Lara Taubman – Ol’ Kentucky light
De in New York woonachtige Lara Taubman groeit op in het zuiden van Virginia. Taubman wordt auteur en curator van visuele kunsten in New York City. Een aantal jaren geleden ontdekt ze dat ze ook talenten heeft om muziek te schrijven en te zingen. Ze trekt naar Canada, naar Wolfe Island, een eiland in de buurt van Kingston, Ontario en daar neemt ze in 2020 haar debuutalbum Revelation op. Ze wordt bij het schrijven van liedjes geïnspireerd door de zgn. Old Time music, muziek waarmee ze in haar jeugd in Virginia opgroeide.
Deze maand verschijnt Ol’ Kentucky light, haar 2e album. Het idee voor dit album ontstond volgens Taubman op een warme dag in juli 2021 in Manhattan. Op haar koptelefoon speelt het door Mahalia Jackson gezongen gospelnummer If I can help somebody. Later ontmoet ze producer en drummer Steven Williams. Ze heeft al een paar songs geschreven en realiseert zich dat Williams de juiste man is die haar bij het maken van het nieuwe album kan helpen.
Het album opent met de ballad Darkness before the dawn met Etienne Lytle op Hammond-3, Rhodes en grand piano. Het titelnummer Ol’ Kentucky light, tevens op single uitgebracht, is ook een ballad met de ingetogen af en toe vibrerende zang van Taubman en een uitstekende begeleidingsband. Silver linings is fraaie americana met een droge ritmesectie, pedal steel en een lekkere wurlitzer solo. Ook dit nummer is op single uitgebracht. In de ballad Come to me moet ik even wennen aan de hoge stem van Taubman. Uitbundig is de zang soms in Other side of the river. In de gospel Mercy is Etienne Lytle nadrukkelijk aanwezig op Hammond, Rhodes en grand piano. In Lamb to the slaughter vallen het fraaie basspel van Paul Frazier en weer de grand piano van Lytle op. Taubman en Parks nemen beide de leadvocals voor hun rekening in The water, naast de lekkere pianolicks van Lytle. In Bird with a broken wing is Parks weer in vorm met zijn fraaie gitaarwerk en lap steel. In het afsluitende nummer Grace doet de zang van Taubman, met soms lange uithalen, me in de verte denken aan Joni Mitchell.
Conclusie: Mijn eerste kennismaking met Lara Taubman is mij wel bevallen. Zeker na het album een paar keer beluisterd te hebben durf ik het etiket ‘mooi album’ op Ol’ Kentucky light te plakken.
Tracks cd:
- Darkness before the dawn
- Ol’ Kentucky light
- Silver linings
- Come to me
- Other side of the river
- Mercy
- Lamb to the slaughter
- The water
- Bird with a broken wing
- Grace
Line-up
- Lara Taubman – zang
- Steven Williams – drums, percussie
- Paul T. Frazier – bas, backing vocals, mellotron (track 5)
- Walter Parks – gitaren, lap steel, banjo, zang
- Etienne Lytle – hammond B-3, piano, accordeon
- Gregory James Elroy McMullen – pedal steel (track 3,7)
- Yvette Rovira – backing vocals (track 7)
Het nieuwe voetbalseizoen
Het nieuwe voetbalseizoen gaat a.s. weekend voor alle amateurvoetballers echt beginnen. Oké, er zijn al wedstrijden voor de districtsbeker gespeeld, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de bekercompetitie niet door iedereen belangrijk wordt gevonden. Trainers spreken soms van (veredelde) oefenwedstrijden als voorbereiding op het ‘echte’ werk. Desondanks vinden ze het toch leuk als ze de poulefase overleven, want hoe verder je komt in de beker des te groter de kans op een aansprekende tegenstander. Jodan Boys, dat al vier competitiewedstrijden heeft gespeeld, denkt wat dat betreft nog met veel plezier terug aan de wedstrijden tegen Go Ahead Eagles en Vitesse.
Zaterdag begint dus het echte werk. Voor veel voetbalverenigingen zal dit seizoen een ander seizoen worden dan vroeger. Supporters moeten nu op zaterdagmiddag hun favorieten aanmoedigen. Olympia, DONK en ONA, om er maar een paar te noemen, hebben na ruim een eeuw afscheid genomen van het zondagvoetbal. Met pijn in het hart, want ze hadden, als echte zondagverenigingen, liever op de zondag gebleven. Maar de tijden veranderen. ‘De jeugd wil niet meer op zondag’ is een veelgehoorde reden. En men is die lange reizen naar uitwedstrijden beu.
Nieuw is ook de versterkte degradatieregeling. Olympia is ingedeeld in de 1e klasse A. Hier degraderen de nrs. 12, 13 en 14 rechtstreeks en moeten de nrs. 10 en 11 de nacompetitie in. Een hele klus voor Olympia vrees ik, dat bovendien toch weer een aantal behoorlijke verre uitreizen voor de boeg heeft.
Ook in de 2e klasse D wordt het voor DONK spannend. De nrs. 12, 13 en 14 degraderen en de nrs. 9,10 en 11 moeten zich via de nacompetitie proberen te handhaven.
Gouda en GSV zijn ingedeeld in de 4e klasse B. Ook hier degraderen de onderste drie teams en spelen de nrs. 10 en 11 PD wedstrijden. Lange reisafstanden zijn er hier niet voor de Goudse clubs. En na vele jaren spelen Gouda en GSV weer een stadsderby.
In de 5e klasse B zijn er geen degradatiezorgen. Hier gaat ONA voluit voor promotie. Snel weg uit die kelderklasse.
Jeffrey Halford and the Healers – Soul crusade
De in Dallas, Texas, geboren singer-songwriter Jeffrey Halford groeit op met de muziek van countryartiesten als Johnny Cash en Roger Miller. In 1963 verhuist het gezin naar California. Na zijn middelbare school speelt hij gitaar in een streetband liedjes van o.a. Jerry Lee Lewis, Chuck Berry, Robert Johnson en The Ventures. Hij treedt dan ook op in clubs in Oakland waar hij speelt met bluesmuzikanten als Mississippi Johnny Waters en J.J. Malone. Later vormt hij de rockabillyband The Snappers die o.a. optreden met Chris Isaak, The Blasters en The Beat Farmers.
In 1991 verschijnt Halford’s titelloze debuutalbum. Sinds 1999 maakt hij platen met zijn band Jeffrey Halford & The Healers en delen zij het podium met o.a. Etta James, Taj Mahal, Los Lobos, Jimmy Cliff, John Hammond, Guy Clark, Greg Allman en Chuck Prophet. De band opereert vanuit San Francisco.
Deze maand verschijnt Soul crusade, het nieuwe album van Jeffrey Halford and the Healers. Een album met elf songs waarbij Halford is geïnspireerd door gospel, folk, soul en blues.
Het openingsnummer Another skyline is een lome maar opwindende soulblues met fraaie backing vocals. Take it slow is uptempo americana in de sfeer van J.J. Cale en in Pie eyed poet’s plea zitten duidelijk invloeden van New Orleans. Heerlijk is de slepende pedal steel van Tom Heyman in het laid back Wandering kind en Adam Rossi streelt daarna zijn keys in Kitchen door. Mooie midtempo gospelachtige soul. Met Sinner man duiken we de delta blues in. Hannah Halford is te horen in de backing vocals in de prachtige gospel Walk to the river. Pescadero is mooi gezongen americana met keys en ingetogen gitaarlicks. Vuig gitaarwerk is te horen in het stevige Devil, met Hannah Halford en Kira Kessel in de backing vocals. De ballad Picture in my mind is een song waarin de doorleefde stem van Jeffrey Halford helemaal tot zijn recht komt. De pedal steel van Bruce Kaphan mag er ook zijn. Het album eindigt met Sad sinking feeling soulvol en met een vleugje folk.
Conclusie: Op Soul crusade worden soul, blues, gospel en americana tot een zeer smakelijk geheel gesmeed.
Tracks cd:
- Another skyline
- Take it slow
- Pie eyed poet’s plea
- Wandering kind
- Kitchen door
- Sinner man
- Walk to the river
- Pescadero
- Devil
- Picture in my mind
- Sad sinking feeling
Line-up
- Jeffrey Halford – gitaar, zang
- Adam Rossi – keys, drums, zang, bas
- Mike Anderson – bas
- Aaron Halford – gitaar, bas en zang (track 3,4)
- Hannah Halford – zang (7,9)
- Kira Kessel – zang (track 9)
- Tom Heyman – pedal steel (track 4)
- Bruce Kaphan – pedal steel (track 10)
- Bill MacBeath – bas, zang (track 1,6,9,10)
- Preacher Boy – gitaar (track 2)
- Vicky Randle – zang (track 10)
- Kevin White – bas (track 2,5)
- Rob Hooper – drums (track 1,9,10)
Goudse glorie op schaatsen
Hiep hiep hoera, Gouda heeft er weer een Europees kampioene bij. Lianne van Loon pakte afgelopen zondag in het Italiaanse L’Aquila bij het EK Inlineskaten een gouden medaille op de marathon. Werk aan de winkel voor wethouder van sportzaken Michiel Bunnik. Het wordt steeds drukker op de Wall of Fame in sporthal De Mammoet.
Lianne van Loon is de zoveelste topper van SC Gouda. De Goudse schaatsclub, die op 1 oktober viert dat ze 60 jaar geleden werd opgericht, heeft in die 60 jaar een memorabel aantal topschaatsers afgeleverd. Een bloemlezing:
Jan Bazen werd in 1970, 1971 en 1972 Nederlands kampioen sprint. Op de Olympische Winterspelen van 1976 in Innsbruck werd hij 6e op de 500 meter. Ook Ingrid Paul was actief op de Olympische Winterspelen. In 1988 in Calgary op de 5000 meter. Topsprintster en tweevoudig olympiër Andrea Nuyt greep in 2002 greep in Salt Lake City net naast een podiumplaats op de 500 meter. Ze was meerdere keren Nederlands kampioene op de 500 meter. Het Nederlands record op die afstand was meer dan 10 jaar in haar bezit. De veel te vroeg overleden Paulien van Deutekom werd wereldkampioene allround in 2008.
Ted-Jan Bloemen mag ook niet worden vergeten. Nederlands kampioen allround in 2012. In 2014 is hij geëmigreerd naar Canada, maar de gouden medaille op de 10.000 meter en de zilveren plak op de 5000 bij de Olympische Winterspelen van 2018 hebben ook een Gouds randje. Hij was jaren in het bezit van de wereldrecords op de 10,000 en de 5.000 meter.
Op het gebied van marathonschaatsen telt SC Gouda ook mee. Sjoerd den Hertog won drie keer de KNSB Marathon Cup. Ook Tom den Heijer timmert ook in het marathonschaatsen aan de weg.
SC Gouda heeft 60 jaar Gouda sportief op de kaart gezet.
Heather Nova – Other shores
Heather Nova (6 juli 1967) is een singer-songwriter uit Bermuda, dochter van een moeder uit Nova Scotia (Canada) en een vader uit Bermuda. Ze begint op jonge leeftijd met gitaar en viool spelen en ze schrijft haar eerste liedje als ze pas 12 jaar is. In 1989 studeert ze af aan de Rhode Island School of Design. Ze volgt ook poëzielessen, maar songwriting blijft haar passie. Nova breekt in 1994 door met het album Oyster. Ze treedt regelmatig op bij festivals. In Nederland is Heather Nova ook geen onbekende want ze treedt in 1994, 1995, 1998, 2000 en 2005 op Lowlands op, in 1995, 1999 en 2000 op Pinkpop, in 2010 op Bospop en in 2011 op Crossing Border.
Vorige maand verscheen Other shores, het nieuwe album van Heather Nova. Een album met dertien covers. Een bonte verzameling van songs die je niet direct van haar zou verwachten.
Het openingsnummer Waiting for a girl like you, een song van Foreigner uit 1981, heeft mooie pianoklanken, maar ik moet even wennen aan de stem van Nova als ze in het refrein ‘omhoog’ gaat. In John Lennon’s Imagine is het vooral ook genieten van de mooie bijdrage van Midori Jaeger op cello. Stayin’ alive is in de oorspronkelijke versie van The Bee Gees heel uitbundig, maar Nova doet het wat rustiger aan. Ingetogen is Fireproof , een song van The National, met mooie akoestische gitaarlicks. Uitbundiger is de zang in Never gonna give you up, de grote hit van Rick Astley uit 1987. De rust keert daarna weer terug in Don’t stop believin van Journey, waarna het tempo in het Pixies nummer Here comes your man weer omhoog gaat. Nova is mooi op dreef in Fragile, de ballad van Sting uit 1987. In Like a hurricane van Neil Young is de cello van Midori Jaeger weer zeer fraai naast de ingetogen zang van Heather Nova. Vincent Lions brengt mooie gitaarlicks in het met vibrerende stem gezongen Cold little heart van Michael Kiwanuka uit 2016. Het Buzzcock’s nummer Ever fallen in love uit 1978 heeft weer meer uptempo en de percussie van Felix Tod en Emeline Lavender maken het allemaal wat pittiger. Apart is Message personnel, een chanson van Francoise Hardy en Michel Berger (1947-1992) uit 1973. Mooie baslijnen en gitaarlicks van Lions met zang in het Engels en Frans. In het volledig acapella gezongen slotnummer Sailing, oorspronkelijk van The Sutherland Brothers uit 1972 maar vooral bekend van Rod Stewart die er in 1975 een grote hit mee scoorde, bewijst Heather Nova haar grote vocale kwaliteiten.
Conclusie: Ik kan hier met plezier naar luisteren.
Tracks cd:
- Waiting for a girl like you
- Jealous guy
- Stayin’ alive
- Fireproof
- Never gonna give you up
- Don’t stop believin
- Here comes your man
- Fragile
- Like a hurricane
- Cold little heart
- Ever fallen in love
- Message personnel
- Sailing
Line-up:
- Heather Nova – zang, piano, akoestische gitaar
- Felix Tod – bas(track 3), percussie (track 3,11)
- Midori Jaeger – cello (track 2,5,9)
- Vincent Lions – bas (track 4,12), gitaar (track 4,10,12)
- Emeline Lavender – percussie (track 11)
Tedeschi Trucks Band – I am the moon IV: Farewell
De in 2010 door gitarist Derek Trucks en zangeres-gitariste Susan Tedeschi opgerichte Amerikaanse rock- en bluesband Tedeschi Trucks Band is bezig met een ambitieus project, nl. een vierdelige albumreeks I am the moon, 24 originele songs met in totaal meer dan twee uur muziek. Bij het schrijven van de liedjes werden Tedeschi en Trucks geïnspireerd door het gedicht Layla & Mainun van de 12e eeuwse Perzische dichter Nezami Ganjavi.
Op 3 juni 2022 verscheen I am the moon: I cresent en op 1 juli jl. is I am the moon II Ascension verschenen. Het derde deel I am the moon: III The fall is eind juli uitgebracht. En nu is het vierde en laatste deel verschenen: I am the moon: IV Farewell. Met een speelduur van bijna een half uur is dit het kortste album.
Het openingsnummer Last night in the rain is een prachtig gearrangeerde song waarin alle 12 bandleden hun beste muzikale beentje voorzetten. In Soul sweet song is een hoofdrol voor het bijtende gitaarwerk van Derek Trucks, de piano van Gabe Dixon en de fraaie backing vocals. Het is een mooie song met herinneringen aan Kofi Burbridge, de op 15 februari 2019 overleden toetsenist en fluitist van The Derek Trucks Band en later van Tedeschi Trucks Band. Schitterend is de zang van Susan Tedeschi in D’Gary. Vermeldenswaard is hier ook de (te korte) jazzy saxsolo van Kebbi Williams. Maar het nummer wordt gedragen door de zeer fraaie lange gitaarsolo met Afrikaanse invoelden van Trucks. Die Afrikaanse invloeden heeft hij van D’Gary, (pseudoniem van Ernest Randrianasolo), een singer-songwriter-gitarist uit Madagaskar. Mike Mattison neemt de leadvocals voor zijn rekening in de schitterende meerstemmig gezongen gospelachtige ballad Where are my friends. In de laatste twee songs is Susan vocaal weer in absolute topvorm met haar uitbundige zang, naast de akoestische gitaar van Trucks, in I can feel you smiling, en in het slotnummer Another day, waarin de band ook fantastisch op dreef is.
Conclusie: Net als deel I, II en III is ook deel IV om je vingers bij af te likken. Het ambitieuze project I am the moon is meer dan geslaagd. Wat mij betreft een muzikaal hoogtepunt tot nu toe in de carrière van Tedeschi Trucks Band.
Tracks cd:
- Last night in the rain
- Soul sweet song
- D’Gary
- Where are my friends
- I can feel you smiling
- Another day
Line-up
- Susan Tedeschi – zang, gitaar
- Derek Trucks – lead gitaar, akoestische gitaar
- Mike Mattison – gitaar, zang
- Gabe Dixon – keys, zang
- Brandon Boone – bas
- Tyler Greenwell en Isaac Eady – drums, percussie
- Alecia Chakour en Mark Rivers – zang, percussie
- Kebbi Williams – saxofoon
- Ephraim Owens – trompet
- Elizabeth Lea – trombone
Kirk Fletcher – Heartache by the pound
Als de 8 jarige Kirk Fletcher (23 december 1975, Belflower, California).zijn broer Walter gitaar ziet spelen in de kerk van zijn vader weet Kirk wat hij ook wil, gitaarspelen. Niet lang daarna speelt hij samen met zijn broer in de kerk van zijn vader. Als tiener ontmoet Kirk Jeff Rivera, de gitaartechnicus van Robben Ford. Midden jaren ’90 leert hij nog meer bluesmuzikanten kennen en leert veel van hen. In 1999 verschijnt zijn debuutalbum I’m here & I’m gone. In 2004 is Fletcher medeoprichter van de bluesband The Mannish Boys. Tussen 2005 en 2008 is Fletcher gitarist bij The Fabulous Thunderbirds. Hij speelt ook met Eros Ramazotti, Charly Musselwhite en Joe Bonamassa tijdens hun tournees.
Eind juli verscheen Heartache by the pound, het 7e studioalbum van Kirk Fletcher. De nieuwe nummers voor het album schreef hij, in samenwerking met bassist Richard Cousins (Robert Cray Band), tijdens de COVID-19 pandemie in Zwitserland. Het album is geproduceerd door Fletcher in de legendarische FAME Studios in Muscle Shoals, Alabama. Fletcher weet zich omringd door een uitstekende all-star begeleidingsband.
Het openingsnummer Shine a light on love is ontspannen soulblues met blazers, lekker gitaarwerk en krijgt door de backing vocals een gospelachtig karakter. Ook in Afraid to die, too scared to live, druipt, mede dankzij de blazers, de soul van af. Invloeden van Albert King zijn duidelijk aanwezig. Het titelnummer Heartache by the pund is ook weer door de blazers en de backing vocals een feest van het oor. I’ve made nights by myself, de cover van Albert King (1923-1992) wordt gekenmerkt door de droge ritmesectie en het fameuze gitaarwerk van Fletcher. Passievol is de zang in The night’s calling for you. Sfeervol zijn de ARP strings en fraai de gitaarlicks. Wrapped up, tangled up in the blues is blues in de stijl van Robert Cray, met strak drukwerk. Het door Dennis Walker geschreven Wrong kind of love opent met drums, gevolgd door een funky gitaar en een fraaie bas en eindigt met een vette gitaarsolo. In de ook door Dennis Walker geschreven ballad I can’t find no love valt het orgelspel op. Wildcat tamer, een song van singer-songwriter Tarheel Slim (1923-1977), is een uptempo rocker met een tinkelende piano en een strakke gitaarsolo. Het mooiste wordt voor het laatst bewaard, want de prachtige passievol gezongen ballad Hope for us is vooral door de magische en explosieve gitaarsolo van Fletcher een uitstekend slotakkoord.
Conclusie: Heartache by the pound is een mooi passievol album.
Tracks cd:
- Shine a light on love
- Afraid to die, too scared to live
- Heartache by the pound
- I’ve made nights by myself
- The night’s calling for you
- Wrapped up, tangled up in the blues
- Wrong kind of love
- I can’t find no love
- Wildcat tamer
- Hope for us
Line-up
- Kirk Fletcher – gitaar, zang
- Reese Wynans – orgel, piano, Wurlitzer,
- Randy Bermudes – bas
- Terence F. Clark – drums, percussie
- Travis Carlton – bas
- Lemar Carter – drums, percussie
- Alan Hertz – drums
- Josh Smith – gitaar, pedal
- Alberto Marsico – orgel, bas,
- Alessandro Minetto – drums
- Jeff Babko – ARP strings (track 5,7)
- Scott Kinsey – piano, orgel (track 10)
- Joe Sublett – saxofoon
- Mark Pender – trompet
- Jade MacRae – backing vocals
- Michael Landau – gitaar (track 5), zang
Holy Max
Zondag 4 september jl. werd, na een procedure van maar liefst 19 jaar, de in 1978 overleden Paus Paulus Johannes I zalig verklaard. En nu maar afwachten of deze ‘lachende paus’, wiens pontificaat slechts 33 dagen duurde, over een aantal jaren ook nog heilig wordt verklaard.
Voor Max Verstappen gaat het allemaal veel sneller, want zeker na het afgelopen weekend is ‘onze’ Max door half Nederland al op 24-jarige leeftijd heilig verklaard. Koning Willem Alexander deed ook een duit in het zakje door Max meteen maar tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau te benoemen. Sommigen zetten vraagtekens bij deze onderscheiding voor een in België geboren en in Monaco woonachtige belastingontwijkende multimiljonair. Het is hem gegund hoor, maar ik kan me ook voorstellen dat er nu mensen zijn die gaan twijfelen of ze hun onderscheiding ‘als protest’ niet moeten terugsturen.
Het was het hele weekend één grote oranjegekte in Zandvoort. Op radio en tv was het allemaal Max wat de klok sloeg. Met voor- en nabeschouwingen en vaak oeverloos geklets en chauvinistisch geleuter. Iets wat trouwens ook bij veel andere sportevenementen het geval is. De zendtijd zal op welke manier dan ook helemaal worden benut. Hoe dan ook, de liefhebbers van autosport hebben een prachtig weekend gehad.
Uit bovenstaande kunt u ongetwijfeld opmaken dat ik geen fan ben van de autosport. Dat betekent niet dat ik de prestaties van Max Verstappen bagatelliseer, want het is absoluut knap wat hij doet.
Over knappe prestaties gesproken. Ik heb zondagmiddag ademloos zitten kijken naar Thymen Arensman. Deze 22-jarige wielrenner soleerde in de koninginnenrit van de Vuelta naar een imponerende overwinning. Hij was iedereen te snel af, inclusief de rode truidrager, het in Vlaanderen heilig verklaarde wonderkind Remco Evenepoel.