Principes
Het afgelopen sportweekend stond voor een groot gedeelte in het teken van een tweetal gebeurtenissen die de sport indirect raken. Het befaamde Britse voetbalprogramma Match of the Day (MOTD) op BBC 1 bood zaterdagavond een surrealistische aanblik. Geen begintune, geen geluid, geen analytici en geen interviews met spelers. Alleen samenvattingen van voetbalwedstrijden zonder commentaar en verder niets. De leiding van de BBC had Gary Lineker, al jaren de vertrouwde presentator van MOTD, geschorst. Hij had op twitter zijn mening over het Britse asielbeleid verspreid en dat werd hem niet in dank afgenomen. Ik vond het wel mooi dat de medewerkers van Lineker zich solidair met hem verklaarden en weigerden de uitzending te maken.
De BBC heeft inmiddels bakzeil gehaald en Lineker keert terug. Terecht. De kip met de gouden eieren moeten we niet slachten zal de omroep hebben gedacht. Als geld een rol gaat spelen worden zgn. principes snel overboord gezet. Zeker in die opportunistische voetbalwereld. Daar weet meneer Gianni Infantino alles van.
In Nederland liet De Volkskrant een bom vallen. Er was een groot aantal klachten van grensoverschrijdend gedrag binnengekomen over (oud) medewerkers van de sportredactie van de NOS. Klachten over zaken die al jaren geleden plaatsvonden. Tom Egbers, de vaste presentator van de samenvattingen van de Eredivisie in Studio Sport werd van de buis gehaald. De uitzending ging zondagavond wel gewoon door. Met een andere presentator. Show must go on.
Nu zullen er mensen zijn die vergelijkingen willen trekken tussen beide zaken, maar ik vind iedere vergelijking mank gaan. De hoofdirectie van NOS Sport trok in ieder geval terecht zijn consequenties en dat zie ik de BBC nog niet doen.
Er werd ook nog echt gesport. Als je eenmaal in het hoekje zit waar de klappen vallen, dan zit alles tegen. Vorige week werd een zuinige en zure nederlaag geleden tegen Kloetinge en ook zaterdag ging het weer net mis voor Jodan Boys. De 90 minuten zaten er al op toen Capelle uit de 13e (!) hoekschop de winnende treffer scoorde. Door een 40 (!) jarige spits. Maar hoop doet leven.
Foutje bedankt!
De grens tussen de hemel in geprezen worden en met pek en veren worden overgoten is soms flinterdun. Dat ondervond trainer Erik ten Hag zondagavond ook. Vorige week werd hij bijna heilig verklaard maar na de afslachting door Liverpool werd de trainer van Manchester United weer hardhandig op de Britse voetbalbodem neergekwakt. Niet iedereen was bij de les, er werden de nodige fouten gemaakt, met als gevolg een ontluisterende 7-0 nederlaag.
FC Den Bosch verloor vrijdag met 13-0 bij PEC Zwolle. Wat ging daar fout? Ja wat niet? Exit trainer! RVC ’33 was zaterdag een paar keer niet bij de les en DONK profiteerde. Doelman Mitchell Braafhart maakte zaterdag tegen Jodan Boys geen fout en voorkwam met een formidabele redding in de slotfase dat Kloetinge na een zuinige 0-1 overwinning een prettige terugreis naar Zeeland had. Doelman Kjell Scherpen van Vitesse ging vrijdag wel gruwelijk in de fout met als gevolg een 0-1 nederlaag tegen AZ. Ik stond zelf in mijn bescheiden voetbalcarrière ook een keer mede aan de basis van een 1-0 nederlaag. Ik dacht als doelman van Benschop 5 een bal ‘naast te kunnen kijken’. Maar tot mijn afgrijzen rolde de bal tergend langzaam in het doel.
Waar gehakt wordt vallen spaanders en een sportwedstrijd waarin geen fouten worden gemaakt zijn zeldzaam. De onaantastbare Patrick Roest had zijn 10 km race zondag verkeerd ingeschat en stortte volledig in. Het gevolg was ook dat oud Gouwenaar Ted-Jan Bloemen onverwacht alsnog lachend op het podium stond.
Een attente lezer wees mij er op dat ik in mijn sportcolumn van vorige week een fout heb gemaakt. Ik had het over een fusie van ILAC en Vriendenschaar. Maar deze Goudse tafeltennisverenigingen zijn nooit gefuseerd. ILAC is na twee branden helaas opgeheven en haar leden zijn naar andere verenigingen gegaan, waaronder naar Vriendenschaar. Waarvan acte.
Bij het maken van fouten moet ik altijd denken aan de legendarische uitspraak van de plat Utrechts pratende Rijk de Gooyer in een serie televisie- en radiospotjes uit de jaren ’90 van de vorige eeuw: ‘Foutje, bedankt’!
Georganiseerde sport
Het Sociaal Cultureel Planbureau bracht in 2014 een rapport uit waaruit blijkt dat het aantal leden van sportverenigingen toeneemt. Maar begin deze maand, bijna 9 jaar later, kwam er een rapport uit waaruit juist het tegenovergestelde blijkt. Zowel het aantal verenigingssporters als het aantal sportverenigingen neem af! Er worden diverse oorzaken genoemd, zoals de vergrijzing, individualisering en de stijging van de contributie. Ik las dat de jeugd vanaf 13 jaar steeds minder zin heeft in vaste trainingstijden. Verder houden ze ook niet van de verplichtingen die een vereniging nu eenmaal ook met zich meebrengt. Gebrek aan renners was zondag de oorzaak van de devaluering van het Open kampioenschap Groene Hart. Fietsen is populair, maar blijkbaar geldt dit niet altijd voor georganiseerde wedstrijden.
Recent trok VV Bodegraven haar 1e elftal terug uit de competitie. Oorzaak onvoldoende spelers. Dit weekend maakte ook 5e klasser FC Utrecht United bekend het standaardelftal wegens gebrek aan spelers terug te trekken. VV Bodegraven vierde in 2020 het 100-jarig bestaan en om toch te kunnen blijven voetballen zet de club nu in op een fusie met VV De Rijnstreek. De leden van beide vereniging zijn voor en nu ligt de bal vooral bij de gemeente Bodegraven-Reeuwijk.
Behalve de terugloop van het aantal georganiseerde sporters verdwijnen er dus hele sportverenigingen. In grote steden als Rotterdam is het aantal fusies niet bij te houden, maar ook dichter bij huis luidt de alarmbel. De Goudse tafeltennisverenigingen ILAC en Vriendenschaar fuseerden in 2015. In 2003 gingen ook de twee Goudse zwemverenigingen GZC en DONK om te overleven een fusie aan. Korfbalclub Gemini ontstond in 1995 door het samengaan van twee Goudse verenigingen. Eind vorig jaar viel het doek voor de Goudse wandelvereniging DES. Wegens gebrek aan vrijwilligers.
Over vrijwilligers gesproken, daar slaat vooral de vergrijzing keihard toe. Bijna iedere sportvereniging heeft vacatures en nieuw kader is lastig te vinden.
Ik hoop niet dat ik het allemaal te somber zie, maar ik ben niet optimistisch dat deze trend weer in positieve zin wordt omgebogen. Maar hopelijk heb ik ongelijk.
Weekendblues
De sportliefhebbers werden in het afgelopen weekend weer op de nodige mooie prestaties, maar ook op minder mooie dingen getrakteerd. In het amateurvoetbal was het tamelijk rustig, inhaal- en bekerwedstrijden. ONA bezorgde ASW een dikke nederlaag. De Waddinxveners werden met een lelijke 1-6 naar huis gestuurd. Stolwijk was zo stom om een 2-0 voorsprong weg te geven en zag GSV alsnog langszij komen. Bij het NK Fighting Jiujitsu in Dordrecht kwamen 23 jiujitsuka’s van Den Edel Gouda NL in actie. Er werden maar liefst 13 gouden, 5 zilveren en 2 bronzenmedailles veroverd. Over overmacht gesproken!
In negatieve zin viel zondag een stelletje ééncelligen op, figuren die zo nodig tijdens en na afloop van een voetbalwedstrijd in de Eredivisie het plezier voor de echte supporters moesten verstieren. De zoveelste zwarte bladzijde.
Ik zat zondagmiddag op Sporza te kijken naar de laatste wedstrijden van het fietscrossseizoen 2022-2023. Een oppermachtige Fem van Empel die de wedstrijd al snel in een plooitje had gegooid en onbedreigd de X2O Badkamerstrofee op de campus van de Vrije Universiteit van Brussel in de wacht sleepte. Behalve een grote badeend kregen de medaillewinnaars ook een afstudeermuts. Geslaagd voor het eindexamen! Exit crossseizoen, op naar het wegseizoen dat komend weekend begint. Ook bij GRTC Excelsior werd het crossseizoen afgesloten. A.s. zondag wordt op de wielerbaan in Gouda het nieuwe wielerseizoen geopend met het 7e Open Kampioenschap van het Groene Hart.
Terwijl ik deze column schrijf hoor ik op de radio dat ‘gevoeligheidslezers’ van Inclusive Minds in Engeland de kinderboeken van Roald Dahl willen gaan herschrijven. Althans aanpassen want woorden als dik, dun, stom, zwart en lelijk kunnen niet meer volgens deze critici. Ik zie dat ik al deze woorden in de eerste alinea van deze column ook heb gebruikt, dus ik vraag me nu af of ik over een aantal jaren ook zal worden gecorrigeerd. Nu zal deze sportcolumn niet in een kinderboek terechtkomen, maar je weet het maar nooit. Zal ik misschien worden aangesproken op het woord ééncelligen? Maar de waarheid mag toch wel worden gezegd?
Namen
“Aan namen heb ik niets, ik moet rugnummers hebben”. Dit riep wielerverslaggever Barend Barendse in 1958 toen hem via de Tourradio werd medegedeeld dat Pfimlin was gevallen. Barendse, die toen radioverslag deed, wist blijkbaar niet dat met Pflimlin de toenmalige premier van Frankrijk werd bedoeld en dat diens kabinet die dag was gevallen. Deze reactie heeft de man (‘ik pak mijn pet en druk mijn snor’) nog jaren achtervolgd.
Als sportcommentator ben ik het helemaal eens met de woorden van Barend Barendse. Als ik liveverslag moet doen van een voetbalwedstrijd (maar dat geldt ook voor andere sportwedstrijden), probeer ik altijd een wedstrijdformulier te ‘scoren’, waarop alle namen en rugnummers staan vermeld. En dat is helaas niet altijd een vanzelfsprekendheid. Maar gelukkig is daar bijna altijd nog de wedstrijdsecretaris die bereid is om je te helpen. Ik heb nog tijden meegemaakt dat rugnummers niet verplicht waren. Dan moest je afgaan op uiterlijke kenmerken van spelers die je niet kende.
Over namen gesproken, ik las zondag de volgende kop op een voetbalwebsite: ‘Memphis maakt op perfect moment zijn eerste doelpunt voor Atlético Madrid’. Memphis is natuurlijk Memphis Depay, een van de vele voetballers die naast het rugnummer zijn voornaam op zijn voetbalshirt draagt. Aanvoerder van Dijk van het Nederlands Elftal gaat tijdens een wedstrijd door het leven als Virgil. Op de apple-podcast Kein Geloel las ik na afloop van de voetbaltriller Feyenoord – PSV, ‘Stop de Perzen, Alireza is een held!’. Alireza Jahanbakhsh, de Iraanse voetballer van Feyenoord die ook met zijn voornaam op zijn shirt staat. Zomaar een paar voorbeelden van voetballers die om diverse redenen met hun voornaam op hun shirt door het leven gaan. Voetballers mogen zelf kiezen, en mogen zelfs een bijnaam kiezen heb ik begrepen. Zou Willem van Hanegem ooit hebben overwogen om De Kromme op zijn shirt te zetten? Ik denk het niet. René van der Gijp zie ik er wel voor aan om met ‘Gijp op zijn rug rond te rennen. Ik wacht nu nog op de voetballer die er Henk, Mo of Sherida op laat zetten
Blessuretijd
Het ging het afgelopen weekend in de voetbalwereld vooral weer over de blessuretijd. Bij PSV spuwde men vuur over de negen minuten die scheidsrechter Danny Makkelie bijtelde. Trainer Ruud van Nistelrooij wond zich enorm op en spits Luuk de Jong, die zelf geen deuk in een pakje boter trapte, begreep er niets van. Het was voor PSV natuurlijk zuur dat ze opnieuw in de blessuretijd een overwinning uit handen gaven. Maar als PSV achter had gestaan had je natuurlijk niemand van de Eindhovenaren horen klagen over die negen minuten. En dat geldt uiteraard voor alle andere teams in zo’n geval, dus graag minder huilie huilie.
De term blessuretijd dekt niet helemaal de lading, eigenlijk moet je spreken van extra speeltijd. Tijd wordt behalve voor blessures ook bijgetrokken bij tijdrekken, de tijd die de VAR nodig heeft en het aantal wisselspelers dat invalt. Ik kan me voorstellen dat er soms vraagtekens worden gezet bij het aantal minuten dat een scheidsrechter langer laat spelen. Ik maak dat zelf wekelijks mee. Wedstrijden die 90 minuten duren zijn een zeldzaamheid. Menigeen pleit opnieuw voor het invoeren van zuivere speeltijd zoals bij balsporten als waterpolo, basketbal, hockey, korfbal, rugby en zaalvoetbal. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Wie gaat die spelonderbrekingen bijhouden? Als de scheidsrechter dat allemaal moet doen is hij meer met zijn stopwatch bezig dan met de wedstrijd. Misschien iets voor de 4e man? Maar die heb je niet bij de amateurs. De tijd dat er echte blessures zijn en de tijd dat de VAR bezig is met zijn werk zijn gemakkelijk bij te houden. Bij invallers is de stopwatch ook gemakkelijk stil te zetten en bij doelpunten ook. Maar hoe ga je om met tijdrekken. Voor eindredacteuren van sportprogramma’s zal er bij het invoeren van zuivere speeltijd bij het voetbal ook het nodige veranderen. Er zal dan misschien minder tijd zijn voor nabeschouwingen. Dat laatste is dan een voordeel, want dan zijn we ook van het vele gezwets na afloop van een wedstrijd af. Laten we een proef gaan doen, te beginnen bij vriendschappelijke wedstrijden
Sport en poezie
Het is van 26 januari tot 1 februari Poëzieweek, het grootste poëziefeest van de Lage Landen. Ik ben behalve een liefhebber van poëzie ook een liefhebber van sport. Sport en poëzie, wat mij betreft een prima combinatie die vaak hand in hand gaan.
Sport en poëzie, dan denk ik aan dichters als Spartasupporter Jules Deelder (Als de geest van Bok de Korver, zich warm loopt langs de lijn). Cees Buddingh en Nico Scheepmaker die onsterfelijke sportgedichten hebben geschreven waarin de liefde voor DFC en Johan Cruyff wordt beleden. Wielergedichten zijn er ook in overvloed. De Vlaamse dichter Elvis Peeters bij de Tour de France van 2016 (De laatste bergen zijn bedwongen, de posities liggen vast. Ons lied is morgen uitgezongen, tenzij Parijs ons nog verrast).
Zijn er ook Goudse sportgedichten vroeg ik me af. Ik vond er een van de Goudse dichter Eduard Ditmar. Hij schreef een ode aan voetbalclub ONA (Waar zie je nog plaatjes met lachende voetballers? Waar vind je nog een club midden in een woonwijk?). De vorig jaar overleden voetballer-dichter van Old Stars 1886 Ton Houtman uitte zijn liefde voor Olympia (Ouwe tevreden knakkers, we verliezen ons in gedachten, denken meestal dat we beter zijn dan dat de werkelijkheid nu is). De oud Goudse stadsdichter, en tegenwoordig Amsterdammer in hart en nieren Pieter Stroop van Renen, nam onlangs poëtisch afscheid van trainer Alfred Schreuder van Ajax (Met witte zakdoek in de hand, zwaai ik hem uit).
Ik ben zelf geen dichter, hooguit een rijmelaar en dan nog alleen met Sinterklaas. Soms haal ik in gedachten J.H. Leopold aan (o rijkdom van het onvoltooide), als voetballers denken dat een treffer in de blessuretijd de overwinning oplevert.
Het echte dichten laat ik graag over aan echte dichters zoals b.v. onze nieuwe stadsdichter Jeffrey van Geenen. De fraaie prestaties van de waterpolomannen en –vrouwen van GZCDONK moeten toch een bron van inspiratie zijn. Of de crosscompetitie van GRTC Excelsior op de vroege zondagmorgen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Jeffrey, je bent hierbij uitgenodigd.
De tweede helft
Na een winterstop van zes weken was het afgelopen weekend weer zover. De hervatting van de voetbalcompetitie bij de amateurs. De feestdagen zijn achter de rug en de meeste clubs waren al weer een paar weken in training. Sommigen hadden zelfs, zoals de laatste jaren steeds vaker lijkt te gebeuren, hun trainingskamp opgeslagen in zonniger oorden in het buitenland. De voetballers werden geacht klaar te zijn voor de tweede helft van de competitie. Slechte resultaten van voor de winterstop waren geanalyseerd en verdrongen naar de achtergrond.
Maar de hervatting van de competitie verliep niet vlekkeloos. Koning Winter had plotseling zijn opwachting gemaakt en er voor gezorgd dat veel voetbalvelden onbespeelbaar waren. Of onbespeelbaar verklaard, want het verbaasde me een beetje dat er, ondanks dat de meeste voetclubs over kunstgrasvelden beschikken, toch zo massaal wedstrijden werden afgelast. Maar wie ben ik.
Slechts drie Goudse voetbalclubs kwamen afgelopen zaterdag in actie. Vierde divisionist Jodan Boys kwam slecht uit de startblokken en liep al weer tegen de 10e nederlaag aan. Hier en daar werd gerept van een nederlaag met perspectief. Het voetbal was niet echt slecht en je kreeg de complimenten van de tegenstander. Maar ja, je staat weer meer lege handen en je bevind je nog steeds in de degradatiezone. Zaterdag een herkansing tegen ODIN ’59.
Ook eersteklasser Olympia kende een valse start. Op een 4-2 nederlaag tegen staartploeg Monnickendam hadden de Olympianen denk ik niet gerekend. Afstand nemen van de onderste regionen was ongetwijfeld het uitgangspunt, maar het resultaat is dat Olympia nu helemaal onderaan staat. Argon is zaterdag de volgende test.
De 2e klasse D is een afdeling waar de spanning van af blijft druipen. Daar zijn de verschillen zowel bovenin als onderaan zo klein dat de ranglijst bijna wekelijks overhoop gegooid kan worden. DONK deed zaterdag goede zaken door met 0-3 van ASC te winnen en kruipt naar boven en staat nu op de 3e plaats, vier punten achter koploper ESTO. Dat belooft wat voor a.s. zaterdag, want dan staat DONK – ESTO op het programma. Een mooi vooruitzicht.
Nederland – Belgie
Omdat het afgelopen zondag toch slecht weer was, en er verder geen sportactiviteiten waren in Gouda, heb ik die dag grotendeels luierend voor de televisie doorgebracht.. Mijn interesse ging uit shorttrack en veldrijden, twee prachtige televisiesporten. Bij Studio Sport was de aandacht vooral gericht op het EK shorttrack in Gdansk. Voor het veldrijden moest je vooral bij Sporza van de VRT zijn. Het was dus regelmatig zappen tussen de Nederlandse en de Vlaamse zender.
Het BK veldrijden in Lokeren was een magnifieke strijd tussen Michael Vanthourenhout en Laurens Sweeck. Aangemoedigd door duizenden wielerliefhebbers ploeterden de renners zich door de modder. Intussen was bij het shorttrack wereldkampioene Xandra Velzenboer weer gediskwalificeerd en werd Suzanne Schulting op haar favoriete 1000 meter verrast door de Belgische Hanne de Smet. De Nederlandse gouddelver was niet blij. Geen vijf keer goud, maar slechts vier keer. En dat was goed k.t foeterde ze. Broer Stijn de Smet kon toen niet achterblijven en hij verraste op zijn beurt ook een Hollander. Favoriet Jens van ’t Wout werd met een schitterende passeerbeweging op de 500 meter afgetroefd. Ik had de idee dat ik zondag naar een interland Nederland – België zat te kijken. Maar dan zonder bal.
Van de bagger van Lokeren maar weer eens zappen naar Zaltbommel, naar het NK veldrijden. Een lumineus idee om de renners ook door de uiterwaarden te laten rijden. Nou ja rijden, het was vaak slingeren door de modder en lopen met de fiets op de schouder. Het wassende water kwam soms angstig dichtbij. Renners waren nauwelijks te onderscheiden in deze modderpoel. Soms was een zwemdiploma ook vereist. De echte stoere jongens en meisjes, deze keer zonder de mastodonten Matthieu van der Poel en Wout van Aert.
Maar het is nu uit met de pret. Uit met het luieren en passief naar sport kijken op de televisie. Komend weekend gaat, in navolging van andere sporten, ook de voetbalcompetitie weer van start. Mijn zaterdagen zijn dan in ieder geval weer actief gevuld. Mijn microfoon ligt verlangend gereed om mij te vergezellen naar de velden.
Nieuwjaarsrecepties
Afgelopen week(end) hield een groot aantal sportverenigingen hun nieuwjaarsreceptie. Na twee coronajaren kon men eindelijk weer eens uitgebreid het nieuwe jaar gaan vieren in hun geliefde sportomgeving. Ik heb met eigen ogen gezien dat het enthousiasme groot was en als ik op de berichten af mag gaan was het ook bij veel andere clubs behoorlijk druk in de sportkantines. Eerst werd gekeken naar de traditionele nieuwjaarswedstrijden tussen een team van de oude garde en de huidige selectie. ‘Oudjes’ die eerst moesten kijken of ze nog voetbalschoenen hadden en of ze nog in hun tenue pasten. De meesten zijn in de loop van de jaren wat breder en grijzer geworden. De snelheid die ze vroeger hadden was uiteraard verdwenen en ook de conditie liet te wensen over, maar via hun technische en tactische foefjes lieten ze zien dat ze het spelletje nog niet waren verleerd. Het plezier stond voorop en dat werd met name in de beroemde derde helft gedemonstreerd.
Voorzitters keken daarna eerst even terug op 2022 en vervolgens vooruit naar het nieuwe sportjaar 2023. Jubilarissen werden in het zonnetje gezet en dan blijkt dat er gelukkig nog sprake is van clubbinding. Want waar vind je in deze vluchtige maatschappij nog mensen die 25, 40, 50, 60, 65 of zelfs 75 jaar lid zijn van een vereniging. Ook werden de namen van de nieuwe trainers bekend gemaakt. Rens Binken, ‘Mister Moordrecht’, heeft ook in het nieuwe voetbalseizoen bij VV Moordrecht de touwtjes in handen. Bij sv DONK staat volgend seizoen een vertrouwd gezicht voor de troepen. René van Beek, die met zijn 12-jarig dienstverband bij de club uit Zevenhuizen, gerust de Arsène Wenger van VV Groeneweg mag worden genoemd, keert na 30 jaar terug bij de club waar hij destijds zijn eerste trainersstappen zette.
De feestdagen zijn voorbij, sommige clubs hervatten de competitie a.s. weekend al en de voetbalclubs starten op 21 januari a.s. weer. Vol goede moed uiteraard en hier en daar zijn wat noodgrepen toegepast, zoals bij Jodan Boys waar een drietal nieuwe spelers zijn gehaald.
Op naar de 2e helft.
