Gerritschinkel.nl Columns & meer

26okt/140

De keeper

Ik heb een zwak voor keepers. Dat was ook een van de redenen waarom ik vorige week zaterdag bij de onthulling van het mooie bronzen standbeeld van Tonny van Leeuwen in Groningen wilde zijn. Ik voel als Gouwenaar nog steeds een beetje trots. Gouda heeft wat keepers betreft een naam op te houden. Wie kent ze niet. Eduard Franciscus de Goeij. Ed Konijn. Say Oe Ah Ed de Goeij. Olympia, Sparta, Feyenoord en het Nederlands Elftal. Leen Bezem bij het roemruchte Hermes DVS.  Ton Thie, Hagenees, maar jarenlang  als beheerder van de kantine van zwembad De Tobbe toch een Gouwenaar.

Ik heb een zwak voor keepers omdat ik ben vroeger ook keeper geweest. Niet op een hoog niveau, maar wat maakt dat uit. Ik kon best een balletje tegenhouden. Ik ben per ongeluk in het doel terecht gekomen omdat er tijdens een wedstrijd van Benschop 5 geen keeper was. Nou ik wilde best tussen de palen gaan staan. Ik moest in die wedstrijd tien keer vissen. Maar ik ben desondanks toen definitief van linksbuiten tot doelman gepromoveerd.

Daarom had ik zaterdag medelijden met Piet Veldhuizen van Vitesse toen hij in de slotfase dacht dat een bal naast zou gaan. Helaas, doelpunt. Ik heb dat als doelman ook meegemaakt. We verloren met 1-0. Ik weet trouwens niet meer of ik die nacht wakker heb gelegen.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
19okt/140

De held van Groningen

“Hij was de beste clubkeeper aller tijden” zegt men in Groningen. Tonny van Leeuwen, Gouwenaar van geboorte, speelde in de jeugd van Jodan Boys en ONA. Via Sparta kwam hij terecht bij wat later zijn grootste voetballiefde bleek te zijn, GVAV uit Groningen. Zaterdagmiddag om 2 uur werd voor de Euroborg, het stadion van FC Groningen, een prachtig bronzen standbeeld onthuld van deze held van Groningen. Door zijn oude maat, mister FC Groningen Piet Fransen.

Het is een prachtig standbeeld. Zwevend door de lucht en de bal klemvast. Aan de voet van het standbeeld lagen bloemen en twee sinaasappels. Het idee achter die bloemen begreep ik, maar ik was nieuwsgierig naar het verhaal achter die sinaasappels. Een diehard supporter vertelde dat achter het doel van Tonny in het oude stadion Oosterpark toeschouwers altijd sinaasappels gooiden naar de doelman. En Tonny at ze gewoon tijdens de wedstrijd op. Extra vitamine om er nog wat balletjes uit te ranselen lijkt me.

Als Gouwenaar was ik zaterdag trots en ook een beetje ontroerd dat een voormalig stadgenoot zo veel eer kreeg. Ik sprak zijn broer Dick van Leeuwen, die als speciale gast was uitgenodigd. “Het is hem sprekend” sprak hij vol trots. Toen ik de Euroborg verliet, heb ik mijn hand op de knie van de held van Groningen gelegd. Sentimentele gek die ik ben.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
12okt/140

Topsport en gewoon meedoen

Zondagmorgen klokslag 10 uur werd de Leeuw van Lemmer opnieuw wereldkampioen. Epke Zonderland zette iedereen aan de roestvrijstalen rekstok weer op eerbiedwaardige afstand. Bij het voetbal kun je je nog wel eens een kwartier schuil houden, maar bij turnen telt iedere millimeter en kun je geen nanoseconde verslappen.

Ik heb zondagmorgen genoten van het WK turnen. De dag ervoor trouwens ook. Van  rolstoelschermen met internationale deelname. Een uniek evenement in Gouda, georganiseerd door de Goudse schermvereniging Vrijbuiters en de Bredase schermclub Pallas. Voorzitter Jelle Klein had stad en land af geflyerd en in Duitsland 7½  kilo kaasblokjes uitgedeeld om reclame te maken voor zijn club en voor de stad Gouda om zodoende dit toernooi voor het eerst in 20 jaar naar Gouda te krijgen. En dat is mooi gelukt. Rolstoelschermen als topsport in de ene hal van sporthal de Mammoet, met deelname van het grote jonge Goudse talent Elke van Achterbergen, die in 2020 naar de Paralympics hoopt te gaan.

De andere hal van De Mammoet was zaterdag het domein van de DoeMEEdag. Sporten voor iedereen met een beperking. Een ontspannen middag voor jong en oud. Tafeltennis, onder een rekje doorkruipen, hockey, over een balk springen, of gewoon van twee meter een balletje in een netje gooien. Twee uur lekker bezig zijn. Allemaal lachende gezichten. Dat is ook topsport.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
5okt/140

Zonder geluk vaart niemand wel

Ik moet vaak lachen om de commentaren na afloop van een voetbalwedstrijd. Een trainer verliest met dikke cijfers, maar ziet toch lichtpuntjes. Dat is positief. Maar hoe vaak komt het niet voor dat de goede man na afloop zegt dat zijn pupillen eigenlijk hadden moeten winnen. “Als we dat en die, dan hadden we zus en zo”. Ja, zo lust ik er nog wel een paar. In deze prille competitie wordt voetballend op zaterdag in Gouda zeer matig gepresteerd. Zelfs het benutten van strafschoppen is te veel gevraagd. Zowel Jodan Boys als Gouda hebben nog niet gewonnen. Met af en toe een verdwaald gelijkspelletje moeten de supporters het helaas doen.

Soms begrijp ik dat er naar uitvluchten wordt gezocht. Soms is er inderdaad sprake van pech, maar als je het missen van kansen tot kunst verheft, moet je niet klagen. Als de thuisploeg tien kansen om zeep helpt en de tegenstander benut de twee kansen die ze krijgen wel, moet je dan van geluk spreken? Is drie keer tegen de paal schieten zoals zondag bij Gouderak – DONK pech, geluk of onkunde?

Geluk moet je afdwingen zegt men vaak. Onzin. Ach wat maakt het ook uit. Als alles verloopt volgens verwachting is de lol er ook af. Dan kun je alle wedstrijden schriftelijk afdoen. En dat wil je toch ook niet?

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties