De kleine generaal
‘Met Jober Thoen’. Deze bekende drie woorden hoorde ik regelmatig zondagmorgen via de telefoon als ik naar SV DONK belde om te vragen of Jober Thoen mee ging naar de uitwedstrijd van DONK 1. Eigenlijk was het vragen naar de bekende weg, want natuurlijk ging Jober naar de uitwedstrijd van zijn cluppie. ‘Moet ik verslag geven’ vroeg hij dan met zijn karakteristieke stem. ‘Ja Jober, graag, dan zet ik je ook in het draaiboek van Gouwestad Sport’. ‘Ja ja, doe ik’ was altijd zijn antwoord.
Maar ik hoef nu helaas zondagmorgen niet meer naar SV DONK te bellen want we zullen de krakende stem van Jober nooit meer horen. Ik hoefde hem vanmorgen niet meer te vragen of hij naar Groeneweg – DONK ging. De sympathieke Donkiaan overleed woensdagmorgen. Zo sta je midden in het leven en zo is het ineens afgelopen. Alles van waarde is weerloos schreef de dichter Lucebert en dat is weer een waarheid als een koe.
Voor velen is het nog niet te bevatten dat deze kleine generaal zoals ik hem altijd liefkozend noemde er niet meer is. Zijn dood heeft een groot gat geslagen. Niet alleen in de DONK familie maar in de gehele Goudse voetbalwereld. Wie kende hem niet, dat kleine mannetje dat altijd en overal aanwezig leek te zijn. Ik zou wel eens willen weten hoeveel wedstrijd-formulieren hij als wedstrijdsecretaris heeft ingevuld. En hoeveel scheidsrechters hij heeft ontvangen. Hoeveel bekertjes thee zal hij tijdens de rust van voetbalwedstrijden hebben uitgedeeld. We zullen het nooit meer te weten komen.
Zoals velen heb ook ik heel mooie herinneringen aan Jober Thoen. Ik zal er eentje vertellen. Jaren geleden liep een dame bij VEP te leuren met lootjes. ‘Hoeveel heb je er nog’ vroeg Jober en toen de mevrouw min of meer beteuterd zei dat zij nog twee volle boekjes had, trok Jober zijn portemonnee en kocht tot verbazing van de mevrouw alles op. Na afloop had hij uiteraard prijzen gewonnen, maar hij kon of had geen zin om al die prijzen mee naar Gouda te nemen. ‘Hou maar, voor de jeugd’ zei hij tegen de verblufte Woerdenaren.
Jober Thoen is dood en hij laat zoals gezegd een enorm gat achter. Hartverwarmend waren de vele reacties naar aanleiding van zijn overlijden. Hieruit blijkt zijn ongelofelijke populariteit.
De Goudse voetbalwereld is een kleurrijk persoon kwijt. Zeg maar gerust dat ze een icoon hebben verloren. Tijdens de laatste nieuwjaarsreceptie werd hij benoemd tot erelid en als er één dat verdiende was het Jober Thoen. De naam Jober Thoen zal hopelijk nog lang in het geheugen van voetbalminnend Gouda voortleven. Is het misschien een idee om als ultiem eerbetoon aan de kleine generaal bv. de tribune van SV DONK om te dopen in de Jober Thoen tribune?
Rust in vrede kleine generaal!