Gerritschinkel.nl Columns & meer

17apr/170

Love to see you cry – Third House On The Left

Zanger-mondharmonicaspeler Guido Brassé en zanger-gitarist Robbert Duijf vormen sinds 2013 het Limburgse duo Third House On The Left. De Limburgers maken traditionele rootsmuziek en pre-war countryblues geïnspireerd door grootheden als Charlie Patton, Lead Belly, Robert Johnson en Son House. Ook zijn in hun muziek duidelijke invloeden van gospel en Ierse folk te horen.

In 2015 en 2016 staat Third House On The Left in het voorprogramma van Ian Siegal en maken ze een kleine pub tour door Ierland. Ze staan op Southern Blues Night, Pop On Top Festival, The Dutch Blues Challence en met Big Pete Bluesband op Royal Blues-Breeker Blues. Het duo mag o.a. Michael de Jong tot zijn fans rekenen.

Op 14 april jl. is het debuutalbum Love to see you cry, in het Cultuurhuis in Heerlen gepresenteerd. Dit album, met tien door Robbert Duijf geschreven nummers, is met zes microfoons, zonder overdubs, in een keer live opgenomen. De opnamen namen slechts acht uur in beslag.

Het openingsnummer Ticket for the love train geeft meteen al een indicatie wat we kunnen verwachten. Een mooie tokkelende gitaar, een countryblues in de stijl van het beroemde bluesduo Sonny Terry & Brownie McGhee. Typische countryblues ook in My only friend met lekker mondharmonciaspel van Guido Brassé en in Every day, met mooie samenzang en een huilende harmonica in Love to see you cry. Dat Robbert Duijf uitstekend en melodieus gitaar kan spelen bewijst hij in O’life. Na het footstomping They all lie krijgen we Broken home te horen, een mooi liedje met herinneringen aan vroeger. Prachtig ingetogen gezongen. Uitbundige samenzang is troef in What if en het instrumentale Little song for you is weer een voorbeeld van het uitstekende fingerpicking gitaarspel van Robbert Duijf. Het album wordt in stijl afgesloten met You better leave, countryblues in de beste traditie van Sonny Terry & Brownie McGhee.

Conclusie: Het debuutalbum van Third House On The Left mag er wezen. Eerlijke countryblues en rootsmuziek, waarin het gitaarspel van Robbert Duijf en de mondharmonica van Guido Brassé een mooie twee-eenheid vormen. En de samenzang van beide heren maakt het geheel compleet. Een mooi album.

Tracks:

  1. Ticket for the love train
  2. My only friend
  3. Every day
  4. Love to see you cry
  5. O’ life
  6. They all lie
  7. Broken home
  8. What if
  9. Little song for you
  10. You better leave

 

 

17apr/170

De kleine sportvereniging

Ik heb een zwak voor kleine sportverenigingen. Het is allemaal lekker overzichtelijk. Leden kennen elkaar van haver tot gort. Moet er een lijn worden getrokken, dan is de voorzitter niet te beroerd om dit zelf te doen. Is de barbezetting wat aan de krappe kant, de secretaris of de penningmeester springt gewoon even bij. Clubliefde heet dat. Niet dat onpersoonlijke van een grote vereniging waar leden elkaar niet eens kennen of waar er alleen maar belangstelling is voor de toppers van de club en de rest er soms maar een beetje bij hangt en grote sponsors de neiging hebben en gelegenheid krijgen om de dienst uit te maken.

Ook in Gouda zijn er van die kleine verenigingen. Neem nou damvereniging Damlust. Een sympathieke club die, voor zover ik dat kan beoordelen, met beperkte middelen door het sportleven gaat. Maar ondanks die beperkte middelen wel in de Ereklasse speelt! Met in hun midden internationaal grootmeester, jeugdwereldkampioen 1991 en Nederlands kampioen 1996 Erno Prosman. Hij woont al jaren niet meer in Gouda, maar is nog steeds voorzitter van Damlust. Als dat geen clubliefde is weet ik het ook niet meer.

En Damlust heeft Martijn van IJzendoorn, misschien wel het grootste damtalent van Nederland, in zijn gelederen. Meerdere keren jeugdwereldkampioen en het afgelopen weekend werd hij, net 20 jaar, in Urk Nederlands kampioen bij de senioren en mag nu aan het WK deelnemen. Waar een kleine sportvereniging groot kan zijn. Hopelijk mag Damlust nog lang genieten van deze topper uit Wateringen.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties