My generation – 50th Anniversary – The Who
Mijn ‘muzikale leven’ begint pas echt in 1965. De popmuziek begint in dat jaar aan een grote opmars. In de VS brengt Bob Dylan Like a rolling stone uit en protesteert Barry McGuire tegen de oorlog in Vietnam met Eve of destruction, In Nederland beheerst Dave Berry wekenlang de top 40 met This strange effect. The British Invasion verovert de wereld. The Beatles bestormen de hitlijsten met Eight days a week, Help, I feel fine, Ticket to ride en We can work it out. The Rolling Stones blijven niet achter met The last time, Get off of my cloud en Satisfaction. En net voordat 1965 het stokje overgeeft aan 1966 verschijnt in december My Generation, het debuutalbum van The Who.
Vorige maand verscheen My generation – 50th Anniversary super-de luxe edition, een 5-delige boxset. Een set met het originele album uit 1965 in mono, nieuwe stereo mixes, mono- en stereomixes van een groot aantal bonustracks en een cd met demo’s. En dat allemaal vergezeld van een prachtig boekwerk en reproducties van historische posters en andere vooral voor de fan leuke dingen.
Cd 1 bevat de mono-mixes van het originele album uit 1965, die in 2016 geremasterd zijn. Met een onheilspellend gitaarintro en de schreeuw ‘out’ van Roger Daltrey, gaat The Who meteen los in Out in the street, gevolgd door de James Brown cover I don’t mind. In deze slowblues valt de nog jonge stem van zanger Daltrey op en dat geldt weer in die andere Brown cover Please please please. Met het titelnummer My generation vestigde The Who hun rebelse imago. Een stotterende Roger Daltrey, een molenwiekende gitarist Pete Townsend, een geweldige bassist John Entwistle en een maniakale drummer Keith Moon. Mooi en melodieus gitaarwerk is te horen in nummers als The good’s gone en A legal matter, nog steeds een van mijn favoriete Who songs. Pianist Nicky Hopkins is zeer prettig aanwezig in La-la-la lies, Much to much en in Bo Diddley’s I’m a man, met Townsend’s verscheurende gitaar en de bas van Entwistle. The kids are alright blijft een typische Who song. Met het instrumentale The Ox, sluit de band onder aanvoering van de woest roffelende Moon stevig af.
Cd 2 bevat de nieuwe stereo mixes van het originele album. Deze stereoversies werden eerder in 2014 op iTunes uitgebracht, maar verschijnen nu voor het eerst op cd. De band (Townsend en Daltrey) hebben deze in 2014 opnieuw gemixt. Daar waar overdubs ontbraken heeft Townsend dezelfde gitaren gebruikt als op het originele album en Daltrey heeft hetzelfde type microfoon gebruikt als in 1965.
Op cd 3 staan 23 bonustracks. De eerste 12 (mono)tracks verschenen eerder in 1965 en 1966 en zijn in 2002 ook uitgebracht, zoals I can’t explain, de eerste single van The Who, met op de flipside Bald headed woman. Op deze nummers speelt Jimmy Page resp. ritme- en leadgitaar en zijn The Ivy League in de backingvocals te horen. Anyway, anyhow, anywhere met de gitaarfeedback blijft fascinerend. Track 13 t/m 23 zijn nooit eerder uitgebracht. Het zijn alternatieve versies, alternatieve takes en alternatieve mixes. Al deze tracks zijn in 2016 geremasterd.
Op cd 4 staan 21 bonustracks in een stereomix. Tracks 1 t/m 17 zijn in 2014 op iTunes verschenen, maar tot nu toe nooit op cd of vinyl uitgebracht. De versies van Circles, Otis Blackwell’s Daddy rolling stone, Out in the street en Bo Diddley’s I’m a man worden nu voor het eerst uitgebracht. Ook al deze bonustracks zijn in 2016 geremasterd.
Cd 5 is voor de echte Who liefhebbers en bevat 11 demo’s die destijds door Pete Townsend in zijn huis zijn opgenomen, waaronder twee versies van My generation. Van deze demo’s zijn drie songs nooit uitgebracht, The girls I could’ve had, As children we grew en My own love. De geboorte van The Who in een notendop.
Conclusie: Deze box hoort thuis in de muzikale eredivisie. Een prachtbox. Voor de doorsneepopliefhebber is het misschien iets te veel van het goede, maar de echte Who liefhebber likt er zijn vingers bij af. De vinylliefhebbes moeten nog even wachten want op 10 februari 2017 verschijnt er een 3 lp set.
Tracks cd 1:
- Out in the street
- I don’t mind
- The good’s gone
- La-la-la lies
- Much too much
- My generation
- The kids are alright
- Please, please, please
- It’s not true
- I’m a man
- A legal matter
- The ox
Tracks cd 2:
- Out in the street
- I don’t mind
- The good’s gone
- La-la-la lies
- Much too much
- My generation
- The kids are alright
- Please, please, please
- It’s not true
- I’m a man
- A legal matter
- The ox
Tracks cd 3:
- I can’t explain
- Bald headed woman
- Daddy rolling stone
- Leaving here
- Lubie, come back home
- Shout and shimmy
- (Love is like a) heatwave
- Motoring
- Anytime you want me
- Anyway, anyhow, anywhere
- Instant party mixture
- Circles
- Anyway, anyhow, anywhere (Frech ep mix)
- Out in the street (alt guitar break)
- Out in the street (alt early vocal)
- I don’t mind (full length)
- The good’s gone (full length)
- My generation (alt version)
- I’m a man (v2 – early vocal)
- Daddy rolling stone (alt take)
- Lubie (alt mix)
- Shout and shimmy (alt mix)
- Circles (alt mix)
Tracks cd 4:
- Out in the street (alt take 1)
- I don’t mind (full length version)
- The good’s gone (full length version)
- My generation (instrumental version)
- The kids are alright (alt take 1)
- I can’t explain
- Bald headed woman
- Daddy rolling stone
- Daddy rolling stone (alt version)
- Leaving home
- Lubie, come back home
- Shout and shimmy
- (Love is like a) heatwave
- Motoring
- Anytime yhou want me
- Instant party mixture
- Anyway, anyhow, anywhere
- Circles (nex mix)
- Daddy rolling stone (alt take B – nex mix)
- Out in the street (alt take 2)
- I’m a man (alt – new mix)
Tracks cd 5:
- My generation (v 3)
- My generation (v 2 – fragment)
- The girls I could’ve had
- It’s not true
- As childre we grew
- Legal matter
- Sunrise (v 1)
- Much to much
- My own love
- La-la-la lies
- The good’s gone
Leave a comment