Gerritschinkel.nl Columns & meer

Helge – Once the sun

Film- en theatercomponist Helge Slikker wordt geboren op 15 december 1977 in Utrecht. In 2000 studeert hij af aan de kleinkunstacademie Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Na zijn afstuderen gaat hij componeren voor o.a. de Toneelmakerij, Toneelgroep Oostpool en Matzer Theaterproducties. In 2012 wint hij een Gouden Kalf in de categorie beste muziek voor de film Kauwboy. Slikker is ook zanger, gitarist en pianist van de Utrechtse band Storybox. Hij was ook actief in Happy Camper, het muziekcollectief rond toetsenist Job Roggeveen en samen met zangeres Marlijn Weerdenburg vormt hij het muzikale duo Miss Molly & Me. Vorig jaar verscheen zijn eerste soloalbum The days of Young Petty Davis, een album met muzikale herinneringen aan Neil Young, Tom Petty en Miles Davis.

Deze maand verschijnt er, iets meer dan een jaar na zijn vorige album, nieuw werk van Helge, One the sun, een ep met vijf nieuwe songs. In tegenstelling tot zijn vorige album, waarop hij werd bijgestaan door een uitstekende band, doet Helge het op deze ep allemaal in zijn eentje en neemt hij dus alle instrumenten voor zijn rekening. Op Once the sun ruilt Helge zijn folky sound ook in voor een meer poppy-sound met een snuifje elektronica. Het openingsnummer Let’s be gone roept bij mij met de falsetstem van Helge herinneringen op aan Justin Vernon van Bon Iver. We know now is de nieuwe single en in dit melodieuze nummer bespeur ik invloeden van The Talking Heads. Op het titelnummer Once the sun wordt ingetogen gemusiceerd en mooi gezongen en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Helge ook naar Alan Parsons heeft geluisterd. In Gotta let go gaat het tempo omhoog met iets stevigere intermezzo’s. On your mind, het slotnummer, begint als een prachtig akoestisch luisterlied dat  langzaam aan tempo wint, met wederom uitstekende ingetogen zang.

Conclusie: Ik was vol lof over Helge Slikker’s eerste soloalbum, maar ook de nieuwe kant van deze uitstekende zanger en begenadigd componist kan mij bekoren. Ruim 18 minuten luisterplezier Jammer dat het na vijf nummers al is gedaan..

Tracks:

1. Let’s be gone
2. We know now
3. Once the sun
4. Gotta let go
5. On your mind

Hadley McCall Thackston – Hadley McCall Thackston

Hadley McCall Thackston (25) wordt geboren in North-Augusta, South Carolina, en groeit op in Atlanta, Georgia. Op haar 10^e begint ze zichzelf basale gitaarakkoorden te leren en op 12-jarige leeftijd speelt ze al in een orkest. Als ze gefascineerd raakt door alles wat met Ierland te maken heeft verhuist ze in 2011 naar Ierland om au-pair te worden. Ze begint dan ook een theaterstudie aan de universiteit van Cork. Maar al snel komt ze er achter dat haar toekomst niet in de theaterwereld ligt maar in de muziek. Zingen en liedjes schrijven. Op advies van haar jeugdvriend Wyeth Wood plaatst ze een muziekclip op Facebook. Deze clip wordt gezien door singer-songwriter David Corley uit Indiana, een vriend van de moeder van Hadley, en hij stuurt de clip naar zijn producer Hugh Christopher Brown. Voor ze het weet belandt Hadley op Wolfe Island, Ontario, in de studio van Brown's Post Office. Het toeval wil dat op dezelfde tijd singer-songwriter Stephen Stanley uit Toronto met zijn nieuwe band in die studio aan het opnemen is. Stanley is zeer onder de indruk van de stem van Hadley en vraagt haar met hem een duet te zingen op zijn album Jimmy & the Moon. Dit nummer, Next to me, wordt ook gekozen als eerste officiële video van Stanley en zodoende wordt de prachtige stem van Hadley McCall Thackston verder ontdekt.

Deze maand is het debuutalbum van Hadley McCall Thackston verschenen. Op dit album, gewoon Hadley McCall Thackston getiteld, staan tien zelf geschreven songs, opgenomen in Nashville, onder leiding van producer Hugh Christopher Brown.

De prachtig akoestische opener Butterfly, met een tokkelende banjo, accordeon en de kraakheldere stem van Hadley brengt de luisteraar meteen in een heerlijke stemming. Ellipses is een uptempo bluesy poppy song met backing vocals en een bescheiden saxofoon. In Redbird, met elektro invloeden, komt de religie aan bod (‘Ill keep wishing on my redbird you keep praying to your God’). Het nummer roept herinneringen op aan The Handsome Family. In het uptempo Somehow, met een prachtige vioolsolo, gaat Hadley op zoek naar liefde en romantiek. De ballad Change is een van de pareltjes van het album. Prachtige ingetogen zang, banjo, viool en een heerlijke pedal steel. In het uptempo Wallace’s song is een mooie gastrol weggelegd voor Arabella  Clare Fernandez op ukelele. De mooie ballad Devil or angel doet me weer sterk denken aan The Handsome Family. Schitterend is de bijdrage van Jane Scarpantoni op cello en Joey Wright’s mandoline en de saxofoon van Teilhart Frost zijn prettig aanwezig in het jazzy No. Het album eindigt met twee zeer korte nummers die nog geen twee minuten duren. In het subtiele Ghost is weer een prominente rol weggelegd voor de cello en in het slotnummer Last mountain waltz, met John Abrams op mandoline, brengt Hadley McCall Thackston een ode aan haar geliefde grootouders en de majestueuze bergomgeving bij haar huis in South- Carolina.

Conclusie: De americana wereld is een groot vocaal talent rijker. Dit album verdient het om in december heel hoog in de jaarlijstjes te eindigen.

Tracks:

1. Butterfly
2. Ellipses
3. Redbird
4. Somehow
5. Change
6. Wallaces’ song (Sage Bush)
7. Devil or angel
8. No
9. Ghost
10. Last mountain waltz

Line-up:

• Hadley McCall Thackston – zang
• Elijaha Abrams – elektrische bas en terz gitaar
• Gregor Beresford – drums
• Hugh Christopher Brown – piano, bas
• Burke Caroll – pedal steel
• Teilhard Frost – percussie, saxofoon, viool
• Mark Martin – low flute
• Jason Mercer – string bas, banjo
• Gerard Moloney – accordeon
• Jane Scarpantoni – cello
• James Abrams – viool (track 4,6,10)
• John Abrams – gitaar (track 4,6,10), mandoline (track 10)
• David Corley – backing vocals (track 5)
• Kate Fenner – backing vocals (track 2)
• Arabella Clare Fernadez – ukelele (track 6)
• Sarah McDermott – backing vocals (track 5,6)
• Rocky Roberts – steel gitaar (track 3)
• Cohen ‘Boo’ Samson – elektrische gitaar (track 2), bas (track 3)
• Alexander Tikhenko – bas (track 2)
• Joey Wright – mandoline, elektrische gitaar (track 1,5,8)

Rory Block – A woman’s soul – A tribute to Bessie Smith

Rory Block (6 november 1949) draait al vele decennia mee in de muziekbusiness. De in Princeton, New Jersey, geboren en in Manhattan opgegroeide Amerikaanse richt zich op de studie klassieke gitaar, maar als ze op haar 14e kennis maakt met gitarist Stefan Grossman, die haar kennis laat maken met de muziek van de gitaristen van de Mississippi Delta Blues, gaat ze zich in deze muziek verdiepen. Haar grote doorbraak in Nederland is in 1988 met Lovin’ whiskey, een song over de alcoholverslaving van haar ex man. De liefde van Rory Block voor de oude countryblues blijkt uit albums waarop ze een ode brengt aan Robert Johnson, Mississippi John Hurt, Skip James, Mississippi Fred McDowell, Son House, Rev. Gary Davis en Bukka White. En op haar deze maand verschenen nieuwe album A woman’s soul brengt ze een tribute aan Bessie Smith.

Bessie Smith, geboren op 15 april 1894 in Chattanooga, Tennessee en overleden op 26 september 1937 in Clarksdale, Mississippi, wordt algemeen beschouwd als een van de populairste en succesvolste blueszangeressen van de jaren ’20 van de vorige eeuw. Smith zingt op 18 jarige leeftijd al in de show van Ma Rainey, die haar onder haar hoede neemt. In 1920 heeft Bessie Smith haar eigen show en inmiddels is haar naam gevestigd in een groot deel van de zuidelijke en oostelijke staten van de VS. Ze tekent in 1923 als een van de eerste bluesartiesten een platencontract en met het opnemen van Alberta Hunter’s Downhearted blues wordt Smith op slag beroemd en groeit ze uit tot de best verdienende zwarte artieste van haar tijd.

Op het album A woman’s soul – A tribute to Bessie Smith, brengt Rory Block in 10 bekende en iets minder bekende songs de muziek van de legendarische Bessie Smith weer onder de aandacht. Op dit samen met Rob Davis geproduceerde album, neemt Rory Block alles verder voor haar rekening. Zang, gitaar, bas en allerlei soorten percussie-instrumenten. In de opener, het door Wesley Sox Wilson geschreven Do your duty, valt meteen al het fraaie gitaarspel van Rory Block op en hoewel haar stem niet zo indringend klinkt als die van Bessie Smith, is Block’s zang toch fraai, zoals te horen in Kitchen man. Iets minder bekend is Jazzbo Brown from Memphis town, (‘He's a clown, that hound! He can't dance, he can’t sing, but lawdy how he can play that thing!’). Gimme a pigfoot and a bottle of beer is het tweede van de drie songs die door Wesley Sox Wilson zijn geschreven. Ook hier is weer mooi gitaarspel te horen, evenals in het bekende, later ook door Nina Simone met een afwijkende tekst op de plaat gezette Need a little sugar in my bowl. ‘I'm twenty-five years old, that ain't no old maid, I got plenty of vim and vitality, I'm sure that I can make the grade’I'm always like a tiger, I'm ready to jump, I need a whole lots of lovin', 'cause I'm down in the dumps’. Prachtige tekst en weer mooi vertolkt met Rory’s prachtige gitaarspel. Na het met percussie versierde Black mountain, komt Block met het mooie Weeping willow blues uit 1924 op de proppen. Een van de hoogtepunten, zo niet het hoogtepunt van dit album is de door Andy Razaf in 1930 geschreven gospel On revival day. Het album wordt besloten met J.C. Johnson’s Empty bed blues (’I woke up this morning with an awful aching head, my new man had left me just a room and an empty bed’).

Conclusie: Rory Block brengt met dit album een prachtige ode aan the Empress of blues.

Tracks:

1. Do your duty
2. Kitchen man
3. Jazzbo Brown from Memphis town
4. Gimme a pigfoot and a bottle of beer
5. Need a little sugar in my bowl
6. I’m down in the dumps
7. Black mountain
8. Weeping willow blues
9. On revival day
10. Empty bed blues