December
Je kon er op wachten toen afgelopen week de weermannen en weervrouwen ineens het woord ‘vorst’ lieten vallen. IJsmeesters in het land schrokken wakker en gingen rap aan het werk om een stuk land van een zeer dun laagje water te voorzien. Wie zou de race om de eerste marathontocht op natuurijs dit jaar winnen? Zoals elk jaar werd ook nu Erben Wennemars weer opgetrommeld om zijn ‘ijswijsheid’ te berde te brengen. De rayonhoofden in Friesland bleven stil want zij weten wel beter. ‘It ken net’ zeggen ze bij de Koninklijke Vereniging de Friesche Elfsteden en de Beerenburg blijft voorlopig onaangeroerd. En het is maar de vraag of we de verlossende mededeling ‘it giet oan’ ooit nog zullen horen.
Ook in Gouda had het een beetje gevroren. Op de sloten lag een zeer dun laagje ijs. Eenden en waterhoentjes hadden de euvele moed om het ijs te testen en stonden wat onwennig te kijken. Maar verder was het stil, heel stil. Geen ijspret dus in het eerste weekend van december.
Of het aan het weer lag weet ik niet, maar de resultaten van de Goudse voetbalclubs waren afgelopen zaterdag dramatisch. DONK en ONA waren vorige week koploper geworden, maar leden nu allebei een nederlaag en vielen van hun troon. Olympia leed de 6e nederlaag en Gouda ging zelfs voor de 8e keer onderuit. Alleen Jodan Boys richtte zich op na twee achtereenvolgende nederlagen en sleepte drie punten binnen.
Voorlopig is december nog geen feestmaand voor het Goudse voetbal. Bij Jodan Boys kijkt men al verlangend uit naar de winterstop en dat zal bij de andere Goudse clubs denk ik niet anders zijn. Komende zaterdag staat de laatste reguliere speelronde op de wedstrijdkalender.
Bij winst op Argon blijft Jodan Boys in de top meedraaien. Voor DONK en ONA een kans om de koppositie te heroveren. Olympia kan in Oudewater meer afstand nemen van de laatste twee plaatsen. Voor Gouda de kans om op de valreep toch nog het zoet van de overwinning kunnen smaken. En laat het dan maar gaan vriezen!
Luther Dickinson – Magic music for Family Folk
Singer-songwriter Luther Dickinson (18 januari 1973, Memphis, Tennessee) is de zoon van de legendarisch producer, pianist en zanger Jim Dickinson (1941 – 2009). Luther groeit op met het spelen van concerten. Geïnspireerd door artiesten als Otha Turner, R.L. Burnside en Junior Kimbrough richt Dickinson in 1996 The North Mississippi Allstars op. Daarnaast is hij ook als solo-artiest actief. Zijn solodebuutalbum Onward and upward verschijnt in 2009.
Deze maand kwam Luther Dickinson met een nieuw album, Magic Music for Family Folk. Dit album is een verzameling van favorieten uit zijn kindertijd die hij voor de lol thuis met familie en vrienden heeft opgenomen. Dickinson wilde deze liedjes delen met zijn kinderen en de kinderen van zijn vriend, en zijn dochters laten kennismaken met het plezier van het leren, uitvoeren en opnemen van muziek die zijn vader met hem deelde.De opnamen werden grotendeels in 2017 gemaakt tijdens etentjes, logeerpartijtjes en speelafspraken, hetzij in een sociale setting in gezinsstijl, hetzij terwijl de kinderen sliepen. Dickinson heeft de ruwe opnamen op cd’s gebrand voor vrienden en voor in de gezinsauto. In 2023 besloot hij de ruwe opnamen met een aantal andere musici verder af te maken. Zijn dochters hebben een paar nummers opnieuw ingezongen.
Bij het door Homer Banks geschreven openingsnummer Are you sure denkt Dickinson vooral terug aan de versie van The Staple Singers uit 1972. Meeslepende harmoniezang en bluesy gitaarwerk. Het nummer is ook op single uitgebracht. They all ask for you is oorspronkelijk een funky nummer van The Meters uit 1975. Dickinson c.s. maken er een akoestische versie van met wederom mooie harmonieen. Crawdad, een traditional uit de vroege 20e eeuw, is een zeer ontspannen akoestische song, waarbij de harmonieen weer zeer prettig zijn. Mooi is het drumwerk van Sharde Thomas in de traditional Old blue. Het hoogtepunt van het album is wat mij betreft Beulah land, een spirituele hymne die vooral bekend is in de uitvoering van Mississippi John Hurt. De rustige percussie en de fife van Thomas en de prachtige soulvolle zang van zangeres Yola transformeren het nummer tot een pareltje. Mooi en ingetogen wordt er weer geïnstrumenteerd en gezongen in de traditional Old hen. Fraai is de banjo van Allison Russell in Turkey in the straw, een folksong uit de 19e eeuw. Chicken van Mississippi John Hurt is een akoestische countryblues met een lekkere contrabas van Amy LaVere. Boom boom boom van John Lee Hooker is hier te horen met akoestische gitaar en piano en gruizige Tom Waits achtige zang van Dickinson. Mississippi John Hurt lijkt me een van de favorieten van Dickinson want diens Pay day krijgt hier een uitvoering in de typische Mississippi John Hurt stijl. Het slotnummer Whatever river is door Dickinson zelf geschreven. Hij componeerde deze mooie folky song speciaal voor zijn dochters. Het nummer schetst de verbondenheid met geliefden en familietradities. Een ontroerend slotakkoord.
Conclusie: Magic Music for Family Folk is een ontroerend mooi album.
Tracks cd:
- Are you sure
- They all ask for you
- Crawdad
- Old blue
- Beulah land
- Old hen
- Turkey in the straw
- Chicken
- Boom boom boom
- Pay day
- Whatever river
Line-up:
- Luther Dickinson – zang, gitaren, akoestische bas, Wurlitzer
- Lucia, Isla Belle en Mary Lindsay Dickinson – zang
- Sharde Thomas – drums, fife, zang
- Lillie Mae Rische – fiddle, zang
- Allison Russell – banjo, klarinet, zang
- Amy LaVere – contrabas, zang
- Yola – zang
- Sharisse Norman – zang
- Cody Dickinson – celeste, piano
- Marco Giovino – drums
- Jim Spake – (bas) klarinet
- Jimmy Crosthwait – washboard
Fenomenen
Wat is eigenlijk de definitie van een fenomeen? Van Dale geeft twee betekenissen, nl. ‘ieder waarneembaar (natuur)verschijnsel’ en ‘een zeldzaam verschijnsel’. Een definitie waar je toch veel kanten mee op kunt. Ik beperk me hier tot de 2e definitie, ‘een zeldzaam verschijnsel’.
Ook in de sportwereld valt de term fenomeen regelmatig. Je hoeft alleen de koppen van de kranten maar te lezen. Maar of die koppen altijd de lading dekken vraag ik me af. Nico Scheepmaker schreef in 1972 het boek CRUIJFF, Hendrik Johannes, FENOMEEN. Cruijff was een geweldige voetballer, maar die zijn er meer.
Max Verstappen liet afgelopen weekend iedereen weer zijn hielen zien. ‘Fenomeen Max’ lees je overal, maar als je bijna alle wedstrijden wint kun je niet meer van een zeldzaam verschijnsel spreken.
In maart won de pas 18-jarige Amerikaanse schaatser Jordan Stolz twee gouden medailles op de WK afstanden. Thomas Krol beschreef hem meteen als een fenomeen. Vooral ook vanwege zijn leeftijd. Als je leeftijd als uitgangspunt neemt kun je Trinko Keen ook een fenomeen noemen omdat hij een paar jaar geleden op 51-jarige leeftijd nog Nederlands tafeltenniskampioen werd.
Claudia Pechstein is ook 51 jaar en maakt nog steeds deel uit van de Duitse schaatsploeg. Feyenoordfans hebben in Santiago Giménez ook weer een nieuw fenomeen gevonden die doelpunten aan de lopende band scoort.
Over Goudse sportfenomenen gesproken, die waren en zijn er ook. Ik noem er slechts, geheel willekeurig, een paar. Als er iemand is die een fenomeen genoemd mag worden is dat Mario den Edel. Zonder deze Gouwenaar zou de wereld van jiujitsu er heel anders hebben uitgezien. Ook voormalig topwaterpoloster Lieneke van den Heuvel was in mijn ogen een fenomeen.
Van een zeldzaam verschijnsel is absoluut geen sprake bij de jiujitsu prestaties van Sportschool Den Edel. Bij elk kampioenschap is de medailleoogst enorm. Boy Vogelzang veroverde, nadat hij eerder dit jaar al wereldkampioen werd, dit weekend in Zagreb ook de Europese titel. Gouwenaar en bondscoach Allard Schulenklopper telde afgelopen weekend drie gouden, twee zilveren en een bronzen medaille. Niet echt zeldzaam, maar wat mij betreft wel fenomenen.
Blues Traveler – Traveler’s soul
De Amerikaanse rockband Blues Traveler is opgericht in 1987 in Princeton, New Jersey. De band speelt nog steeds in de originele samenstelling, m.u.v. bassist Tad Kinchla, die de in 1999 overleden bassist van het eerste uur Bobby Sheehan heeft vervangen. In dat jaar wordt de band ook uitgebreid met keyboardspeler Ben Wilson. Hun muziekgenre varieert van blues, rock, psychedelische rock, folkrock, soul tot Southern rock. Hun debuutalbum Blues traveler verschijnt in 1990. De band breekt in 1994 door met de hitsingle Run-around. In september en oktober 1997 is Blues Traveler negen keer openingsact bij de start van de Bridges to Babylon Tour van The Rolling Stones in de VS en Canada.
Vorige maand verscheen er een nieuw album van Blues Traveler. Op dit album, Traveler’s soul, zijn ook een groot aantal gastmusici te horen.
Het door Curtis Mayfield geschreven openingsnummer Fool for you is een fijne soulballad met keys en mondharp. Heerlijke soul is daarna Tired of being alone van Al Green, met blazers en zang van Alisan Porter. Indrukwekkend is Waterfalls, een hit van de R&B- soul- en hiphop groep TLC uit 1994. Pat Monahan van de rockband Train zingt, bijgestaan door de rappende Daisha McBride (the rap girl uit Tennessee). I can’t stand the rain van Ann Peebles is een strakke versie waarin John Popper vocale assistentie krijgt van Valerie June. Que sera sera (Whatever will be will be), bekend van Doris Day die het in 1956 zong in de film The man who knew too much van Alfred Hitchcock, wordt omgetoverd in een schitterende soulballad waarbij de backing vocals het nummer een extra gospeltintje geven. Via de ragtime piano, de blazers en een mondharpsolo belanden we met de Dr. John song Qualified rechtstreeks in de sferen van New Orleans. In We can work it out, de Lennon/McCartney compositie en hit van The Beatles uit 1965, horen we mooie duetten van Popper met Sara Niemietz. Groove is in the heart van Herbie Hancock is funky soul met lekker drumwerk van Brendan Hill, de mondharp en zang van R&B zangeres Liv Warfield (The New Power Generation) en soulzanger Davie. In Last train van Allen Toussaint is een strakke ritmesectie te horen, mondharp, mooie backing vocals en Ben Wilson op piano en met een spetterende orgelsolo. In Groove me, de hit van King Floyd uit 1970, zijn er weer de blazers, een huilende mondharp en een funky gitaar. Singer-songwriter Clyde Lawrence is de vocalist in de funky soulsong Just kissed my baby van de funkgroep The Meters. Het slotnummer When a man loves a woman, de klassieke soulslijper van Percy Sledge, wordt hier schitterend gezongen door soulzanger Ryan Shaw.
Conclusie: Traveler’s soul is een fantastisch album waar de soul van afdruipt.
Tracks cd:
- Fool for you
- Tired of being alone (feat. Alisan Porter)
- Waterfalls (feat. Pat Monahan & Daisha McBride)
- I can’t stand the rain (feat. Valerie June)
- Que sera sera (Whatever will be will be) (feat. Wendy Moten)
- Qualified
- We can work it out (feat. Sara Niemietz)
- Groove is in the heart (feat. Liv Warfield & Davie)
- Last train
- Groove me
- Just kissed my baby (feat. Clyde Lawrence)
- When a man loves a woman (feat. Ryan Shaw)
Line-up Blues Traveler:
- John Popper – zang, mondharmonica
- Chan Kinchla – gitaar
- Tad Kinchla – bas
- Ben Wilson – keyboards
- Brendan Hill - drums
Het kan verkeren
Het afgelopen sportweekeinde was er een van vreugde en verdriet, van een dosis geluk en een portie pech. Van verrassingen en van zelfsprekendheden. Van spanning en sensatie tot ronduit pure saaiheid. ‘Het kan verkeren’, sprak de dichter Bredero.
Nederland plaatste zich na een slechte en saaie wedstrijd voor het EK voetbal in Duitsland. De meeste ophef was er na afloop van de wedstrijd door het vreemde optreden tijdens een interview van matchwinnaar Wout Weghorst. Als je niet wilt horen dat het ondanks de winst toch een matige en een saaie wedstrijd was dan ontbreekt er echt iets aan je perceptie. En het was een saaie wedstrijd want ik ben halverwege letterlijk in slaap gevallen.
Er sneuvelden bij de wereldbekerwedstrijden schaatsen in Beijing weliswaar geen reputaties maar zowel Jutta Leerdam als Irene Schouten leden zeldzame en onverwachte nederlagen. Vanzelfsprekend was daarentegen uiteraard weer de overwinning van Formule I coureur Max Verstappen in Las Vegas. En dat tennisser Novak Djokovic de ATP Finals in Turijn won was ook niet echt een verrassing.
Terug naar de amateurvoetbal. Daar werden zaterdag de eerste periodetitels vergeven. Door het kostbare puntverlies vorige week tegen Be Fair greep ONA net naast de 1e periodetitel. DONK waande zich door de onverwachte nederlaag van koploper VUC even winnaar van de 1e periode. Maar in de idioot lange blessuretijd werd een zeker schijnende overwinning uit handen gegeven. Pech?
Het woord pech mogen de Olympianen wel in de mond nemen, want in een min of meer gelijk opgaande wedstrijd liep Olympia in de extra speeltijd tegen een zure en niet verdiende nederlaag aan. Na de eerste overwinning vorige week was er sprake van optimisme. Voor het eerst na ruim 1½ jaar moest weer eens een uitwedstrijd worden gewonnen. Men had uitgerekend dat de laatste uitoverwinning van Olympia dateerde van 10 april 2022. In Sint Willebrord werd toen met 2-3 gewonnen van Rood Wit. Ja dacht ik, daar was ik getuige van, is dat al weer zo lang geleden? Dan moet het op 2 december in Wassenaar bij SVC ’08 maar gebeuren.
Johnny Laporte – That’s me
Johnny Laporte (1952, Medan) emigreerde in 1958 met zijn familie vanuit Indonesië naar Nederland om zich in Haarlem te vestigen. Op jonge leeftijd kwam Johnny, met zijn broer Guus, als gitaristen in de muziekscene terecht. Johnny ging spelen in de Oscar Benton Blues Band. Sinds 1974 speelt Johnny samen met zijn broer in de Haarlemse bluesband Barrelhouse. Barrelhouse is met twee Edisons bekroond en is in 2012 opgenomen in de Dutch Blues Hall of Fame. De band bestaat volgend jaar 50 jaar. Dit jubileum gaat gevierd worden met een uitgebreide afscheidstournee.
In 2018 maakte Laporte met Oscar Benton het album I am back en in 2019 het album Mirror’s don’t lie. In de coronaperiode begon hij in zijn homestudio te werken aan eigen repertoire. Het resultaat verschijnt deze maand op zijn eerste soloalbum. Dit album, That’s me, kan terecht een soloalbum worden genoemd want Johnny bespeelt op dit album alle instrumenten en maakt ook zijn debuut als zanger. Gelijktijdig met That’s me verschijnt op dezelfde dag (18 november) Johnny’s debuutroman Zwijgen zweeg gezwegen. Voor een aantal songs op het album zijn de teksten ontleend aan deze roman. Album en boek worden op 18 november a.s. om 13.30 uur in Theater Hakim in Haarlem gepresenteerd.
That’s me opent uptempo met Waitin’. Melodieus gitaarwerk en halverwege een vertrouwde gitaarsolo. Better run through the fire, met ingetogen zang, is een mooie blues die me af en toe in de verte doet denken aan I just can’t be satisfied van Muddy Waters. Schitterend is het gitaarspel, in de stijl van Peter Green, in de op de klassieker Summertime geïnspireerde bluesballad Forbidden fruit. Lyrisch zijn daarna de gitaarlicks in Jimmy Rogers midtempo blues World’s in a tangle en in de ingetogen gospelachtige blues At the end of the book. Het ‘smachtend’ gezongen Angel fly home is gitaristisch een pareltje. Lekker is het pianospel naast het bijtende en lyrische gitaarwerk in Robert Johnson’s klassieker Ramblin’ on my mind. Een schitterende versie. Behalve op de elektrische gitaar is Laporte in Bobby ain’t dump ook als bassist op dreef. Een synthesizer is te horen in het reggae-achtige We gotta tie her down. Laporte speelt weer fraai piano in het rustige jazzy Storyteller. In de boogie There’s a war outside is Laporte zo te horen duidelijk beïnvloed door John Lee Hooker. Het slotnummer, de instrumentale swampblues Play it, met strak drumwerk en een fraaie pianosolo, wordt opgeluisterd met een aantal samples van de ‘Swamp Fox’ Tony Joe White.
Conclusie: That’s me is een afwisselend bluesalbum van een gedreven en allround bluesman. Een zeer prettig in het gehoor liggend solodebuut.
Tracks cd (inclusief 2 bonustracks):
- Waitin’
- Better run through the fire
- Forbidden fruit
- World’s in a tangle
- At the end of the book
- Angel fly home
- Ramblin’ on my mind
- Bobby ain’t dumb
- We gotta tie her down
- Storyteller
- There’s a war outside
- Play it
Het lek boven water ?
Toen Ajax een aantal weken geleden op een historische laatste plaats van de Eredivisie belandde werd de trainer eruit geschopt. Onder de nieuwe trainer werden daarna twee competitiewedstrijden gewonnen. Weliswaar tegen laagvliegers, maar de opmars werd ingezet. ‘Het lek was boven’ dacht menig supporter, maar international ging het goed fout en zondagmiddag was het Almere City FC dat weer zand in de Amsterdamse motor strooide. Blijkbaar is het veronderstelde lek toch nog niet boven water.
Jodan Boys speelde twee weken geleden een dramatisch slechte wedstrijd in Montfoort en verloor na die verliespartij ook de aansluiting met de topploegen. Vorige week richtten de Gouwenaars zich op en versloegen in een uitstekende wedstrijd Roda ’46 met 4-0, en zaterdag was het weer hallelujah. Terwijl ik op die novembermiddag moest denken aan de woorden van de in Langbroek geboren dichter Gerrit Achterberg: ‘De nederige dagen van november zijn weer gekomen, grijze als een emmer’, werd SVL puntloos naar Langbroek teruggestuurd. Was er even sprake van een lek en is dat nu boven? Geen idee. We gaan het zien.
Olympia smaakte zaterdag het genoegen de eerste overwinning van het seizoen te boeken. Hoe kon het dat de Goudse 2e klasser zo’n uiterst beroerde start kende. Maar als er één schaap over de dam is volgen er misschien meer. Maar even afwachten wat het resultaat komende zaterdag in en tegen Nieuwkoop is.
Gouda verloor opnieuw met ruime cijfers en wacht nog steeds op de eerste driepunter. Maar de hekkensluiter speelt met een vrijwel compleet nieuw team en dan is het niet reëel om wonderen te verwachten.
De waterpolovrouwen van GZCDONK stonden na vijf wedstrijden puntloos onderaan in de eredivisie. Een vreemde plaats voor de meervoudig landskampioen, maar als je bedenkt dat er sprake is van een grote leegloop dan is het niet zo vreemd. De routiniers zijn er niet meer en trainster Ingrid Veenhuis moet het met jeugdig talent doen. Bouwen aan een nieuw team. Dat is haar wel toevertrouwd. Zondag werden de eerste punten gehaald. De mooie(re) tijden komen zeker terug.
Chickenforce – Chickenforce 2
Chickenforce is een project van Gooitzen Greidanus, Rik Meijer en Nico Outhuijse uit Friesland. Vorig jaar bracht Rik Meijer, die eerder al werkte met Erwin Java, Huub van der Lubbe, Bert Heerink e.v.a., het album Chickenforce 1 uit. Op dit album werd ook meegewerkt door een aantal door de wol geverfde musici als Cindy Oudshoorn, Monique Bakker, Fokke de Jong en Jack Bottleneck.
Begin november is Chickenforce 2 verschenen, een album met 12 covers. Ook op dit album zijn, net als op het vorige album, weer een groot aantal gastmusici die hun sporen in de muziekscene hebben verdiend te horen. Chickenforce 2 is opgenomen in Studio Greenbaum van Nico Outhuijse.
Het openingsnummer Fool in love is een cover van Ike & Tina Turner uit 1961. Opwindende R&B met de enigszins rauwe zang van Minke Adema. Blues about you baby (2002) is een van de twee covers van de Texaanse singer-songwriter Delbert McClinton. Rock ‘n’ roll met een swingende piano en zang van Jack Bottleneck. Leon Russell’s Hummingbird (1970) is een schitterende ballad. Fraaie duozang van Monique Bakker en Kevin Stuurhaan en fantastisch gitaarwerk van Rik Meijer. De groovy ritmesectie Fokke de Jong (drums) en Gooitzen Greidanus (bas) is op dreef in het funky Why did you do it, een hit van de Britse band Stretch uit 1975. Cobus Prins neemt in dit nummer de zang voor zijn rekening. In het uptempo soulvol door Jack Bottleneck gezongen Need never get old, een song van de Amerikaanse zanger-gitarist Nathaniel Rateliff uit 2016, is Ruben Mulder te horen op keyboards en Willem Pen op saxofoon. Total control is een cover van de Amerikaanse new-wave band The Motels uit 1979. Pieter Sijbesma is de leadzanger naast de fraaie bastonen, de felle gitaarlicks van Meijer en het orgel van Ruben Mulder. Monique Bakker neemt de zang voor haar rekening in het funky Single bed, een song van de Britse band Fox uit 1978. De backing vocals zijn van Auke Busman. Midnight rambler is een compositie van Mick Jagger en Keith Richards uit 1969 en nog steeds een vast onderdeel van de concerten van The Rolling Stones. Hier horen we een mooie soulvolle uitvoering met zang van Einte Bijlsman en backing vocals van Minke Adema en Cindy Oudshoorn. De felle gitaarlicks zijn uiteraard van Meijer. Love you like a man is een jazzy rocker van de Amerikaanse folk-blueszanger-gitarist Chris Smither uit 1970. De zang is van Pieter Sijbesma en Bas Kleine glorieert op mondharp. Jack Bottleneck en Minke Adema zijn weer fantastisch op dreef in de schitterender door Billy Maddox en Paul Thorn geschreven ballad What I could do. Prachtig is ook het mandolinespel van Meijer. Lie no better (1997) is de tweede cover van Delbert McClinton met zang van Cobus Prins, Bas Kleine op mondharp en een strakke ritmesectie. Het slotnummer is Gun in my hand, een song van de Amerikaanse rockband Dorothy uit 2016. Een bluesrocker met uitbundige zang van Cindy Oudshoorn en een huilende mondharp van Bas Kleine.
Conclusie: Chickenforce 2 is een uitstekend album. Laat Chickenforce 3 maar snel komen.
Tracks cd:
- Fool in love
- Blues about you baby
- Humming bird
- Why did you do it
- Need never get old
- Total control
- Single bed
- Midnight rambler
- Love you like a man
- What I could do
- Lie no better
- Gun in my hand
Een zekerheid
Ik heb zondagmiddag met plezier op de televisie gekeken naar het EK veldrijden in Pont-Château. Ik vind veldrijden sowieso een leuke sport om naar te kijken, vooral als het weer ‘meewerkt’, waardoor het parcours in een grote modderpoel wordt omgetoverd. Renners die na enkele minuten al door de bagger en de hoosbuien totaal onherkenbaar worden.
Fem van Empel werd zondag Europees kampioene veldrijden. Geen grote verrassing want als deze veelvraat aan de start verschijnt is de winnares vaak al bekend. Zondag was het na één ronde al duidelijk wie op de hoogste plaats van het schavot zou staan.
Is het eigenlijk leuk dat van te voren vast staat wie de wedstrijd zal gaan winnen? Voor de fans wel, maar hoe kijkt de ‘neutrale’ toeschouwer daar tegenaan. Max Verstappen is elke keer een zekerheid en ik kan me voorstellen dat dit ook frustraties kan oproepen bij zijn tegenstanders, maar ook bij autosportfans die liever een spannende wedstrijd zien.
Zo zijn er nog meer sporters die regelmatig op voorhand al de spanning uit een wedstrijd halen. Als vroeger sprinter Usain Bolt aan de start verscheen dan wist je het wel. Tegenwoordig geldt dat ook voor de hordeloopster Femke Bol. Iets dichter bij huis is de Oudewaterse rolstoeltennisster Diede de Groot een sportster die haar tegenstanders bijna altijd verslaat. Schaatser Patrick Roest uit Lekkerkerk is ook vrijwel altijd een zekerheid.
Zonder iets af te doen aan de grote prestaties kun je twisten over het feit of het leuk is dat een sporter of sportster vaak een zekerheid is. Ik beken eerlijk dat ook ik mijn voorkeuren heb en het niet altijd erg vind als mijn favoriet de wedstrijd snel ‘dood’ maakt. Maar als verslaggever kan het niet spannend genoeg zijn. Wat is mooier om live, ver in de extra speeltijd, de winnende treffer de ether in te slingeren. Of melden dat een ploeg na een hopeloze achterstand het onwaarschijnlijke verricht en na 90 minuten toch juichend het veld verlaat. Wat zou het mooi zijn als hekkensluiters Olympia en Gouda a.s. zaterdag een keer winnen.
foto ANP
Geschiedenis
Oktober wordt ook wel de wijnmaand genoemd. Maar sinds 2011 is oktober ook de maand van de geschiedenis. Zondag jl. won Martin Bossenbroek met Zanzibardriehoek, een geschiedenis over de slavenhandel op Zanzibar van 1860 – 1900, de geschiedenisprijs 2023.
Valt het woord geschiedenis dan denkt men over het algemeen aan gebeurtenissen die in het verleden hebben plaatsgevonden. Maar er wordt ook nog dagelijks op veel gebieden nieuwe geschiedenis geschreven. Ik beperk me hier tot de sport.
Zo boekte autocoureur Max Verstappen zondag tijdens de GP van Mexico zijn 16e overwinning in één seizoen. Een record dat binnenkort ongetwijfeld weer wordt herschreven, net zoals het totaal aantal zeges dat ‘onze’ Max op zijn conto gaat schrijven. Zondagmiddag om 16.30 uur schreef Ajax ook geschiedenis. De club bereikte een historisch dieptepunt door af te zakken naar de laatste plaats in de Eredivisie. Sporthistorici rollen in de media over elkaar heen om deze unieke situatie toe te lichten. Sommigen beweren het degradatiespook in de Arena al te hebben gezien. Nu zijn er meer gerenommeerde voetbalclubs gedegradeerd, maar ik kan me absoluut niet voorstellen dat de recordkampioen van Nederland volgend seizoen in de 1e divisie speelt.
Ik deed afgelopen zaterdag radioverslag van de wedstrijd ONA – Gouda. De stadsderby die voor het eerst in de geschiedenis van beide Goudse voetbalclubs in competitieverband op de zaterdagmiddag werd gespeeld. Door de overvloedig gevallen regen was het hoofdveld niet bespeelbaar en moest uitgeweken worden naar het 2e veld. Een beetje troosteloze omgeving met niet overdreven veel toeschouwers. Ik hoorde van oudere voetbalfans mooie nostalgische verhalen uit het verleden toen de wedstrijden van ONA en Gouda door duizenden enthousiaste toeschouwers werden bijgewoond. Hoe anders was dat nu. Komen deze tijden ooit weer terug? Ik kan me nog tijden herinneren dat sporthal De Springers afgeladen was voor de topwedstrijden van Radius. Das war einmal. Allemaal geschiedenis.
L’histoire se répète, de geschiedenis herhaalt zich wordt wel eens gezegd, maar ik ben wat dat betreft somber gestemd. Bij de derby Olympia – DONK waren vorige maand zo’n 1000 toeschouwers aanwezig. Hopelijk was dit geen uitzondering.
