Gerritschinkel.nl Columns & meer

24okt/110

Historisch

Deze oktobermaand is uitgeroepen tot de maand van de geschiedenis. Ik lik mijn vingers er bij af want ik ben dol op geschiedenis. En over geschiedenis gesproken, de Goudse voetbaltrots De Jodan Boys heeft deze oktobermaand al geschiedenis geschreven. Door de overwinning vorige week op Bennekom hebben The Boys zich voor het eerst in hun ruim 77 jarige bestaan op de 1e plaats in de hoofdklasse genesteld. Na het belabberde afgelopen seizoen, waarin degradatie met pijn en moeite werd ontlopen, is dat min of meer een wonder. Maar het ene seizoen is het andere niet, de ene trainer is de andere niet en dat geldt ook voor de spelers. Er heerst euforie aan de Sportlaan. Bij de supporters, bij de Goudse voetballiefhebbers en iedereen die het Goudse voetbal een warm hart toedraagt. Ik denk dat Patrick Akerboom en zijn spelers dagelijks even verlekkerd naar pagina 894 van teletekst staren. Al dan niet men ongeloof in de ogen. Een breed lachende oud voorzitter Gerard Wolters staat in ieder geval in volle glorie voor het televisiebeeld met de stand op de website van de club.

Maar de maand oktober is nog niet om. Net voor het verstrijken van de wijnmaand kan de club nogmaals historie schrijven. Als a.s. zaterdag thuis wordt gewonnen van SV Huizen dan kan de vlag wederom in top om de primeur van een periodetitel in de hoofdklasse te vieren. Een makkie zal het niet worden denk ik want SV Huizen is een gerenommeerde tegenstander. Niet voor niets versloeg het afgelopen zaterdag topklasser Hilversum in de beker. Iets wat Jodan Boys niet lukte tegen topklasser VVSB. Hoewel er pas werd verloren na strafschoppen. Maar ja, die ballen moeten er nu eenmaal ook in. De nazaten van het Sint Bavo Gesticht waren de nazaten van de Jongerenvereniging Daniël te slim af. Hopelijk heeft de uitschakeling op sportpark De Boekhorst geen al te diepe wonden geslagen en staat het team van Akerboom a.s. zaterdag klaar om 29 oktober 2011 in grote chocoladeletters in de historie van de club neer te pennen. Winst is misschien niet eens nodig. Als Ter Leede en ODIN ’59 er in hun onderlinge wedstrijd niet uitkomen is zelfs één puntje genoeg. En dan maakt het ook niet meer uit wat Young Boys en Bennekom doen. 

En zaterdagavond weer met genoegen naar teletekst kijken. L’histoire se repète. Ik zal een schietgebedje doen.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
24nov/080

Blade runner

Zijn roem was hem vooruitgesneld. Hij is ook niet onomstreden. Sommigen zeggen dat hij een voordeel heeft, dat hij geen last heeft van verzuring. Maar inmiddels heeft de Zuid Afrikaanse atleet via de rechter afgedwongen dat hij aan de “normale” Olympische Spelen mag deelnemen. Hij moet zich echter nog wel eventjes kwalificeren.

Afgelopen zondag heb ik Oscar Pistorius in levende lijve aan het werk gezien. Ik was in Stadskanaal om de 81e verjaardag van mijn schoonmoeder te vieren en heb toen van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar de Nellie Cooman Games te gaan. Het was niet alleen prachtig weer in het Oostgroningse, maar ook een feest om al die blije sporters aan het werk te zien. De Nellie Cooman Games zijn al jaren het trefpunt van atleten uit de gehele wereld. Ik heb atleten uit Kroatië, Rusland, Nigeria, Slowakije, Noorwegen, Mexico, Japan en Nederland aan het werk gezien. En Nellie was het hele weekend aanwezig. Geduldig legde ze aan een jonge sporter uit hoe hij moest starten. En ze gaf een demonstratie waaruit bleek dat ze nog zo soepel als rubber is. “Maar mijn spieren zijn absoluut nog niet slap” zei ze lachend en ze nodigde een andere atleet uit om de proef op de som te nemen en hij mocht in haar billen knijpen. Ik stond er bij maar heb niet gewaagd dat ook te doen, want ik zie de krantenkoppen al voor me.

De NCG zijn een prachtig voorbeeld van sportverbroedering. Er nemen niet alleen gehandicapte atleten deel maar ook valide sporters laten zich van hun beste kant zien. Voor velen moesten er nog Olympische limieten worden gehaald. De ook in Gouda zeer bekende kogelstoter Rutger Smith verbeterde er enkele jaren geleden zijn Nederlands record. Er sneuvelden zondag wereldrecords en Nederlandse records. Wheeler Kenny van Weeghel liet zien dat hij een wereldtopper is. Grote bewondering kan ik opbrengen voor sporters met geamputeerde ledematen die hoog- en verspringen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dan maken we ons druk om de geïrriteerde schaamstreek van Mario Melchiot of een verrekte spier van Arjan Robben.

Maar “top of the bill” was natuurlijk Oscar Pistorius. Hij won de 200 meter overtuigend en ook tijdens de 400 meter stoof hij als een wervelwind over de atletiekbaan van Jahn. Hij won in een tijd van 48,19 maar haalde helaas de limiet van 45,90 niet. Maar tijdens de Paralympics in Peking zal hij ongetwijfeld weer schitteren.  Durfde ik Nellie Cooman niet aan te raken, the bladerunner heb ik de hand geschud. De fan in mij stond me dat toe. “Volgend jaar kom ik weer naar Stadskanaal” beloofde hij Nellie Cooman. En die belofte doe ik hierbij ook.

Gearchiveerd onder: Columns, Gouds Nieuwsblad Geen reacties
20dec/060

Willem

Ik had me afgelopen zaterdag al een klein beetje verzoend met de gedachte dat ik die middag dankzij Pluvius niet langs de lijn zou staan. Een telefoontje naar Zwammerdam voorspelde niet veel goeds. “Herkeuring om 12.00 uur werd mij te verstaan gegeven”. Maar tot mijn stomme verbazing ging de wedstrijd toch door en ik spoedde mij op de fiets door de regen naar het veld van Gouda. Mijn vrouw had de auto geconfisceerd dus ik was op een lift aangewezen. In het Groenhovenpark aangekomen riep men mij bij de ingang al toe dat Willem voor de 100e keer op de bank zou zitten. En toen Willem mij zag liet hij trots zijn cadeautje zien. Netjes ingepakt kwam een ingelijst shirt van Gouda met rugnummer 100 te voorschijn. “Ik heb tot vandaag 99 keer bij Gouda op de bank gezeten zei hij. En dan heb ik alleen de competitiewedstrijden geteld. “In totaal heb ik 216 punten gehaald, een gemiddelde van 2,18 punt per wedstrijd, een record”. “En om kwart over vier hoop ik 219 punten te hebben”. Toen ik hem vroeg naar het doelsaldo van die 99 wedstrijden stond hij echter met een mond vol tanden. Dat kon zelfs de man die volgens mij in een voetbalpyjama slaapt niet zeggen. Ik denk dat hij stiekem baalde dat hij dat niet wist en ik verdenk hem er van dat hij diezelfde avond nog zijn aantekeningen is ingedoken om het antwoord op te zoeken. Hij zal mij er ongetwijfeld binnenkort mee om te oren slaan.

Willem is natuurlijk Willem Dekker, door velen liefkozend Dek genoemd. Een wandelende voetbalencyclopedie, zeker als het zijn eigen prestaties betreft. Een man bezeten van voetbal. Haal het niet in je hoofd om tijdens een radio-uitzending een voetbalclub uit een verkeerde plaats te laten komen want hij corrigeert je als hij je later op de middag achteloos op de fiets passeert.

Afgelopen zaterdag was een mooie dag voor Willem. Behalve het voetbalshirt ontving hij van zijn spelers na afloop van de wedstrijd tegen Zwammerdam een ingelijste elftalfoto. Willem nam hem glunderend en trots in ontvangst. Ik zag geen emotie op zijn gezicht maar ik weet zeker dat zijn hart van opwinding bonkte.

Het zal over een half jaar wennen zijn in het Groenhovenpark als Willem daar geen trainer meer is, want hij heeft te kennen gegeven het genoeg te vinden. Heeft iets met een houdbaarheidsdatum te maken of zoiets geloof ik. Willem wil geen Foppe, Guy of Alex worden.

Willem gaat nog 22 punten halen. In totaal heeft hij er dan 110 competitiewedstrijden opzitten, een gemiddelde van 2,17. Kijk dat is pas scorebordjournalistiek. Willem ik ga je missen, maar eerst nog even kampioen worden.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
13dec/060

Puskas

Vorige week overleed op 79-jarige leeftijd een van de grootste voetballers aller tijden. En afgelopen zaterdag werd hij in Boedapest onder grote belangstelling begraven. De Hongaarse regering had die dag tot een nationale rouwdag uitgeroepen.

De voetballende Majoor werd hij liefkozend genoemd. Ik heb het natuurlijk over Ferenc Puskas. In een flits gingen mijn gedachten terug naar mijn jeugd. Zoals vele jongens wisten we als we uit school kwamen niet hoe snel we naar een weiland moesten hollen om te voetballen. Eerst nog even de koeien aan het schrikken maken en de vlaaien verwijderen eer we konden beginnen. Een doel hadden we niet, maar jassen fungeerden als doelpalen. We speelden met een denkbeeldige doellat en de doelpunten werden vaak na lange discussies goed- dan wel afgekeurd. Het begon altijd met het zgn. “poten”, waarbij de winnaar als eerste een ploeggenoot mocht kiezen. En ieder van ons riep dan wie hij was. Onze vaste midvoor was altijd Altafini. Verder waren Di Stefano, George Best en Pele altijd van de partij. Een klein dik roodharig buurjongetje kon niet zo goed voetballen dus die was altijd de pineut want er moest ook een keeper zijn. Hij was dus Lev Yashin, de grootste keeper aller tijden, hoewel hij af ten toe ook als Gordon Banks door het leven ging, ook geen slechte keuze.

Ik was altijd Ferenc Puskas. Waarom weet ik niet meer maar die man schijnt op mij een onuitwisbare indruk te hebben gemaakt. Hij voetbalde bij Real Madrid en dat was mijn favoriete voetbalclub in de vroege jaren zestig van de vorige eeuw. Later heeft jij mijn favoriete Nederlandse club Feyenoord helemaal dolgedraaid tijdens een Europacupwedstrijd, maar dat heeft mijn liefde voor het Hongaarse buikje niet doen verdwijnen.

De helden van je jeugd. Ik zal niet de enige puber zijn geweest die plakboeken maakte en wiens jongenskamer vol hing met voetbalelftallen en posters uit muziekbladen. Ik herinner me nog The Beatles, The Rolling Stones en de toen prachtige zangeres Cher. Ik kan mij echter niet meer herinneren of ik een poster van Puskas had, maar hij zal ongetwijfeld prominent op de elftalfoto van Real Madrid hebben gestaan.

Helden zoals Puskas heb ik vandaag de dag niet meer, maar dat zal met de leeftijd te maken hebben. Ik kom niet meer uit mijn bed om een Anton Geesink de Japanse judowereld op zijn kop te zien zetten. En de tijden dat ik met een bloknootje op mijn knie bij een vriendje voor de televisie de tijden van Ard en Keesie zat te noteren komen niet meer terug. “Je wordt ouder pappie” zong Peter Koelewijn en laten we het daar maar op houden.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
6dec/060

December

Toen ik afgelopen zondag bij de voetbalwedstrijd MOORDRECHT-GOUDA was wist ik het zeker. Het is nu definitief afgelopen met het mooie weer. Regen en wind streden om voorrang waardoor de bal de meest vreemde capriolen maakte. Desondanks waren de trouwe supporters op komen dagen. Gedenkwaardig was het optreden van de firma Binken, want als je in Moordrecht Binken zegt dan kijkt het halve dorp om. Ik zei gedenkwaardig omdat het mooi was om de gebroeders Binken te horen. De ene is de trainer van Gouda en de andere de scheidsrechter bij Moordrecht. De familiebanden kregen het die middag zwaar te verduren, maar ik denk dat er geen scheuring is ontstaan. Daarvoor zijn die banden volgens mij te sterk.

Regen en wind, ja dat kun je verwachten als je in december bent aanbeland. Het jaar 2006 loopt op zijn laatste benen en is inmiddels niet ver meer van het einde verwijderd. Toen ik ruim een uur na de wedstrijd door de Lange Groenendaal liep wist ik het zeker. Sint Nicolaas staat voor de deur en zal de komende week weer uit ons natte kikkerlandje vertrekken en koers zetten naar zijn warme vaderland. De hegemonie van de Kerstman is aanstaande en dat blijkt uit de kerstversieringen die al te zien zijn. De eerste kerstboom is al gesignaleerd en de grote kerstboom op de Goudse Markt zal ongetwijfeld al onderweg zijn vanuit Noorwegen. De feestdagen zitten er aan te komen, het feest van de vrede. Maar de vrede was afgelopen week ver weg in Nancy toen randdebielen die zich supporters noemen een prachtige voetbalclub uit Rotterdam naar de gallemiezen proberen te helpen. Laten we in godsnaam hopen dat zich zulke toestanden in Gouda nooit voor zullen doen, want dan hang ik mijn microfoon aan de treurwilgen en ga het klooster in en trappistenbier brouwen.

Het sportjaar 2006 loopt ten einde. Nog enkele wedstrijden en de veldsporters kunnen van een winterstop gaan genieten en ook de volleyballers, korfballers, handballers, waterpoloërs  etc. hebben even de tijd om op adem te komen. Voor de een was 2006 een goed sportjaar en een ander zal dit jaar liefst zo gauw mogelijk vergeten. En er zullen hopelijk de nodige sporters in spanning zitten of ze aan het eind van het jaar wellicht genomineerd worden voor een sportprijs. Want over enkele weken is de prachtige sporthal De Mammoet weer het podium voor de verkiezing van de sportman, sportvrouw, sportploeg en het talent van 2006. Binnenkort weten we wie de genomineerden zijn en op 29 december weten we wie de winnaars zijn. Nog even in spanning zitten dus. Prachtige maand december, ik lust er wel pap van.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
29nov/060

Velociade 2006

Voor sportminnend Gouda was er de afgelopen week weer het een en ander te beleven. Het nieuwe kunstgrasveld van De Jodan Boys werd eindelijk officieel geopend. En nu maar hopen dat de korrels geen zand in de voetbalraderen strooien. Er is nu voor de zaterdagtweedeklasser geen enkel argument meer om geen kampioen te worden. En Gouda werd een nieuwe tennishal rijker. De Tennishal, niet direct een originele naam maar we weten nu dat er getennist kan worden.

Maar de Goudse turnwereld was het afgelopen weekeinde natuurlijk in de ban van het jubileum van Velocitas. Een van de grootste sportclubs van Gouda bestaat 75 jaar. Velocitas, oftewel snelheid, vlugheid of behendigheid. Nou dat die club zijn naam eer aan deed heb ik afgelopen zaterdag met eigen ogen kunnen aanschouwen. Ik pakte mijn fiets en tegen de wind in zoals Boudewijn de Groot jaren geleden al zong kwam ik om ongeveer half drie sporthal De Zebra binnen en waande mij in een sprookjeswereld. Ik moest voor de radio improviseren als een gek want ik kon moeilijk het licht aandoen. Alleen de kerstbomen ontbraken nog, maar verder was het al bijna december. Elegant dansten de jonge turnsters, sprongen de wedstrijdspringers, zagen we de fine fleur van de toekomst hun acrogymnastische capriolen vertonen aan de volle tribunes. Vaders, moeders, broers, zusters, opa’s, oma’s, tantes, ooms en nog veel meer belangstellenden waren op komen dagen en zorgden voor volle tribunes.  De oh’s en de ah’s waren niet van de lucht en het applaus klaterde elke keer op de artiesten neer. Kreekie en de zijnen zorgden voor de perfecte begeleiding via beeld en geluid. De spreekstalmeesters en – meesteressen kondigen vol vuur steeds de nieuwe optredens aan.

En voorzitter Jaap Zweere was uiteraard ook aanwezig. Want Velocitas zonder Jaap is als een slagroomtaart zonder slagroom. Wel te eten maar net niet lekker genoeg. En dat Jaap iemand van de buitencategorie is werd ook door koningin Beatrix erkend. De burgemeester van Zevenhuizen-Moerkapelle deed met plezier zijn hondenketting om en vergaste de beroemde voorzitter met een koninklijke onderscheiding. Het had haar behaagd om het in officiële jargon te zeggen. Jaap nam de complimenten beduusd in ontvangst. Zijn familie stond naast hem te glunderen. Koningin Beatrix heeft zich van haar beste zijde laten zien.

Maar Hare Majesteit weet zeer waarschijnlijk niet dat Jaap Zweere een onvermoeibaar strijder is voor een nieuwe clubaccommodatie voor zijn Velocitas. Bij de toespraken van o.a. wethouder Marco Kastelein kwam hij daar nog eens op terug. Blijf vechten Jaap, neem een voorbeeld aan de heer Oussoren van Excelsior. Hij liep ook stad en land plat voor zijn accommodatie en het is hem uiteindelijk gelukt. De aanhouder wint.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
22nov/060

Een goede buur

Ik werd na de zomervakantie verrast door het bericht dat voetbalvereniging JODAN BOYS er weer een kunstgrasveld bij krijgt. “Ik zal wel wat gemist hebben” dacht ik. Maar daar lig ik niet van wakker. Tijdens de vakantie heb je wel wat beters te doen dan aan Gouda  denken. Ik ben gek van sport en wil graag weten wat er in de Goudse sportwereld gebeurt, maar tijdens mijn vakantie aan de Belgische kust verzet ik de zinnen graag. De Goudse sportwereld komt dan op de tweede plaats. Maar goed, het hoofdveld van de Goudse 2e klasser was dusdanig slecht dat het vervangen moest worden en lag de keuze voor een kunstgrasveld voor de hand. Zoals gebruikelijk wordt dan een planning gemaakt, maar planningen zijn slechts richtlijnen en dat blijkt nu ook weer overduidelijk. De eerste thuiswedstrijden zouden niet worden gehaald, maar daarna zou het publiek worden verwend met de virtuoze bewegingen van hun favorieten op het nieuwe kunstgras. Maar ja, waar speel je dan je thuiswedstrijden. De oplossing was snel gevonden. “Een goede buur is beter dan een verre vriend” hoorde ik afgelopen weekeinde nog iemand zeggen. Buurman GSV was zo vriendelijk om hun zaterdagvrienden te hulp te schieten. En ik bij elke thuiswedstrijd maar weer verkondigen dat dit de laatste keer was dat JODAN BOYS zijn thuiswedstrijd aan de overkant speelde. En afgelopen zaterdag zou het dan eindelijk gebeuren. DSO zou de primeur hebben. Maar tot mijn grote verbazing werd ik afgelopen zaterdag weer naar GSV gedirigeerd. Het nieuwe kunstgrasveld was twee dagen daarvoor voor de zoveelste keer afgekeurd. Ik hoorde de meest uiteenlopende oorzaken. De korrels zouden niet goed zijn. Er lagen te veel korrels op het veld, er lagen te weinig korrels op het veld.  De bal zou slechts 70 centimeter stuiten terwijl 90 centimeter een voorwaarde is. Maar dat geldt blijkbaar niet voor het “lagere voetbal” want zowel de jeugd als de dames vertoonden op het kunstgrasveld al hun dartele kunsten.  Ja wie het weet mag het zeggen. Een kunstgrassoap in optima forma. Inmiddels heb ik de uitnodiging voor de officiële opening van het nieuwe veld ontvangen.

Vrijdag a.s. zal de feestelijke opening plaatsvinden. Ik hou van een gokje en heb mijn agenda vrijgemaakt. Ik hoop a.s. vrijdag getuige te zijn van het einde van de soap. Het moet toch een keer gebeuren. Het zal toch niet zo zijn dat JODAN BOYS kampioen wordt zonder een “officiële” thuiswedstrijd te hebben gespeeld. Aan de andere kant zijn ze al behoorlijk gewend geraakt aan de “verbanning” naar GSV. En ikzelf heb daar ook geen enkel probleem mee. In tegendeel.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
15nov/060

Winterpret

Om het luie zweet van me af te gooien en mijn conditie een beetje op peil te houden loop ik wekelijks een rondje van pakweg 10 kilometer. Ik doe dat onder de noemer “hardlopen” maar eigenlijk is het meer joggen. En wat George Bush kan, kan ik ook. Zo ren ik dus wekelijks op een dag in het weekend langs de Reeuwijkse Plassen. Afgelopen zondag stond ik echter in dubio, want het regende pijpenstelen. Nadat ik mijn hond had uitgelaten trok ik toch de stoute loopschoenen aan. De zon kwam zelfs enigszins achter de wolken vandaan, dus nam ik de gok. Maar ik was nauwelijks een kwartier onderweg of de regen kwam met bakken uit de hemel. Maar even later scheen de zon alweer en rondde ik vergezeld van een mooie regenboog de brug in Reeuwijk. Maar Pluvius kwam al spoedig weer sterk terug en zeiknat kwam ik thuis. “Dat zal vandaag met het voetbal wel niets worden” mopperde ik en zapte snel naar teletekstpagina 603. Daar was niets te zien van afkeuringen van het Goudse voetbal. Maar een telefoontje bracht uitkomst, “mijn” wedstrijd ging na enige aarzeling toch door. Op weg naar de wedstrijd werd ik wederom door de regen getrakteerd. Wat een rotweer, was het maar winter.

Ja, was het maar winter. Lekker vriesweer, dikke jas en warme handschoenen aan. Schaatsen op de Breevaart in plaats van lopen langs dat water. En op de Goudse Markt natuurlijk want de gemeente maakte afgelopen week bekend dat er weer een ijsbaan komt. En vanwege het succes wordt de baan bijna twee keer zo groot als vorig jaar. In totaal 540 vierkante meter ijspret, als dat geen goed nieuws is weet ik het niet meer. Ik ziet het al helemaal voor me. De tijden van Anton Pieck en Charles Dickens komen er weer aan. Koek en zopie, erwtensoep, warme chocolademelk of gluhwein. Zwieren aan de balk rond het eeuwenoude stadhuis. Pauline van Deutekom kan haar oefenrondjes dicht bij huis rijden en hoeft niet helemaal naar Heerenveen, Collalbo of Inzell. Om van de Olympic Oval in Calgary of de James B. Sheffield Olympic Skating Rink in Lake Placid maar te zwijgen.

Vanaf 15 december barst het schaatsfeest in Gouda weer los. De feeëriek verlichte huizen en gebouwen rond de Markt zullen Gouda tot 7 januari 2007 een feestelijke aanblik geven. Ik kan haast niet wachten tot de dag dat ik de ijzers onder kan binden. Voor de zekerheid ga ik ze deze week uit het vet halen en scherpslijpen. Teletekstpagina 603 kan me gestolen worden. Ze mogen alles afgelasten. We gaan schaatsen, schaatsen en nog eens schaatsen. Weg met de herfst, leve de winter.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
8nov/060

Het zaterdagvoetbal

Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar zegt men wel eens en dit is een waarheid als een koe. Er zijn veel voorbeelden te noemen, maar ik heb in de sportwereld zelden zo’n voorbeeld gezien als in het afgelopen weekeinde. Zaterdag speelde het 1e zaterdagteam van GOUDA tegen KOUDEKERK. De voetballers van trainer Willem Dekker hadden aan een gelijkspel genoeg om de 1e periodetitel te veroveren. Ambitieus als hij is ging de Goudse trainer niet voor een draw maar wilde winnen. En dat deed hij, althans zijn spelers want zij moeten het binnen de lijnen doen. Na een gelijkopgaande eerste helft werd de tegenstander onder aanvoering van een magistrale aanvoerder Laurens Borg opgerold en met 7-1 naar huis gestuurd. Voor het eerst in het bestaan werd de 1e periodetitel behaald en daarom mochten de champagneflessen worden ontkurkt, het Bengaalse vuurwerk worden afgestoken en konden de bierpompen op topdrukte rekenen. En het bleef nog lang onrustig in het Groenhovenpark.

Hoe groot was de tegenstelling zondag toen in hetzelfde Groenhovenpark het 1e zondagteam moest aantreden. Ook hier stond een periodetitel op het spel, maar in tegenstelling tot hun zaterdagbroeders was die eer niet voor het team van Rens Binken weggelegd. Zij konden alleen hopen op een stunt waardoor ze zusterclub DONK een feestje konden bezorgen. De hymne van de Championsleague moest als warming-up dienen. Als dat niet vragen om moeilijkheden is. Maar een stunt zat er niet in. Zelfs het beperken van de schade bleek al snel een utopie. Tegenstander ALPHEN hoefde zich niet eens in te spannen om na 90 minuten met een zevenklapper van het veld te stappen. Het deed mij als voetballiefhebber en Gouwenaar enorm veel verdriet om het geploeter van GOUDA aan te zien. De Goudse supporters zagen het gelaten aan en hadden zelfs geen tranen om te huilen.

Waar is de tijd gebleven. De tijd dat de Goudse voetbaltrots begin jaren zestig van de vorige eeuw de Kaasstad op de been bracht. Twee maal werd het landskampioenschap bij de amateurs behaald. Maar dat is historie en nostalgie. En in nostalgie kun je niet leven, hoewel sommigen dat nog wel doen of graag willen. Ik kan dat wel begrijpen, maar de waarheid is helaas heel hard. En dat uitgerekend in het jaar dat de club 100 jaar bestaat.

Ik hoop van harte dat GOUDA aan het eind van dit seizoen een tweedeklasser heeft, maar ik vrees ook dat de club dan ook een vijfdeklasser “rijk” is.  En dat is iets waar ik dan zeker een traan om zal laten.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties
1nov/060

Vreugde en verdriet

Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar zegt men wel eens en dit is een waarheid als een koe. Er zijn veel voorbeelden te noemen, maar ik heb in de sportwereld zelden zo’n voorbeeld gezien als in het afgelopen weekeinde. Zaterdag speelde het 1e zaterdagteam van GOUDA tegen KOUDEKERK. De voetballers van trainer Willem Dekker hadden aan een gelijkspel genoeg om de 1e periodetitel te veroveren. Ambitieus als hij is ging de Goudse trainer niet voor een draw maar wilde winnen. En dat deed hij, althans zijn spelers want zij moeten het binnen de lijnen doen. Na een gelijkopgaande eerste helft werd de tegenstander onder aanvoering van een magistrale aanvoerder Laurens Borg opgerold en met 7-1 naar huis gestuurd. Voor het eerst in het bestaan werd de 1e periodetitel behaald en daarom mochten de champagneflessen worden ontkurkt, het Bengaalse vuurwerk worden afgestoken en konden de bierpompen op topdrukte rekenen. En het bleef nog lang onrustig in het Groenhovenpark.

Hoe groot was de tegenstelling zondag toen in hetzelfde Groenhovenpark het 1e zondagteam moest aantreden. Ook hier stond een periodetitel op het spel, maar in tegenstelling tot hun zaterdagbroeders was die eer niet voor het team van Rens Binken weggelegd. Zij konden alleen hopen op een stunt waardoor ze zusterclub DONK een feestje konden bezorgen. De hymne van de Championsleague moest als warming-up dienen. Als dat niet vragen om moeilijkheden is. Maar een stunt zat er niet in. Zelfs het beperken van de schade bleek al snel een utopie. Tegenstander ALPHEN hoefde zich niet eens in te spannen om na 90 minuten met een zevenklapper van het veld te stappen. Het deed mij als voetballiefhebber en Gouwenaar enorm veel verdriet om het geploeter van GOUDA aan te zien. De Goudse supporters zagen het gelaten aan en hadden zelfs geen tranen om te huilen.

Waar is de tijd gebleven. De tijd dat de Goudse voetbaltrots begin jaren zestig van de vorige eeuw de Kaasstad op de been bracht. Twee maal werd het landskampioenschap bij de amateurs behaald. Maar dat is historie en nostalgie. En in nostalgie kun je niet leven, hoewel sommigen dat nog wel doen of graag willen. Ik kan dat wel begrijpen, maar de waarheid is helaas heel hard. En dat uitgerekend in het jaar dat de club 100 jaar bestaat.

Ik hoop van harte dat GOUDA aan het eind van dit seizoen een tweedeklasser heeft, maar ik vrees ook dat de club dan ook een vijfdeklasser “rijk” is.  En dat is iets waar ik dan zeker een traan om zal laten.

Gearchiveerd onder: Gouds Nieuwsblad Geen reacties