Ad Vanderveen – Release
Singer-songwriter-gitarist Ad Vanderveen is geboren op 21 september 1956 in Hilversum. Zijn muzikale ster is de afgelopen decennia hoog gestegen in Europa en de VS en zijn muziek is stevig geworteld in de americana. Dit heeft wellicht te maken met zijn Canadese roots omdat zijn halve familie de Canadese nationaliteit heeft. Vanaf zijn 14e speelt hij al in R&R bandjes. Muzikaal is Vanderveen beïnvloed door o.a. Bob Dylan, Neil Young, John Lennon en Townes van Zandt
Begin jaren ’80 van de vorige eeuw richt hij zijn eigen band Personnel. Hun debuutalbum On strike verschijnt in 1983. Op hun in 1992 in Nashville, Tennessee, opgenomen album Continuing stories spelen o.a. Al Kooper, Flaco Jimenez en Al Perkins mee. Begin jaren ’90 verlaat Vanderveen Personnel en start een succesvolle solocarrière. Vanderveen is zeer productief want jaarlijks verschijnen er nieuwe albums van hem. “Zolang de nummers blijven komen blijf ik doorgaan, waarschijnlijk stop ik als ze niet meer komen”, aldus Vanderveen.
Deze maand verschijnt zijn nieuwe album Release, de opvolger van het vorig jaar verschenen album Treasure keepers. De tien nieuwe songs zijn opgebouwd rond de zang en de akoestische gitaar van Ad Vanderveen. De productie is in handen van hemzelf en Pete Fisher.
Het album opent met het titelnummer Release. Warme akoestische gitaarklanken, harmonie vocalen in het refrein, strings en mondharp in de beste traditie van Neil Young. Na het ingetogen One last song komt in het prachtige en sfeervol geïnstrumenteerde Always the next de geest van Bob Dylan voorbij. De harmonie vocals zijn weer fijn in het rustige Dared to dream, waarna het tempo in Wildfire omhoog gaat met slide en een ‘klagende’ mondharp. De prachtige ballad Fickle mind is een van de pareltjes van het album en in het rustige Nothing but a dream bewijst Vanderveen nogmaals dat hij in dit genre een uitstekende zanger is. De harmonievocalen van Kersten de Ligny zijn weer heerlijk in Garden of home. Mooi ook de tinkelende pianoklanken. Ol ’56 met banjois Dylan achtig en in het slotnummer Thank you zijn invloeden van Townes van Zandt te horen.
Conclusie: Release is een warm americana album van grote klasse zoals we van Ad Vanderveen gewend zijn. Hopelijk blijven zijn nummers komen en gaat hij nog lang door zodat we nog veel meer moois kunnen verwachten.
Tracks cd:
- Release
- One last song
- Always the next
- Dared to dream
- Wildfire
- Fickle mind
- Nothing but a dream
- Garden of home
- Ol’ 56
- Thank you
Line-up:
- Ad Vanderveen – zang, gitaren, piano, harmonica
- Kersten de Ligny – harmonie vocals
- Pete Fisher – bas
- Michael Kay – drums, percussie
- The Neil James Morrison Ensemble – strings
Een lach en een traan
De voetbalcompetities hadden de afgelopen week hun ontknoping. Ook nu was er weer vreugde en verdriet. ADO Den Haag van FC VVV likken hun wonden en komen zakdoeken te kort. Vreugdetranen zijn er bij Cambuur en Go Ahead Eagles en bij De Graafschap en Almere City vloeiden bittere tranen. In Nijmegen juichten zondag de fans van NEC voor de promotie naar de Eredivisie. Bij NAC, dat een paar dagen daarvoor FC Emmen in een tranendal stortte, droop de frustratie er nu van af. In Engeland plaatste Liverpool zich op het nippertje voor de Champions League, maar nam Wijnaldum met rode ogen afscheid. Memphis Depay nam ontgoocheld afscheid van Olympique Lion. Trainer Ronald Koeman verkeert in onzekerheid of hij mag blijven of zijn biezen moet pakken bij FC Barcelona. Maar een vette afkoopsom zal zijn tranen dan snel doen drogen. Deze week maakt bondscoach Frank de Boer zijn definitieve WK selectie bekend. Van de voorlopige 34 geselecteerden zullen woensdag acht spelers met waterlanders te maken krijgen.
Maar de mooiste tranen waren zondag te zien in de Kuip, waar een door de wol geverfde trainer Dick Advocaat het niet droog kon houden. Emotioneel beleefde de 73-jarige Hagenaar zijn laatste wedstrijd als clubtrainer. Hoewel je bij Dick altijd een slag om de arm moet houden. Hij wilde niet op de schouders om een ereronde te maken. Zijn tranen niet bedwingend baande de kleine generaal zich een weg naar de catacomben.
Na 15 mooie jaren nam ook Gouwenaar Sven van Beek afscheid van Feyenoord. Naast veel mooie momenten heeft hij veel tegenslagen gehad. Bij de vele blessures stonden de tranen hem nader dan het lachen. Maar de lach is terug. Succes met je verdere carrière Sven!
