Gerritschinkel.nl Columns & meer

30jun/160

Little brothers – Chip Taylor

Chip Taylor werd op 21 maart 1940 geboren als James Wesley Voight in Yonkers (New York). Hij is een broer van de acteur John Voight (o.a. Midnight Cowboy) en de actrice Angelina Jolie moet oom tegen hem zeggen. ‘Chip wie?’, hoor ik vaak om mee heen als ik weer eens de loftrompet steek over deze Amerikaanse singer-songwriter. Als ik dan zeg dat Chip Taylor de schrijver is van bekende hits als Wild thing (Troggs), Angel of the morning (Merrilee Rush, PP Arnold), I can’t let go (The Hollies), Try (Janis Joplin) en Son of a rotten gambler (Ann Murray, The Hollies, Emmylou Harris), begint bij velen het bekende een belletje te rinkelen.

Vanaf 1971 begon Taylor zelf platen uit te brengen en die carrière duurt, met een onderbreking in de jaren 80 en 90 toen hij professional gokker was, tot op de dag van vandaag voort. Kendal Carson en Carrie Rodriguez, met wie hij ook regelmatig op tournee was, hebben hun carrière min of meer aan Taylor te danken. Chip Taylor werd deze maand, samen met Elvis Costello, Tom Petty, Marvin Gaye en Nile Rodgers en Bernard Edwards van Chic opgenomen in de Songwriters Hall of Fame in New York City.

Hoewel hij al 76 jaar is denkt Taylor er nog niet over om op zijn lauweren te gaan rusten en van zijn welverdiende pensioen te genieten. Hij blijft stug doorgaan met het schrijven van mooie liedjes. Als opvolger van zijn in 2014 uitgebrachte driedubbele album The little prayer’s trilogy verscheen er deze maand weer een nieuw album van Chip Taylor. Het album Little brothers is geïnspireerd op zijn jongere broers, de acteur Jon Voight en de vulkanoloog Barry Voight. Het nieuwe album is opgenomen in Halden (Noorwegen). Taylor wordt op Little brothers begeleid door John Platania (gitaar), Goran Grini (keyboards) en Bill Troiani (bas). Taylor’ s kleindochters Riley, Kate en Sammy Ennis zijn te horen in de achtergrondvocalen. Op de hoes van het album staat een jeugdfoto van Chip met zijn beide broers Jon en Barry.

Op Little brothers is weer de typische Chip Taylor te horen. Het album opent met het grotendeels gesproken Barry and the buffalo, gevolgd door Bobby I screwed up, waarin het tempo iets hoger ligt en een mooie rol is weggelegd voor keyboardspeler Goran Grini met een paar mooie solo’s. Enlighten yourself bestaat grotendeels uit gesproken tekst, maar de gedeelten die Taylor zingt zijn mooi. Het titelnummer Little brothers heeft voor Taylor een speciale betekenis en is een heel mooi liedje, met subtiel gitaarwerk en pianosolo’s. Skebo story is geheel gesproken en verhaalt over zijn tournee in augustus 2015 door Zweden met Goran Grini en is de inleiding voor Refugee children, een ontroerend liedje over vluchtelingenkinderen in Skebo. Zijn kleinkinderen zijn in de achtergrondzang te horen. Zijn kleinkinderen zijn ook te horen in St. Joan, met een mompelend en fluisterend zingende Taylor en prachtig pianospel. Time goes by, you get older and I get older too” fluisterzingt Taylor in het prachtige Time goes by, waarin hij een ode brengt aan zijn vrouw Joan. Volgens Taylor een van de mooiste liedjes die hij ooit heeft geschreven. Grini is weer in topvorm en dat is hij met Taylor ook in Book of hope. Het slotnummer is een zeer korte maar mooie reprise van Enlighten yourself.

Conclusie: Chip Taylor heeft met Little brothers zijn fans weer verblijd met een aantal mooie songs. Een subtiel luisteralbum van de singer-songwriter met de karakteristieke zang. En een dikke pluim voor zijn begeleiders.

Tracks:

  1. Barry and the buffalo
  2. Bobby, I screwed up
  3. Enlighten yourself
  4. Little brothers
  5. Skebo story
  6. Refugee children
  7. Joan
  8. Time goes by
  9. Book of hope
  10. Enlighten yourself (reprise)