Gerritschinkel.nl Columns & meer

27jun/220

Gouds Sterrenteam

Nu de laatste beslissingen zijn gevallen kunnen de amateurvoetballers hun vakantie gaan boeken. Voor sommigen is het uithuilen na degradatie. Anderen balen nog omdat promotie net is misgelopen en de rest is blij met handhaving op hetzelfde niveau. De overschrijvingen zijn bekend dus de trainers kunnen alvast een beetje gaan nadenken over hun nieuwe selectie.

Op naar het voetbalseizoen 2022 – 2023, een seizoen dat veel veranderingen zal brengen. De zondagmiddag zal niet meer zijn wat het jaren is geweest. Voor velen zal het wennen zijn om Olympia, DONK, ONA, RVC ’33, ESTO en veel andere standaardelftallen op de zaterdag te zien spelen. Maar alles went, dus dat zal hier ook wel voor de supporters gelden.

Vakantie dus voor de voetballers, maar nog niet voor iedereen, want een aantal Goudse toppers moet nog één keer aan de bak. Moet is hier misschien niet het goede woord want ik denk dat de uitverkorenen heel trots en blij zijn dat ze mogen spelen in het Gouds Sterrenteam. Zaterdag 2 juli a.s. kunnen ze hun voetbalkunsten vertonen op Sportcomplex Oosterwei tegen eredivisionist Sparta Rotterdam. De organisatie o.l.v. initiatiefnemer Karel van den Heuvel is al maanden bezig om er een spektakel van te maken.

De voetballers van het Gouds Sterrenteam werken nog hun laatste trainingen af. De trainers en de overige begeleiding staan te trappelen. Geboren Gouwenaar Kevin Blom, voormalig voetballer van ONA, DONK en Olympia, kijkt al weken verlangend naar uit naar het moment dat hij als scheidsrechter het beginsignaal mag laten horen.

Het kunstgras van Jodan Boys ligt er uitnodigend bij. Hopelijk kunt u nog net het laatste kaartje bemachtigen want een beetje voetbalfan zal dit evenement niet willen missen. Niets staat een mooi Gouds voetbalfeest meer in de weg. Tot zaterdag!

24jun/220

Sweet Bourbon – Slippery slopes

De uit de omgeving van Nijmegen afkomstige bluesband Sweet Bourbon is begin 2014 opgericht door gitarist Chris Janssen. Sinds die tijd is de band niet meer weg te denken uit het Nederlandse clubcircuit. In 2015 brengt Sweet Bourbon het promoalbum Live at Trianon uit, een ep met live opnamen die gemaakt zijn op 13 juni 2015 in Trianon, Nijmegen. Hun eerste volledige album Night turned into day komt in 2017 uit. In de loop van de jaren bouwt Sweet Bourbon met hun stevige Southern rock stijl met een mix van rock, blues , jazz en soul een mooie livereputatie op in het clubcircuit.

Vorige maand verscheen hun nieuwe album Slippery slopes. Het album is een live registratie van het concert dat de band in oktober 2021 gaf in de Bluesmoose in Groesbeek.

Het openingsnummer Kicked me out is een soepele relaxte blues. Cool down is funky met fraaie bastonen, strak drumwerk, felle gitaarlicks en een wervelende orgelsolo. Ook het lekker rockende 2nd Wallstreet wordt gedragen door uitwaaierende orgeltonen. In de ontspannen countryblues Asked you a question vallen de slide, de fraaie harmonieen van The Bourbonnettes en de mondharp op. Muddy footprints is een bluesballad met intense wendingen. In de bluesrocker Born a rebel is een ‘jagende’ ritmesectie te horen achter een felle gitaarsolo en een heerlijke orgelsolo. De prachtige bluesballad Swan is gedrenkt in een overvol bad van orgeltonen. Just a silly dream is een melodieuze ballad met een mooi akoestisch begin. Het slotnummer Texas women is stevige midtempo blues met een scheurende gitaarsolo en een flonkerende orgelsolo.

Conclusie: Met Slippery slopes stelt Sweet Bourbon de fans opnieuw niet teleur. Het geïnspireerd klinkende album is het beluisteren meer dan waard. En laten ze nu maar snel met nieuw werk komen.

Tracks cd:

  1. Kicked me out
  2. Cool down
  3. 2nd Wallstreet
  4. Asked you a question
  5. Muddy footprints
  6. Born a rebel
  7. Swan
  8. Just a silly dream
  9. Texas women

Line-up

  • Chris Janssen – gitaren
  • René van Onna – lead zang, gitaar
  • Willem van der  Schoof – keyboards, bluesharp
  • Roeland van Laar – bas
  • Ruben Ramirez – drums
  • Suzan Wattimena – zang
  • Henny Oudesluijs – ukelele, percussie, zang
20jun/220

Mavis Staples & Levon Helm – Carry me home

Levon Helm werd geboren op 26 mei 1940 in Marvell, Arkansas. Hij werd vooral bekend als drummer, multi-instrumentalist en zanger van de Canadees-Amerikaanse rockband The Band. Na het afscheid van The Band in 1976 (afscheidsconcert The Last Waltz in San Francisco, uitmuntend gefilmd door Martin Scorsese), maakte Helm een aantal soloalbums en speelde ook filmrollen. In 1983 werd The Band (zonder Robbie Robertson) weer opgericht. Met het overlijden van Rick Danko in 1999 stopte The Band definitief. Helm ging daarna door met muziek maken. Hij overleed op 19 april 2012 in New York op 71-jarige leeftijd.

Soul- en gospelzangeres Mavis Staples is geboren 10 juli 1939 in Chicago, Illinois. In de jaren ’50 begint ze met haar vader Roebuck ‘Pops’, zus Cleotha en broer Pervis als The Staple Singers te zingen in lokale kerken en op te treden. In 1969 verschijnt het eerste soloalbum van Mavis Staples. In de jaren ’80 gaat zij samenwerken met Prince. Later maakt zij platen die geproduceerd worden door Ry Cooder en Jeff Tweedy (Wilco).   

Levon Helm organiseerde vanaf het begin van deze eeuw regelmatig concerten (The Midnight Ramble Sessions) met o.a. The Levon Helm Band en Mavis Staples in zijn studio The Barn, een omgebouwde schuur in Woodstock. In de zomer van 2011 trad Mavis Staples voor het laatst op tijdens zo’n concert. The Levon Helm Band werd voor die gelegenheid uitgebreid met een blazerssectie en leden van de band van Mavis Staples. Dit concert is vorige maand verschenen op het album Carry me home.

Het album opent met This is my country, een compositie van Curtis Mayfield en een grote hit in 1968 van de Impressions, waarin racisme en politieke ongelijkheid aan de kaak worden gesteld. Schitterende soul en geweldige zang. Blazers en een hamerende piano zijn prominent aanwezig in de rauwe blues Trouble in mind, een song van jazzpianist Richard M. Jones. De acapella zang van Mavis en de harmonieen zijn zeer indrukwekkend in W.B. Stevens’ gospel Farther along. De blazers zijn weer fantastisch in Hand writing on the wall, de uptempo gospel van Dottie Peoples en Harvey Lee Watkins jr. Het drumwerk van Levon Helm is lekker strak en de saxsolo mag er ook zijn. Het van Nina Simone bekende I wish I knew how it would feel to be free swingt lekker weg. Dan volgen er twee composities van ‘Pops’ Staples, het met orgel gelardeerde Move along train (een nummer dat Levon Helm zelf ook in 2009 op de plaat zette) en het ontroerende This may be the last time uit 1961. When I go away van gitarist Larry Campbell is lekkere uptempo soul. Prachtig en ingetogen is de soulballad Wide river to cross, een song van Buddy & Julie Miller. De blazerssectie is hier ook weer in topvorm. You got to move van Mississippi Fred McDowell, en ook bekend van The Rolling Stones, is een opwindende uptempo spiritual. Ook Bob Dylan komt langs met een strakke versie van diens You got to serve somebody, een nummer van zijn album Slow train coming uit 1979. Het slottakkoord The weight, de klassieker van The Band, is grandioos met een emotioneel duet tussen Mavis Staples en Levon Helm, waarbij diens stem helaas door zijn ziekte duidelijk is aangetast.      

Conclusie: Carry me home is een topalbum. Soul en gospel van het allerhoogste niveau. 

Tracks cd:

  1. This is my country
  2. Trouble in mind
  3. Farther along
  4. Hand writing on the wall
  5. I wish I knew how it would feel to be free
  6. Move along train
  7. This may be the last time
  8. When I go away
  9. Wide river to cross
  10. You got to move
  11. You got to serve somebody
  12. The weight

Line-up

Levon Helm Band

  • Levon Helm – drums, zang
  • Erik Lawrence – bariton sax
  • Byron Isaacs – bas
  • Jim Weider – gitaar
  • Amy Helm en Teresa Williams – harmoniezang
  • Larry Campbell – gitaar, mandoline, harmoniezang
  • Brian Mitchell – piano, keyboards
  • Jay Collines – tenor sax
  • Steven Bernstein – trompet

Mavis Staples Band

  • Mavis Staples – zang
  • Jeff Turmes – bas
  • Rick Holstrom – gitaar
  • Donny Gerrard, Vicki Randle, Yvonne Staples – harmoniezang
20jun/220

Geen kers op de taart

Het was me het weekje wel voor sv DONK. Donderdagavond was het heel druk op het complex aan de Nieuwe Donkstraat. Voetbalminnend Gouda en omstreken zag dat het team van Pieter van Zoest 1e klasser Rood Wit uit St. Willebrord met 2-1 versloeg en zich door deze overwinning plaatste voor de finale in de nacompetitie. Weer een stap gezet op weg naar de 1e klasse.

Vrijdagavond was een goed gevulde kantine getuige van een bevlogen optreden van topscheidsrechter Bas Nijhuis. Niks geen standaardverhaaltje, maar vooral veel mooie verhalen en anekdotes uit de voetbalwereld. Hoe aardig b.v. Christiano Ronaldo is in tegenstelling tot de irritante Zlatan Ibrahimovic. Verhalen over de ontvangst van scheidsrechters bij wedstrijden in het buitenland. Een speler van het G-team van DONK trok de stoute schoenen aan en vroeg of Nijhuis een keer een wedstrijd van zijn team wilde fluiten. Tot zijn grote geluk beloofde Nijhuis dit te doen. Zijn avond kon helemaal niet meer stuk.

Zondag was dan de grote dag waar veel Donkianen naar hadden toegeleefd. De finale! Op Sportpark Het Hoge Land in Berkel en Rodenrijs moest de kers op de taart worden gezet. Maar helaas bleek tegenstander de Koninklijke HVV een maatje te groot. DONK kwam er die middag tegen de tienvoudig landskampioen (oké, de laatste landstitel dateert uit 1914), geen moment aan te pas. Een uitstekend seizoen kon helaas niet met promotie naar de 1e klasse worden afgesloten. Maar met opgeheven hoofd werd afscheid genomen van het zondagvoetbal. In het nieuwe seizoen dan maar weer naar ESTO en RVC ’33. En daar is absoluut niets mis mee, in tegendeel. Ik had het alleen mooi gevonden als het seizoen 2022 – 2023 zou worden afgetrapt met een stadsderby tegen Olympia.

14jun/220

De nacompetitie

Op 25 april jl. overleed de heer Ab Wit op 93-jarige leeftijd. Ab Wit was huisarts in Wageningen en van 1962 – 1981 voorzitter van WVV Wageningen. In de voetbalwereld staat deze voetbalvoorzitter sinds 1972 bekend als de bedenker van de nacompetitie in het betaald voetbal, een fenomeen dat dit jaar een halve eeuw geleden werd ingevoerd.

Ook in het amateurvoetbal is de nacompetitie al vele jaren voor veel voetbalteams een lekker toetje. Via deze omweg promoveren. Van een lekker toetje zullen teams die op degraderen staan niet spreken, maar ze krijgen nu een kans om alsnog te ontsnappen en zich te handhaven. Met dank aan Ab Wit.

De nacompetitie is afgelopen weekend ook in Gouda van start gegaan. SV Gouda nam zaterdagmiddag de eerste horde door de Rooms Katholieke Sportvereniging Gabriel Dell Addolorata (de Moeder der Smarten) op wilskracht af te troeven. GDA droop teleurgesteld af naar Loosduinen. Nu maar hopen dat de Gouwenaars a.s. zaterdag de kers op de taart kunnen zetten.

Zondag 2e klasser DONK blijft vriend en vijand verbazen. Het jonge team van Pieter van Zoest is hongerig en voor niemand bang zo lijkt het. Ook bij een achterstand raken ze niet in paniek en draaiden ook zondag de rollen in de 2e helft weer om. RKDEO uit Nootdorp kon de letters Door Eendracht Omhoog niet waarmaken en werd door het collectief van DONK afgetroefd.

DONK ontvangt nu donderdag 16 juni om 20.30 uur 1e klasser Rood Wit W uit het Brabantse kerkdorp St. Willebrord. Rood Wit W was op sterven na dood, maar de laatste weken zijn heel wat punten behaald. Misschien kan DONK bij stadgenoot Olympia informeren hoe deze tegenstander te vloeren is. Het wordt spannend! En dan maar duimen dat zondag 19 juni a.s. ‘driemaal scheepsrecht’ is.

9jun/220

The Rolling Stones – El Mocambo 1977

The Rolling Stones gaven op 4 en 5 maart 1977 in de El Mocambo club in Toronto (Canada) een show voor slechts 300 fans. Het waren oorspronkelijk geheime optredens want volgens de affiche zou de Canadese rockband April Wine optreden, met in het voorprogramma The Cockroaches. Maar tot verrassing van de aanwezigen bleek dat The Rolling Stones de hoofdact waren.

Van deze legendarische optredens verschenen in september 1977 vier songs op het dubbele livealbum Love you live (Mannish boy, Crackin’ up, Little red rooster en Around and around). De overige opnamen werden nooit uitgebracht. Maar nu is het complete optreden van 5 maart, aangevuld met drie bonustracks van de show van 4 maart, uitgebracht.

Na de aankondiging ‘Please welcome to the El Mocambo in Toronto: The Rolling Stones’ knalt Keith Richards met de bekende riff van de grote hit Honky tonk women de show open, gevolgd door het  stomende All down the line en een geweldige versie van Hand of fate, een nummer van hun (toen) meest recente album Black & blue, dat een jaar daarvoor was verschenen. De strakke ritmesectie Charlie Watts en Bill Wyman laten meteen ook het achterste van hun muzikale tong zien. Met Bobby Troup’s Route 66 gaan de Stones terug naar 1964. Dan volgen er weer twee songs van Black & blue, de intieme (piano)ballad Fool to cry en de vette gitaarrocker Crazy mama. Daarna duikt de band in de klassieke blues met een intense versie van Mannish boy van Muddy Waters en de reggae Crackin’ up van Bo Diddley. Dance little sister is een stampende rocker met vette gitaarlicks en een hamerende piano. Daarna gaan de Stones weer terug naar 1964 met een geïnspireerde versie van de Chuck Berry klassieker Around and around. Cd 1 wordt afgesloten met Tumbling dice, een topnummer met fraaie baslijnen, lyrische gitaarsolo’s en Mick Jagger in topvorm.

Cd 2 opent met het funky Hot stuff, waarin vlammende gitaarlicks en keyboards de hoofdrol opeisen. De ritmesectie is weer, naast de bijtende gitaarlicks, geweldig op dreef in het heftig rockende Star star. Gedreven is de zang van Jagger in Let’s spend the night together, hun oude hit uit 1967.Indrukwekkend mooi is Worried life blues, de bluesstandaard van Big Maceo Merriweather uit 1941. Voorzover bekend was/is dit eerste keer dat de Stones dit nummer (live) hebben gespeeld. De volgende bluesklassieker is de slowblues Little red rooster van Willie Dixon, die in 1964 op single werd uitgebracht en tot verbazing van velen een grote hit werd. Het tempo wordt vervolgens weer opgevoerd met het fel rockende It’s only rock ‘n’ roll (but I like it) en het ultrasnelle Rip this joint. Brown sugar, dat nu niet meer wordt gespeeld omdat het vermeend racistisch zou zijn, wordt hier met gejuich ontvangen. Dit nummer blijft ook zonder de befaamde saxsolo een wereldnummer. Applaus is er ook voor Jumpin’ Jack Flash, hun wereldhit uit 1968. De laatste drie nummers van cd 2 zijn songs die gespeeld werden op 4 maart. Allereerst de ballad Melody uit 1976 met een geweldige bijdrage van Billy Preston. Dan een heerlijke versie van het uit 1974 stammende reggae-achtige Luxury. Het slotnummer, het ruim acht minuten durende Worried about you, zullen de fans voor het eerst hebben gehoord, want dit nummer verscheen pas in 1981 op het album Tattoo you. Een prachtige ballad met opvallend mooie baslijnen en een grootste Mick Jagger.  

Conclusie: The Rolling Stones waren op 4 en 5 maart 1977 in Toronto in absolute topvorm. Jammer dat we op het resultaat 45 jaar hebben moeten wachten.  

Tracks cd 1:

  1. Honky tonk women
  2. All down the line
  3. Hand of fate
  4. Route 66
  5. Fool to cry
  6. Crazy mama
  7. Mannish boy
  8. Crackin’ up
  9. Dance little sister
  10. Around and around
  11. Tumbling dice

Tracks cd 2:

  1. Hot stuff
  2. Star star
  3. Let’s spend the night together
  4. Worried life blues
  5. Little red rooster
  6. It’s only rock ‘n’ roll (but I like it)
  7. Rip this joint
  8. Brown sugar
  9. Jumpin’ Jack Flash
  10. Melody
  11. Luxury
  12. Worried about you

Line-up:

  • Mick Jagger – zang, akoestische gitaar, mondharmonica
  • Keith Richards – gitaar, zang
  • Ronnie Wood – gitaar, backing vocals
  • Charlie Watts – drums
  • Bill Wyman – bas
  • Ian Stewart – piano
  • Billy Preston – keyboards
  • Ollie Brown – percussie
2jun/220

Herman Brock jr. – Devianto

Herman Brock jr. (18 september 1970, Winterswijk) is een bluegrass-, americana- en bluesmuzikant, multi-instrumentalist en singer-songwriter. Hij groeit op in Terneuzen. Als tiener speelt hij al gitaar in de band van zijn vader Herman Brock sr. In 1999 richt hij met bassiste Lizz Sprangers de band Eurocasters op en toert hiermee meerdere keren door Texas. In 2006 richt hij samen met Lizz Sprangers (bas, rubboard, vocals)  en Geertje van den Berg (mandoline, autoharp, vocals) de bluegrass- en old timeband Brock & the Brockettes op. Sinds 2009 speelt Brock (gitaar, vocals) ook met zijn bluegrassband Brock’s Blue Grass Bunch, die verder bestaat uit Lizz Sprangers (bas), Henk van der Sypt (mandoline), Hans Wolters (banjo) en David Piedfort (dobro). Met deze band heeft Brock door Kentucky getoerd.

In 2015 verscheen zijn veel geprezen album The old world, een muzikale reis door de oude wereld met streekverhalen en legendes. Deze maand is het nieuwe album van Herman Brock jr. uitgekomen. Dit album, Devianto, (Latijn voor ‘afwijkend’) is een bluegrass-album dat ook ‘uitwijkt’ naar andere traditionele muziekstijlen. Devianto is opgenomen in de studio van Janos Koolen. Aan het album hebben maar liefst 24 muzikanten meegewerkt. Op de cover van het album staat het schilderij ‘Cosmic’ van de op jonge leeftijd vanuit Iran naar Frankrijk gevluchte kunstenaar Pejman Ebadi.

Het openingsnummer Freedom is fantastische uptempo bluegrass met veel piano, banjo en viool en vervolgens komt in Hey there baby ook de accordeon er bij. De Ierse fluit creëert een Keltische sfeer in Down at the graveyard. Breakout is een uptempo instrumental met banjo, dobro, mandoline en percussie. Future is pure bluegrass waarna in het rijkelijk geïnstrumenteerde Long time no see het tempo iets omlaag gaat. Keltische invloeden zijn er weer door de uitbundige uilleann pipes in het instrumentale titelnummer Devianto. Door de vrolijke trompetklanken belandt de luisteraar in Money (the cashbox piano) in de Latin sferen. Vader Herman Brock sr. is vocaal ook aanwezig in de countryballad You got me wrong. Daarna is het weer uitbundige bluegrass wat de klok slaat in Sometimes, Who am I to judge en Open up your eyes, waarbij de diverse instrumenten weer schitteren. Het album wordt na het slechts één seconde (!) durende Pick your own way afgesloten met de bonustrack You got me wrong, een rehearsal uit 1993 van The Brock Family.         

Bovenkant formulier

Onderkant formulier

Conclusie: Liefhebbers van bluegrass en muziek die daar dicht tegenaan ligt worden weer rijkelijk verwend met dit prachtige album.

Tracks cd:

  1. Freedom
  2. Hey there baby
  3. Down at the graveyard
  4. Breakout
  5. Future
  6. Long time no see
  7. Devianto
  8. Money (the cashbox piano)
  9. You got me wrong
  10. Sometimes
  11. Who am I to judge
  12. Open your eyes
  13. Pick your own way
  14. You got me wrong (bonustrack)

Line-up

  • Herman Brock jr. – zang, gitaar, autoharp, kokosnoten
  • Lizz Sprangers – bas, zang
  • Geertje v.d. Berg – mandoline, zang
  • Hans Wolters – banjo
  • Janos Koolen – mandoline, banjo, bouzouki, bodhrón
  • Jeroen Schmohl – dobro
  • Joost van Es – viool
  • Ies Muller – Ierse fluit
  • Onno Kuipers – accordeon
  • Bert Peyffers – percussie
  • Jasper Goedman – hang
  • Michael Boere – uilleann pipes
  • Pascal v.d. Velde – trompet
  • Bart van Strien – banjo
  • Arnold Lasseur – mandoline
  • Aart Schroevers – bas
  • Robert-Jan Kanis – gitaar
  • Tim Kliphuis – gypsy viool
  • Herman Brock sr. – zang
  • Herman Brock III – zang
  • Larry Brock – piano
  • Madelief Weida – zang
  • Jannes Weida – zang
  • Fapy Lafertin – gypsy gitaar