Steeleye Span
De folkmuziek beleefde begin jaren 70 van de vorige eeuw een opleving. Bekende folkgroepen die toen opkwamen waren o.a. Fairport Convention (met Richard Thompson, Sandy Denny en Iain Matthews) en Steeleye Span.
Steeleye Span werd in 1969 opgericht en kende vanaf het begin een groot aantal wisselingen in de bezetting. De huidige bezetting bestaat uit zangeres Maddy Prior, bassist en zanger Rick Kemp, drummer Liam Genockey, gitarist Pete Zorn, leadgitarist en pianist Julian Littman en violiste Jessie May Smart.
Steeleye Span toert nog steeds en doet ook Nederland weer aan. Woensdag 4 november trad de band op in de Goudse Schouwburg. Ik ken Steeleye Span alleen van die bekende hit uit 1975 en was benieuwd. De grote zaal was goed gevuld, voornamelijk met oudere jongeren om het zo maar eens te zeggen. Drummer Genockey, die er met zijn lange grijze baard als een apostel uitziet, kwam als eerste op en zette zich achter zijn drums. Onder applaus volgden de overige bandleden en openden met Cold haily rainy night, gevolgd door Sir James the rose, All things are quiet silent met Littman op piano en The Gardener. Vervolgens werd een aantal nummers van hun meest recente album Wintersmith (2013) gespeeld. Het album is gebaseerd op een boek van de Engelse schrijver van humoristische fantasy boeken die zich vooral afspelen op de Discworld, de dit jaar overleden Terry Pratchett. Crown of ice was een uptempo folkrocknummer met een solerende Julian Littman. In Ancient eyes/You een prachtige bijdrage van violiste Jessie May Smart. The dark Morris tune is weer een zeer stevig nummer. De band kwam überhaupt steviger over dan ik had verwacht.
Na de pauze werd afgetrapt met The sovereign prince, het verhaal over koningin Elisabeth I, de dochter van Hendrik VIII en Anna Boleyn, gevolgd door weer een nummer van het album Wintersmith, The summer lady. In The weary cutters/New York girls viel de prachtige a capella zang aan het begin op. Ronduit schitterend was Cromwell’s skull, de morbide ballade over de 17e eeuwse staatsman Oliver Cromwell. En natuurlijk kon niet uitblijven waar velen op hadden zitten wachten, de grote hit All around my hat. Hoewel haar stem hier en daar niet alle hoge tonen meer haalt zong Maddy Prior dit lijflied met verve. Ze fungeerde tevens als dirigent bij de community zang van de fans in de zaal. Bassist Kemp nam de vocalen voor zijn rekening in Wintersmith, de titeltrack van hun album uit 2013. Een lekker rockend nummer was daarna Boys of Bedlam, van oorsprong een traditional uit de 18e eeuw over jongens in een gekkenhuis in Londen.
En voor je het weet wordt het laatste nummer aangekondigd, het prachtige a capella gezongen Somewhere along the road. Een schitterende toegift en na lang klappen kwam de band nogmaals terug op het podium. Een unicum volgens Maddy, want dit was voor de eerste keer dat ze een 2e toegift speelden. We geloven het maar. Na The blackleg miner was het echt over en uit. Met een buiging naar en onder applaus van het publiek verdween Steeleye Span in de coulissen.
Mijn eerste, en misschien wel mijn laatste kennismaking met Steeleye Span is mij goed bevallen. Zoals ik al eerder zei, de band speelde steviger dan ik van te voren had gedacht. Echte folkrock dus. En voor degenen die het concert hebben gemist, RTV Gouwestad heeft opnamen gemaakt die waarschijnlijk rond de Kerstdagen worden uitgezonden.
Leave a comment