Heb ik iets gemist?
Wanneer je op de terugreis naar Nederland het bord Sint-Job-in-t-Goor weer langs de weg ziet verschijnen weet je het zeker, de vakantie zit er op. Drie weken lekker verpozen aan de Vlaamse kust. Lezen, fietsen, zwemmen, cultuur opsnuiven en de Bourgondiër uithangen. En passant natuurlijk ook op tv gekeken naar het WK atletiek. Schitterende prestaties van Usain Bolt en uiteraard van “onze” Dafne Schippers. Jammer dat de Goudse polsstokhoogspringster Femke Pluim zich niet kon waarmaken. Maar haar tijd komt ongetwijfeld nog.
Thuis aangekomen ga je op je gemak de post doornemen en je door een enorme voorraad mails heen worstelen. Je bent tenslotte toch benieuwd of er nog schokkende dingen zijn gebeurd en dat ik iets heb gemist. Ik beperk me hierbij tot het voetbal in Gouda. De Goudse clubs hebben hun eerste bekerwedstrijden gespeeld en van de resultaten word je niet vrolijk. Alleen Jodan Boys is naar de volgende ronde. Olympia, DONK, ONA en zowel het zaterdag- als het zondagteam van Gouda zijn roemloos uitgeschakeld. Als dat een voorteken is voor het nieuwe voetbalseizoen, dan hou ik mijn hart vast. Maar ik put hoop uit het gegeven dat de meeste trainers nog steeds het bekervoetbal niet serieus nemen.
Ik verheug me in ieder geval op de competitiewedstrijd Quick Boys – Jodan Boys. Ik ben er weer klaar voor.
It takes three – Gary Smith, David Barrett & Aki Kumar
Van “The Three Generations of South Bay Blues Harmonica” verscheen onlangs het album It takes three. Drie gerenommeerde mondharmoncispelers. De zestiger Gary Smith, de veertiger David Barrett en de dertiger Aki Kumar. Gary Smith begon met harmonica spelen in de late zestiger jaren in San José. Zijn leraar en mentor was Charlie Musselwhite. In de jaren zeventig maakte hij met The Gary Smith Blues Band furore. David Barrett begon op 14-jarige leeftijd met mondharmonica spelen. Twee jaar later werd hij ontdekt door Gary Smith, die ook zijn leermeester werd en hem in de lokale bluesscene introduceerde. In 1991 ging Barrett muziektheorie studeren aan de universiteit van Cupertino in Californië. In 2002 richtte hij in San Jose The School of the Blues op, de eerste school speciaal voor bluesmuziek. Smith geeft daar mondharmonica les. Aki Kumar werd geboren in Mumbai, India. In zijn tienerjaren studeerde hij keyboards en tabla om daarna de tremolo harmonica te ontdekken. In 1996 emigreerde hij naar de VS om aan de universiteiten van Oklahoma City en in San José te gaan studeren. Daar ontdekte hij de School of the Blues waar David Barrett hem inwijdde in de muziek van Little Walter, George “Harmonica” Smith, Sonny Boy Williamson en James Cotton. Kumar is frontman van “Tip of the Top”, een van de bekendste bluesbands aan de Westcoast.
Drie mondharmonicavirtuozen op één album. Het openings- en titelnummer is meteen raak. Om beurten soleren de drie in een stomende harmonicablues. Mojo hand is een uptempo bluesrocker van Gary Smith op een huilende harmonica en zang, voortreffelijk ondersteund door Marty Dodson op drums en Mike Phillips op bas. Aki Kumar soleert daarna huiveringwekkend in de midtempo blues Bombay stroll. Vervolgens is het de beurt aan David Barrett in de prachtige slowblues Dark night. Langgerekte uithalen op de mondharmonica, mooie gitaarsolo’s van Kid Anderson en pianosolo’s van Steve Lucky. Ruim negen minuten genieten! Leerling Barrett en mentor Smith duelleren in Midnight at 7 bamboo. Het leerling-mentor duo Kumar & Barrett gaat het duel aan in Playin’ it foreward. Barrett soleert weer in Here we go, uitstekend begeleid door drummer Marty Dodson en ook hier een mooie gitaarsolo van Kid Anderson à la Roy Buchanan. Aki Kumar voert het tempo op in I’m in love with my baby. Gary Smith imponeert in de Jr. Wells achtige slowblues Up all night with the blues. Mooie gitaarsolo weer. Daarna komt David Barrett weer aan de beurt in het uptempo Blow, blow, blow en in het langzame In memory. Alviso rock is weer een echte Chicago blues van Gary Smit. Smith vecht in A.G. Blues een duel uit met Kumar en soleert in Tribute to jr. In het slotnummer Rocket ride vliegen alle drie de mondharmonicavirtuozen er weer helemaal in. Een dampend slot.
Conclusie: Zet het album It takes three op en je waant je ruim een uur in de zevende blueshemel. Wat een album. Blues zoals blues hoort te klinken!
Tracks:
- It takes three (David Barrett, Gary Smith & Aki Kumar)
- Mojo hand (Gary Smith)
- Bombay stroll (Aki Kumar)
- Dark Night (David Barrett)
- Midnight at 7 bamboo (David Barrett & Gary Smith)
- Playin’ it foreward (David Barrett & Aki Kumar)
- Here we go (David Barrett)
- I’m in love with my baby (Aki Kumar)
- Up all night with the blues (Gary Smith)
- Blow blow blow (David Barrett)
- In memory (David Barrett)
- Alviso rock (Gary Smith)
- G. Blues (Gary Smith & Aki Kumar)
- Tribute to jr. (Gary Smith)
- Rocket ride (Garby Smith, David Barrett & Aki Kumar)
Er lekker even tussen uit
Sinds ik met pensioen ben hoor ik vaak zeggen dat ik elke dag vakantie heb. Daar zit een kern van waarheid in. Ik hoef er niet meer zo vroeg uit en kan de wekker van 6 uur gewoon negeren. En dat is een lekker gevoel, maar het echte vakantiegevoel krijg ik toch als ik er even helemaal uit ben. Even geen Gouda. Ik ga lekker de Bourgondiër uithangen aan de Vlaamse kust.
Ondanks het vooruitzicht van hopelijk een mooie vakantie vind ik het jammer dat ik zaterdag de 1e Goudse Derbydag bij Jodan Boys moet missen. Jodan Boys en Olympia willen er die dag een Gouds voetbalfeest van maken. De organisatoren hopen dat er een nieuwe traditie geboren wordt. Een lovenswaardig streven vind ik. Toch denk ik met enige weemoed terug aan het Gouda Zes Sterren Toernooi, een jaarlijks toernooi waaraan alle Goudse voetbalclubs deelnamen. Dit toernooi is een langzame dood gestorven. Op het laatst waren er volgens mij ook nog maar twee deelnemers en was er eigenlijk sprake van een DONK – Olympia dag.
Maar wat niet is kan weer komen. Want wat is er mooier dan een dag waarop alle Goudse voetbalclubs zich op één dag aan de Goudse voetballiefhebber vertonen. Ik hoop in ieder geval dat het zaterdag een heel mooie voetbaldag wordt.