Gerritschinkel.nl Columns & meer

24mrt/160

Summertime – Willie Nelson

Willie Nelson hoopt op 29 april a.s. 83 jaar te worden, maar de in Abbott Texas geboren zanger, gitarist en songwriter weet na 60 jaar actief te zijn in de muziek nog van geen ophouden. Het aantal albums dat hij heeft uitgebracht, al dan niet met andere (country) artiesten, zijn niet meer te tellen. Nelson begon in de jaren vijftig als liedjesschrijver. Zo schreef hij de meest gecoverde countrysong Night life. Andere bekende songs van zijn hand zijn Funny how time slips away, Hello walls, Pretty paper en Crazy. Willie Nelson kreeg in 1961 zijn eerste platencontract. Omdat zijn toenmalige platenmaatschappij hem in een bepaalde hoek wilde drukken keerde Nelson in 1965  de muziekwereld de rug toe en verhuisde naar Austin Texas. Daar kreeg hij weer lol in muziek maken en ontmoette hij een andere outlaw, Waylon Jennings. In 1973 werd hij al opgenomen in de Nashville Songwriters Hall of Fame en in 1993 in de Country Music Hall of Fame.

Maar blijkbaar heeft hij een hekel aan op zijn lauweren rusten want de Red Headed Stranger toert nog steeds en blijft ook nieuwe platen uitbrengen. Vorige maand verscheen Summertime, een album met elf jazzklassiekers van George and Ira Gershwin. Het album opent met But not for me, een song uit de Broadwaymusical Girl crazy uit 1930 en waarin hier meteen de karakteristieke stem van Willie Nelson is te horen. In Somebody loves me speelt Paul Franklin swingend op steel gitaar. Het is de enige song waarvan de tekst niet is geschreven door Ira Gershwin. Someone to watch over me, de jazzstandard uit 1926, nam Nelson al eens op in 1978 (Stardust). Mooi is hier de harmonica van Mickey Raphael. Let’s call the whole thing of werd in 1937 wereldberoemd door Fred Astaire en Ginger Rogers in het dansduet op rollerskates in de film Shall we dance. Hier zingt Nelson dit duet mooi met Cindy Lauper. Harmonica en hammond vallen op in It ain’t nessesarily so uit de opera Porgy and Bess uit 1935. Lekker gitaarwerk horen we in de uptempo jazzstandard I got rhythm. De pedal steel en de hammond zijn weer lekker aanwezig in Love is here to stay, een ballroom jazzklassieker uit 1938 en in 1951 het thema van de film An American in Paris. In They all laughed blijkt wederom dat Willie Nelson nog steeds een fraaie stem heeft. Het tweede duet op het album is met Sheryl Crow. Sheryl Crow doet in Embraceable you niet onder doet voor het origineel van Ginger Rogers. Mooie zang, orgel en harmonica zetten de toon in de slijper They can’t take that away from me. Het slotnummer is de klassieker van George and Ira Gershwin, Summertime uit Porgy and Bess, met prachtig pianospel. Een waardige afsluiter.

Conclusie: In de VS werden in de eerste week van verschijnen al 13.000 exemplaren verkocht. Of er in Nederland ook zoveel van verkocht gaan worden weet ik niet, maar het is een heel mooi album. Willie Nelson bewijst met Summertime dat hij van alle markten thuis is. Misschien is er nog een plaatsje vrij op het North Sea Jazz Festival.

Tracks:

  1. But not for me
  2. Somebody loves me
  3. Someone to watch over me
  4. Let’s call the whole thing off (feat. Cindy Lauper)
  5. It ain’t necessarily so
  6. I got rhythm
  7. Love is here to stay
  8. They all laughed
  9. Embraceable you (feat. Sheryl Crow)
  10. They can’t take that away from me
  11. Summertime

Line up: