Gerritschinkel.nl Columns & meer

Fallen angels – Bob Dylan

Ik schrijf deze recensie op 24 mei, de verjaardag van Bob Dylan, door velen beschouwd als de grootste Amerikaanse singer-songwriter van de 20^e eeuw. Dylan is al weer 75 jaar. Waar blijft de tijd. Desondanks, of misschien wel dankzij deze mijlpaal, staat hij momenteel weer volop in de belangstelling. Het is dit jaar precies 50 jaar geleden dat zijn wereldberoemde album Blonde on blonde uit kwam. Vorige maand verscheen ook de 5-delige boxset Dylan revisited, met bijna 6 ½ uur  onvergetelijke songs (87) van de meester. En Dylan gaat, ondanks het feit dat hij de pensioengerechtigde leeftijd al lang heeft bereikt, niet op zijn lauweren rusten, want nadat hij net een tournee door Japan achter de rug heeft, gaat hij in juni en juli ook weer toeren in de VS.

En als klap op de vuurpijl verscheen er deze week Fallen angels, een nieuw album van Dylan. Net als het vorig jaar verschenen album Shadows in the night, bevat Fallen angels ook coverversies van liedjes die, met uitzondering van Skylark, ooit door Frank Sinatra zijn vertolkt. De twaalf songs vinden hun oorsprong voornamelijk in de jaren 30, 40 en 50 van de vorige eeuw. Dylan toont zich weer een ware crooner, en ik vind hem zelfs beter zingen dan op Shadows in the night, zoals in All the way, en All or nothing at all. Hij heeft zich net als op zijn vorige album weer weten te omringen met een aantal uitstekende musici, met een hoofdrol voor Donnie Herron op pedal steel, zoals in Young at heart, Nevertheless en Polka dots and moonbeams. De gitaar in dat laatste nummer roept herinneringen op aan Django Reinhardt. Mooi zijn ook de arrangementen van James Harper in songs als Maybe you’ll be there, de popstandard Skylark van Hoagy Carmichael en Johnny Mercer uit 1941 (western swing) en de overbekende jazzstandard Come rain or come shine uit de Broadway musical St. Louis woman uit 1946. On a little street in Singapore, de bekende jazzsong uit de jaren 30, behalve door Sinatra ook vertolkt door Dave Brubeck, Glenn Miller en The Manhattan Transfer, krijgt hier door Dylan en de zijnen ook een mooie uitvoering. Subtiel gitaarwerk is te horen in It had to be you, het door Gus Kahn geschreven populaire lied uit 1924 en in Melancholy mood, oorspronkelijk de b-kant van de eerste single van Frank Sinatra uit 1939. Het enige uptempo nummer is That old black magic een shuffle, als eerste door Glenn Miller in 1942 en in 1947 door Sinatra op de plaat gezet.

Conclusie: Fallen angels is een mooi album en zeker gecombineerd met een boek en een goed glas wijn kun je hiervan zeker genieten. Frank Sinatra heeft een immens repertoire, dus als Dylan wil kan hij voorlopig nog vooruit met het uitbrengen van albums met covers van The Voice. Daar heb ik eigenlijk niets op tegen, maar misschien moet hij de volgende keer weer eens een lekker ouderwets album als Blonde on blonde maken.

Tracks:

1. Young at heart
2. Maybe you’ll be there
3. Polka dots and moonbeams
4. All the way
5. Skylark
6. Nevertheless
7. All or nothing at all
8. On a little street in Singapore
9. It had to be you
10. Melancholy mood
11. That old black magic
12. Come rain or come shine

Line up:

• Bob Dylan – zang
• Charlie Sexton – gitaar
• Stu Kimball – gitaar
• Dean Parks – gitaar
• Donnie Herron – pedal steel, viola
• Tony Garnier – bas
• George Recile – drums