The Big Blues Band live album – The Blues Band
The Blues Band wordt in 1979 opgericht door Paul Jones, ex zanger en harmonicaspeler van Manfred Mann en zanger gitarist Dave Kelly, voorheen lid van The John Dummer Blues Band. De eerste line-up van The Blues Band bestaat verder uit bassist Gary Fletcher, gitarist Tom McGuinness (ex Manfred Mann) en drummer Hughie Flint (ex John Mayall & The Bluesbreakers). McGuinness en Flint zijn ook bekend van hun band McGuinness Flint (‘When I’m dead and gone’). Drummer Hughie Flint verlaat The Blues Band in 1982 en hij wordt vervangen door Rob Townsend (ex Family).
In 1980 verschijnt het eerste album van The Blues Band, The Official Blues Band Bootleg Album. Daarna worden er met grote regelmaat nieuwe albums uitgebracht. Vorige maand verscheen The Big Blues Band live album, een dubbelalbum met opnamen van het concert dat The Blues Band, met gastmuzikanten gaf op 13 september 1991 in Town & Country Club, Kentish Town Londen.
Met een ‘good evening’ van zanger Paul Jones gaat cd 1 swingend van start met Flatfoot Sam, de jumpblues van Oscar Wills, een van de favoriete songs van The Blues Band. Het tempo blijft er goed in met de J. Geils achtige bluesrocker Find yourself another fool en The Duisberg blues met een hamerende piano. In I can’t tell it all en I’m longing for you baby bewijst Dave Kelly een uitstekende slidegitarist te zijn. Pianist Bob Hall mag soleren en gloriëren in Bob’s boogie. In de prachtige slowblues Down to the river verlenen de Kokomo Singers Paul Jones vocale ondersteuning. Ook in de soulblues Fat city zijn de Kokomo Singers weer aanwezig en horen we een mooie trompetsolo van Dick Hanson. Halleluja I love her so, de Ray Charles klassieker, krijgt een vette uitvoering en ook Cold emotions, met Peter Filleul op piano en de blazers (The Rumour Brass), swingt de speakers uit. Met de blazers van The Rumour Brass in de slowblues Killing me by degrees en een stomende versie van Howlin’ Wolf’s Back door man, met een fraaie slidesolo van Kelly, eindigt het eerste schijfje.
Cd 2 begint met twee nummers van het album Brand Loyalty uit 1982, de jumpblues Big fine girl van Jimmie Witherspoon, met sax-, bas- en keydesolo’s, en de slowblues Might as well be me. So lonely is een zeer opwindende soulblues in de beste traditie van Southside Johnny & The Asbury Dukes en Someday baby van Sleepy John Estes krijgt een bruisende uitvoering met orgelsolo’s, harmonica, gitaar en blazers. In het ruim 11 minuten durende Treat her right van Roy Head mag iedereen op zijn beurt soleren, waaronder Rob Townsend met een lange drumsolo.
Na deze lange jamsessie is Muddy Waters’ I can’t be satisfied een mooie countryblues met slide en mondharmonica. The bad boy is volgens Paul Jones semi autobiografisch. Een slowblues met prachtig pianospel en een fijne gitaarsolo. De blazers gaan daarna in So bad weer helemaal los. De uitsmijter, een ruim 7 minuten durende versie van Elmore James’ Talk to me baby mag er ook wezen. Een gemene slide, mondharmonica, backing vocals en een pianosolo aan het eind. Met ‘God bless you and thank you’ is het na 107 minuten afgelopen.
Conclusie: De musici van The Blues Band zijn door de wol geverfd en weten waar ze de muzikale mosterd vandaan moeten halen. Ze maken bluesrock zonder poespas. Ik kan me voorstellen dat het publiek op 13 september 1991 uit zijn dak is gegaan. En wie het gemist heeft, kan zijn hart nu ophalen aan deze prachtige dubbel cd.
Tracks cd 1:
- Flatfoot Sam
- Find yourself another fool
- The Duisberg blues
- I can’t tell it all
- I’m longing for you baby
- Bob’s boogie
- Down to the river
- Fat city
- Hallelujah I love her so
- Cold emotions
- Killing me by degrees
- Back door man
Tracks cd 2:
- Big fine girl
- Might as well be me
- So lonely
- Someday baby
- Treat her right
- I can’t be satisfied
- The bad boy
- So bad
- Talk to me baby
Line up:
- Paul Jones – zang, mondharmonica
- Dave Kelly – slide en rhythm gitaar, zang
- Tom McGuiness – gitaar, backing vocals
- Rob Townsend – drums
- Gary Fletcher – bas en backing vocals
- Bob Hall – piano
- Peter Filleul – elektrische piano, orgel
- Liz Kitchen – percussie
- Dyan Birch, Frank Collins, Paddie McHugh – vocals (The Kokomo Singers)
- Dick Hanson – trompet
- Ray Beavis – tenor saxofoon
- John ‘Irish’ Earle – bariton saxofoon
- Chris Gower – trombone