Gerritschinkel.nl Columns & meer

30nov/190

Dick LeMasters – Plaza rooms and fallen kings

De Amerikaanse singer-songwriter-gitarist Dick LeMasters is geboren en getogen in Beaumont Texas. Hij luistert in zijn jeugd naar de muziek van artiesten uit deze regio zoals Johnny Winter, Edgar Winter en Janis Joplin. Zijn muzikale favorieten zijn Jerry Jeff Walker, Joe Ely, Ray Wylie Hubbard, Steve Earle, Guy Clark en John Hiatt.

Sinds 2009 treedt LeMasters op in de Beaumont area, zowel solo en als duo met zijn maat Douglas Greer en ook met zijn in 2009 opgerichte band Longneck Road, waarmee hij in het voorprogramma van o.a. The Charlie Daniels Band, Ronnie Milsap en Chuck Berry stond. Solo opende LeMasters o.a. voor Paul Thorn, Thom Shepherd, en John Evans. Vanaf 2015 treedt Dick LeMasters met Douglas Greer ook regelmatig op in Nederland. In 2014 kwam zijn solodebuutalbum One bird, two stones uit..

Het nieuwe (4e) album van Dick LeMasters heet Plaza rooms and fallen kings, werd in augustus in de VS uitgebracht en is op 15 oktober nu ook in Europa uitgekomen. Op dit album wordt LeMasters vocaal weer prima bijgestaan door zijn maat Douglas Greer en verder door Longneck Road drummer Adam King en mondharmonicaspeler Marlin Golmon (Get Right Ramblers).

Was het vorige album van LeMasters, het uit 2017 stammende Incompatible things, een akoestisch luisteralbum, met Plaza rooms and fallen kings keert LeMasters weer terug naar de sound zoals die op zijn debuutalbum One bird, two stones was te horen. Elektrisch geladen, en dat is meteen in de opener Chicago te horen. Stevige rauwe bluesrock met een heerlijke mondharp, die trouwens in vrijwel elk nummer is te horen. Na de bluesballad Angels gaan alle remmen weer los in de Neil Young achtige rocker Right on me, met gruizige zang en een fraaie gitaarsolo. October’s evening is een lekker funky shuffle en de groove van Neil Young & Crazy Horse is er vervolgens weer volop in Midnight wind. All living things is een rustige ballad met ingetogen gitaarwerk en I play with fire een slepende midtempo blues. In de ballad Let it go wordt weer wat gas teruggenomen maar No more sufferin’ rockt weer lekker stevig weg. De akoestische blues Red lipstick is weer een ‘rustpunt’ met een fraaie mondharpsolo. Het voorlaatste nummer Diamonds is een mooie ballad en in het slotnummer Two packs gaat de band er nog een keer met volle energie stevig tegenaan.    

Conclusie: Een akoestische Dick LeMasters is aangenaam om te horen, maar een elektrisch geladen album van deze Texaan is ook niet te versmaden. Plaza rooms and fallen kings is een robuust, gevarieerd album.

Tracks cd:

  1. Chicago
  2. Angels
  3. Right on me
  4. October’s evening
  5. Midnight wind
  6. All living things
  7. I play with fire
  8. Let it go
  9. No more sufferin’
  10. Red lipstick
  11. Diamonds
  12. Two packs

Line-up;

  • Dick LeMasters – zang, gitaar, bas
  • Marlin Golmon – mondharmonica – zang
  • Douglas Greer – zang
  • Adam King – drums, zang
25nov/190

Verre reizen

Sporten op hoog niveau heeft voor- en nadelen. Het grote voordeel is het sportieve aanzien. Je ontstijgt de lokale bekendheid en trekt ook belangstelling uit het hele land en zelfs uit het buitenland. Enkele recente voorbeelden zijn de wereldtitels jiu jitsu van  Aafke van Leeuwen en Liam Rietbroek afgelopen week. Begin deze maand veroverde para-atleet Ronald Hertog de wereldtitel op de 200 meter tijdens het WK in Dubai. Maar het sporten op hoog niveau heeft ook zijn nadelen. Je moet als topsporter goede sponsoren hebben, want voor niets gaat de zon op.

Bij de teamsporten spelen deze voor- en nadelen ook. De mannen van vrouwen van GZC DONK spelen al jaren in de top van het Nederlandse waterpolo. In de competitie worden vele kilometers gemaakt en bij het spelen van Europese wedstrijden spelen de pecunia soms een doorslaggevende rol. De dammers van Damlust spelen ook op het hoogste niveau in Nederland en reizen ook kris kras door Nederland. En zo zijn er nog meer voorbeelden.

Ook bij het amateurvoetbal in Gouda zijn er voor- en nadelen. Voor het lagere voetbal valt het nog wel mee, want in de 4e klasse C heeft GSV voor de gehele competitie genoeg aan een volle tank benzine. Maar de spelersbus van hoofdklasser Jodan Boys heeft een kilometerstand waar je u tegen zegt.

De gevolgen van de terugloop van het prestatievoetbal op de zondag in West 2 zijn ook duidelijk merkbaar. Zo reisde ik zondag met de spelersbus van Olympia mee naar Vlissingen, in totaal toch zo’n 300 kilometer. Een nadeel is ook dat de supporters ver moeten reizen, maar ik heb gemerkt dat dat voor de diehard supporters toch geen probleem is. Bovendien kom je nog eens ergens.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
18nov/190

OVVO

Ik las vorige week een leuk interview met Corrie Ursum en Willem Dekker over voetbal voor 55+ vrouwen. Corrie had een Deense documentaire gezien over oudere vrouwen die lekker buiten trainen en een balletje trappen. Dat vond zij wel wat en zocht contact met Willem Dekker die ook enthousiast was.

Nieuwsgierig geworden ging ik vrijdagmorgen naar het ONA-terrein waar om 10.00 uur de eerste training zou zijn. Het was koud en er stond een gure wind, maar dat weerhield acht dappere vrouwen er niet van om het trainingsveld te betreden. Trainer Willem Dekker (‘ik heb geen tijd om van mijn pensioen te genieten’), ging aan de slag om de dames de eerste kneepjes van het voetbalspel bij te brengen.

Kou en wind deerden de dames niet en na vijf kwartier ging men moe maar voldaan naar de kantine. Op naar de koffie (voor een wijntje was het nog te vroeg). Ideeën, telefoonnummers en e-mailadressen werden uitgewisseld en er moest een Facebookpagina komen. Willem Dekker ging met ‘zijn’ vrouwen op de foto.

De dames hadden ook al een logo ontworpen. Een variatie op het bekende tegen kernwapens schoppende vrouwtje van tekenaar Opland met daaronder de letters OVVO. Nu denk ik bij die letters aan de bekende Amsterdamse honk- en softbalvereniging. Maar de letters op dit logo betekenen niet Op Volharding Volgt Overwinning, maar Oudere Vrouwen Voetballen Ook.

Is OVVO een nieuwe loot aan de Goudse sportboom? Aan het enthousiasme van die vrijdagmorgen te zien zou dat zo maar kunnen. Bondscoach Sarina Wiegman zal niet komen kijken want het plezier staat voorop, hoewel ik iemand al hoorde dromen over een wedstrijd in Denemarken. Het gezegde ‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’ heeft bij OVVO een andere invulling gekregen.  

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
11nov/190

William Webb Ellis

Bij het noemen van de naam William Webb Ellis zal er bij veel mensen niet direct een lampje gaan branden. Deze in 1806 in Salford geboren Britse geestelijke wordt beschouwd als de uitvinder van rugby. Hoewel de geleerden het er niet over eens zijn of hij werkelijk de uitvinder is, heeft Ellis toch een belangrijke plaats in de geschiedenis en de tradities van de rugbysport. Het mooiste eerbetoon is de Webb Ellis Cup, de beker voor de wereldkampioen rugby.

Het WK rugby werd dit jaar in Japan gespeeld en de Zuid-Afrikaanse Springbokken veroverden de Webb Ellis Cup door in de finale Engeland te verslaan. Miljoenen rugbyliefhebbers over de gehele wereld hebben wekenlang genoten van de wedstrijden. Ook bij RFC Gouda was men uiteraard in de ban van het WK. De finale op zaterdagmorgen 2 november jl. werd door ruim 60 rugbyliefhebbers, terwijl men zich te goed deed aan een echt English breakfast, bekeken op een groot scherm in het clubhuis.

Ik was zondagmiddag bij de Goudse rugbytrots om verslag te doen van hun wedstrijd tegen WRC Hornets. De bal was die middag duidelijk niet rond voor de Haagse studenten want ze werden afgedroogd met maar liefst 80-0! Na afloop werd uiteraard gezamenlijk de beroemde 3e helft gevierd.

RFC Gouda bestaat volgend jaar 40 jaar. De vereniging bloeit als nooit tevoren. Het 1e team is de trotse koploper in de 3e klasse. Samen met Dordrecht en Eilanders uit Middelharnis is een 2e team opgetuigd onder de naam “Batavieren”. Drie (oud) jeugdspelers zijn inmiddels jeugdinternationaal.

RFC Gouda, een mooie club voor jong en oud. Van de kleinste guppen tot de senioren van Gouda’s Glorie en de moeders die het damesteam vormen.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
7nov/190

Meena Cryle & The Chris Fillmore Band – Elevations

Meena Cryle (1977) is een Oostenrijkse blueszangeres. Ze komt uit een muzikale familie en groeit op met lokale volksmuziek. Ze begint vroeg met zingen en richt op 15-jarige leeftijd een psychedelische bluesrockband op. Na haar studie werkt ze in een vrouwenopvang in Mozambique en reist door Europa en de VS. Ze tekent een contract bij Ruf Records en neemt in 2010 met de Oostenrijkse gitarist Chris Fillmore in Stantonville, Tennessee haar eerste officiële album Try me op.

Het gitaarspel van gitarist, songwriter, arrangeur en producer Chris Fillmore roept herinneringen op aan Stevie Ray Vaughan. De muziek van Meena Cryle & Chris Fillmore Band is een mix van blues, ballads, soul, (southern)rock, gospel en country. Cryle en Fillmore mogen ook de legendarische producer Jim Gaines (John Lee Hooker, George Thorogood, Stevie Ray Vaughan, Devon Allman) tot hun bewonderaars rekenen.

Het nieuwe album van Meena Cryle & The Chris Fillmore Band heet Elevations. Het album, opgenomen in Sound Fux Studio in Altötting, Beieren, Duitsland, bevat zeven eigen songs en drie covers.

Het openingsnummer Can’t you see, een cover van The Marshall Tucker Band van hun debuutalbum uit 1973, is een prachtige ontspannen southernrock song. I got you begint daarna met mooie pianoklanken. Een balladeachtig begin maar na een paar minuten evolueert het nummer tot een stomende soulbluesstomper. Way down is een prachtige breed georkestreerde ballad en in het jazzy It’s ok bewijst Cryle dat ze over een fantastische stem beschikt. De trompet geeft het nummer een Miles Davis achtige tint mee. Het tempo wordt fors opgevoerd in Sweet loving mama, een bluesrocker met vette gitaarlicks en een daverende boogieachtige pianosolo. Eric Bibb’s In my father’s house, van diens album Spirit & the blues uit 1999, krijgt hier een stevige rockende uitvoering met wederom felle gitaarsolo’s. Tex-mex invloeden en de geest van Willy DeVille zijn er in het mooi vlot gezongen I wanna know. Hans Theesink speelt mandoline op dit nummer. Shine on you is weer een fraaie ballad, die ingetogen begint met orgel en gitaar, maar later stevig en explosief wordt met een lyrische gitaarsolo. In de deltablues Lord have mercy wordt een ode gebracht aan John Lee Hooker. Theesink is hier ook weer te horen op mandoline en de mondharp van Martina ‘Harpina’ Defant maakt het af. Het slotnummer Well well well, is de derde cover. Deze compositie van Danny O’Keefe en Bob Dylan (ook opgenomen door o.a. Ben Harper, The Blind Boys of Alabama en Bonnie Raitt) is een lange mysterieuze song met o.a. weer een spetterende gitaarsolo.

Conclusie: Cryle Meena & Chris Fillmore Band hebben mij met Elevations zeer aangenaam verrast.

Tracks cd:

  1. Can’t you see
  2. I got you
  3. Way down
  4. It’s ok
  5. Sweet loving mama
  6. In my father’s house
  7. I wanna know
  8. Shine on you
  9. Lord have mercy (revised)
  10. Well, well, well

Line-up;

  • Meena Cryle – zang
  • Chris Fillmore – gitaar
  • Söa Fitzpatrick – keyboards
  • Alex Trier – bas
  • Robert Choblocher – drums
  • Bernard Eggere – drums

Guest musicians

  • Hans Theesink – mandoline
  • Angus ‘Bangus’ Thomas – bas
  • Bernhard Rabitsch – trompet
  • Wolfgang Staribacher – orgel, wurlitzer
  • Rainer Baumgartner – congas
  • Frank Cortez – percussie
  • Martina ‘Harpina’ Defant – mondharmonica
6nov/190

Leif de Leeuw Band – Plays the Allman Brothers Band

Leif de Leeuw (17 februari 1995 Amersfoort), raakt al heel jong bezeten van de gitaar. Een van zijn grootste inspiratiebronnen is Johnny Winter die hij als 11 jarig jochie in Paradiso ziet optreden. In 2009 en 2013 wint de Leeuw de Sena Young Talent Guitar Award en in 2016 wordt hij door de lezers van ‘De Gitarist’ uitgeroepen tot beste blues(rock) gitarist van de Benelux. In 2014 wint hij met de door hem opgerichte Leif de Leeuw Band de Dutch Blues Challenge. In 2015 wordt de Leif de Leeuw Band door de European Blues Awards uitgeroepen tot ‘Best band 2015’.

De Leif de Leeuw Band speelt bluesrock met dampende gitaarriffs en snijdende twin-leads. Hun muziek is overgoten met een vette seventies saus. Behalve door Johnny Winter is de Leeuw beïnvloed door gitaristen als Jeff Beck, David Gilmour en The Allman Brothers Band. In 2017 stond de Leif de Leeuw Band in de Boerderij in Zoetermeer in het voorprogramma van Devon Allman, zoon van de legendarische Gregg Allman.

De laatste drie maanden van vorig jaar toerde de Leif de Leeuw Band als ‘Leif de Leeuw Band plays Allman Brothers Band. Deze toer was zo’n succes dat de band in juni 2019 besloot om de studio in te duiken en een album met louter songs van The Allman Brothers op te nemen. Live met publiek, opgenomen in de Sound Vision Studio in Arnhem.

De opnamen van dit live-concert verschenen op 4 oktober jl. op een dubbelalbum. De officiële release was tijdens het internationale bluesfestival in Caseres, Spanje.

Bijna alle tien songs op het album stammen uit de beginjaren van The Allman Brothers Band. Het openingsnummer Come and go blues is afkomstig van Brothers and sisters (1973). Kenmerkend is de melodieuze southern rock met heerlijk pianospel. Hierna volgen er drie songs die afkomstig zijn van de beroemde dubbelelpee Eat a peach uit 1972. Ingetogen en dan weer gierende gitaren, fraai basspel en orgel in Stand back. Prachtige lyrische en vlammende gitaren in Dickey Betts’ Blue sky en gitaren, een puike ritmesectie en een mooie pianosolo in de melodieuze bluesrocker Ain’t  wastin’ time no more. Van Brothers and sisters de ruim 9 minuten durende Dickey Betts instrumental Jessica. Schitterende gitaren en een heerlijke piano. Ook de overbekende lyrische gitaarrocker Ramblin’ man wordt door de Leif de Leeuw Band met verve vertolkt. Southern rock van de bovenste plank! Het enige ABB nummer uit hun latere periode (Hittin’ the note, 2003) is Rockin’ horse. In de uitvoering van Leif de Leeuw Band horen we ruim 11 minuten funky bluesrock. Prachtig is hierna Gregg Allman’s Melissa, van Eat a peach. Mooi ingetogen gezongen en subtiel geïnstrumenteerd. In memory of Elisabeth Reed, dat op het live album At Fillmore East (1971) 13 minuten duurt, wordt door de Leif de Leeuw Band opgerekt tot bijna 18 minuten. Een gedragen begin met orgel en subtiele gitaar, na vijf minuten rolt de bas er in, daarna gaat het tempo omhoog, maar zakt weer met een mooi piano intermezzo, gevolgd door vlammende gitaren. En de laatste vier minuten mogen beide drummers hun kunsten laten horen. Het slotnummer Southbound komt weer van Brothers and sisters. Fel rockend, alle gitaarremmen gaan weer los. En niet te vergeten de straffe bassolo.

Conclusie: The Allman Brothers hielden het in 2014 voor gezien en zijn helaas geschiedenis, maar de Leif de Leeuw Band houdt de erfenis van deze legendarische Southern bluesrockers op grootse wijze in ere. Grote klasse!

Tracks cd 1:

  1. Come and go blues
  2. Stand back
  3. Blue sky
  4. Ain’t wastin’ time no more
  5. Jessica

Tracks cd 2:

  1. Ramblin’ man
  2. Rockin’ horse
  3. Melissa
  4. In memory of Elisabeth Reed
  5. Southbound

Line-up;

  • Leif de Leeuw – gitaar
  • Sem Jansen – gitaar, zang
  • Tim Koning – drums
  • Boris Oud – bas
  • Joram Bemelmans – drums
  • Rick Linzel – toetsen
  • Jasper Schalks – zang, gitaar
6nov/190

Michael Roach – Tryin’ times

Michael Roach wordt op 18 maart 1955 in Washington, DC, geboren als een van de 13 kinderen van Ted en Sadie Roach. Op zijn 20e maakt hij kennis met de muziek van John Jackson, John Cephas en Archie Edwards. Zij worden zijn mentor en Michael leert door zijn omgang van vriendschap met hen Piedmont style gitaar spelen. Roach is inmiddels verhuisd naar Engeland en actief in de Europese bluesscene. Samen met schrijver en historicus Dr. Paul Oliver richt hij de European Blues Association op. Hij geeft ook workshops over het Afro-Amerikaanse muzikale en culturele erfgoed. Op de BBC radio verzorgt hij een serie over bluesmuziek. In 2006 brengt hij de dvd Íntroduction to country bluesguitar’ uit. In 1993 verschijnt zijn debuutalbum Ain’t got me no home.

Vorige maand kwam het nieuwe album (het 7e) van Roach uit. Op dit album, Tryin’ times, met 8 eigen composities en 3 covers, wordt Michael Roach o.a. begeleid door zijn dochter Sadie. Tryin’ Times is opgenomen in  Steve Winwood's studio in Gloucestershire.

Het titel- en openingsnummer Tryin’ times, een compositie van Donny Hathaway en bekend van o.a. Roberta Flack, is een mooie blues met fraai pianospel van Sadie. Sadie is daarna vocaal en op piano ook uitstekend op dreef in Leadbelly’s worksong Take this hammer. I’m not stepin rockt met flarden mondharmonica lekker weg. Na de akoestische countryblues Casper, is in het jazzy A vote for you dochter Sadie weer nadrukkelijk aanwezig met haar opgewekte zang. Vader en dochter dan samen in de countryblues You can’t come round here. Na het lome Hey, Mr. Basketball, met mondharmonica, gaat Sadie er weer vocaal tegenaan in het uptempo country getinte Taking a knee. De uptempo gospel Negro is een echt bandnummer. De twee laatste songs zijn weer helemaal op het lijf van Sadie geschreven. Heerlijk zijn haar zang en pianosolo in het uptempo soulnummer A good time. En de uitsmijter Strang things happening everyday, de traditional van Sister Rosetta Tharpe uit 1944, mag er helemaal wezen. Mooie zang, een mooie pianosolo en fraai akoestisch gitaarwerk.

Conclusie: Tryin’ times  is een zeer lekker in het gehoor liggend en swingend album.

Tracks cd: 

  1. Tryin' times
  2. Take this hammer
  3. I’m not stepin
  4. Casper
  5. A vote for me
  6. You can’t come round here
  7. Hey, Mr. Basketball
  8. Taking a knee
  9. Negro
  10. A good time
  11. Strang things happening everyday

Line-up;

  • Michael Roach – zang, gitaar
  • Sadie Roach – zang, piano
  • Lonnie Roach - zang
  • Tim Cansfield - gitaar
  • Roger Inniss - bas
  • Rod Youngs - drums
  • Danny McCormack - orgel
  • Ben Holder - viool
  • Will Wilde – mondharmonica

 

4nov/190

Mister Excelsior

‘Goede middag sportluisteraars’. Deze zin was jaren geleden wekelijks te horen bij Gouwestad Sport. Exact om kwart over twee was het tijd voor wielrennen. Onze vaste wielercorrespondent deed dan uitgebreid verslag van de wielerwedstrijd die ‘s-morgens was verreden. De winnaar kreeg alle lof, maar ook de renners die een mindere dag hadden werden niet vergeten. Ook tijdens de zomerstop van Gouwestad Sport was hij te horen. ‘Kun je niet regelen dat ik gewoon even inbreek bij de muziekprogramma’s’. Verzoek gehonoreerd!

Onze correspondent hield ook alles nauwkeurig bij. Hij meldde me eens dat hij op een zondag voor de 250e keer zijn wielerpraatje zou houden. Ik heb hem in de studio getrakteerd op een bos bloemen. Ook tijdens een live uitzending van de sportverkiezingen van Gouwestad was hij eens te gast en alle aanwezigen konden zien hoe hij zijn wielerverslag deed. Verbazing alom, want hij had wel wat aantekeningen en hij maakte er als het ware een toespraak van.

Afgelopen donderdag overleed de heer G.W. Oussoren. Niet alleen onze voormalige wielercorrespondent, maar hij was ook 24 jaar voorzitter van GRTC Excelsior. Een legendarische voorzitter! Een man die bijna letterlijk voor zijn cluppie vocht. Mijn eerste kennismaking met hem was begin jaren ’80. Ik werkte bij de Sportstichting en de heer Oussoren kwam elke maandagmorgen naar ons kantoor aan de Sportlaan om te vragen hoe het stond met zijn subsidieaanvraag voor een nieuwe clubaccommodatie. De aanhouder won uiteraard want hij heeft de nodige centen losgepeuterd.

GRTC Excelsior heeft inmiddels een prachtig parcours en clubhuis aan het Kale Jonkerpad. Op het clubhuis pronkt trots in grote letters de naam van G.W. Oussoren. De man die heel veel betekend heeft voor de wielersport en zeker voor zijn GRTC Excelsior. Een icoon is heengegaan.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
2nov/190

Lucky Peterson – 50 Just warming up!

Lucky Peterson (13 december 1964, Buffalo, New York) komt op zeer jonge leeftijd in contact met de blues via de nachtclub van zijn vader. Willie Dixon ontdekt het talent van de jonge Lucky en zorgt o.a. voor optredens in de Ed Sullivan Show en de Tonight Show. Later treedt Peterson op met o.a. Otis Rush, Little Milton, Bobby Bland, Etta James en Mavis Staples. De muziek van Peterson is een mix van (hedendaagse) blues, soul, R&B, gospel en rock and roll.

Lucky Peterson zit dit jaar 50 jaar in het vak. En om dit te vieren is op 25 oktober jl. een nieuw album van hem verschenen met de toepasselijke titel 50 Just warming up! Op dit album met 15 tracks, heeft Peterson een aantal gastmusici aangezocht. Zijn echtgenote Tamara Tramell zingt op twee tracks. Ook de Franse singer-songwriter Aelpéacha, de zangeressen Daniella Cotton en Sharon Riley, de hip hop zanger Jakk Jo uit New Orleans en mondharmonicaspeler Sugar Blue zijn present.

De openingstracks 50 Years en Pack it up zijn heerlijke uptempo soulblues, met bijtende gitaarlicks, een alom aanwezige hammond en puike blazers. Dreamin’ about you is een intens gezongen soulballad met hammond, subtiele begeleiding en een vloeiende gitaarsolo. De vocale bijdragen van Tamara Tramell zijn te horen in de jazzy soulballad Don’t want nobody but you, en de lome soulballad I will die 4 U. In de Will Jennings compositie Never make your move too soon, op de plaat gezet door o.a. Ry Cooder, Bonnie Raitt, Joe Bonamassa, maar vooral ook door B.B. King, brengt Peterson een ode aan BB met zijn funky BB King gitaarlicks. Fraai is de hammondsolo in de funky instrumental Clickety click en in The blues is driving me zijn zelfs reggae-invloeden te horen. BB King achtig gitaarwerk is weer te horen in de slowblues Angel of mercy. Aelpéacha rapt in het Frans in de funky blues Takin’ care of mine en Sugar Blue blaast een lekkere partij op de mondharp in Let the good time party begin. Apart is Kissin’ on my lips met hip hop zanger Jakk Jo. Een schitterend slotakkoord is Amazing grace/Precious Lord. Hammond, gesproken zang van Sharon Riley, mooie zang van Lucky en de uitbundige zang van Riley tot slot.

Conclusie: 50 Just warming up! is een geweldig album. Als dit een warming up is voor volgende albums dan kunnen we nog wat verwachten.

Tracks cd:

  1. 50 Years
  2. Pack it up
  3. Dreamin’ about you
  4. Don’t want nobody but you (feat. Tamara Tramell)
  5. Repossess your love
  6. I will die 4 U (feat. Tamara Tramell)
  7. Never make your move too soon
  8. Clickety click
  9. The blues is driving me
  10. Angel of mercy
  11. Going where my roots come from
  12. Takin’ care of mine (feat. Aelpéacha)
  13. Let the good time party begin (feat. Danielia Cotton & Sugar Blue)
  14. Kissin’ on my lips (feat. Jakk Jo)
  15. Amazing grace – Precious Lord (feat. Sharon Riley)

Line-up Lucky Peterson band;

  • Lucky Peterson – zang, gitaar
  • Paul Valdes – drums
  • Tim TLee Waites – bas
  • Rachid Guissous – keyboards