Various artists – The American Folk Blues Festival Live in Manchester 1962
The American Folk Blues Festival was een muziekfestival dat sinds 1962 meerdere jaren door Europa toerde als een jaarlijks terugkerend evenement. Europa maakte kennis met de grote bluesperformers Muddy Waters, Howlin’ Wolf, John Lee Hooker, Sonny Boy Williamson, Memphis Slim, Sonny Terry & Brownie McGhee, Lonnie Johnson, Lightnin’ Hopkins, Champion Jack Dupree, Jimmie Reed, Big Mama Thornton, Helen Humes, Koko Taylor, Otis Spann, Little Walter, Eddie Boyd etc. etc.
De eerste twee shows van The American Folk Blues Festival in het Verenigd Koninkrijk vonden plaats in Manchester Free Trade Hall op zondag 21 oktober 1962. Deze twee concerten fungeerden als katalysator voor de ontluikende Britse blues- en r&b boom. De Britse shows werden gepromoot door Paddy MacKieman onder de vlag van Jazz Unlimited en trokken ongeveer 2000 enthousiaste bluesliefhebbers. Onder deze liefhebbers bevonden zich Mick Jagger, Keith Richards, Brian Jones, John Mayall, Alexis Korner, Paul Jones en Jimmy Page.
Opnamen van de shows uit Manchester zijn onlangs op cd verschenen. Na de introductie bijten zanger-gitarist Brownie McGhee en de blinde mondharmonicaspeler Sonny Terry het spits af. Het duo speelt een set pure folky countryblues. Ze beginnen met Kansas City blues, een song van Jim Jackson uit 1927 en vervolgen met de traditional I’m leaving in the morning. In I am a poor man but a good man, een nummer van Cecil Gant uit 1948, en in de traditional Easy rider horen we ook de typische duozang. Pianist Memphis Slim brengt daarna met de slowblues Just a dream een ode aan bluesgitarist Big Bill Broonzy, met wie Slim jaren samenspeelde. Bassist Willie Dixon vertolkt daarna met zijn donkerbruine stem en kenmerkende basspel, geassisteerd door pianist Memphis Slim en drummer Jump Jackson de fraaie slowblues Sittin’ and cryin’ the blues. Het podium is daarna voor T-Bone Walker, algemeen beschouwd als de pionier van de elektrische blues. Hij speelt zijn door velen gecoverde klassieker uit 1947 Call it stormy Monday. Een mooie slowblues, waarin Walker bewijst een uitstekende gitarist te zijn. Dat laat hij daarna ook horen in de jumpblues My baby is now on my mind. In het korte slotakkoord Bye bye baby betreden naast Walker, Sonny Terry, Brownie McGhee, Willie Dixon, Memphis Slim, Shaky Jake Harris, Jump Jackson en Helen Humes het podium.
Conclusie: Het publiek in Manchester reageerde terecht zeer enthousiast.
Tracks:
- Tempo – Tempo introduction
- Brownie McGhee introduction
- Sonny Terry & Brownie McGhee – Kansas City blues
- Sonny Terry & Brownie McGhee – I’m leaving in the morning
- Sonny Terry & Brownie McGhee – I am a poor man but a good man
- Sonny Terry & Brownie McGhee – Easy rider
- Memphis Slim introduction
- Memphis Slim – Just a dream
- Willie Dixon – Sittin’ and cryin’ the blues
- T-Bone Walker – Call it stormy Monday
- T-Bone Walker – My baby is now on my mind
- T-Bone Walker (& Ensemble) – Bye bye baby
Meters maken
‘We zijn op de goede weg, maar we moeten nog wat meters maken’. Jargon van een voetbaltrainer die vindt dat zijn team er nog lang niet is. Ik moest aan de term ‘meters maken’ denken toen vorige week de indelingen van de nieuwe voetbalcompetitie bij de amateurs bekend werd. De Goudse voetbalclubs kunnen hun borst natmaken bij de uitwedstrijden. Niet allemaal, want voor SV Gouda verandert er niets. In de 3e klasse A treft men dezelfde tegenstanders als het afgelopen seizoen.
Maar neem het naar de 1e klasse B gepromoveerde ONA. Een snelle rekensom leert dat Willem Dekker c.s. ruim 1200 kilometers voor de kiezen krijgen. Maar liefst vijf keer mag men naar Noord-Brabant. Nog een geluk dat ze niet naar VC Vlissingen hoeven. Scheelt toch bijna 300 kilometer. Afijn, stadgenoot Olympia weet er alles van.
Nu ik toch aan het rekenen ben, hoofdklasser Jodan Boys was al gewend aan lange reizen. Ze hoeven nu alleen niet meer naar Aalten, een ‘winst’ van zo’n 300 kilometer. Al met al zal de kilometerteller in het nieuwe seizoen de 1500 aantikken.
Voor 2e klasser SV DONK verandert er nauwelijks iets. Allemaal oude bekenden. Voor 4e klasser GSV is het nieuwe seizoen ook geen verrassing. Zij kunnen met één volle tank benzine die 350 kilometer wel afleggen.
Kortom, het wordt kilometers maken! De voetballers mogen trouwens niet klagen als ze b.v. naar Damlust kijken. De Goudse dammers hebben bijna 2000(!) kilometers voor de boeg.
Tot zover mijn globale rekensommen. Het is nu te hopen dat de voetballers bij uitwedstrijden door hun trouwe supporters worden gesteund. Als ze überhaupt al welkom zijn want wat dat betreft belooft het beleid bij het betaald voetbal niet veel goeds.
