Gerritschinkel.nl Columns & meer

27okt/130

De mannen met de baarden

Zij die willen te kaap’ren vaaren, moeten mannen met baarden zijn. De Nederlandse folkgroep Fungus had er 40 jaar geleden een enorme hit mee. Jan, Piet, Joris en Corneel. Kijk, dat zijn de namen, dat waren nog eens helden. Ik moest meteen aan dat liedje denken toen ik deze week een reportage zag over de World Series, het belangrijkste sportevenement in Amerika. The Boston Red Sox tegen The St. Louis Cardinals. The Red Sox hebben een geheim wapen in de strijd gegooid: DE BAARD. Alles uit de kast voor een kampioenschap. En de fans geven het goede voorbeeld. De tribunes zijn bevolkt met ZZ Top klonen.

Ik heb ook jaren een baard gehad, maar in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik een  keer een weddenschap afgesloten dat bij een kampioenschap mijn baard er af zou gaan. Het eerste zaterdagteam van Gouda stond toen in de onderste regionen. Lekker veilig gokken. Dat dacht ik tenminste, want het team van Willem Dekker ging plotseling als een speer. En ja hoor, op een mooie zaterdagmiddag werd het kampioenschap binnengehaald. En op de middenstip werd ik toen, zij het amateuristisch, verlost van mijn baard. Jammer, maar helaas.

Ik zie trouwens steeds meer baarden in de sport. Mooier dan al die tattoos.  

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
20okt/130

Wie krijgt de Zwarte Piet?

Vorige week was het beestenweer. De weergoden waren verschrikkelijk boos geworden en straften grote delen van Nederland met hun toorn. Straten stonden blank en kelders stroomden onder. Ik zag zelfs de Ark van Noach. “Waar kan ik afmeren” vroeg Noach en ik wees hem naar het DONK terrein. 

Het veld van DONK was goed bespeelbaar, voor de scheidsrechter de reden om 22 spelers de gure wei in te jagen. Gelukkig kwam de man in het zwart na 45 minuten bij zinnen. Hoewel hij formeel gelijk had was hij de gebeten hond en kreeg de zwarte Piet.

Oei, nu moet ik op mijn woorden letten, want voor je het weet staat de cultuurpolitie voor de deur. Er zijn Kamervragen gesteld en zelfs de Verenigde Naties mengen zich in de strijd. Oorlogen worden naar de achtergrond verdreven. Voor- en tegenstanders vallen over elkaar heen. Net een spannende bokswedstrijd waarvan niemand de afloop weet. Gele en rode kaarten staan nu ter discussie. Net als de man in het zwart en de voetballers met gekleurde schoenen. Code oranje is verkleurd naar code Zwart.  

Wat een discussie. Ik vind trouwens wel dat voetbalschoenen zwart moeten zijn. Maar als iemand zo graag oranje schoenen wil zal het mij worst wezen. Als ze maar scoren.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
13okt/130

De beste stuurlui staan op de Markt

Volgens een bekend gezegde staan de beste stuurlui aan wal. Maar dat geldt niet voor Gouda. Daar staan ze n.l. op de Markt. Als ik op vrijdagmiddag langs fiets staan de scootmobielen in een rij opgesteld. Ik kan het dan niet laten om een babbeltje te maken. Onder aanvoering van Gerrit Hornes wordt de Nederlandse en Goudse voetbalwereld van kritisch commentaar voorzien.

De harde kern bestaat verder uit Piet van der Ree, Dirk van der Klein, Krijn Hogendoorn, Tinus Hogendoorn en Willem Beerthuizen. Mannen die vroeger op zondagmiddag, toen er nog geen internet of twitter was, om half 5 samendromden bij de etalage van de Goudsche Courant voor de voetbaluitslagen. Oud voetballers die hun sporen hebben verdiend bij GSV, Gouda, ONA en Jodan Boys. Ik heb ze zelf nooit zien voetballen, maar het zullen ongetwijfeld mannetjesputters zijn geweest.

Behalve dat ze alles van voetbal weten, kennen ze ook half Gouda. Als ze zelf geen voorbijgangers aanspreken worden ze wel door passanten op de schouders geklopt. “Bij slecht weer wijken we uit naar de Kerk in Korte Akkeren” aldus Hornes. Dat zullen ze dan afgelopen zondag wel hebben gedaan, want zelfs voor deze liefhebbers zal code oranje te veel zijn geweest. Was het maar weer vrijdag.   

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
6okt/130

Lang leve de breedtesport

Topsport is prachtig maar niet altijd gezond. Kijk naar de wielrenners die tijdens een bergetappe vaak meer dood dan leven boven komen. En dan krijgen ze meteen ook nog een microfoon onder de snufferd en wordt verwacht dat ze even gedetailleerd verslag doen van hun helletocht. Marathonlopers die uitgemergeld en met holle ogen over de eindstreep waggelen. En toch zitten we met pils en chips voor de televisie.

In Gouda blinken “we” al jaren uit in waterpolo. Zeg Den Edel en de gouden, zilveren en bronzen medailles vliegen je om de oren. Om over de vele kampioenen van schaatsclub Gouda nog maar te zwijgen. Kijk in sporthal De Mammoet naar de Wall of  Fame. Het barst van de Nederlandse kampioenen. Prachtig. 

Maar er is meer dan topsport. Afgelopen weekend was ik bij  AV Gouda. AV Gouda is een voorbeeld van een sportclub die de breedtesport hoog in het vaandel heeft. De afgelopen jaren gingen Gouda atleten tijdens het Sportgala met hoofdprijzen aan de haal. De club heeft veel toppers voortgebracht, maar om nog groter te worden komt verlaten ze de club. Veel clubs zouden balen van zo iets, maar bij de AV Gouda ligt dat toch iets genuanceerder. Topsport is leuk, maar niet ten koste van alles. Hulde voor dit standpunt!

 

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties