Gerritschinkel.nl Columns & meer

25jul/160

En nu op naar Rio

De tijd vliegt, vooral als je het goed naar je zin hebt. Twee weken vakantie is eigenlijk veel te kort. Maar aan alles komt een eind.

Ook de Ronde van Frankrijk is weer ten einde. Toen ik naar mijn vakantieadres in Vlaanderen vertrok reed Greg van Avermaet in het geel maar aangekomen in De Panne was zijn rol al weer uitgespeeld. Ik hoop niet dat er een oorzakelijk verband is tussen mijn aankomst in zijn vaderland en het verlies van de gele trui. Maar met de overwinning van Chris Froome viel uiteindelijk alles in zijn plooi zoals alleen een Belgische verslaggever dat kan zeggen.

Het gewone leven gaat nu weer zijn gang, maar op sportgebied staat het volgende evenement voor de deur. Volgende week vrijdag beginnen de Olympische Spelen. Ik ga er op het moment dat ik dit schrijf in ieder geval van uit dat ze doorgaan, want je weet maar nooit. Braziliaanse loodgieters hebben nog heel wat werk te verrichten en ik ben reuze benieuwd welke Russische atleten uiteindelijk in Rio aan de start komen en of de Nederlandse waterpolovrouwen ondanks het echec in Gouda alsnog worden “beloond”.

Ik hoop in ieder geval dat de Olympische Spelen wel spektakel brengen, want van het EK voetbal en de Ronde van Frankrijk heb ik geen hartkloppingen gekregen.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
24jul/160

This is where I live – William Bell

De naam William Bell blijft voor mij voor altijd verbonden aan zijn schitterende eerste single uit 1961 You don’t miss your water (until your well runs dry) en aan Private number, zijn duet met Judy Clay.

William Bell, echte naam William Yarborough, werd op 16 juli 1939 geboren in Memphis Tennessee. Hij maakte als soulzanger en liedjesschrijver vooral furore in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw. Bekend is zijn samenwerking met Booker T. Jones, met wie hij o.a. Born under a bad sign schreef, dat door Albert King werd opgenomen en later ook een grote hit werd voor de Engelse groep Cream. In 1970 verliet hij Stax Records en tekende een contract bij Mercury Records. In 1980 richtte Bell zijn eigen platenmaatschappij Wilbe Records op. Hij schreef ook liedjes voor o.a. Rod Stewart, Eric Clapton, Billy Idol en Lou Rawls en werd ook producer. Vanaf 1992 toert hij over de hele wereld en in 1997 werd William Bell opgenomen in de Georgia Music Hall of Fame.

De laatste decennia waren de platen van William Bell geen een groot succes, maar met zijn vorige maand uitgekomen nieuwe album This is where I live maakt William Bell volgens mij een grootse comeback, mede dankzij John Leventhal, gerenommeerd producer, medeschrijver van een aantal songs en bespeler van meerdere instrumenten op dit album. Van een aantal songs is ook Marc Cohn (Walking in Memphis) mede auteur. Verder staan er twee covers op het album.

Meteen al in het openingsnummer The three of me en daarna in The house always wins laat de bijna 77-jarige William Bell horen wat voor een ongelofelijk goede zanger hij nog steeds is. Pure soul met uitstekende bijdragen van multi-instrumentalist John Leventhal en de blazerssectie. Poison in the well is uptempo gospelsoul die we b.v. van The Holmes Brothers kennen. I will take care of you is weer een prachtige soulballad, indringend gezongen, orgelflarden en achtergrondkoortjes. Het bekende Born under a bad sign krijgt een tamelijk stevige uitvoering en dat contrasteert mooi met de Jesse Winchester cover All your stories. Hemels gezongen, subtiele begeleiding en achtergrondkoortjes. De tweede cover is het door Rosanne Cash en John Leventhal geschreven Walking on a tightrope, met een orgelsolo van Leventhal en weer de achtergrondkoortjes. Dan het titelnummer This is where I live. Een ode door William Bell waarin ook een van zijn voorbeelden “I heard Sam Cooke singing a change is gonna come” langs komt. Soul van de bovenste plank. More rooms is weer Holmes Brothers achtige gospelsoul met een gitaarsolo van John Leventhal. Leventhal is weer op diverse instrumenten te horen in de soulballad All the things you can’t remember. Het tempo gaat omhoog in Mississippi-Arkansas bridge, met herinneringen aan Sonny Boy Williamson en BB King, de blazers en de backingvocals van Amy Helm. De soulballad People want to go home sluit het album waardig af.

Conclusie: Met This is where I live is William Bell op platengebied weer helemaal terug. Ik heb dit jaar nog niet zo’n goed soulalbum gehoord. Chapeau!

Tracks:

  1. The three of me
  2. The house always wins
  3. Poison in the well
  4. I will take care of you
  5. Born under a bad sign
  6. All your stories
  7. Walking on a tightrope
  8. This is where I live
  9. More rooms
  10. All the things you can’t remember
  11. Mississippi-Arkansas bridge
  12. People want to go home

Line up:

  • William Bell – zang
  • John Leventhal – gitaar, elektrische en akoestische bas, keyboards, percussie, drums, zang
  • Shawn Pelton – drums (track 3 en 8)
  • Dan Rieser – drums (track 2)
  • Victor Jones – drums (track 4 en 5)
  • Rick DePofi – tenor sax, bariton sax, zang
  • Tony Kadlek – trompet, flugelhorn
  • Dave Eggar – cello
  • Entcho Todorov – viool, viola
  • Laura Seaton – viool
  • Amy Helm – backing vocals (track 11)
  • Catherine Russel, Curtis King, Marc Cohn, D Train, Kenny Williams, Keith Fluitt - zang

 

9jul/160

Het Goudse amfitheater

Mijn gedachten gingen deze week terug naar de Romeinse oudheid. Naar de tijden van de beroemde amfitheaters waar destijds populaire spelen werden gehouden. De toeschouwers werden ‘s -morgens vergast op een jacht op roofdieren en na de middaglunch werd men getrakteerd op openbare executies. En ’s-middags waren er gladiatorengevechten. En tussendoor waren er allerlei intermezzo’s met clowns en muzikanten.

Toen ik maandagavond 4 juli in het Huis van de Stad op de tribune zat kreeg ik, naarmate de vergadering van de gemeenteraad zich moeizaam voortsleepte, het gevoel dat ik eeuwen teruggeworpen werd in de tijd en me in een amfitheater bevond. De wethouder van sportzaken had eerder die week al een gele kaart gekregen en die avond gaf ze aan de trainer aan dat ze definitief gewisseld wilde worden en verliet het speelterrein om even later teleurgesteld op de fiets in de bezemwagen te verdwijnen.

Na diverse onderbrekingen werd de wedstrijd hervat maar het publiek staarde met open mond naar de vele tackles die links en rechts werden uitgedeeld. De scheidsrechter moest de wedstrijd vele malen onderbreken en de wedstrijd werd definitief gestaakt toen er nog vier rode kaarten werden uitgedeeld. Direct rood, er hoefde zelfs geen doellijntechnologie aan te pas te komen. Verbijsterd stroomde de tribune leeg. Wanneer de wedstrijd wordt uitgespeeld is nog niet bekend.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
7jul/160

It’s too late to stop now… vol. II III IV en dvd

De lp “It’s too late to stop now” uit 1974 wordt nog steeds beschouwd als een van de beste live albums aller tijden. Het dubbelalbum bevat opnamen van concerten die Van Morrison met The Caladonia Soul Orchestra in mei, juni en juli 1973 gaf in Los Angeles, Santa Monica en Londen. Vorige maand verscheen er een driedubbel album en een dvd met nooit uitgebrachte opnamen van de drie concerten uit 1973.

Op vol. II staan vijftien songs die opgenomen zijn tijdens het concert in The Troubadour, Los Angeles op 23 mei 1973. Na een korte aankondiging gaat het concert vlot van start met Come running en These dreams of you. Het elfkoppige Caladonia Orchestra is meteen in grootste vorm en Van Morrison zingt geïnspireerd. Na het uptempo begin wordt het enthousiaste publiek getrakteerd op twee prachtige jazzy ballads, The way young lovers do en Snow in San Anselmo, met blazers die af en toe mogen soleren, strijkers, de piano van Jeff Labes en wederom Van Morrison in vocale topvorm. De eerste cover is de bluesklassieker I just want to make love to you van Willie Dixon met een gitaarsolo van John Platania. Sam Cooke’s Bring it on home to me is een slowblues met een saxsolo van Jack Schroer. Purple heather is weer een subtiele ballad met uitstekend pianospel en strijkers. Hank Williams’ Hey, good lookin’ krijgt een opwindende uitvoering met een weer een saxsolo van Schroer. Na de ballad Bein’ green is het tijd voor een funky uitvoering van Van Morrison’s grote hit Brown eyed girl, met een pompende bas van David Hayes. Een tinkelende piano en de strijkers zijn prominent aanwezig in de ballad Listen to the lion en in Hard nose the highway valt vooral de uitbundige zang van Van Morrison op. Moondance is vooral mooi door de jazzy pianosolo’s. Cyprus Avenue begint als een rustige ballad, maar Van Morrison zweept tijdens dit nummer meerdere keren zijn band op. Terwijl Van Morrison alle bandleden voorstelt wordt het album besloten met een funky versie van Caravan. Piano, blazers en strijkers gaan weer helemaal los.

Vol. III bevat opnamen van het concert in The Santa Monica Civic op 29 juni 1973. De setlist van vijftien nummers is totaal anders dan die van het concert in Los Angeles. Het concert begint wederom uptempo met het funky I’ve been working met de prominente blazerssectie en de piano en de goed bij stem zijnde Van Morrison in There there child. Daarna twee schitterende ballads met een jazzy pianosolo van Jeff Labes in diens compositie No way en het orgel van dezelfde Labes en een trompetsolo in Since I fell for you, de jazzstandard van Buddy Johnson uit 1945. De hit Wild night krijgt een swingende uitvoering met een tinkelende piano en een strakke blazerssectie. Het publiek reageert enthousiast hetgeen Van Morrison aan het eind tot een kort “thank you very much” verleidt. Het publiek reageert helemaal enthousiast op de ballad I paid the price die Morrison samen met Platania schreef. Tijd voor een paar hits, het swingende Domino met het bekende gitaarintro en de lopende bas en het overbekende Gloria. Onwillekeurig ga je dit laatste nummer vergelijken met de uitvoering van Them en dan is er hier toch sprake van een enigszins kabbelende versie. In Louis Prima’s Buona sera, met blazers en bas, lijkt het alsof Van Morrison voor het donker binnen moet zijn want hij zingt nogal jachtig. Moonshine whiskey is een ballad, afwisselend subtiel met strijkers en uptempo gedeeltes waarin The Caladonia Orchestra er vol tegen aan gaat. Pure soul is Ain’t nothing you can do, met piano, een gitaarsolo van Platania en indringende zang. De blues komt helemaal tot leven in Sonny Boy Williamson’s Take your hand out of my pocket. Een slowblues met een piano intro, saxofoon en mondharmonica. Na het funky Sweet thing met een in topvorm verkerende band en de met applaus ontvangen ballad Into the mystic met uitbundige zang van Van Morrison sluit vol. III af met I believe to my soul, een cover van Ray Charles. Prachtige soul met een trompetsolo en wederom een excellerend Caladonia Orchestra.

De opnamen van vol. IV zijn van het concert in The Rainbow in Londen op 23 en 24 juli 1973. De setlist bevat veel songs die ook in Los Angeles en in Santa Monica werden gespeeld. Van de vijftien nummers op dit schijfje worden in Londen drie nummers ten gehore gebracht die niet in Los Angeles en Santa Monica te horen zijn, het vrolijke Everyone, de mooie ballad Wild children met de strijkers en een jazzy piano en de Them klassieker Here comes the night. Dat laatste nummer wordt weer jachtig gezongen en de strijkers nemen de rol van de bekende gitaarsolo’s in het origineel van Them over. “It’s too late to stop now” roept Van Morrison nadat hij zijn musici weer heeft opgezweept in het slotnummer Cyprus Avenue.

De dvd bevat negen opnamen van het concert in The Rainbow in Londen op 23 en 24 juli 1973. De bekende hits Here comes the night, Brown eyed girl en Domino. De bluesklassiekers I just want to make love to you en het niet op de cd staande Help me. De ballads  Moonshine whiskey en Cyprus Avenue, het funky Caravan en het niet op de cd staande jazzy Moondance.

Conclusie: Net als bij het onlangs uitgebrachte Totally Stripped van The Rolling Stones vraag je je ook bij Van Morrison af waarom deze heerlijkheden zo lang op de plank hebben gelegen. Van Morrison was in absolute topvorm en dat kon zeker ook gezegd worden van het magistrale Caladonia Soul Orchestra.

Tracks vol. II:

  1. Come running
    2. These dreams of you
    3. The way young lovers do
    4. Snow in San Anselmo
    5. I just want to make love to you
    6. Bring it on home to me
    7. Purple heather
    8. Hey, good lookin’
    9. Bein’ green
    10. Brown eyed girl
    11. Listen to the lion
    12. Hard nose the highway
    13. Moondance
    14. Cyprus Avenue
    15. Caravan

Tracks vol. III

  1. I’ve been working
    2. There there child
    3. No way
    4. Since I fell for you
    5. Wild night
    6. I paid the price
    7. Domino
    8. Gloria
    9. Buona sera
    10. Moonshine whiskey
    11. Ain’t nothing you can do
    12. Take your hand out of my pocket
    13. Sweet thing.
  2. 14. Into the mystic
  3. I believe to my soul

Tracks vol. IV

  1. Listen to the lion
    2. I paid the price
    3. Bein’ green
    4. Since I fell for you
    5. Into the mystic
    6. Everyone
    7. I believe to my soul
    8. Sweet thing
    9. I just want to make love to you
    10. Wild children
    11. Here comes the night
    12. Buona sera
    13. Domino
    14. Caravan
    15. Cyprus Avenue

Tracks dvd:

  1. Here comes the night
  2. I just want to make love to you
  3. Brown eyed girl
  4. Moonshine whiskey
  5. Moondance
  6. Help me
  7. Domino
  8. Caravan
  9. Cyprus Avenue

Line up:

  • Van Morrsion - zang en mondharmonica
  • Jeff Labes – piano en orgel
    Dave Shaw – drums
    John Platania – gitaar
    David Hayes – bas
    Jack Schroer – alt, tenor en baritone saxophones
    Bill Atwood – trompet
    Nathan Rubin, Tim Kovatch & Tom Halpin – viool
    Nancy Ellis – viola
    Terry Adams – cello
4jul/160

De Noordkapers

Het EK voetbal nadert zijn ontknoping. De bestseller Het verdriet van België van Hugo Claus wordt opnieuw uitgebracht en zondagavond is ook het sprookjesachtige Vikingschip van IJsland gezonken. Alleen Wales is nu nog een exoot in het miljoenenbal die voor een verrassing kan zorgen.

Tot zover het voetbal, over naar het wielrennen. Zaterdag ging het grootste wielerevenement ter wereld, de Tour de France, weer van start. In drie weken trappen de pedaalridders in totaal 3.404 kilometer weg.

La Grande Boucle startte dit jaar niet in Utrecht, maar de Domstad was afgelopen zaterdag wel het startpunt voor een ander groot wielerevenement. Twee wielrenners van de Goudse wielervereniging Excelsior Niels van der Pijl en Guus Snaterse begonnen onder de Dom samen met twee vrienden, oud Excelsior renner Jelle Lugten en de Belg Sam Matthysen aan een monstertocht van 4.300 kilometer naar de Noordkaap. Ik heb in een grijs verleden met mijn zwager op één dag het traject Gouda – Stadskanaal afgelegd en mijn zoon is vorige week zondag in een ruk van Gouda naar Groningen gefietst, maar een fietstocht naar de Noordkaap is toch even iets anders. “Maanden hebben we er naar toegeleefd, gedroomd gesidderd en gebeefd maar nu zijn het onze benen die spreken” zeggen de vier vrienden op hun speciale Facebookpagina. Ik ben benieuwd en ga ze dagelijks volgen.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties