The Blue Skin Album – John the Revelator
De geschiedenis van de Haarlemse bluesband John the Revelator, vernoemd naar een a-capella bluestraditional van Son House, begint in 1968 als een stelletje bluesfreaks de handen ineen slaan. Hun grote voorbeeld is de Britse bluesband Fleetwood Mac met stergitarist Peter Green. John the Revelator wint in 1970 tijdens een live tv-uitzending de Loosdrecht Jazz Award en in datzelfde jaar verschijnt hun eerste lp Wild Blues. De band wordt steeds bekender en maakt toert door Nederland, Duitsland, België en Zwitserland. In 1973 valt de band uiteen, maar herrijst meteen weer uit zijn as met een nieuwe bezetting. Een korte periode van individuele avonturen en herbezinning levert in 1978 de renaissance op van John the Revelator en in 1981 verschijnt het album Empty Road. John the Revelator viert in 1994 het 25-jarig bestaan met een nieuw studioablum, Cahow, en in de jaren daarna verschijnen er nog meerdere albums en dvd’s. in 2002 ontmoeten de bandleden hun grote voorbeeld Peter Green, maar helaas gaat een jamsessie niet door. In 2008 gaat wel een andere wens in vervulling, een optreden met de Britse blues- en soulzanger Chris Farlowe.
John the Revelator bestaat volgend 50 jaar. Om dit heuglijke feit te vieren zal de band o.a. een 4cd box met een 60 pagina’s tellend geïllustreerd boek uitbrengen. Maar vooruitlopend op het jubileum is er vorig jaar november een nieuw album uitgebracht. Dit album, The Blue Skin Album, werd op 3 november 2016 gepresenteerd in poppodium Patronaat in Haarlem.
The Blue Skin Album bevat tien persoonlijk getinte songs (zes eigen composities en vier covers). Het album is verpakt in een prachtig geïllustreerd boekwerkje. Het album opent met de bluesballad A woman knows, met lenig soepel gitaarwerk, gevolgd door de lome laidback blues van JJ Cale’s Sensitive kind met een fraaie pianosolo. Het leidende thema op het album is de openheid om weerloos te durven zijn en dat blijkt o.a. in Dee, een uptempo song die verhaalt over de gender worsteling van David Palmer, de vroegere arrangeur van de Britse band Jethro Tull. In het mooi gezongen Under the bridge is aan het eind ook weer een mooie gitaarsolo te horen. Danny’s chant, een compositie van de voormalige gitarist van Fleetwood Mac Danny Kirwan, is een enigszins onheilspellende semi instrumental met alleen backingvocals en een prachtige orgelsolo. Na de ‘golvende’ orgeltonen en de drums en percussie in het funky Congo Square van Sonny Landreth, is in de prachtige slowblues Wandering eye, met de blazerssectie The Alabama Horns, duidelijk te horen dat de oude Fleetwood Mac destijds de inspiratiebron was voor John the Revelator. Prachtige lyrische gitaarsolo’s en de stem van Tom Huissen die hier en daar grote gelijkenis vertoont met die van Peter Green. In het lichtelijk psychedelische Talk to your lawyer speelt de slide van Paul Dammers een fraaie rol. Na de ‘slepende’ gitaar en de enigszins bezwerende zang wordt het album afgesloten met een indrukwekkende versie van The green manalishi, de hit van Fleetwood Mac uit 1970.
Conclusie: John the Revelator bewijst dat ze na bijna een halve eeuw nog springlevend zijn en er toe doen. Een in de blues gewortelde band met doorgewinterde musici waarop Nederland trots mag zijn. The Blue Skin Album is een prachtplaat die nog vaak in mijn cd speler te vinden zal zijn.
Tracks:
- A woman knows
- Sensitive kind
- Dee
- Under the bridge
- Danny’s chant
- Congo Square
- Wandering eye
- Talk to your lawyer
- I don’t wanna lose you right now
- The green manalishi
Line up:
- Tom Huissen – zang, basgitaar
- Frans ten Kleij – solo- & rhythm gitaar, mondharmonica
- Cor Dijkhuizen – drums
- Erwin Aubroeck – hammond orgel, elektrische en akoestische piano, strings, zang
- Paul Dammers – slide & rhythm gitaar, backing vocals (track 6)
- Bert Baars – tenor saxofoon (track 7)
- Jan Doedens – trompet (track 7)
- Henk Suurling – bas gitaar, tamboerijn (track 3), strings (track 4), backing vocals (track 5), percussie (track 6), drums, akoestische gitaar, strings (track 9), spooky backing vocals (track 10)
Leave a comment