Gerritschinkel.nl Columns & meer

10apr/170

Live in Kansas City – Nick Schnebelen

Nick Schnebelen is een zanger-gitarist-songwriter uit Kansas, Missouri. Hij verdiept zich op jonge leeftijd in de blues, speelt piano met zijn moeder en leert van zijn vader gitaar spelen. Nick’s ouders zijn in de jaren 90 bekende muzikanten in de Kansas City bluesscene. Als tiener studeert hij aan de Paseo Academy of Fine and Performing Arts. Nadat hij in 1996 is afgestudeerd vertrekt hij naar Philadelphia en formeert de band Killing Floor, die al snel furore maakt in de bluesscene van Philadelphia. De band staat in voorprogramma van Johnny Winter, Robin Trower, Robert Cray, Derek Trucks, Steve Miller en George Thorogood. In 2000 richt hij samen met zijn zus Danielle (zang en bas) en broer Kris (drums en zang) Trampled Under Foot op en met deze band brengt hij een aantal albums uit. In 2008 wint Nick de Albert King Award voor de beste gitarist op de Blues Foundation’s International Blues Challenge.

Na het uiteenvallen van Trampled Under Foot in 2015 richt Nick The Nick Schnebelen Band op. Van dit trio, dat naast zanger-gitarist Nick Schnebelen, verder bestaat uit bassist Cliff Moore en drummer Adam Hagerman verscheen vorig jaar juni hun debuutalbum Live at Knuckleheads vol. 1. En binnen een jaar na dit debuut ligt volgende maand de opvolger Live in Kansas City in de winkel.

Live in Kansas City, de titel zegt het al, is wederom een live-album, opgenomen op 3 december 2016 in Knuckleheads Saloon in Kansas City. De opener, de slowblues Fool, begint ‘kaal’ met de indringende zang maar al snel neemt een slepende gitaarsolo het heft in handen, ondersteund door een stuwende ritmesectie. Ook in het funky Pain in my mind valt de gedreven zang van Nick Schnebelen op en bewijst hij uitstekend met zijn gitaar overweg te kunnen. Roffelende drums, een bonkende bas en de felle soms gierende gitaarsolo’s stuwen het funky Herbert Harper’s free press news naar grote hoogte. De geest van de gerenommeerde bluesgitaristen Freddie King en Buddy Guy is volop aanwezig in de prachtige slowblues You call that love. Na het lekkere slidewerk in Bad woman blues krijgen het publiek in Kansas City Mean woman blues voorgeschoteld, een opwindende zes minuten durende cover van Johnny Winter, met wederom uitstekend slidespel van Schnebelen en een zeer solide ritmesectie. Jonny cheat is een spetterende bluesrocker in de beste traditie van George Thorogood & the Destroyers met een vlammen werpende gitaar. In de slowblues Bad disposition tovert Schnebelen weer een door merg en been snijdende solo uit zijn gitaar tevoorschijn. Schoolnight is een soort ballroomblues, met uitstekende zang en een  ingetogen lyrische gitaarsolo. Het album eindigt instrumentaal met Conformity blues, waarin Schnebelen zijn gitaristische capaciteiten opnieuw de vrije loop laat.

Conclusie: Live in Kansas City is een fantastisch album. Nick Schnebelen heeft mijn zijn band een voortreffelijke show neergezet. Liefhebbers kunnen 5 mei alvast in hun agenda noteren want dan treedt de band op in Ospel tijdens Moulin Blues.

Tracks:

  1. Fool
  2. Pain in my mind
  3. Herbert Harper’s free press news
  4. You call that love
  5. Bad woman blues
  6. Mean town blues
  7. Jonny cheat
  8. Bad disposition
  9. Schoolnight
  10. Conformity blues (instrumental)

 

 

10apr/170

Girl power

Ik heb na het afgelopen weekend nog net geen plaatje van The Spice Girls opgezet, maar ik was wel even in de verleiding. Het is dat ik geen muziek van deze Britse meidengroep uit de jaren 90 heb, maar anders.

Maar alle gekheid op een stokje, girl power of niet, Goudse sportvrouwen timmeren stevig aan de weg. De voetbalvrouwen van Olympia 1 werden weer kampioen. Trainer Bert van der Kaa en coördinator Rob van der Gaag lopen trots rond aan de Bodegraafsestraatweg.

Zaterdagavond was het groot feest in sporthal De Zebra, waar het 1e vrouwenteam van VollinGo kampioen werd. Op vragen naar een kampioenschap hield trainer John Stubbe altijd de boot af met een verwijzing naar Joop Zoetemelk (‘de weg naar Parijs is nog lang’), maar zijn jonge team staat misschien aan de basis van grote Goudse volleybalsuccessen. Laat de tijden van het roemruchte Radius maar weer terug komen.

De dames van Vriendenschaar 1 stomen op naar het kampioenschap. Komend weekend wordt het feest, want die twee punten worden uiteraard op een slof en een oude tafeltennisschoen binnengeslagen.

En dan hebben we natuurlijk nog de vrouwen van GZCDONK. Ze zijn weer terug aan de top van het Nederlandse waterpolo en de play-offs om het landskampioenschap staan voor de deur. Ik verwacht een spannende strijd tussen de Goudse vrouwen, ZVL en UZSC.

Kortom, het gaat goed met de vrouwelijke sporters in Gouda. En dan heb ik het nog niet eens over de diverse jeugdteams die kampioen zijn geworden.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties