Gerritschinkel.nl Columns & meer

Anticlimax

Van climax naar anticlimax. Dit was zondag het motto bij de voetbalwedstrijden Feyenoord – PSV en Ajax – NEC. Had PSV de laatste maanden een superieure voorsprong zien verdampen, nu waren de zenuwen bij Ajax terug. De aartsrivaal uit Rotterdam had zondag hun eeuwige rivaal uit Amsterdam het kampioenschap kunnen bezorgen. En de middag begon voortvarend voor de Amsterdamse fans die juichten toen in Rotterdam 2-0 op het scorebord kwam. Dat PSV uiteindelijk in extremis toch met 2-3 won was een tegenvaller. Maar ach, even winnen van NEC en de voorsprong van vier punten zou in tact blijven. Maar Hitchcock was snel doorgereisd van De Kuip naar De Arena. De koploper werd kansloos met 0-3 aan de kant gezet. De eerdere Amsterdamse vreugde veranderde in een regelrecht drama. Nog maar 1 punt! In de lichtstad Eindhoven zag men ineens het licht weer.

Ook bij de Goudse voetbalclubs neemt sinds zaterdag de spanning enorm toe. Vooral in de 1^e klasse C is de spanning te snijden. Jodan Boys zit in een productieve periode en veroverde opnieuw de koppositie. Ik zeg opnieuw, want dat is al eerder gebeurd, en toen duikelde het team van Mark Evers die week daarop weer van de Olympus. De Goudse trainer haalde dit feit na afloop van de wedstrijd nog maar eens aan. Nog twee finales.

Olympia ligt nog steeds duidelijk op koers voor terugkeer naar de 2^e klasse. Of dat rechtstreeks gaat gebeuren valt te betwijfelen. Ook hier kan de anti climax toeslaan bij UVS, maar ‘normaal’ gesproken gaat Olympia de nacompetitie in.

DONK bevindt zich sinds zaterdag in de bedreigde zone. De verschillen in de tweede klasse C zijn zo klein dat een puntje nauwelijks wat oplevert. Maar het gaat nog steeds om het maken van doelpunten en dat de paal een treffer meerdere keren in de weg staat, ja dat is domme pech. Je moet jezelf wel belonen.

In de vierde klasse B heeft ONA zijn pijlen gericht op de 3^e periode. Ik durf zelf niets zinnigs over de afloop te zeggen. We gaan het zien.

De Challenger Cup

“RFC Gouda schrijft geschiedenis”. Dit was de titel van mijn sportcolumn van 16 april jl. De Goudse rugbyclub was twee keer achtereen kampioen geworden en zorgde voor een primeur door voor het eerst in hun bijna 40-jarig bestaan te promoveren naar de 1^e klasse. Op zondag 13 april 2025 was geschiedenis geschreven.

Nog geen twee weken later herhaalt de geschiedenis zich. ‘L’histoire se répète, history repeats itself’. Een oeroude spreuk waarvan de auteur niet bekend is, maar schijnt voor het eerst uitgesproken te zijn door de Griekse historicus Thycydides in 400 v.C. Hoe dan ook, en of de geschiedenis zich herhaalt of niet, op zaterdag 26 april 2025 werd opnieuw geschiedenis geschreven. Nu door de waterpolomannen van GZCDONK.

De erelijst van de Goudse waterpoloërs is indrukwekkend. Sinds de fusie van GZC en DONK op 1 juli 2003 werden de mannen vijf keer landskampioen en wonnen vijf keer de KNZB beker en zijn de huidige bekerhouder. Wat wil je nog meer zou je haast denken. Nou b.v. een Europese prijs, want die ontbreekt nog in de prijzenkast. Tot afgelopen zaterdag dus, want die open plaats is nu ook ingevuld. De Challenger Cup staat trots te pronken.

Zaterdag 26 april 2025. Nederland kleurt oranje vanwege Koningsdag. In Doetinchem gaat het oerend hard en op de Oranjeboulevard op de Raam kun je over de hoofden lopen. Maar de ‘place to be’ was zaterdag het Groenhovenbad. Een afgeladen en vrijwel uitverkocht zwembad, zinderend van de spanning. Supporters lieten met toeters, trommels en vlaggen van zich horen. De spanning was vanaf het begin te snijden en het kon niet anders of Alfred Hitchcock had het scenario geschreven. Het beslissende doelpunt viel in de allerlaatste seconde. De Litouwers van EVK Zaibas dropen teleurgesteld af en het Goudse feest barstte los.

De mannen van GZCDONK hebben geschiedenis geschreven. Even nagenieten, maar zaterdag staat de eredivisietopper tegen UZSC op het programma. Een nieuwe uitdaging voor de Goudse mannen om na twee jaar weer de landstitel binnen te slepen. Zal lastig worden, maar ook bij waterpolo is de bal rond.    

Tijdstraffen

Fahim Musaui zorgde paaszaterdag voor een primeur. Hij heeft de twijfelachtige eer de eerste speler van Jodan Boys te zijn die na het krijgen van een gele kaart een tijdstraf kreeg. Tien minuten niet aan het spel deelnemen en vanaf de zijlijn op een stoeltje toekijken. Veel toeschouwers waren volgens mij nog niet allemaal op de hoogte van deze nieuwe spelregel en eerlijk gezegd ging er ook bij mij ook pas een lampje branden toen de speaker voorafgaand aan de wedstrijd iedereen op deze regel attent maakte.

Bij sporten als handbal, waterpolo en hockey zijn tijdstraffen al jaren gebruikelijk, maar deze worden nu ook als proef vanaf de 8^e finales ingevoerd bij het bekervoetbal. Vraag is wie in de gaten houdt wanneer de (netto) tijdstraf er op zit. Ik neem aan de scheidsrechter. Nu werd er zaterdag bij de wedstrijd Capelle – Jodan Boys door scheidsrechter Ramon Westhoff slechts één gele kaart uitgedeeld, dus was het allemaal goed te overzien. Maar ik ken ook scheidsrechters die te pas, maar vooral ook te onpas, gele kaarten geven. Stel je voor dat een team binnen tien minuten drie of meer gele kaarten krijgt, sta je als team ineens met acht man. Krijgt een speler een tweede gele kaart, dan is het voor hem einde oefening, maar mag eventueel wel worden vervangen. Speciale regels zijn er verder ook o.a. nog voor de doelman, de aanvoerder en in het geval er na de reguliere speeltijd strafschoppen moeten worden genomen. Heeft een team op een gegeven moment nog maar 7 spelers in het veld staan, dan wordt de wedstrijd gestaakt.

Ik ben reuze benieuwd wat de effecten van de proef met tijdstraffen in het voetbal zullen zijn. “Sta je met een man minder, dan moet je niet gek opkijken dat je gaat tijdrekken”, hoorde ik van een trainer. Voor de trainers, supporters, de speaker en de verslaggevers wordt het er allemaal niet overzichtelijker op.

Voor Jodan Boys werd paaszaterdag geen feestdag. Geen deelname aan het grote KNVB bekertoernooi. Eventuele bussen naar Deventer en Arnhem hoeven helaas niet te worden besteld.

RFC Gouda schrijft geschiedenis

“Gerrit besef je dat je vanmiddag getuige bent geweest van een historisch moment”. Emotionele woorden van Patrick van den Bovenkamp. Ik kon het alleen maar volmondig met de oud-voorzitter van RFC Gouda eens zijn. En met mij waren ook honderden enthousiaste toeschouwers getuige van dit historische moment, al zal misschien niet iedereen beseft hebben dat de Goudse Rugbyclub geschiedenis had geschreven. 

RFC Gouda schreef op zondagmiddag 13 april 2025 inderdaad geschiedenis. Op zondag 21 april 2024 versloegen de Goudse rugbyers de Delftse studenten van Sanctus Virgilius RC en werden kampioen van de 3^e klasse. Zondag 13 april, nog geen jaar later, moest RFC Oysters er aan geloven en kon voor het tweede achtereenvolgende jaar de kampioensvlag worden gehesen. Maar het historische feit is dat de Goudse rugbytrots voor een primeur zorgde door voor het eerst sinds de oprichting van de club op 6 juni 1980 te promoveren naar de 1^e klasse.

Voorafgaand aan de wedstrijd was er uiteraard sprake van gezonde spanning. Het weer werkte mee want de zon scheen uitbundig. RFC Gouda schoot als een raket uit de starblokken en blufte de Brabantse tegenstander meteen af en ineens stond er 13-0 op het scorebord. De rust brak aan met 13-10. Meteen na rust dreigde het mis te gaan want de tegenstander kwam heel snel op een 13-17 voorsprong. Maar RFC rechtte de rug, kraakte de oesters van de tegenstander, die uiteindelijk geen parels bleken te bevatten, en keek na het laatste fluitsignaal juichend naar het scorebord met de eindstand van 36-17.

En toen kon het beroemde en misschien wel beruchte feest van de derde helft beginnen. De bierpomp maakte overuren, de broodjes hamburger vlogen weg. Iedereen feliciteerde iedereen. Tranen heb ik niet letterlijk zien vloeien, maar ik sluit niets uit. Vreugde alom bij de Goudse rugbyliefhebbers. Hier en daar werd al voorzichtig vooruit gekeken naar de nieuwe seizoen.

Het zal ongetwijfeld nog heel lang onrustig gebleven zijn aan de Uiterwaardseweg 6. En terecht, want je schrijft als sportclub niet elke dag geschiedenis. Op naar de 1^e klasse!

Fietsen in Belgie

Het was een mooi weekend voor het Goudse voetbal, want het komt niet iedere week voor dat alle Goudse clubs drie punten binnen halen. Jodan Boys en Olympia mengen zich nadrukkelijk in de strijd om het kampioenschap. DONK stond na de zeperd van vorige week op en boekte een belangrijke overwinning op weg naar handhaving. ONA sluipt weg uit de onderste regionen en lonkt zowaar naar de 3^e periodetitel. Nog vijf spannende rondes te gaan.

Maar het afgelopen weekend stond voor mij, ondanks de zevenklapper van CVC Reeuwijk, helemaal in het teken van wielrennen. De Ronde van Vlaanderen, Vlaanderens Mooiste, de jaarlijkse Hoogmis van het Vlaamse wielrennen. De Berendries, de Paterberg, de Taaienberg, de Koppenberg en de Oude Kwaremont. Een wielerspektakel van de hoogste categorie.    

Mijn gedachten dwaalden even terug naar de jaren ’80 van de vorige eeuw toen ik met eveneens fietsgekke broers en neven twee keer de Waalse klassieker Luik – Bastenaken – Luik heb gereden. Het was geen wedstrijd, maar wij voelden ons na de finish toch allemaal winnaar. En dat het beide dagen van start tot finish vrijwel onafgebroken regende deed er even niet toe. Herinneringen om te koesteren.

Nog een herinnering. In maart 2012 bezocht ik in de Goudse schouwburg de voorstelling ‘De man en zijn fiets’, een fantastische avond met schitterende wielerverhalen, verteld door Wilfried de Jong. Alles wat maar enigszins rook naar het Vlaamse wielerverleden kwam voorbij. Het gehucht Munkzwalm ontsnapte even uit de anonimiteit. Legendes als Eddy Merckx, Fausto Coppi en Marco Pantani passeerden de revue. Ik voelde die avond in de schouwburg dat het nieuwe wielerseizoen echt was begonnen.

Fietsen in België en dan met name in Vlaanderen. De afgelopen weken heb ik al met veel plezier gekeken naar de Vlaamse voorjaarsklassiekers zoals de Classic Brugge – De Panne. Vakantieherinneringen kwam boven toen beelden van plaatsen als Veurne, Nieuwpoort, Oostduinkerke, Koksijde, Sint-Idesbald, de Moeren, Adinkerke en De Panne passeerden. Ik kan bijna niet wachten om in deze omgeving zelf ook weer te gaan fietsen. Ach, voor je het weet is het juli.  

Continuïteit

De ene wedstrijd is de andere niet. Een waarheid als een koe. Bijna wekelijks zien we hier voorbeelden van. Hangen de ene week de supporters in de hekken van enthousiasme, zo kan het gebeuren dat ze een week later hun frustraties nauwelijks kunnen bedwingen. Kreten als onbegrijpelijk, niet te geloven en jeetje wat slecht vliegen je van alle kanten om de oren.

Er zijn verschillende oorzaken voor het ontbreken van continuïteit in het spel. Vaak wordt de vorm van de dag genoemd. Maar de vorm van de dag is toch iets ongrijpbaars. Fysieke ongemakken zoals niet echt fit zijn spelen dan een rol. Maar is er is meer, want blessures van belangrijke spelers kunnen het niveau van een wedstrijd uiteraard bepalen. Doe je als trainer niet zo gek veel aan. Wat te denken van gebrek aan motivatie, dat is kwalijk. Onderschatting van de tegenstander zou eigenlijk ook niet mogen gebeuren. Het niveau van de tegenstander kan ook bepalend zijn, maar daar kun je je als team ook aan optrekken. En je hebt tenslotte ook typische mooi weer voetballers.

Voorbeelden? De ‘voetbalkenner’ wist een paar maanden geleden niet of, maar wanneer PSV landskampioen zou zijn. Maar na zondag zijn ze kansloos voor de landstitel. Dichter bij huis, Jodan Boys speelde vorige week zaterdag de sterren van de hemel tegen Heinenoord, maar kon afgelopen zaterdag met pijn en moeite en enig geluk drie punten binnenslepen bij hekkensluiter DCV. Onderschatting, gebrek aan motivatie? 

DONK speelde vorige week een prima wedstrijd maar verzaakte zaterdag, speelde bedroevend slecht en droop af na een 5-2 nederlaag tegen degradatiekandidaat Koudekerk. Geen bereidheid om het duel aan te gaan en het niet nakomen van afspraken las ik. Ja dan kun je op een zeperd worden getrakteerd.

Al met al ben ik toch blij dat de ene wedstrijd de andere niet is, hoewel ik er uiteraard geen bezwaar tegen heb als er altijd sprake is van een topwedstrijd. Maar het is een illusie om dat te verwachten. Onzekerheid hoe een wedstrijd afloopt heeft ook zijn charme. Voorspelbaarheid kan me gestolen worden.

Jubileumweekend

Het was groot feest aan de Sportlaan in Gouda. De Christelijke Voetbalvereniging De Jodan Boys viert nog steeds haar 90-jarig jubileum. Opgericht op 1 mei 1934,  nota bene de Dag van de Arbeid, de feestdag voor de socialistische, communistische en anarchistische arbeidersbeweging. Het kan verkeren. En de meest succesvolle voetbalclub van Gouda, hoewel ze nooit zoals stadsgenoot SV Gouda twee keer landskampioen zijn geweest, haalden alles uit de kast om het weekend tot een groot succes te maken.

Vrijdagavond werden meer dan honderd vrijwilligers in het zonnetje gezet. Terecht natuurlijk want zonder vrijwilligers kun je het wel schudden en die liggen niet voor het oprapen. De laatste jaren moeten verenigingen alle zeilen bijzetten om alle roosters rond te krijgen. 

Zaterdag was de Dag van de Reünie. Veel oude bekenden, oud voetballers, trainers,  troffen elkaar, soms na jaren weer, in een feestelijke omgeving. Handen werden geschud en er zullen ongetwijfeld oude koeien uit de sloot zijn gehaald en sterke verhalen verteld. En er zijn natuurlijke prachtige momenten. Wedstrijden in de Topklasse en de 4^e divisie. En de vele bekerwedstrijden met als absolute hoogtepunten die tegen Go Ahead Eagles en Vitesse.

En dan moest het sportieve hoogtepunt van het weekend nog komen, de topper tegen Heinenoord. Voorafgaand aan de wedstrijd was er een indrukwekkend eerbetoon aan Teun Baas, een geliefde Jodan Boys man die vorige week overleed. De wedstrijd was een feest voor het oog. De Worstebakkers uit de Hoekse Waard kregen, vooral in de eerste helft, alle kanten van het veld te zien. Dankzij een fenomenale doelman Angelo Spanjaart, die de meest onwaarschijnlijke ballen uit zijn kooi ranselde, werd het uiteindelijk slechts 3-1. De zure nederlaag van vorige week tegen VOC was weggespoeld.   

A.s. zaterdag gaat de Goudse nummer vier naar rode lantaarndrager DCV. Daar heeft het team van Mark Evers nog wat goed te maken. Want de bloedeloze 0-0 op 9 november 2024 was een blamage. Wil de titel in zicht blijven dan moet de wedstrijd op sportpark Waalplantsoen in Krimpen aan den IJssel drie punten opleveren.

Blessuretijd

Ik heb het even nagekeken in mijn archief, maar sinds 2012 is het de vierde keer dat ik dezelfde titel aan mijn wekelijkse sportcolumn geef. Dit geeft volgens mij aan dat het onderwerp blessuretijd bij voetbalwedstrijden, want daar heb ik het over, nog altijd actueel is en een geliefd onderwerp is van heftige discussies.

In de ruim 40 jaar dat ik als sportverslaggever langs de lijn zit bij voetbalwedstrijden heb ik mij ook vaak verbaasd over het fenomeen blessuretijd. De term dekt eigenlijk niet helemaal de lading, we kunnen beter spreken over toegevoegde of extra speeltijd. Want behalve blessures tellen ook tijdrekken, de vele wissels, het bijwerken van de boekhouding door de scheidsrechter bij gele en rode kaarten en overdreven lang juichen door spelers bij een doelpunt mee. En in het betaald voetbal de laatste jaren ook vooral de VAR-checks.

Een van de problemen bij het bijtellen van extra tijd is hoe te bepalen hoeveel tijd er bij moet worden getrokken. De ene scheidsrechter is de andere niet en soms is het absoluut niet uit te leggen dat een voetbalwedstrijd i.p.v. 90 soms wel 100 of nog meer minuten telt.

Om aan deze inconsequentie een einde te maken pleiten sommigen ook bij het voetbal netto speeltijd in te voeren. Dit lijkt mij lastig. Bij blessures en de VAR – checks kun je gewoon de klok stilzetten en voor iedere wissel kun je b.v. een halve minuut bijtellen. Maar hoe ga je om met het vaak irritante tijdrekken. Voor een doelman komt er volgend seizoen al een nieuwe regel dat hij binnen acht seconden het spel moet hervatten heb ik begrepen. Maar probeer voor het tijdrekken door anderen maar eens een eenduidige toepassing te vinden. Veel succes scheids!

Hoe dan ook, afgelopen weekend werd er weer gescholden op die extra speeltijd. Jodan Boys en DONK baalden omdat ze ruim na 90 minuten alsnog op een nederlaag werden getrakteerd. Maar bij VOC en Nieuwerkerk zal de blessuretijd omarmd zijn.

Het fenomeen blessuretijd zal vrees ik nog lang een omstreden rol blijven spelen.    

Frustratie

Frustratie is volgens Wikipedia de emotionele toestand van iemand die belemmerd wordt zijn verwachtingen, behoeften of doel te verwezenlijken. De oorzaak van die frustratie kan overmacht zijn, die zich kan uiten door bepaalde karaktereigenschappen van de persoon in kwestie, zoals agressie of apathie.

Voorbeelden van frustratie zijn vrijwel wekelijks te zien op en langs de sportvelden, vooral de voetbalvelden. Spelers die hun woede afreageren op de scheidsrechter of de tegenstander. Ze gaan soms zo ver dat ze moeten worden tegengehouden door hun teamgenoten. Als een trainer dan om erger te voorkomen ingrijpt en de persoon in kwestie wisselt komt de frustratie helemaal boven en sneuvelt er nogal eens een ruit of moet de kleedkamer het ontgelden. En dan heb ik het verder maar niet over de frustratie die al dan niet terechte beslissingen van de VAR oplevert.

Frustratie was er zaterdag bij het bestuur van ASW. Bij de wedstrijd Sportief – ASW in Noorden maakten ‘fans’ uit Waddinxveen openlijk ruzie met hun eigen spelers. Het woord fan kun in zo’n geval beter worden vervangen door het woord idioot. Triest dat een stelletje eencelligen het voor de echte liefhebbers verpesten.

Ik zat dit weekend met ongeloof te kijken naar de reactie van schaatser Kjeld Nuis die na zijn diskwalificatie blootsvoets een plastic stoel aan barrels ramde. Hij schaamde zich achteraf wel voor zijn onbesuisde gedrag en realiseerde zich dat het met een geblesseerde voet toch lastig schaatsen is en dat zijn WK Afstanden medio maart nu serieus in gevaar is. Hij geeft in ieder geval zichzelf de schuld.

De vrouwen van GZC DONK verloren zaterdag met 10-11 van Alimos Betsson. De verwachtingen bij de thuisploeg waren ongetwijfeld hoog, ook bij de fans op de volgepakte tribunes. Maar helaas, de droom van de kwartfinales spatte uiteen. Er zal ongetwijfeld sprake zijn geweest van frustratie, maar ik heb niet gezien of gehoord dat er vernielingen zijn aangericht in het Groenhovenbad. En ik begreep ook dat de speelsters van GZC DONK  alleen zichzelf de schuld gaven aan de toch onverwachte nederlaag. Nu alle pijlen richten op een landskampioenschap!