Gerritschinkel.nl Columns & meer

27apr/170

Deja vu – A tribute to Crosby, Stills, Nash & Young

Ik had er naar uitgekeken en met mij nog veel liefhebbers, want de grote zaal van de Goudse Schouwburg was uitverkocht. Een optreden van Her Majesty met een ode aan hun helden Crosby, Stills, Nash & Young. Her Majesty wordt gevormd door zanger-gitarist Jelle Paulusma (ex Daryll-Ann), zanger-gitarist Bertolf Lentink (o.a. band van Ilse DeLange), zanger-gitarist-toetsenist Diederik Nomden (ex Johan en Daryll-Ann), drummer Bauke Bakker (o.a. Lois Lane) en bassist-zanger Dirk Schreuders (o.a. Erwin Nyhoff).

Klokslag 20.00 uur doofden de lichten en kwam het trio Lentink, Nomden en Bakker het podium op en openden de avond met het vrijwel a-capella gezongen Helplessly hoping, een nummer van het debuutalbum van Crosby, Stills & Nash uit 1969. Na deze prachtige opening betraden de overige twee bandleden het podium en werd een spetterende lange versie van het door Stephen Stills geschreven Suite Judy blue eyes gespeeld. Bertolf Lentink vertelde daarna over het volgende nummer You don’t have to cry. Deze song van Stephen Stills stond aan de basis van de groep Crosby, Stills & Nash.

Vervolgens werd de muziekgeschiedenis van de leden van CSN&Y doorgenomen, te beginnen met het psychedelische Eight miles high van The Byrds, de Amerikaanse countryrock band waar David Crosby destijds deel van uitmaakte. Daarna werden Neil Young en Graham Nash geëerd met For what it’s worth van de Amerikaanse sixties band Buffalo Springfield en On a carousel van de Britse groep The Hollies.

Toen was het de beurt aan het album Déja vu, het legendarische album van Crosby, Stills & Nash uit 1970. Her Majesty zou dit album integraal gaan brengen. Na het meerstemmig gezongen Carry on, het overbekende door Graham Nash geschreven Teach your children. Op het album van CSN&Y speelde Jerry Garcia, de voorman van The Grateful Dead, op pedalsteel en die rol werd nu voortreffelijk overgenomen door Bertolf Lentink. Almost cut my hair, het lied dat David Crosby schreef op de avond dan Robert Kennedy werd vermoord, kreeg en kippenveluitvoering door de voortreffelijke zang van drummer Bauke Bakker. Een daverend applaus was zijn beloning. Zingende drummers zijn vrij zeldzaam. Wat mij betreft mag Bakker zich voegen in het rijtje met Don Henley (Eagles) en Levon Helm (The Band). Lekker waren ook de gitaarduels die Lentink en Nomden uitvochten. Jelle Paulusma vertelde over hoe hij, punker, via zijn oudere zus in aanraking kwam met de muziek van Bob Dylan en Neil Young. Hij was toen verkocht en zong prachtig Neil Young’s Helpless. Kant A van de lp Déja vu wordt besloten met Woodstock en met deze lekker rockende versie van het door Joni Mitchell geschreven nummer kwam aan het eerste gedeelte van het optreden van Her Majesty een einde.

Na de pauze werd afgetrapt met Déja vu, met Diederik Nomden op mondharmonica (op het album van CSN&Y was deze rol weggelegd voor John Sebastian van The Lovin’ Spoonful). Dirk Schreuders gaf in dit nummer een korte bassolo weg. Graham Nash schreef het liefdeslied Our house toen hij samen was met Joni Mitchell en dit werd nu door Diederik Nomden prachtig vocaal vertolkt. Na het meerstemmig gezongen 4 + 20, mocht Paulusma weer aan de slag met Neil Young’s Country girl. Lekker stevig nummer. De integrale uitvoering van Déja vu werd afgesloten met het uptempo Everybody I love you.

Her Majesty ging daarna gewoon door met Ohio, het protestlied dat Neil Young in 1970 schreef naar aanleiding van het Kent-State bloedbad waarbij vier protesterende studenten door de Nationale Garde werden doodgeschoten. Countryrock voerde de boventoon in Long may you run, het titelnummer van de lp van The Stills Young Band uit 1976. Paulusma zong vervolgens een heel mooie versie van Heart of gold, de wereldwijde grote hit van Neil Young uit 1971, met Lentink op pedalsteel. Na deze ballad werd het publiek getrakteerd op een andere grote hit, het snelle Love the one you’re with van Stephen Stills uit 1970.

En toen was het concert afgelopen, maar uiteraard kwam de band terug voor een toegift. De vijf bandleden stelden zich aan de rand van het podium op en zongen a-capella Find the cost of freedom, het protestlied waarmee Crosby, Stills, Nash & Young altijd hun concert afsloten. Het absolute slotakkoord van de avond was het door Lentink, Nomden en Bakker a-capella gezongen Beatles nummer Black bird.

Daarna was het echt afgelopen. Met een staande ovatie nam Her Majesty afscheid van het Goudse publiek. Her Majesty had een prachtige ode gebracht aan hun grote helden. Uitstekende muzikanten met een grote liefde voor echte muziek. Gelukkig deelde drummer Bauke Bakker mede dat Her Majesty volgend seizoen met een nieuw programma de schouwburgen in gaat. Kijk, dat zijn mooie berichten.

Gearchiveerd onder: Concertrecensies Geen reacties