Gerritschinkel.nl Columns & meer

Telemaster live in ’75 – Roy Buchanan

Roy Buchanan wordt op 23 september 1939 geboren in Ozark, Arkansas. Aanvankelijk toont hij begin jaren 50 talent voor de steelgitaar. Zijn professionele carrière als gitarist begint als hij 15 jaar is in de Rhytm and Blues Revue van Johnny Otis. In 1958 maakt Roy Buchanan zijn platendebuut met Dale Hawkins. In de vroege jaren 60 speelt Buchanan als gitarist bij diverse rockbands en is hij als sessiemuzikant te horen op platen van o.a. Freddy Cannon, Merle Kilgore en Danny & the Juniors. Eind jaren 60 heeft Buchanan even genoeg van de muziekindustrie, maar na het zien van de televisiedocumentaire ‘Introducing Roy Buchanan’ gaat hij weer muziek maken. Hij start een solocarrière en vanaf 1972 verschijnen er tot zijn dood in 1988 regelmatig albums. Ook na Buchanan’s dood verschijnen er postuum nog al wat (verzamel) en live albums. Vorig jaar verscheen er een dubbelalbum met vroege opnamen van Roy Buchanan uit de periode 1957 – 1962, zijn periode als sessiemuzikant.

Vorige maand kwam er weer een album uit van deze gitaarvirtuoos, een live album met opnamen uit 1975. Op dit album getiteld Telemaster live in ’75, wordt de meester van de Telecaster begeleid door uitstekende muzikanten als Dick Heintze en Malcolm Lukens (keys), bassist John Harrison en drummer Ron Foster.

Het openingsnummer Can I change my mind begint met een fel Elmore James achtig gitaarintro en naarmate het nummer vordert zijn de typische Buchanan gitaarsolo’s te horen. In de uptempo bluesrocker Running out is de uitstekende ritmesectie te horen en pas aan het eind komt Buchanan pas met echte solo’s. Dat verandert in Further up on the road, een Texas shuffle die als eerste in 1957 door Bobby Bland op de plaat werd gezet. Spetterend gitaarwerk. De slowblues I used to have a woman begint met een improviserende Buchanan die al snel zijn gitaar laat janken en ‘spreken’ met slepende solo’s. Na de rockende Robert Johnson klassieker Sweet home Chicago is het tijd voor The Messiah will come again, een song van zijn soloalbum Roy Buchanan uit 1972. Een schitterende slowblues met een mompelend zingende Buchanan, plechtig orgelspel en de huilende gitaar die de hogen tonen beklimt. In het van Jerry Lee Lewis bekende Whole lotta shakin’ goin’ on treedt Buchanan niet op de voorgrond, maar laat het grote werk in deze rocker over aan zijn ritmesectie en aan zijn organist met een wervelende orgelsolo. Sweet dreams is de fantastische uitsmijter. Roy Buchanan’s jankende gitaar en het orgel maken van deze countryklassieker van Don Gibson een tearjerker van de bovenste plank.

Conclusie: Roy Buchanan was niet iemand die als een Mick Jagger over het podium rende, maar stond er meestal bescheiden en verlegen bij. Maar geef de man een gitaar en hij is niet meer te houden. Wat een gitarist was hij. Hopelijk ligt er nog meer lekkers op de planken want het smaakt naar meer.

Tracks:

1. Can I change my mind
2. Running out
3. Further up on the road
4. I used to have a woman
5. Sweet home Chicago
6. The Messiah will come again
7. Whole lotta shakin’ goin’ on
8. Sweet dreams

Line up:

• Roy Buchanan – gitaar, zang
• Dick Heintze – keys
• Malcolm Lukens – keys
• John Harrison – bas, zang
• Ron ‘Byrd’ Foster – drums, zang