Blue skies – Matty T. Wall
Matty T. Wall is een Australische bluesgitarist. Hij groeide op met het spelen van songs van AC/DC en Metallica en de energie die hij opdeed met het spelen hiervan probeert hij volgens hem nu in zijn bluessongs te stoppen. Zijn liefde voor de blues ontstond in zijn vroege tienerjaren toen hij gefascineerd raakte door het gitaarspel van Eric Clapton.
Vorige maand verscheen Blue skies, het debuutalbum van Matty T. Wall. Het album werd opgenomen in New York en in Perth. De cd begint met de ronkend startende motor van een auto en enkele seconden later barst het geweld los in Burnin’ up burnin’ down, een stevige bluesrocker met elementen die me doen denken aan J.D. Loudermilk’s Tobacco road. De stampende ritmesectie bestaande uit drummer Jasper Miller en bassist Stephen Walker dendert voort in de bluesstomper Am I wrong. Love gone away is een prachtige slowblues met vlammende en lyrische gitaarsolo’s. Matt T. Wall haalt vervolgens in Scorcher alles uit de kast, van vingervlug gitaarwerk a la Alvin Lee tot Stevie Ray Vaughan achtige gierende gitaarsolo’s, begeleid door jachtige drums en een ronkende bas. In het titelnummer Blue skies worden lyrische gitaarsolo’s afgewisseld door handclapping en gospelachtige vocalen. This is real is een ruim zeven minuten durende soulblues met Wall’s subtiele gitaarwerk dat hij halverwege afwisselt met een Carlos Santana en Joe Bonamassa achtige solo. Subtiele harmonievocalen, het strakke drumwerk en het orgel van Gordon Cant maken van dit nummer verder een van de hoogtepunten van het album. De Jimi Hendrix klassieker Voodoo chile krijgt een ruim elf minuten durende zeer opwindende uitvoering, met schitterende orgelpartijen, een onverstoorbare ritmesectie, een psychedelisch intermezzo waarin drummer Miller alle ruimte krijgt en uiteraard de indringende gitaarsolo’s. In Broken heart tattoo verhaalt Wall over de “lopende” bastonen van Walker over pistoolschoten en een duel met dodelijke afloop over een meisje met een aparte tattoo. Een rustpunt is het instrumentale Smile, met schitterend soms ingetogen jazzy gitaarspel. Het album wordt afgesloten met een andere grote bluesklassieker, Hellhound on my trail van Robert Johnson. Het nummer begint en eindigt met donder en hagelbuien en krijgt hier een zeer aparte intense uitvoering met indringende zang en sterke percussie.
Conclusie: Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van Matty T. Wall had gehoord, maar na het beluisteren van zijn debuutalbum ga ik van de daken schreeuwen dat ik een formidabele bluesgitarist heb ontdekt. Met zijn band heeft hij met Blue skies een spetterend bluesrockalbum gemaakt.
Tracks:
- Burnin’ up burnin’ down
- Am I wrong
- Love gone away
- Scorcher
- Blue skies
- This is real
- Voodoo chile
- Broken heart tattoo
- Smile
- Hellhound on my trail
Line up:
- Matt T. Wall – gitaar, zang
- Stephen Walker – bas
- Jasper Miller – drums
- Gordon Cant - hammond