Kenny ‘Blues Boss’ Wayne – Go, just do it!
Pianist en singer-songwriter Kenny ‘Blues Boss’ Wayne wordt als Kenneth Wayne Spruell geboren op 13 november 1944 in Spokane, Washington. Door zijn moeder wordt Kenny beïnvloed door de muziek van Nat King Cole, Little Willie John en Fats Domino. Later wordt hij geïnspireerd door de pianisten als George Shearing, Erroll Garner, Mongo Santamaria, Ray Charles, Charles Brown, Floyd Dixon, Big Joe Turner, Johnny Johnson en Amos Milburn. In de jaren ’60 en ’70 is Wayne in Los Angeles sideman bij verschillende pop- en rockmusici. In de jaren ’80 verhuist hij naar Vancouver, British Columbia en daar krijgt hij zijn bijnaam ‘Blues Boss’ opgeplakt. In 1995 verschijnt zijn debuut-album Alive & loose. Zijn album Let it loose wordt in 2006 onderscheiden met een Juno Award, als beste bluesalbum in Canada. In 2017 wordt Kenny ‘Blues Boss’ Wayne opgenomen in The Boogiewoogie Piano Hall of Fame in Cincinnati, Ohio.
Op 12 juni jl. verscheen het nieuwe album van Kenny ‘Blues Boss’ Wayne. Op dit album, Go, just do it!, staan elf eigen composities en twee covers. Met een paar ferme drumklappen opent het album met Just do it!. Funky groovy soul met de blazers en de vocalen van Dawn Tyler Watson. Ook in de fraaie boogie You did a number on me wordt Wayne vocaal bijgestaan door een gastzangeres, Julie Masi. In het funky Sittin’ in my rockin’ chair belanden we met het lekkere pianospel van Wayne in New Orleans sferen. Jazzzangeres Diana Schuur’s vrolijke soms uitbundige vocalen, de prachtige pianosolo en de vloeiende saxsolo van Jerry Cook maken van You’re in for a big surprise een verrassend mooi nummer. De soul druipt er daarna weer vanaf in Sorry ain’t good enough met de blazers en de zang van Tyler Watson. De spetterende blazers zijn daarna naast een flonkerende pianosolo te horen in de uptempo soulblues Motor mouth woman. Wayne’s zoon Cory Spruell (a.k.a. SeQual) rapt zijn bijdrage in het funky I don’t want to be the president, een cover van Percy Mayfield. Na het midtempo Lost & found is They call me the breeze de tweede cover. Mede dankzij de huilende mondharp van Sherman Doucette en de piano van Wayne is deze song van J.J. Cale uit 1972 een lust voor het oor. Bumpin’ down the highway is een jazzy instrumental met een mooie trompetsolo van Vince Mai. Yuji Ihara, de Japanse gitarist van de Canadese band Boogie Patrol, trakteert in het uptempo That’s the way it is op een fijne gitaarsolo. Kenny Wayne trekt in de laatste twee nummers alle registers open. De snelle pianorocker T & P Train 400 dendert met een strakke ritmesectie als een trein en in het slotnummer, de instrumental Let the rock, roll is Wayne met zijn boogiewoogie pianistisch in absolute topvorm.
Conclusie: Kenny ‘Blues Boss’ Wayne heeft met Go, just do it weer een lekker swingend en met een fijne soulbluessaus overgoten album aan zijn toch al fraaie catalogus toegevoegd.
Tracks:
- Just do it!
- You did a number on me
- Sittin’ in my rockin’ chair
- You’re in for a big surprise
- Sorry ain’t good enough
- Motor mouth woman
- I don’t want to be the president
- Lost & found
- They call me the breeze
- Bumpin’ down the highway
- That’s the way she is
- T & P Train 400
- Let the rock, roll
Line up:
- Kenny ‘Blues Boss’ Wayne – keys, zang
- Russell Jackson – bas
- Joey ‘the pocket’ DiMarco – drums
- Yuji Ihara - gitaar
- Sherman Doucette – mondharmonica
- Jerry Cook – saxofoon
- Vince Mai – trompet
- Diana Schuur – zang
- Dawn Tyler Watson – zang
- Julie Masi – zang
- Cory Spruell (aka SeQual) – rapping (track 7)