Gerritschinkel.nl Columns & meer

4jun/180

Jordan Officer – Three Rivers

Jordan Officer wordt geboren op 29 januari 1976 in Montreal, Canada. Op jonge leeftijd speelt hij drums en viool en op 14-jarige leeftijd neemt hij de gitaar ter hand. Officer speelt voornamelijk jazz, blues en countrymuziek. Hij zegt beïnvloed te zijn door de Amerikaanse swing- en jazzgitarist Charlie Christian en dat verklaart ook zijn voorliefde voor de muziek uit het swingtijdperk. Tijdens zijn optredens met bluesbands in clubs ontmoet hij de Canadese jazzzangeres Susie Arioli. In 1997 vormt hij met Arioli en een bassist een trio. In 1998 openen zij op het Montreux Jazz Festival voor Ray Charles. Met Susie Arioli neemt Officer een aantal albums op. In 2010 komt zijn debuutalbum Jordan Officer uit, in 2014 gevolgd door het album Blue skies en in 2015 door I’m free.

Nu is er het vierde soloalbum van Jordan Officer verschenen, Three rivers, een album met elf nieuwe originele songs. Officer wordt op dit album bijgestaan door drummer Charley Drayton (bekend van o.a. Miles Davis, Keith Richards, Bob Dylan, Johnny Cash, Paul Simon en Neil Young) en bassist Zev Katz (bekend van o.a. Aretha Franklin, Elvis Costello en Suzanne Vega).

Met Your body is my home opent het nieuwe album lekker swingend en is de ritmesectie ook meteen duidelijk aanwezig. Officer laat zijn uitstekende gitaarspel daarna horen in de mooie slowblues Young love om er vervolgens in de uptempo jumpblues One handed push-ups ook een opwindende vioolsolo tegenaan te gooien. Na het felle gitaarwerk, de brommende bas en het strakke drumwerk in de rudimentaire blues Felts o good en de lekker in het gehoor liggende midtempo rocker Dream of you and me, zakt het tempo weer in de slowblues Driving back form Three Rivers. In Where has this come from, met een scheurende slide, en Just to be with you, met weer een indringende vioolsolo, roept de zang van Officer associaties op met JJ Cale. In Found it all, met handclapping en een felle gitaarsolo, is de geest van Bo Diddley aanwezig. De uitstekende ritmesectie voert naast de twanging gitaar de boventoon in de slowblues He’s got it all. Het album wordt instrumentaal besloten met Buck jumping in New Orleans. De titel zegt het al, in de New Orleans sfeer, met bonkende drums, pompende bas, sterke gitaarrifs en straffe vioolriffs.

Conclusie: De tot nu toe voor mij onbekende Jordan Officer heeft mij verrast. Een goede zanger en gitarist en met die uitstekende ritmesectie heeft hij met Three Rivers een fraai album gemaakt.

Tracks:

  1. Your body’s my home
  2. Young love
  3. One handed push-ups
  4. Felt so good
  5. Dream of you and me
  6. Driving back from Three Rivers
  7. Where has this come from
  8. Just to be with you
  9. Found it all
  10. He’s got it all
  11. Buck jumping in New Orleans

 

4jun/180

Sportfeest in het Groenhovenpark

Het zal de sportliefhebber niet zijn ontgaan dat het de afgelopen week volop feest was in het Groenhovenpark. Het begon al op woensdagavond toen Olympisch schaatskampioen Ted-Jan Bloemen te gast was bij zijn oude schaatsclub. Voordat hij weer naar Canada zou afreizen had hij tijd gemaakt om een speciale droogtraining te geven op de atletiekbaan aan de jonge schaatstalenten die stiekem misschien dromen van een olympische medaille. De belangstelling was groot en na afloop werd TJ Flowers, zoals hij in zijn nieuwe vaderland liefkozend wordt genoemd, letterlijk bestormd door de jeugd voor een Olympische handtekening. Prijzenswaardig dat hij alle tijd nam, ook bij de kinderpersconferentie. En dat Ted-Jan Bloemen het erelidmaatschap van de SC Gouda kreeg was een mooi gebaar. De Goudse schaatsclub weet hoe ze haar helden moet eren. Hiermee komt Bloemen in een illuster rijtje met o.a. Jan Bazen, Ingrid Paul, Andrea Nuyt en Paulien van Deutekom. De SC Gouda mag trots zijn op deze schaatsiconen.

Maar daarmee was het nog niet op want vrijdag, zaterdag en zondag was het complex van de AV Gouda het toneel van het NK Masters. Topatletiek voor senioren. Uit heel Nederland waren de atleten naar Gouda gekomen om hun krachten te meten. Atleten die duidelijk  strammer oogden en waarvan de bewegingen wat minder soepel waren, maar ik neem mijn petje af. Zo te zien stond het plezier voorop, maar bij velen was het fanatisme nog duidelijk aanwezig. Deelnemen is leuk, maar winnen nog leuker!

Jammer dat een paar honderd meter verder de voetballers van SV Gouda teleurgesteld hun verlies in de nacompetitie tegen Lekkerkerk verwerkten. Geen promotie en zij kunnen met vakantie. Het is helaas niet altijd feest in het Groenhovenpark.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties