Archie Lee Hooker & The Coast to Coast Blues Band – Living in a memory
Blueszanger Archie Lee Hooker (25 december 1949, Lambert, Mississippi) is een neef van de legendarische John Lee Hooker. Als tiener verhuist hij naar Memphis, Tennessee, waar hij de gospelgroep The Marvelous opricht. In 1989 verkast Archie naar Californië en wordt lid van de band van oom John Lee Hooker, waar hij tot diens overlijden in 2001 deel van uitmaakt. In 2011 vertrekt Archie naar Frankrijk en gaat met Carl Wyatt & the Delta Voodoo Kings door Europa toeren. Maar Archie wil toch een eigen band. Hij vindt de juiste muzikanten en hij richt Archie Lee Hooker & the Coast to Coast Blues Band op. De band bestaat naast Hooker uit de Brazilianen Fred Barreto (lead gitaar), Matt Santos (Hammond en mondharmonica), de Franse bassist Fageot en de Luxemburgse drummer Yves ‘Deville’ Ditsch. Hun debuutalbum Chilling verschijnt in 2018. Het album wordt zeer goed ontvangen en krijgt lovende kritieken
Eind april verscheen hun nieuwe album Living in a memory. Het album bevat twaalf nieuwe songs en is opgenomen in de Gam Studio in Waimes in het hart van de Belgische Ardennen.
Met een paar ferme klappen van Yves Ditsch opent het album met het soulvolle Long gone. Naast de geweldige blazerssectie is ook een daverende Hammondsolo van Matt Santos te horen. De blazers, de spetterende gitaarsolo van Fred Barreto en het fraaie outtro van de mondharp trekken de aandacht in It’s a jungle out there. Gitarist Bernard Allison is met een felle gitaarsolo te gast in de groovy soulbluesrocker Blinded by love. Het titelnummer Living in a memory is een warme met strijkers versierde soulballad. Het intens gezongen Sorry baby opent met een zeer mooi trompetintro en ook de lyrische gitaarsolo is niet te versmaden. De zang in deze soulbluesballad, maar ook in veel andere tracks, roept bij mij herinneringen op aan Isaac Hayes en Albert King. In de shuffle Getaway, met een vette gitaarsolo en een daverende Hammondsolo, zegt Hooker Los Angeles vaarwel en begroet hij Frankrijk. Het onderwerp in het onheilspellende Parchman bound is de Mississippi State Penitentiary. De vette blues Nightmare blues wordt grotendeels gedomineerd door de ruige mondharp van Santos. De fantastische blazerssectie is weer in topvorm in de swingende jumpblues My baby. Indringend is het gitaarwerk van Santos daarna in de gloedvolle slowblues Lost a good woman, evenals zijn wah way gitaarsolo’s in het funky Give it with a smile, waarin de blazers ook weer op de voorgrond treden, met een hoofdrol voor de saxofoon. In het mooie, vrijwel akoestische, I miss you mama brengt Hooker een ode aan zijn moeder.
Conclusie: Living in a memory is een geweldig album van een gepassioneerde zanger en een uitstekende band, met een fantastische blazerssectie als kers op de taart.
Tracks cd:
- Long gone
- It’s a jungle out there
- Blinded by love
- Living in a memory
- Sorry baby
- Getaway
- Parchman bound
- Nightmare blues
- My baby
- Lost a good woman
- Give it with a smile
- I miss you mama
De kers op de taart
Waterpolowedstrijden zonder publiek, ik ben er aan gewend geraakt. Maar toch waren er bij de play-offs twee gasten aanwezig. De beroemde filmregisseur van spannende trillers Alfred Hitchcock en de Hongaarse boeienkoning Harry Houdini. Niet lijfelijk, maar hun geesten dwaalden rond. Vorige week zondagmiddag in Amersfoort, toen de heren van GZCDONK zich, na een bloedstollende strafworpenserie, plaatsten voor de halve finale. En afgelopen zaterdag ontsnapten de heren aan uitschakeling en brachten strafworpen uitstel van executie. Maar onder het motto ‘driemaal is scheepsrecht’ kegelden de Gouwenaars zondag regerend landskampioen UZSC er toch uit. Finale bereikt! Voor velen toch een verrassing.
Ook de dames van GZCDONK bereikten de finale. Minder spannend maar vol overtuiging. Je moet het toch maar even doen, want wie wil de regerend landskampioen niet laten struikelen.
Zowel de Goudse heren als de Goudse dames gaan nu voor de landstitel. De heren konden in 2010 voor het laatst juichen maar tegenstander ZV De Zaan wil ook wel eens een keer kampioen worden. Polar Bears, de tegenstander van de dames, verloor in 2019 in de finale van de Goudse dames, en wil die nederlaag graag uitwissen verwacht ik.
Komend weekend moet de kers op de taart worden gezet. Helaas niet voor kolkende tribunes. Ik kan me nog onvergetelijke finales herinneren. Die zondagmiddag, met mijn microfoon staand op een keukentrapje in het badmeestershokje van De Tobbe. Of die bloedhete zaterdagmiddag toen de stroom was uitgevallen en ik via een 30-meter lange kabel bij een kennis aan de Groenhovenweg toch kon inpluggen en verslag doen.
Sportief Gouda houdt a.s. weekend de adem in. Twee landstitels? En ik heb er geen enkel bezwaar tegen als Hitchcock en Houdini ook weer aanwezig zijn.
