Gerritschinkel.nl Columns & meer

2nov/140

Het wel en wee van kunstgras

“Spreken is zilver, zwijgen is goud” zei mijn vader altijd. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. Iedereen wordt geacht te allen tijde ergens over te discussiëren. Tweede Kamerleden klimmen als door een horzel gestoken in de gordijnen als er weer eens iets gebeurt waar ze over verontwaardigd zijn. Vaak vergeten ze dat ze er zelf mee hebben ingestemd. Over de zwarte pieten discussie wil ik het niet hebben, want daar is alles wel over gezegd.

Momenteel wordt er weer volop gediscussieerd over het wel en wee van kunstgras. Voor- en tegenstanders vallen over elkaar heen. Sommigen zweren er bij, maar anderen zouden liever zien dat dit fenomeen zo snel mogelijk wordt verboden. Gras moet je ruiken, de plaggen moeten je bij een sliding om de oren vliegen. Onder de bagger van het veld komen. Competitievervalsing. Je komt met blaren van het veld. Liesblessures schijnen schering en inslag te zijn. Gemeenten zijn voorstander van kunstgras, want uiteindelijk zijn ze goedkoper uit met het onderhoud.

Voetbalopperhoofd Sepp Blatter vindt dat kunstgras de toekomst heeft. Zou kunnen, maar deze Zwitser beweert wel meer. Ik sprak zondag bij ONA wat voetballers en ik heb geen voorstanders van kunstgras gehoord. Het verbaast me niet en als het er op aan komt zie ik ook liever echt gras.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties