Gerritschinkel.nl Columns & meer

Rory Block – Positively 4th street – a tribute to Bob Dylan

Singer-songwriter Rory Block (6 november 1949) draait al vele decennia mee in de muziekbusiness. De in Princeton, New Jersey, geboren en in Manhattan opgegroeide Amerikaanse richt zich op de studie klassieke gitaar, maar als ze op haar 14e kennis maakt met gitarist Stefan Grossman, die haar kennis laat maken met de muziek van de gitaristen van de Mississippi Delta Blues, gaat ze zich in deze muziek verdiepen. Haar grote doorbraak in Nederland is in 1988 met Lovin’ whiskey, een song over de alcoholverslaving van haar ex man. De liefde van Rory Block voor de oude countryblues blijkt uit albums waarop ze een ode brengt aan Robert Johnson, Mississippi John Hurt, Skip James, Mississippi Fred McDowell, Son House, Rev. Gary Davis, Bukka White en Bessie Smith.

Eind juni verschijnt er weer een nieuw tributealbum van Rory Block, Positively 4th Street – A tribute to Bob Dylan. Rory Block speelt op dit album alle instrumenten (akoestische gitaar, slide gitaar, drums, akoestische bas) zelf.

Het album opent met twee Dylan songs uit 1989 van het album Oh mercy. Het intens gezongen Everything is broken en de ook door veel anderen (o.a. Joan Baez, Sufjan Stevens, Cindy Lauper, Mary Black) gecoverde ballad Ring them bells. Uiteraard ontbreekt ook Dylan’s bekendste song Like a rolling stone niet. Block verblijdt de luisteraar hier, ook met haar fraaie gitaarwerk, met een schitterende versie van dit oorspronkelijke nummer uit 1965. Prachtig is de (soms vibrerend) gezongen zes minuten lange ballad Not dark yet uit 1997. Block bewijst hier ook goed met de slidegitaar overweg te kunnen. Na de bekende folksong, en vooral bekend van de hitversie van The Byrds uit 1965, Hey, Mr. Tambourine man, verrast Rory Block met Positively 4th street, een van mijn favoriete Dylan songs uit 1965. Het oudste nummer van Dylan komt uit 1963 van zijn 2^e studioalbum The freewheelin’ Bob Dylan. De gedreven versie van Block van A hard rain’s a gonna fall duurt ruim zeven minuten. De laatste twee songs stammen uit 2020. Het van Rough and rowdy ways afkomstige Mother of muses is een fameuze in verschillende toonhoogten en soms bijna acapella gezongen folksong. Het slotakkoord Murder most foul verwijst naar de moord op president John F. Kennedy in november 1963. Dylan schreef dit nummer om zijn dankbaarheid naar zijn fans uit de spreken voor hun steun en loyaliteit door de jaren heen. Een indrukwekkend slotnummer van maar liefst ruim 20 minuten (zelfs vier minuten langer dan de versie van Dylan).

Conclusie: Positively 4th street is een indrukwekkende ode aan Bob Dylan van een fantastische zangeres.

Tracks cd:

1. Everything is broken
2. Ring them bells
3. Like a rolling stone
4. Not dark yet
5. Hey, Mr. Tambourine man
6. Positively 4th street
7. A hard rain’s a gonna fall
8. Mother of muses
9. Murder most foul

Willie Nelson – The border

Singer-songwriter Willie Nelson is still alive and kicking. De op 29 april 1933 in Abbott, Texas, geboren en in Forth Worth, Texas opgegroeide Red Headed Stranger vierde in april van dit jaar zijn 91e! verjaardag. Maar met grote regelmaat verschijnen er nieuwe albums. Op 31 mei jl. verscheen The border, het 75^e solo studioalbum van Nelson. Een album met vier originele songs van Nelson en Buddy Cannon en zes covers. Ook nu is het album weer geproduceerd door Buddy Cannon.

Het album opent met de door Rodney Crowell en Allen Shamlin geschreven titelsong The border. Het  verhaal van Border Patrol agenten over de complexiteit van de immigratieproblemen aan de grens van de VS met Mexico. Dit nummer is ook op single uitgebracht. Once upon a yesterday is een ‘slepende’ countryballad waarin Nelson herinneringen oproept aan het verleden. Ook vroegere countrysterren als Hank Williams (1923 – 1953), Kitty Wells (1919 – 2012)  en Roy Acuff (1903 – 1992) passeren de revue. I wrote this song for you is uptempo jazzy western swing in de beste traditie van Bob Wills met mooi gitaarspel van Nelson op Trigger en een fraaie pedal steel. Larry Cordle en Erin Enderlin schreven de mooie gevoelige ballad Kiss me when you’re through. Micky Raphael speelt mondharp. De mondharp is ook te horen in de door Rodney Crowell en Will Jennings geschreven shuffle Many a long and lonesome highway met een heerlijke pedal steel solo van Bobby Terry. Buddy Cannon en Bobby Tomberlin schreven Hank’s guitar. Willie Nelson droomt dat hij de gitaar is van Hank Williams totdat deze in de nieuwjaarsnacht van 1953 sterft op de achterbank van een Cadillac. Het door Shawn Camp en Monty Holmesgeschreven Made in Texas is weer western swing in de geest van Bob Wills and the Texas Playboys. Nobody knows me like you van Mike Reed is een gevoelig gezongen ballad met het fraaie en typische gitaarwerk van Nelson. Het album eindigt met de mooie typische Willie Nelson ballad How much does it cost.

Conclusie: Willie Nelson stelt eigenlijk nooit teleur en met The border heeft deze veteraan weer een verzameling mooie liedjes aan zijn immense repertoire toegevoegd.

Tracks cd:

1. The border
2. Once upon a yesterday
3. What if I’m out of my mind
4. I wrote this song for you
5. Kiss me when you’re through
6. Many a long and lonesome highway
7. Hank’s guitar
8. Made in Texas
9. Nobody knows me like you
10. How much does it cost

Line-up:

• Willie Nelson – zang, gitaar
• Barry Bales – akoestische bas
• Jim “Moose” Brown – orgel, piano, synthesizer
• Fred Eltringham – drums, percussie
• James Mitchell – elektrische gitaar
• Mickey Raphael – mondharmonica
• Bobby Terry, akoestische gitaar, elektrische gitaar, steel gitaar
• Buddy Cannon – backing vocals
• Melonie Cannon – backing vocals

Grey DeLisle – Driftless girl

Singer-songwriter Grey DeLisle, geboortenaam Erin Grey Van Oosbree, is geboren op 24 augustus 1973 in Fort Ord, California  Haar moeder was zangeres en haar vader, een vrachtwagenchauffeur, hield van countrymuziek en dat zou later de basis blijken voor de zangcarrière van Grey. Na de scheiding van haar ouders gaat Grey bij haar grootmoeder in San Diego wonen, een zangeres die nog met Tito Puente heeft samengewerkt. Behalve zangeres is DeLisle ook stemactrice en comédienne. Eind jaren ’90 zingt DeLisle in de vrouwenpunkband Side Saddle. Haar solodebuut The small town komt in 2000 uit.

Vorige maand verscheen haar nieuwe album Driftless girl. Het album is geproduceerd door Jolie Holland (bekend van o.a. de Canadese folkgroep The Be Good Tanyas).

Jolie Holland en Buck Meek (gitarist van de indie folkband Big Thief uit Brooklyn) schreven het openingsnummer Where you’re coming from, een prachtige ingetogen gezongen en fraai gemusiceerde countryballad. Murry Hammond, bassist van de altcountryband Old ‘97’s uit Dallas, Texas, schreef het uptempo My two feet. De backing vocals zijn van Buck Meek. Driftless girl is het rustig gezongen titelnummer met viola en piano en backing vocals van Nikki Grossman. Na het bluegrassachtige Little ol’ while is de folksong The ballad of Ella Mae een van de hoogtepunten van het album. Schitterende duozang met Jolie Holland en mooi mandolinespel van Keith Cary. De countrytearjerker Don’t wanna want you, met pedal steel en viola, roept herinneringen op aan Dolly Parton. De heldere zang van DeLisle is te horen in Pretty Jolie en Quick draw. In the living room is een ingetogen traditionele countryballad. Heel mooi is de duozang met Jolie Holland weer in het met viola, pedal steel en banjo versierde uptempo Mama’s little rose. Het absolute prijsnummer is het slotnummer, het door Dolly Parton in 1970 geschreven Down from Dover, het emotioneel gezongen droevige verhaal over een zwangere tiener die, nadat haar zwangerschap bekend is geworden, door haar familie wordt afgewezen.  

Conclusie: Met Driftless girl heeft Grey DeLisle ons weer verblijd met een prachtig album.

Tracks cd:

1. Where you’re coming from
2. My two feet
3. Driftless girl
4. Little ol’ while
5. The ballad of Ella Mae
6. Don’t wanna want you
7. Pretty Jolie
8. Quick draw
9. In the living room
10. Mama’s little rose
11. Down from Dover

Line-up:

• Grey DeLisle – zang
• Andrew Maguire – drums
• Ben Boye – piano, keys
• Adam Brisbin – bas, gitaar, pedal steel
• Buck Meek – gitaar, zang
• Keith Cary – mandoline (track 5)
• Jolie Holland – duetzang (track 5,10), gitaar, viola
• Nikki Grossman – backing vocals (track 3)
• Gil Landry – banjo (track 10)

Hymn For Her – Bloodier than blood

De ontstaansgeschiedenis van het Amerikaanse muziekduo Hymn For Her (H4H) is een apart verhaal. Als Wayne Waxing op een namiddag een snaar van zijn gitaar breekt, steekt hij de straat over naar de nabijgelegen muziekwinkel. Achter de toonbank van die muziekwinkel zit Lucy Tight een deuntje te tokkelen dat zij zelf heeft geschreven. Wayne deelt met haar een nummer dat hij heeft geschreven en vanaf dat moment bundelen Wayne en Lucy hun muzikale krachten en gaan ze samen muziek schrijven en gaan ze optreden in cafés en clubs in hun geboortestad Philly. Hun debuutalbum Year of the golden pig verschijnt in 2008.

Eind mei verscheen Bloodier than blood, het nieuwe album van H4H. Op dit zesde album is ook voor het eerst hun dochter Diver te horen. Zij is volwaardig lid van de band, zodat H4H dus nu een trio is. Het album, met 14 door de bandleden geschreven songs, is opgenomen in hun eigen Bambi Airstream Studios in Swampville, Florida.   

Het openingsnummer Been drinkin is een fraaie countrysong met mondharp en piano. Wayne neemt de leadvocals voor zijn rekening naast de heerlijke harmonieen van Lucy en Diver. Lucy is leadvocaliste en speelt tevens ukelele en cigarbox gitaar in het folky Unsee. Dochter Diver’s heldere leadzang kleurt het zeer ingetogen Deer isle. Dead to the world is steviger en wordt een feest met de blazers. Het gas gaat er daarna op in het zeer opwindende en swingende hillbilly punkachtige Guns, porn & Jesus. Ingetogen met banjo en prachtige harmoniezang is Elders. In Canine calypso belanden we met de accordeon in Caraïbische sferen. Helder is de zang van Diver weer in het folky melodieuze Things 2 say 2 you en het is weer genieten van de prachtige harmonieen in het ingetogen Electric love. Blue cowboy boots, met duistere zang van Wayne, is vrij stevig met drums en gitaar. Stolen heartbeat is het trieste verhaal van het vermiste kind van een vriend van Wayne en Lucy. Zeer opwindend met een fraaie banjo is Skook. Na het swampy The buzz, met mondharp en de vervormde stem van Wayne, wordt het album in stijl afgesloten met de prachtige (harmonie)zang in Sunset ride.  

Conclusie: Hymn For Her heeft mij prettig verrast met hun mooie album Bloodier than blood.

Tracks cd:

1. Been drinkin
2. Unsee
3. Deer isle
4. Dead to the world
5. Guns, porn & Jesus
6. Elders
7. Canine calypso
8. Things 2 say 2 u
9. Electric love
10. Blue cowboy boots
11. Stolen heartbeat
12. Skook
13. The buzz
14. Sunset ride

Tim Easton – Find your way

De Amerikaanse gitarist en singer-songwriter Tim Easton (25 april 1966, Lewiston, New York), groeit op in Akron, Ohio. Tijdens zijn studie vormt hij de band Kosher Spears. Hij maakt daarna reizen naar o.a. Londen, Parijs, Spanje, Italië en Ierland. Bij zijn terugkeer in de VS midden jaren ’90 treedt hij toe tot The Haynes Boys. Het enige album van deze band verschijnt in 1996. Als The Haynes Boys uiteenvallen start Easton een solocarrière. Zijn debuutalbum Special 20 verschijnt in 1998. Easton woont tegenwoordig in Nashville, Tennessee.

Medio mei verscheen het nieuwe album van Tim Easton, Find your way, opgenomen in Victoria, British Columbia, Canada met Canadese studiomusici. Het album is geproduceerd door de Canadese alt-country singer-songwriter-producer Lee John Thomas Starck, beter bekend als Leeroy Stagger.

Het album opent met de titelsong Find your way, een lome folky song met fijne harmoniezang van Jeanne Tolmie. Fraai is daarna het snarenwerk in de melodieuze folksong Everything you’re afraid of. Na de ballad Here for you volgt het mooie met countryinvloeden versierde Jacqueline. Little brother is een ontroerende song met banjo over verslavingsproblematiek in de familie. Dan is het tijd voor de blues. Met de mondharp in Drum (inside my head), de banjo, viool, mondharp en strak drumwerk in het uptempo Arkansas twisted heart en de opzwepende countryblues Dishwater blues.Bluegrass invloeden zijn er in het ingetogen en dromerige What will it take. Het album sluit af met het rustige en soulvol gezongen akoestische liefdesliedje By the end of the night.

Conclusie: Find your way is een fijn sfeervol album.

Tracks cd:

1. Find your way
2. Everything you’re afraid of
3. Here for you
4. Jacqueline
5. Little brother
6. Drum (inside my head)
7. Arkansas twisted heart
8. Dishwasher’s blues
9. What will it take
10. By the end of the night

Line-up:

• Tim Easton – zang, gitaar, mondharmonica, banjo
• Geoff Hicks – drums
• Jeremy Holmes – bas
• Jeanne Tolmie – backing vocals
• Ryland Moranz – gitaar, backing vocals
• Tyler Lieb – akoestische gitaar, pedal steel

Giulia Millanta – Only Luna knows

Singer-songwriter-gitariste Giulia Millanta is geboren in Florence, Italië. Van haar vader leert ze op haar 8^e de eerste gitaarakkoorden. Giulia heeft altijd de neiging gehad om te reizen en de wereld te verkennen. Ze verhuist naar de bergen in Toscane en werkt daar als reisgids en paardentrainster. In 2005 en 2006 woont ze in Barcelona en speelt met straatmuzikanten. Als ze eind twintig is begint ze op te treden in bars en clubs en haar eigen liedjes te schrijven. In 2008 verschijnt haar debuutalbum Giulia and the Dizzyness. Na een Europese toer van 2012 verhuist ze naar haar huidige woonplaats Austin, Texas.

Onlangs verscheen haar negende soloalbum Only Luna knows. Millanta haalt op dit album de banden met haar geboorteland Italië aan. Ze zingt vijf van de tien songs helemaal of gedeeltelijk in haar moedertaal. Het album is o.l.v. producer Don Antonio opgenomen in de Crinale Lab Studio in de heuvels van Toscane.  

Fatale is het lome en relaxte openingsnummer met gitaar en viool en Millanta die switcht van Engels naar Italiaans. Het Italiaans gezongen Luna, la Follia brengt de luisteraar in nachtclubsferen. In Sin eater is de begeleiding ‘donker’ naast de zwoele zang. In het latin achtige Chiar di Luna is een zeer fraaie rol voor contrabassist Danilo Gallo. In Stormy night in paradise zijn twangy gitaarlicks te horen. Het titelnummer Only Luna knows is een mooie ballad met contrabas en cello. I dance my way, de titel zegt het al, is een uptempo jazzy en dansbaar nummer. Millanta zingt ingetogen Italiaans in het verder enigszins onheilspellende Luna lo sa. In het emotionele liefdeslied Love is a sadness machine zit halverwege fel gitaarwerk en het eindigt met cello en viool. Het melancholische Mi chiamava Lulu begint met acapella Italiaanse zang, de begeleidende musici roepen daarna psychedelische sferen op.    

Conclusie: Only Luna knows is een mooi gevarieerd album van een uitstekende en veelzijdige zangeres.

Tracks cd:

1. Fatale
2. Luna, la Follia
3. Sin eater
4. Chiar di Luna
5. Stormy night in paradise
6. Only Luna knows
7. I dance my way
8. Luna lo sa
9. Love is a sadness machine
10. Mi chiamava Lulu

Line-up:

• Giulia Millanta – zang, akoestische en elektrische gitaar, kalimba
• Don Antonia – gitaren, keys
• Danilo Gallo – contrabas
• Diego Sapignoli – drums, percussie
• Danilea Savoldi – cello
• Alice Chiari – cello
• Francesco Moneli – viool
• Ivan Broccardo – akoestische gitaar
• Massimiliano Larocca – akoestische gitaar