Eilen Jewell – Get behind the wheel
De Amerikaanse singer-songwriter Eilen Jewell is geboren op 6 april 1979 in Boise, Idaho. Hier groeit ze ook op voordat ze gaat studeren aan het St. John’s College in Santa Fe, New Mexico, waar ook haar muzikale carrière als straatmuzikante begint. Jewell verhuist vervolgens naar Los Angeles waar ze als straatmuzikante optreedt op Venice Beach. Weer volgt een verhuizing, nu naar Boston, Massachusetts, waar ze in lokale muziekclubs optreedt. Sinds 2015 woont ze weer in haar geboorteplaats Boise.
Haar debuutalbum Boundary county verschijnt in 2006. Een jaar daarvoor had ze een ‘live demo’ album opgenomen genaamd Nowhere in time. De muziek van Jewell is doordrenkt van country, americana, folk met een vleugje rockabilly en surf. Met haar groep The sacred shakers nam ze ook twee gospelalbums op. Kortom, Eilen Jewell is van vele muzikale markten thuis.
Begin mei verscheen er na vier jaar weer een nieuw album van Eilen Jewell, haar negende. Op Get behind the wheel staan negen eigen composities en twee covers. De eigen composities zijn persoonlijke songs over de tegenslagen van de afgelopen jaren (behalve de coronapandemie strandde ook haar huwelijk met drummer Jason Beek).
Met Alive begint het album rustig, twangy gitaarlicks en de heldere zang, maar het nummer wordt al snel steviger en broeierig. De band met de fraaie pedal steel is sterk op dreef in het melodieuze en soulvol gezongen Crooked river. Lethal love is een typische Jewell song, met drums, percussie en twangy gitaar. Soulvol is de zang weer in het met strak drumwerk en Wurlitzer versierde enigszins psychedelische Come home soon. Zeer fraai is het gitaarwerk naast de pedal steel en de schitterende zang in Winnemucca. Could you would you van Van Morrison is een ontspannen rockabilly achtige versie. De tweede cover is Breakaway, een compositie van Jacky DeShannon. Eilen Jewell’s uitvoering is een langzamere versie dan die van Jacky DeShannon en zeker ook dan die van Tracey Ullman. Sprankelend is het gitaarwerk en tamelijk ingetogen de zang in You were a friend of mine. Het gitaarwerk in de slowblues Outsiders is ook weer om je vingers bij af te likken. Silver wheels and wings is een ballad met wederom fraaie zang, heerlijke gitaarlicks en een pedal steel. Het slotnummer The bitter end is een ballad waar een spacy sfeer hangt. Dit nummer is ten overvloede weer een voorbeeld van de geweldige vocale kwaliteiten van Eilen Jewell.
Conclusie: Met Get behind the wheel voegt Eilen Jewell weer een pareltje toe aan haar toch al fraaie oeuvre. Mede dankzij de voortreffelijke begeleidingsband is dit een album met rootsmuziek van hoog niveau.
Tracks cd:
- Alive
- Crooked river
- Lethal love
- Come home soon
- Winnemucca
- Could you would you
- Breakaway
- You were a friend of mine
- Outsiders
- Silver wheels and wings
- The bitter end
Line-up
- Eilen Jewell – zang, akoestische gitaar, harmonica, orgel
- Will Kimbrough – akoestische gitaar, bariton gitaar, elektrische gitaar, keyboards, mandoline, percussie, zang
- Matt Murphy – contrabas
- Jason Beek – drums, percussie, zang
- Jerry Miller – elektrische gitaar
- Steve Fulton – Wurlitzer, orgel, zang
- Fats Kaplin – pedal steel
Paco Sako
In de voorlaatste competitieronde bij de Goudse amateurvoetballers zijn afgelopen zaterdag nog niet alle beslissingen gevallen. Olympia was een paar weken geleden helaas al gedegradeerd. ONA haalde het langverwachte kampioenschap binnen. Aju 5e klasse!
GSV, dat de afdaling naar de 5e klasse vorige week door een onverwachte overwinning op stadgenoot Gouda nog een week uitstelde, sneuvelde dit weekend dan toch. Gouda, dat vorige week verrast werd door GSV herstelde zich en speelde zich veilig. DONK blijft vriend en vijand verbazen door maar te blijven winnen. Een mooie 2e plaats in 2D levert net als vorig seizoen weer een kans om via de nacompetitie te promoveren naar de 1e klasse. Dan Jodan Boys, waar al wekenlang het zwaard van Damocles boven de Sportlaan hangt. Het degradatiespook heeft nog niet definitief toegeslagen, maar het komt nu echt heel dicht bij. Houdini zal a.s. zaterdag zijn opwachting moeten maken want anders is het helaas over en uit.
Dan iets geheel anders. Ik heb afgelopen weekend kennis gemaakt met een nieuwe sport, Paco sako. schaakspel van de vrede. Een wonderlijk nieuw schaakspel, in 2017 geïntroduceerd door de Haagse kunstenaar Felix Albers. Zondag werd in Sociëteit Concordia aan de Westhaven in Gouda het NK Paco sako gehouden. Felix Albers himself leidde alles in goede banen. Tien deelnemers streden om de nationale titel. Onder de deelnemers o.a. de huidige wereldkampioen Raimond Fluijt en Bas Borgs, die zijn titel verdedigde. Yorick Spits uit Bodegraven, de man die me zaterdagmorgen in een radioprogramma uitleg gaf over deze jonge sport, deed ook mee. En hij werd aan het eind van de middag tot de nieuwe Nederlandse kampioen gekroond!
De vraag werd die middag ook weer opgeworpen of Paco sako een sport is of gewoon een spel. De discussie zal wel altijd blijven bestaan. Ik hoor voetballers vaak zeggen dat ze het spelletje zo leuk vinden. Of de zgn. voetbalsupporters die bijna wekelijks de randdebiel uithangen dit ook vinden betwijfel ik. Misschien een idee om deze ‘fans’ als bijkomende straf een verplichte cursus Paco sako te laten volgen?
NinaLynn – A taste of the wild
NinaLynn (Woerden) is een jonge Nederlandse singer-songwriter. Zij is geïnspireerd door zangeressen als Emmylou Harris, Taylor Swift, Norah Jones en Eva Cassidy. En dat is in haar veelal zelf of met anderen geschreven songs duidelijk te horen. Haar solodebuut Hummingbird verscheen in 2021.
In maart jl. kwam het nieuwe album van NinaLynn uit. Dit album, A taste of the wild, werd net als haar debuutalbum opgenomen met en geproduceerd door multi-instrumentalist Janos Koolen.
Het openingsnummer Glistening is een mooie folky song. Fraai geïnstrumenteerd waaronder een heerlijke cajun accordeon. The wolf is uptempo waarna If you were an ocean ingetogen is, prachtig gezongen, een fraaie slidegitaar en harmonie vocals van Fay Lovsky. in het vrolijk ‘huppelende’ titelnummer A taste of the wild laat Onno Kuipers een heerlijke accordeon solo horen. Na het zeer ingetogen Barefoot gaat het er in Growing pains steviger aan toe. Indrukwekkend mooi is de hartverwarmende zang in de ballad Each woman. Door de banjo en de mandoline is Wonder in her eyes een vrij klassieke bluegrass song. In From the bones valt het wah wah achtige gitaarwerk op. Lilith is, ook met de harmonie vocals weer een mooi gezongen ballad. Let it grow en Harvest moon zijn mede door de banjo en mandoline fraaie country getinte songs. Het heel korte slotnummer Ountro is een mysterieus slotakkoord.
Conclusie: A taste of the wild is een mooi album van een fantastische zangeres. En de begeleidingsband mag er ook wezen.
Tracks cd:
- Glistening
- The wolf
- If you were an ocean
- A taste of the wild
- Barefoot
- Growing pains
- Each woman
- Wonder in her eyes
- From the bones
- Lilith
- Let it grow
- Harvest moon
- Outro
Line-up
- NinaLynn Woerden – zang, gitaar
- Arthur Bont – drums, percussie, zang
- Janos Koolen – gitaren, banjo, mandoline, piano
- Lucas Beukers – bas, zang
- Onno Kuipers – accordeon, cajun accordeon
- Fay Lovsky – harmonie vocals
Remco Raghunath – “Ik wilde altijd heel graag winnen”
In de rubriek over oud-topsporters wordt deze maand tafeltennisser Remco Raghunath (48) in het zonnetje gezet.
Remco Raghunath is een geboren en getogen Gouwenaar, die nu sinds 10 jaar in Reeuwijk woont. In het dagelijks leven is hij projectontwikkelaar (ontwikkeling woningbouw) bij Trebbe Midden West BV in Nieuwegein.
Remco komt uit een echte Goudse tafeltennisfamilie. Op de zolder van de familie Raghunath stond een tafeltennistafel. “Ik ben er bijna mee geboren. Mijn oudste broer Fred heeft mij helemaal gek van tafeltennis gemaakt”.
Toen hij 9 jaar was werd Remco lid van ILAC. “Een logische keuze want mijn
vader en broer Fred waren ook lid van deze tafeltennisvereniging die vooral leden had uit de wijk Bloemendaal en omstreken”. Remco ging al snel competitie (jeugd) spelen. Op mijn vraag of hij of anderen toen al door hadden dat hij talent had antwoordt hij dat zijn teamgenoten al snel door hadden dat hij beter was dan hen en dat hij dus sowieso moest spelen. “Vanaf mijn 11e jaar heb ik in de jeugd alle klassen doorlopen en ben steeds kampioen geworden”.
Toen hij 14/15 jaar was presteerde Remco ook individueel al heel goed. Hij speelde in de landelijke top en bereikte zelfs een 8e positie op de landelijke ranglijst.
Als je bij de senioren wil spelen moet je 18 jaar zijn, maar Remco kreeg toen hij 15 was dispensatie en met ILAC 2 werd hij een jaar later (met Piet Luteijn en Tim Daalhof), kampioen en promoveerde naar de landelijke seniorenklasse. Al snel ging Remco (samen met zijn broers Fred en Tino) in ILAC 1 spelen in de 3e divisie landelijk. Maar ILAC wilde graag naar de 2e divisie promoveren. Daarvoor was een kwaliteitsimpuls nodig en die kwam in de persoon van Rob Muijsenberg (afkomstig van FvT uit Rotterdam). Toen promoveerde ILAC naar de 2e klasse. Remco was toen 23 jaar. In 2008 werd ILAC kampioen en promoveerde eindelijk naar de 1e divisie. “Toen viel alles op zijn plek”. Het team bestond naast Remco uit Dennes Weijers en Thijs Groeneveld.
Zoals eerder gememoreerd timmerde Remco ook individueel aan de weg. In 2001 haalde hij in het enkelspel bij het Nederlands kampioenschap de kwartfinale. Dezelfde dag werd hij samen met zijn broer Fred in het herendubbel Nederlands kampioen. “Zeer verrassend, we waren in topvorm, deze dag viel alles op zijn plaats”.
Ik ben benieuwd wat de sterke punten waren van zijn tafeltennisspel. “Ik was een directe aanvaller, had een krachtige forehand topspin, ik kon zo bijna altijd mijn wil opleggen aan mijn tegenstander. Mentaal was ik ook sterk, ik kon knokken, ik wilde altijd heel graag winnen”.
Heeft Remco nooit de kans gekregen om hogerop te spelen? “Ja, ik ben destijds door meerdere eredivisieclubs benaderd, o.a. door het Schiedamse De Korenbeurs (het huidige Scyedam). Maar ik wilde gewoon bij ILAC blijven”. “Ik had er misschien meer uit kunnen halen, maar ik denk dat de absolute top toch net te hoog gegrepen was voor mij. Ik heb er geen spijt van, hoewel ik me wel eens heb afgevraagd wat als ik het wel had gedaan”.
Als hoogtepunten in zijn tafel tenniscarrière noemt Remco het Nederlands kampioenschap herendubbel met zijn broer Fred in 2001, het kampioenschap en de promotie naar de 1e divisie met ILAC in 2008 en de eerste keer toen hij op zijn 16e (“ik stond stijf van de spanning”) Gouds kampioen in het enkelspel werd in sporthal De Springers. Remco is in totaal zes keer Gouds kampioen geworden, voor het laatst in 2002. Hij is trouwens de laatste Goudse kampioen want daarna zijn de Goudse kampioenschappen niet meer gehouden.
Het jaar 2013 was voor ILAC een zwart jaar. Brand in het clublokaal bleek uiteindelijk het einde van de club in te luiden. ILAC mocht gebruik maken van de accommodatie van zustervereniging Vriendenschaar, maar uiteindelijk hield ILAC op te bestaan. De leden gingen naar andere verenigingen en Remco werd lid van Vriendenschaar. Hij kwam in Vriendenschaar 1 samen met Thijs Groeneveld, Marco van der Meijden en Theo Verzijl.. In 2016 werden ze kampioen en promoveerden naar de 1e divisie.
Remco stopte in 2019 met prestatief tafeltennis, maar slaat regelmatig nog een balletje. I.v.m. personele problemen (o.a. blessure van Vincent Blom) heeft hij onlangs nog drie keer in Vriendenschaar 1 gespeeld. “Een noodgreep, maar ik heb gezegd dat ik wel als back-up beschikbaar blijf”.
Naast het zelf spelen heeft Remco jarenlang ook veel trainingen bij de jeugd (o.a. ILAC, ISV) gegeven. En hij heeft meer dan tien jaar voor de landelijke tafeltennisbond jeugdsportkampen georganiseerd. Hij heeft nooit overwogen om allerlei trainersdiploma’s te gaan halen. “Ik heb te weinig geduld om trainer te zijn”.
Hoe staat de tafeltennissport er in Gouda voor? Remco is van mening dat het Goudse tafeltennis (en dat is een landelijke trend), jammer genoeg in zwaar weer verkeert. Er zijn in de loop van de jaren verenigingen verdwenen en ook het ledental loopt sterk terug. Hij is wel vol lof over de prachtige clubaccommodatie van Vriendenschaar. En het is prachtig dat het gebouw is vernoemd naar Ton de Gruijl, volgens Remco een van de beste tafeltennissers die Gouda ooit heeft gekend.
Behalve wekelijks een balletje slaan en fungeren als back-up bij Vriendenschaar 1 voetbalt Remco tegenwoordig één keer per week o.a. bij de recreanten 35+ van Olympia, de club waar zijn zoon ook speelt. “Ik moet toch in beweging blijven. Bovendien is de bal nu groter en kan ik die beter volgen”.
Kampioenen
Het afgelopen sportweekend was het weekend van de kampioenen. Laat ik in Rotterdam beginnen. Op het moment dat ik deze column schrijf, maandagmorgen, is de Coolsingel al volgestroomd met Feyenoordsupporters om de huldiging van hun cluppie te vieren. Uit heel Nederland zijn ze naar de Maasstad gekomen. Ook uit Gouda, want ik ken veel stadgenoten die daar in de massa staan om een glimp van hun idolen op te vangen.
Ook in Gouda knalden de champagnekurken. Ik licht er twee kampioenschappen uit omdat ik er zelf getuige van was. De vrouwen van Jodan Boys moesten zaterdag vroeg aan de bak omdat ook het eerste mannenteam thuis speelde. En je kunt moeilijk twee wedstrijden tegelijk op het hoofdveld spelen. Daar waar het 4e divisieschap van de mannen in acuut gevaar verkeert, daar schitteren de vrouwen. Vorig seizoen kampioen en dit seizoen werd ten koste van naaste concurrent IJFC opnieuw de kampioensschaal binnengehaald. Promotie naar de Hoofdklasse, voorwaar een prima prestatie! Hopelijk zijn nu de monden van degenen die vrouwenvoetbal maar niets vinden door de Goudse vrouwen gesnoerd.
Het afgelopen weekend stond bij GZC DONK in het teken van de finales om het landskampioenschap waterpolo. Voor de vrouwen liep het helaas verkeerd af. Na nederlagen op vrijdag en zaterdag tegen ZV De Zaan kunnen de Goudse vrouwen met vakantie. De mannen namen vrijdagavond een voorschot op de titel maar gingen zaterdag in het kleine zwembad van ZV De Zaan kopje onder. Op naar de zondag voor de beslissende wedstrijd.
Ondanks het feit dat de finalewedstrijd om 15.00 uur zou beginnen zat het Groenhovenbad 1½ uur van te voren al stampvol. Een heel verschil als ik terugdenk aan 16 mei 2021. Het was midden in de coronapandemie en er mocht geen publiek bij de wedstrijden zijn. In deze troosteloze ambiance werd GZC DONK desondanks toen toch kampioen. Maar afgelopen zondag was het een ware heksenketel met extra zitplaatsen, grote vlaggen, toeters en trommels. Al met al een geweldige sfeer. En voor de Goudse mannen een prachtig eindschot. Na twee jaar weer Nederlands kampioen.
Herkansing
“Bij Excelsior word je geen kampioen”, zei een goede vriend mij vorige week glimlachend. Op zondag 29 april 2007 verspeelde AZ met trainer Louis van Gaal op de laatste speelronde de landstitel door op Woudestein met 3-2 van Excelsior te verliezen. Op zondag 7 mei 2017 had Feyenoord de titel ook voor het grijpen. Er moest alleen even gewonnen worden van Excelsior. Maar Feyenoord ging genadeloos onderuit met 3-0 bij het kleine broertje. En zondag 7 mei 2023, exact zes jaar na die dramatische nederlaag, kon Feyenoord weer kampioen worden bij Excelsior. Maar weer ging het niet door. Deze keer niet omdat Excelsior roet in het eten gooide, maar vanwege het feit dat nu die andere stadgenoot Sparta niet mee wilde werken door met 0-1 van PSV te verliezen.
AZ kreeg in 2007 geen herkansing, Feyenoord in 2017 wel en werd de week daarop in een kolkende Kuip toch kampioen. En ook nu krijgt Feyenoord een herkansing. Bij winst a.s. zondag kan de kampioensvlag in top en gaat de Coolsingel volstromen.
Vorige week had ONA de kans om kampioen te worden, maar door met 2-0 van Quick te verliezen kon de titel nog niet worden gevierd. Maar ONA krijgt zelfs nog meerdere herkansingen. Op 20 mei kan deze herkansing al worden verzilverd. En misschien worden ze op 13 mei zonder te spelen al kampioen. Komt ongetwijfeld goed.
In de waterpolocompetitie zijn we sinds vorige week bezig met de play-offs. Met een grote Goudse inbreng van de mannen en de vrouwen van GZC DONK. Het afgelopen weekend werden de halve finales gespeeld. De vrouwen maakten in twee wedstrijden korte metten met de uittredend landskampioen Polar Bears en gaan in het a.s. weekend in de finale de strijd aan met ZV De Zaan. De mannen van GZC DONK lieten zich vrijdag jl. niet van hun beste kant zien. Zaterdag werd wel overtuigend gewonnen en de herkansing op zondag werd ook met beide handen aangegrepen en werd AZC met 15-4 afgeserveerd. Ook de mannen gaan naar de finale en treffen daar eveneens ZV De Zaan.
Nog even wachten
Vol goede moed trokken de supporters van ONA afgelopen zaterdagmiddag met bussen naar Sportpark Nieuw Hanenburg in Den Haag. De grote wens van ONA 1 was: hopen dat naaste ‘concurrent’ GSC ESDO zich die middag verslikt in Wanica Star en zelf winnen van Quick. Het restaurant om het kampioenschap in de 5e klasse B te vieren was al gereserveerd begreep ik. Maar helaas kwamen beide wensen niet uit. Maar rampzalig was de 2-0 nederlaag van ONA niet, want de voorsprong bedraagt nog zes punten. ONA moet nog even wachten. De wedstrijd tegen WIK is (tot opluchting) van het programma gehaald en hopelijk kan het kampioenschap nu op zaterdag 13 mei worden gevierd. Al met al, een kwestie van tijd.
Voor Olympia was het helaas al weken een kwestie van tijd. Zaterdag viel het doek voor de 1e klasser, nog voor de wedstrijd tegen koploper BOL was begonnen. Ook het sympathieke RVC ’33 uit Reeuwijk daalt af naar een lager niveau.
GSV toonde zaterdag veerkracht door tegen subtopper Perkouw verrassend gelijk te spelen, maar ontsnappen aan degradatie lijkt vrijwel kansloos. Het zou bovendien een beetje wrang zijn als stadgenoot Gouda in de stadsderby op 13 mei a.s. het laatste duwtje geeft. Maar zelfs dat is niet meer nodig als WDS op 9 mei een driepunter scoort tegen Stolwijk. Ik was vrijdagavond in het Groenhovenbad om te kijken naar de verrichtingen van de mannen en de vrouwen van GZC DONK in de kwartfinales om het landskampioenschap waterpolo. De vrouwen maakten korte metten met De Ham. De mannen hadden het even lastig tegen de regerend landskampioen Het Ravijn, maar hoefden ook zondag niet meer in actie te komen. A.s. vrijdagavond verwacht ik spektakel in de halve finales. De vrouwen nemen het op tegen landskampioen Polar Bears. Zal lastig worden denk ik, maar ook een regerend landskampioen kan sneuvelen (sorry Ajax fans). Bij de mannen staat de streekderby tegen AZC uit Alphen a/d Rijn op de rol. Wedstrijden tussen deze teams staan vaak garant voor spektakel. Ik ben benieuwd. Ik kan haast niet wachten
Doug Paisley – Say what you like
Doug Paisley is een in Toronto geboren Canadese singer-songwriter die zo’n 15 jaar actief is in de muziekscene. Hij toerde met de Amerikaanse singer-songwriter Bonnie Prince Billy (Will Oldham).
Ook trad hij op met de Canadese beeldhouwster Shary Boyle. Terwijl Boyle op de achtergrond haar kunst toelichtte speelde Paisley zijn liedjes. Samen exposeerden zij in 2008 op de Brooklyn Academy of Music. Met Chuck Erlichman trad hij 10 jaar op als het duo Russian Literature waarmee zij een eerbetoon brachten aan de Stanley Brothers. In 2008 verscheen Doug Paisley’s solodebuut Doug Paisley.
De afgelopen tien jaar schreef Paisley zo’n 250 songs. Met producer en gitarist Afie Jurvanen heeft Paisley hieruit elf songs geselecteerd en samen met een aantal gerenommeerde muzikanten uit Toronto in verschillende studio’s opgenomen. Het resultaat is te horen op het in maart uitgebrachte nieuwe album van Paisley Say what you like.
Het titelnummer Say what you like is een melodieuze uptempo opener en lekker akoestisch gitaarwerk. Het fraai gezongen Sometimes it’s so easy heeft elementen die me in de verte soms doen denken aan Kenny Rogers & The First Edition. Fraai zijn de gitaarlicks in het vrolijk ‘huppelende’ Wide open plain. Rewrite history is een akoestische countryfolk ballad met lapsteel en duozang met Felicity Williams. In Almost zit halverwege een fraaie gitaarsolo en die zit ook in de countryrocker If I wanted to. I wanted it too much is een ingetogen gezongen ballad met harmoniezang van Felicity Williams en met Michael Eckert op steel gitaar. Het tempo gaat daarna omhoog in het licht rockende Make a double. Na het rustig meanderende You turned my life around wijkt Holy roller qua lengte duidelijk af van de overige songs. In deze bijna 7½ minuut durende folkballad is alleen de zang en de akoestische gitaar van Paisley en de steel gitaar van Eckert te horen. Old hometown is een melodieuze afsluiter met Don Kerr op elektrische piano.
Conclusie: Say what you like is een aangenaam en prettig in het gehoor liggend luisteralbum.
Tracks cd:
- Say what you like
- Sometimes it’s so easy
- Wide open plain
- Rewrite history
- Almost
- If I wanted to
- I wanted it too much
- Make it a double
- You turned my life around
- Holy roller
- Old hometown
Line-up
- Doug Paisley – zang, gitaar
- Christine Bougle – gitaren
- Michael Eckert – steel gitaar
- Afie Jurvanen – gitaren, backing vocals
- Don Kerr – drums, elektrische piano, backing vocals
- Darcy Yates - bas
- Don Rooke – lap steel
- Felicity Williams – backing vocals