Gerritschinkel.nl Columns & meer

16mei/240

Blind Lemon Pledge – Oh so good

De in San Francisco woonachtige producer, singer-songwriter en multi-instrumentalist James Byfield ontdekt op jonge leeftijd de blues en folk in de plaatselijke clubs. Behalve blues en folk hebben ook country, jazz en rock & roll zijn interesse. Na zijn studie aan de universiteit van San Francisco besluit Byfield zich toe te leggen op een carrière in de muziek, naast zijn werkzaamheden als grafisch designer, multimedia producer en animator. In 2008 neemt hij het besluit om fulltime muzikant te worden en noemt zich voortaan Blind Lemon Pledge. Zijn eerste album Livin’ my life with the blues, een album met originals en bluesklassiekers, verschijnt in 2009.

Medio april verscheen Oh so good, het nieuwe studioalbum van Blind Lemon Pledge.

Het openingsnummer Big Bill is een countryblues met slide en nodigt uit tot meezingen. De slide is ook aanwezig met ‘wolvengehuil’ in Junkyard dog. Het titelnummer Oh so good heeft ragtime-invloeden.  How can I still love you is een ingetogen gezongen en gespeelde blues. Fraai zijn de baslijnen. Na de jumpblues Hard heart honey bee belanden we in de cajunsferen met het gedeeltelijk in Creools patois gezongen Ma belle cherie. In de langzame wals Moon over Memphis brengt het trio een mooie ode aan Memphis. Go jump willie is een merkwaardig nummer maar het swingt wel lekker. Cora Lee is een klaagzang over een in de steek gelaten minnaar. In Come back little Sheba met rumba ritme zitten ook jugband invloeden. Mooi is het gitaarspel in de gospel Give my poor heart ease. Het slotnummer is het vooral van The Animals bekende, maar ook door veel anderen gecoverde House of the risin’ sun. Pledge geeft een mooie eigen interpretatie van deze traditional met een vette slide en een strakke ritmesectie.

Conclusie: Oh so good is een liefdevol gemaakt album dat het beluisteren meer dan waard is.

Tracks cd:

  1. Big Bill
  2. Junkyard dog
  3. Oh so good
  4. How can I still love you
  5. Hard heart honey bee
  6. Ma belle cherie
  7. Moon over Memphis
  8. Go jump the willie
  9. Cora Lee
  10. Come back little Sheba
  11. Give my poor heart ease
  12. House of the risin’ sun

Line-up:

  • Blind Lemon Pledge – gitaar, zang
  • Peter Grenell – bas
  • Juli Moscovitz – drums
16mei/240

We leven nog

De 1e helft van de wedstrijd was zaterdag tamelijk tam, maar wat er in de rust in de thee heeft gezeten weet ik niet, want Olympia en FC Oudewater schotelden de supporters in de twee helft van deze regelrechte degradatiekraker een waar spektakel voor. Winst zou voor beide teams een godsgeschenk betekenen, hoewel de bezoekers wellicht ook met een gelijkspel tevreden zouden zijn. De supporters schreeuwden hun kelen schor en stonden soms te bibberen van de spanning. Een cruciaal moment was toen Olympia 2-1 dacht te scoren, maar de scheidsrechter door liet spelen en de bal nauwelijks een halve minuut later in het andere doel lag. “De bal was zeker een halve meter over de doellijn” foeterde na afloop een Olympiaan. FC Oudewater rekende zich rijk, maar in de 86e minuut werd uiteindelijk toch de gelijkmaker gescoord.

Teleurstelling en opluchting streden om voorrang. Olympia beleefde de laatste weken een opleving en de hoop op overleving nam toe. Maar op deze zonovergoten zaterdagmiddag werd de finalereeks van Olympia wreed onderbroken en lijkt het doek nu toch te gaan vallen. “We leven nog” hoorde ik desondanks een optimist opmerken, maar er klonk toch ook berusting in zijn stem door. Maar de wonderen zijn de wereld niet uit.

We zijn nu in de beslissende fase van de competitie beland. Verrassingen zijn in de laatste twee ronden niet uit te sluiten. Elk punt telt en soms zet dat ook geen zoden aan de dijk. De wil is aanwezig, maar als je het niet meer in eigen hand hebt wordt het lastig. Dat laatste zal Jodan Boys zich ook realiseren. Maar koester die minieme kans.

De voetbaljaargang 2023 – 2024 lijkt voor Gouda geen succesverhaal te worden. Misschien dat DONK en ONA nog voor verrassingen gaan zorgen. We mogen ons in ieder geval gelukkig prijzen met de geweldige prestaties van het 1e vrouwenteam van Jodan Boys. A.s. zaterdag is een gelijkspel tegen Jong Sparta voldoende om voor het 3e(!) achtereenvolgende seizoen kampioen te worden en te promoveren naar de Topklasse. Dat is top, dat is klasse!

9mei/240

De bananenschil

In de vaderlandse politiek zijn maandag de finaleweken begonnen. De vier onderhandelaars voor een nieuw kabinet moeten nu echt met de billen bloot. Het is tijd om eindelijk knopen door te hakken. Ik ben benieuwd.

In het amateurvoetbal zijn de finaleweken al een tijdje bezig. In mijn sportcolumn van 17 april jl. voorspelde ik dat de competitie voor veel clubs als een nachtkaars uit zou gaan. Maar voor waarzegger ben ik blijkbaar niet in de wieg gelegd, want drie competitieronden later is de situatie weer anders.

Jodan Boys nam zaterdag afscheid van het thuispubliek en kan zich alvast gaan richten op een nieuw seizoen in de 1e klasse. DONK droomde een aantal weken geleden stiekem nog van een kampioenschap. Dat worden ze in ieder geval niet en ze zullen de laatste drie wedstrijden naar verwachting met RCL moeten uitvechten wie van hen mag hopen om via de nacompetitie naar de 1e klasse te promoveren. Het waakvlammetje brandt nog.

Olympia was een aantal weken geleden dood verklaard en nog net niet begraven. Het zeer kleine waakvlammetje lijkt een steekvlam te worden. Van de vijf finales die men voor zich zag zijn er nu al twee gewonnen. De rode lantaarn is overgedragen en de concurrentie is weer in zicht. A.s. zaterdag wordt cruciaal. Winst op FC Oudewater zou de spanning helemaal opvoeren, maar verlies zou ook degradatie kunnen betekenen. De bal is ronder dan ooit.

ONA is ook een verhaal apart. De laatste weken was de trots van Korte Akkeren ‘op de sukkel’ zoals onze zuiderburen zo mooi kunnen zeggen. Er werden sinds 23 maart veel punten verspeeld en een riante positie kwam in acuut gevaar. Zaterdag werd eindelijk weer eens gewonnen. Maar de grootste winst was misschien wel het cadeautje dat men kreeg van vorige week gedegradeerde stadgenoot Gouda. Een regelrechte bananenschil waar Perkouw op uitgleed en de eveneens onverwachte nederlaag van koploper Groeneweg opent ineens weer perspectieven.

De finaleweken zijn nu echt aangebroken. Sommigen rekenen zich voorzichtig een beetje rijk, maar dat is link want bananenschillen kunnen overal liggen.  

5mei/240

De voetbaltrainer

Zijn naam komt de laatste dagen overal voorbij. Er is geen medium waar de naam Arne Slot niet valt. De succestrainer van Feyenoord heeft zich de afgelopen drie jaar in de kijker gespeeld. En dan wordt er in de opportunistische voetbalwereld volop gespeculeerd. Iedereen heeft een mening over de toekomst van Slot en komt met adviezen.

Succestrainer Arne Slot vertrekt bij Feyenoord. Maar er zijn legio voorbeelden van trainers die de andere kant van de medaille zien. Gaat het even niet naar wens dan mag je de deur achter je dichttrekken. De trainers van Ajax, AZ, FC Utrecht, Vitesse, Heracles, Telstar, NAC Breda en Willems II konden in de loop van dit seizoen hun biezen pakken. Soms in onderling overleg, maar die zinsnede is vaak een dooddoener volgens mij.

Wekelijks lees ik de laatste tijd dat ook in het amateurvoetbal trainers met onmiddellijke ingang opstappen of worden ontslagen. In de Goudse regio was het ook raak. Frank Bloemheuvel (Olympia), René van Beek (DONK), Frans Schaap (De Rijnstreek), Chris Snatersen (Alphen), Mark Evers (ARC) en Remco Tuinenburg (Alphense Boys) maakten om verschillende redenen het voetbalseizoen 2023-2024 bij hun club niet af.

Ik kan niet in de hoofden van de trainers en de beleidsmakers kijken en je kunt alleen maar gissen waarom trainers tussentijds (moeten) vertrekken. Je hoort uiteraard verschillende verhalen en de waarheid zal vaak wel in het midden liggen. Je bent als trainer ook afhankelijk van de selectie waarover je kunt beschikken. En dan spelen pech en geluk ook nog een rol. 

Het is trouwens geen wet van Meden en Perzen dat een trainer die degradeert automatisch wordt ontslagen. Olympia en Jodan Boys degradeerden vorig jaar en de trainers mochten blijven. Ook sv Gouda degradeerde vorige week naar de 5e klasse, de kelderklasse. Even slikken voor de oude(re) supporters waarvan sommigen nog veel vuur kunnen vertellen over de twee landskampioenschappen die Gouda begin jaren ’60 behaalde. Maar met trainer Romeo el Bouazatti, die ook mag blijven, gaat de 117-jarige club uit het Groenhovepark vol vertrouwen weer bouwen aan de toekomst.

1mei/240

Pernice Brothers – Who will you believe

The Pernice Brothers is een Amerikaanse indierockband uit Massachusetts. De band wordt in 1998 opgericht door Joe Pernice na het uiteenvallen van zijn oude band The Scud Mountain Boys. Hun debuutalbum Overcome by happiness verschijnt in 1998.

Begin april verscheen het nieuwe album van The Pernice Brothers. Who will you believe is de opvolger van Spread the feeling uit 2019. De twaalf nieuwe songs op het album zijn geschreven door Joe Pernice.  

Het openingsnummer Who will you believe is een fraaie melodieuze titelsong van het album in de beste traditie van Tom Petty. Look alive is een lekker vrolijk nummer waarna er in Not this pig heerlijk wordt geïnstrumenteerd met o.a. vette gitaarlicks. Lyrische gitaarlicks zijn te horen in het gevoelig en ingetogen gezongen What we had. Ook December in het eyes is een gevoelig nummer met strings, toetsen en trompetten. Na de enigszins zweverige georkestreerde instrumental A song for Sir Robert Helpmann gaat het tempo flink omhoog in de stevige gitaarrocker Hey, guitar. A man of means, met stevig en strak drumwerk en fraaie basloopjes, doet me denken aan de sound van The Beatles ten tijde van Sgt. Pepper. Don’t need that anymore is een mooi countryduet met country singer-songwriter Niko Case. Ordinary goldmine is een rustig akoestisch nummer met backing vocals. Na het prachtige en gevoelige How will we sleep wordt het album afgesloten met The purple rain, een emotionele en dramatische, met koor en strijkers gelardeerde ode aan Joe Harvard, de in 2019 overleden neef van Joe Pernice.

Conclusie: We hebben er lang op moeten wachten, maar die vijf jaar waren het wachten waard. Who will you believe is een mooi album dat bij tijd en wijle ontroert.

Tracks cd:

  1. Who will you believe
  2. Look alive
  3. Not this pig
  4. What we had
  5. December in her eyes
  6. A song for Sir Robert Helpmann
  7. Hey, guitar
  8. A man of means
  9. Don’t need that anymore
  10. Ordinary goldmine
  11. How will we sleep
  12. The purple rain

Line-up:

  • Joe Pernice – zang, gitaar, bas, keyboards, percussie
  • Bob Pernice – gitaar
  • Michael McKenzie – gitaar, bas, keyboards, percussie
  • Liam Jaeger – zang, gitaar, bas, keyboards, drums, percussie
  • Patrick Berkery – drums, percussie
  • Michael Belitsky – drums, percussie
  • Peyton Pinkteron – gitaar
  • Neko Case – zang (track 9)
  • Andrew Joslyn – viool en viola
  • Joshua Karp - trompet
  • Greg Kramer - trombone
  • Mike Evin -  piano
  • Choir! Choir! Choir! - zang
  • Laura Stein - zang
  • Jennifer Pierce - zang
  • Stephen Dyte - trompet
  • Christian Overton - trombone
  • Julian Nali -  saxofoon
  • Jon Brooks -  gitaar
  • Matthew Zapruder – gitaar