Gerritschinkel.nl Columns & meer

30nov/140

Lang leve Melis en Miedema

Ajax ging vorige week knullig onderuit tegen de vet betaalde spelers van PSG. De stoere knapen van Feyenoord stroopten, zoals het in een havenstad hoort, de mouwen tot schouderhoogte op en stuurden cuphouder Sevilla met lege handen terug naar het land van Sinterklaas en Zwarte Piet. Het Goudse aandeel was weer duidelijk aanwezig, want ik vind het heerlijk om die fanatieke tronie van Sven van Beek te zien. Helaas scoorde hij niet, want anders hadden we weer kunnen genieten van een straaljagerloop door de Kuip. PSV verzoop bijna letterlijk in het Portugese moeras van Estoril. De top drie van het Nederlandse voetbal houdt gelukkig de eer een beetje hoog. Niet op het topniveau, maar er lopen nu eenmaal geen oliesjeiks of andere multimiljonairs rond in Nederland.

Juichen was het voor het Nederlands dameselftal. “We gaan naar Canada” werd er luidkeels in de kleedkamer gezongen. Een schitterende prestatie. Het Nederlands vrouwenvoetbalteam gaat naar het WK. De aanvalskracht van Melis en Miedema, de Robben en Van Persie van het vrouwenvoetbal, bracht voetbalminnend Nederland in extase. Zelfs van de notoire vrouwenvoetbalhater Johan Derksen noteerde ik een voorzichtig positieve reactie.

Vivianne Miedema en Manon Melis, de nieuwe Ard en Keesie van het vrouwenvoetbal. Hun succes heeft hopelijk ook een impuls voor het vrouwenvoetbal in Gouda,  hoewel we hier niet over te klagen hebben.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
23nov/140

Soms is het even zoeken

Ik loop 30 jaar rond als sportverslaggever. In het begin hield ik precies bij welke wedstrijd ik had verslagen, wat de uitslag was en welke sporters ik heb geïnterviewd. Maar op een gegeven moment versloft dat. Jammer eigenlijk, want als ik soms in mijn oude aantekenboekjes kijk komen er mooie dingen boven.

Ik heb in die 30 jaar ook veel sportaccommodaties gezien. In de Goudse regio heb ik ze volgens mij allemaal bezocht en zien ze je vaak als een bekende. Maar ook na drie decennia zijn er sportclubs waar ik nooit ben geweest, zoals afgelopen zondag bij Steeds Hooger, in Rotterdam Overschie. Wanneer ik voor het eerst naar een voor mij onbekende locatie ga neem ik geen enkel risico. Extra vroeg weg gaan, Tom Tom instellen en voor de zekerheid een kopietje van de route op papier meenemen. Toch valt het dan niet altijd mee, want wie zoekt er nu een sportclub naast een viaduct, bij een manege en op het terrein van een stadscamping.

Ik werd aan de Kanaalweg als een bezienswaardigheid beschouwd. Een verslaggever van een lokale omroep hadden ze de laatste tien jaar niet gezien en ik werd volop in de watten gelegd.

De terugweg verliep vlekkeloos. Maar dat was niet moeilijk. Als je achter juichende ONA supporters aan rijdt kom je vanzelf in Gouda.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
16nov/140

Vrouwen aan de macht

Het vrouwenvoetbal zit in de lift. Begin dit jaar telde de KNVB maar liefst 130.000 voetbalsters. Maar toch wordt er door velen nog meewarig neergekeken op het vrouwenvoetbal. “Vrouwen hebben één recht, en dat is het aanrecht”. Maar degenen die dat roepen zijn in de Middeleeuwen blijven steken. Ik ben jaren geleden in het vrouwenvoetbal verzeild geraakt. Ik had een wedstrijd van DONK verslagen en na de nodige pilsjes vroegen ze of ik interesse had in damesvoetbal. “Ach waarom ook niet” dacht ik. De volgende ochtend besefte ik dat ik voorzitter was van de damesafdeling van DONK. In die vijf jaar heb ik het vrouwenvoetbal echt weten te waarderen.

Het Nederlands vrouwenelftal speelt a.s. zaterdag van twee finalewedstrijden tegen Italië. De winnaar plaatst zich voor het WK in 2015. De wedstrijden worden rechtstreeks uitgezonden. Voetbalminnend Nederland wordt eindelijk wakker.

Vrouwenvoetbal heeft de toekomst. Alleen is het op bestuurlijk gebied nog met een lantaren zoeken naar vrouwelijke voorzitters. De UEFA, de FIFA en ook de KNVB zijn nog een mannenbolwerk. Alsof de Berlijnse Muur nog bestaat. Willen vrouwen zich niet in wespennesten steken? Bij DONK nam vorige  week Hans Dessing na 15 jaar afscheid als voorzitter. Zijn opvolger is weer een man. Kom op vrouwen, volg het voorbeeld van Majanca Klip van ONA. Vrouwen aan de macht. Ik weet trouwens thuis niet beter.  

 

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
2nov/140

Het wel en wee van kunstgras

“Spreken is zilver, zwijgen is goud” zei mijn vader altijd. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. Iedereen wordt geacht te allen tijde ergens over te discussiëren. Tweede Kamerleden klimmen als door een horzel gestoken in de gordijnen als er weer eens iets gebeurt waar ze over verontwaardigd zijn. Vaak vergeten ze dat ze er zelf mee hebben ingestemd. Over de zwarte pieten discussie wil ik het niet hebben, want daar is alles wel over gezegd.

Momenteel wordt er weer volop gediscussieerd over het wel en wee van kunstgras. Voor- en tegenstanders vallen over elkaar heen. Sommigen zweren er bij, maar anderen zouden liever zien dat dit fenomeen zo snel mogelijk wordt verboden. Gras moet je ruiken, de plaggen moeten je bij een sliding om de oren vliegen. Onder de bagger van het veld komen. Competitievervalsing. Je komt met blaren van het veld. Liesblessures schijnen schering en inslag te zijn. Gemeenten zijn voorstander van kunstgras, want uiteindelijk zijn ze goedkoper uit met het onderhoud.

Voetbalopperhoofd Sepp Blatter vindt dat kunstgras de toekomst heeft. Zou kunnen, maar deze Zwitser beweert wel meer. Ik sprak zondag bij ONA wat voetballers en ik heb geen voorstanders van kunstgras gehoord. Het verbaast me niet en als het er op aan komt zie ik ook liever echt gras.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties