eind aan deze onsportiviteit. Directeur Jan Dirk van der Zee opperde het voorstel om de buitenspelregel maar af te schaffen. Dit vind ik vloeken in de kerk want met het afschaffen van de buitenspelmaatregel haal je een wezenlijk element van het voetbalspel weg. Dan liggen tijdstraffen meer voor de hand.
Over voetbal gesproken, de Goudse voetbalwereld werd zaterdag verrast door de mededeling dat SV Gouda zich uit de bekercompetitie had teruggetrokken en dat de hoofdtrainer zijn contract had ingeleverd. Wat er precies aan de hand is bij de Goudse vijfdeklasser zal ongetwijfeld de komende tijd naar buiten komen. Het bestuur gaat alle opties onderzoeken m.b.t. het eerste elftal. Ik hoop van harte dat er een oplossing komt, want ik moet er niet aan denken dat Gouda ook de competitie aan zich voorbij laat gaan.
Ik eindig met een felicitatie aan ‘onze’ Goudse rolstoelbasketbalster Julia van der Sprong die zondag met Nederland Paralympisch kampioen werd. Van harte Julia, grote klasse!
foto TEAM NL
Bekervoetbal
Er wordt in de Goudse regio weer voor het echie gevoetbald. Weg met de vrijblijvendheid van de oefenpotjes. Onder het motto ‘nieuwe ronde, nieuwe kansen, zijn alle ogen, als het goed is, gericht op het seizoen 2024 – 2025.
De vraag is of iedereen klaar is voor de nieuwe competitie. Net zoals vorige jaren worden voorafgaand aan de competitie bekerwedstrijden gespeeld. Afgelopen zaterdag werden de eerste wedstrijden in de poulefases gespeeld. En als je de uitslagen bekijkt dan kun je je afvragen of iedereen inderdaad al in de startblokken staat. Abnormale uitslagen als VVOR – DRL (12–0), FC HWD Moordrecht (0–11) en Abbenbroek – WCR (2–10) geven te denken. Ook SV Gouda kreeg bij Be Fair in Waddinxveen een zware nederlaag (10–0) te slikken. Ik dacht even dat ik in de korfbalcompetitie verdwaald was.
Nu zal de ene trainer de bekercompetitie belangrijk(er) vinden dan de ander. Aan die eerste uitslagen moeten we niet direct conclusies verbinden. Ook niet aan het gelijkspel van Jodan Boys (2-2), het verlies van Olympia (3-0), de winst van DONK (2–1) en ONA (3–1).
Teams waren waarschijnlijk nog niet compleet door vakanties en blessures. Trainers zoeken nog naar de juiste speelwijze en de ideale opstelling. Dat laatste geldt denk ik zeker voor de nieuwe trainers van De Jodan Boys, DONK en Olympia. Bekerwedstrijden beschouwen als test voor de echte competitie, ik sluit het niet uit.
Bekervoetbal is leuk, zeker als je de poulefase overleeft, want hoe verder je komt hoe aantrekkelijker de tegenstanders. Dat kunnen ze bij De Jodan Boys over meepraten want daar denken ze nog dagelijks met veel plezier terug aan die onvergetelijke dinsdagavond 25 oktober 2016 toen in de Adelaarshorst in Deventer eredivisionist Go Ahead Eagles werd uitgeschakeld. En ondanks de uitschakeling daarna op 14 december 2016 door Vitesse, verlieten de Gouwenaars met opgeheven hoofd het Gelredome in Arnhem.
Bekervoetbal kan mooi zijn, maar ik begrijp dat clubs de competitie belangrijker vinden. Nog even de puntjes op de i zetten, want op 21 september moeten jullie er echt staan.
Solingen
Ik ben afgelopen zaterdagmorgen tijdens de open dag een kijkje wezen nemen in het nieuwe Biljart- en Denksportcentrum in Goverwelle. Een nieuw onderkomen dat een einde maakt aan de onzekerheid voor de sportclubs die hun locatie in Centrum De Hoog moesten verlaten.
Zij dreigden op straat komen te staan, maar gelukkig is er een oplossing gevonden. Een compliment voor degenen die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt. Het ziet er allemaal mooi uit.
Tijdens de open dag raakte ik in gesprek met een aantal sportbestuurders en op een gegeven moment viel het woord Solingen. Deze zusterstad van Gouda was vrijdag opgeschrikt door een vreselijk steekincident met dodelijke afloop. Het gesprek ging toen verder over de jaarlijkse sportuitwisselingen tussen Goudse sportclubs en sportclubs uit Solingen.
Eind jaren ’70 en beginjaren ’80 werkte ik bij de Goudse Sportstichting. Ik heb toen ook meerdere keren met een zaalvoetbalteam van medewerkers van de Sportstichting deelgenomen aan een sportuitwisseling met Solingen. Als ik daar nog aan terugdenk dan komen de mooiste herinneringen boven.
De joviale ontvangst door onze gastheren op de vrijdagavond in een rokerig onderkomen. Erwtensoep, worst en veel bier. Een zaterdag een internationaal zaalvoetbaltoernooi in die immense Klingenhalle. Voor aanvang van de wedstrijd werden de volksliederen gespeeld. Wij moesten wel wennen aan de spelregels want het was eigenlijk veldvoetbal onder een dak. Het doel was zeker 7 meter breed en ik moest als doelman vaak vissen. Veel was geoorloofd en de tackles waren niet te tellen. Totdat wij het door hadden. Op welke plaats ons team uiteindelijk eindigde weet ik niet meer, maar het was een hele belevenis.
De traditionele Zöppkesmarkt werd uiteraard ook bezocht. En zaterdagavond was de grote feestavond met alle deelnemende teams. Ik herinner me nog een Duitse scheidsrechter die dansend op een tafel alle aandacht naar zich toe trok. Moe en voldaan werden we daarna ondergebracht in een Naturfreundehaus.
Voor ons vertrek op zondag werden we door onze gastheren getrakteerd op een bezoek aan een shop met typische Solingerproducten als messen en scharen.
Solingen, heel veel sterkte in deze donkere tijden.