Gerritschinkel.nl Columns & meer

17mrt/160

Hipshakers and heartbreakers – Delta Generators

De uit Boston (Massachusetts) afkomstige Delta Generators werd in 2008 opgericht. Maar in die relatief korte tijd van hun bestaan heeft de band al aardig wat prijzen in de wacht gesleept. In het jaar van oprichting won de band meteen al The Boston Blues Society’s Blues Challenge en in 2009 kregen ze voor hun debuutalbum Devil in the rhythm een Independent Music Award in de categorie beste bluesalbum. In datzelfde jaar sleepten ze ook de titel Best Blues Band in Worcester Magazine in de wacht. Dit jaar is de band genomineerd voor een New England Award. The Delta Generators deelden de afgelopen jaren het podium met acts als Robert Cray, Dirty Dozen Brass Band, Three Dog Night, James Cotton, The Fabulous Thunderbirds, Johnny Winter, Walter Trout en Poppa Chubby. Delta Generators wordt gevormd door Craig Rawding (zang, mondharmonica), Charlie O’Neal (gitaar), Rick O’Neal (bas) en Jeff Armstrong (drums).

Na Hard river to row (2011) en Get on the horse (2014) is deze maand het vierde album, Hipshakers and heartbreakers verschenen. De totstandkoming van het album heeft een speciale betekenis voor de band gekregen omdat bassist Rick O’Neal negen maanden voor de opnames een beroerte kreeg waardoor o.a. zijn rechterarm niet meer functioneerde. Het gevolg is dat hij nu met links moet spelen.

Hipshakers and heartbreakers telt tien songs met ingrediënten van rock, blues, soul en americana. In de openingstrack Day that I met you barst het geweld meteen los. Een felle rocker, gedreven zang, een stevige ritmesectie en een huilende bluesharmonica. Ook Elephant in the room is een uptempo bluesrocker met een lekkere slide, een ronkende bas, bonkende drums, de harmonica en de uitbundige zang van Craig Rawding. In Two headed snake is het tempo nauwelijks bij te benen. Een supersnelle boogie waar ook nog een piano door heen komt zetten. Het tempo gaat iets omlaag in Feel no pain, maar het is toch een stevige soulblues en in Strike the bells is de slide van Charlie O’Neal zeer aantrekkelijk. Het South Side Johnny achtige Tumbling away is weer een relatief rustpunt, maar in het Tom Petty achtige Bastards lament gaat de beuk er weer in en dat geldt zeker voor het heavy Way down met een dominerende ritmesectie en de harmonica en zang van Rawding. Tom Waits for no one (fraaie titel) is een fijne countryballad. Het album wordt afgesloten met de ballad Something good. En na ruim 36 minuten klinkt dan de laatste toon van het album.

Conclusie Mijn eerste kennismaking met The Delta Generators is me goed bevallen. Met Hipshakers and heartbreakers hebben ze een zeer energiek en geïnspireerd rechttoe rechtaan bluesrock album afgeleverd.

Tracks:

  1. Day that I met you
  2. Elephant in the room
  3. Two headed snake
  4. Feel no pain
  5. Strike the bells
  6. Tumbling away
  7. Bastards lament
  8. Way down
  9. Tom Waits for no one
  10. Something good
Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

Nog geen trackbacks.