De Langeleegte in Gouda
Velen zien in hem een onverbeterlijke optimist die niets te dol is. Anderen kijken wat meewarig. Ze noemen hem nog net geen dorpsidioot, maar nemen hem niet serieus. Hoe je ook tegen hem aankijkt, Henk gaat er voor. Henk de Haan, Veendammer van beroep. Niets is Henk te gek. De meeste Nederlanders verstaan hem niet eens, maar begrijpen zijn goede bedoelingen. Stad en land struint hij af om zijn kluppie SC Veendam van de ondergang te redden. Jan en Alleman wordt ingeschakeld om 7 ton binnen te harken. Het is voor Henk onbestaanbaar dat de veenkoloniale profclub verdwijnt en dat de Langeleegte alleen nog maar in de geschiedenisboeken zal voortleven.
GSV bestaat op 21 juni precies 100 jaar. De Goudse voetbalclub met een lange en mooie historie lijdt de laatste jaren een kwijnend bestaan. Prestatievoetbal is er niet meer en dan wordt het lastig. Voor velen is het een wonder dat de club nog bestaat en vragen zich af of de 100 jaar nog wordt gehaald. Er zullen mensen zijn die naar niet om treuren, maar voor anderen is het een nachtmerrie. Gouda zonder GSV is voor hen onbestaanbaar. Dat er in Gouda ook een Henk de Haan moge opstaan. “Nait soezen, maor broezen” om met Henk te spreken.
Het mystieke in de sport
Maar zondagavond was het weer tijd voor Jan van Ruusbroec. De laatste zin van mijn vorige column. Ik moest zaterdag na afloop van de voetbalwedstrijd Gouda – TAVV weer aan deze mysticus denken. Er stond heel wat op het spel en dat begrepen de gasten uit Ter Aar heel goed. Maar wat er met de spelers van Gouda aan de hand was is mij nu nog een volslagen raadsel. Een week eerder speelden ze als een hecht collectief DUNO in Den Haag compleet van de kunstgrasmat. Weer licht aan het eind van de tunnel, dus de beuk er in. Maar nee hoor, de Gouwenaars lieten zich als makke schapen naar de slachtbank leiden. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk.
De ene week alles en een week later helemaal niets! De mystiek van de sport denk ik. Je kunt dan balen als een stekker, aan de andere kant is die totale onvoorspelbaarheid ook mooi. Want stel je voor dat alles voorspelbaar is, dan is de lol er gauw af. Dan kunnen we in september afspraken maken en de competitie verder schriftelijk afdoen. Maar wat moet je als verslaggever dan? Winkelen, of erger nog, naar de Paasmeubelboulevard. Ik moet er niet aan denken. Lang leve de mystiek, lang leve Jan van Ruusbroec.
Gouden tijden, zwarte bladzijden
Ik kom vaak in boekwinkels, maar nooit midden in de nacht. Afgelopen vrijdag echter wel, bij de opening van de boekenweek, met een lezing van Frits van Oostrom over de middeleeuwen. En na afloop een middeleeuws ontbijt met bier, wijn en everzwijn. De klok had al 3 uur geslagen toen ik volgestouwd met cultuur tevreden mijn bed opzocht.
Ik droomde ’s nachts dat de regen met bakken uit de hemel kwam en ik in het weekend dan niet naar het voetbal hoefde. Van de middeleeuwse mystieke wereld van Jan van Ruusbroec naar het opportunistische en platte volksvermaak dat voetbal heet is een hele stap. Ik had er eigenlijk geen zin in. Een voetbalwereld die het woord respect alleen met de mond belijdt. Een aanvoerder die een tegenstander voor vuile homo uitscheldt. Een jonge scheidsrechter die na een vriendschappelijke zaalvoetbalwedstrijd wordt gemolesteerd. Het VI Theater van de Lach van Derksen en Genee. Een jonge Griekse voetballer die de Hitlergroet brengt. Een stelletje hersenlozen op de tribune van ONA dat probeert de wedstrijd te verzieken.
De oprechte blijdschap zaterdag van de voetballers en fans van Gouda en zondag die van ONA, eindelijk weer eens een winstpartij, maakte mijn sportweekend toch goed. Maar zondagavond was het weer tijd voor Jan van Ruusbroec.
Op weg naar Rusland
Of het met de komst van het nieuwe zwembad te maken heeft weet ik niet, maar het zou zo maar kunnen want de prestaties van de vrouwen en de mannen van GZC DONK zijn goed. De heren vertoeven in de top van de hoofdklasse en de vrouwen zijn zelfs de trotse lijstaanvoerder. En de vrouwen hebben zich geplaatst voor de halve finale van de LEN Trophy, zeg maar de Europacup bij het waterpolo. Twee weken geleden werd concurrent ZVL verslagen. Na een 9-9 gelijkspel in Den Haag werd in Alphen aan de Rijn de return met 10-15 gewonnen. De tegenstander vanmiddag is het Russische Izmailovo uit Moskou. De Goudse dames spelen eerst thuis. Nou ja thuis, thuis is Den Haag. En over 14 dagen is de return in Moskou.
Mooi natuurlijk naar het winterse Moskou. Als sporter kom je daar niet elke dag. Maar er zit ook een schaduwzijde aan. Het kost namelijk nogal een bom duiten en in de waterpolowereld liggen de roebels in Nederland niet voor het oprapen. Voor het eerste beste voetbalteam dat zich plaatst voor Europese wedstrijden rammelt de geldbuidel en zijn de duurste hotels niet goed genoeg. Maar de enige overeenkomst met voetbal is dat ook bij het waterpolo de bal rond is.
Eerst vanmiddag winnen en dan op naar Moskou. En daarna zien we wel verder. En mochten de Goudsen in de finale komen dan moeten ze weer naar Moskou. En waar haal je dat zo snel vandaan. Crowdfunding? Of misschien is er een fanatieke waterpolofan die nog wat liggende gelden heeft.
Op 19 april a.s. wordt het nieuwe zwembad in Gouda geopend. Heel zwemmend Gouda kijkt daar volgens mij reikhalzend naar uit, niet in de laatste plaats GZC DONK. Kunnen de thuiswedstrijden echt thuis kunnen worden gespeeld en hoeven ze niet uit te wijken naar Alphen aan den Rijn, Amsterdam of Den Haag.
Korfbal
Op de website was een oproep geplaatst om het eerste korfbalteam van Gemini aan te komen moedigen tijdens de kampioenswedstrijd tegen Atlantis. En dat was niet tegen dovemansoren gezegd want het was afgelopen zaterdag druk in sporthal De Mammoet. Toeters, drums en spandoeken, alles was aanwezig.
De laatste ronde van de zaalcompetitie met de wedstrijd tussen de 2 teams die gebroederlijk en gezusterlijk (tenslotte is korfbal de enige gemengde sport) de ranglijst aanvoeren. Niet alleen Gouda was uitgerukt, maar ook supporters uit Mijdrecht lieten zich horen. Voorzitter Jan Pol van Gemini had het zekere voor het onzekere genomen en de bloemen gekocht. En een deal gemaakt met zijn collega voorzitter dat die de bloemen zou overnemen mocht Atlantis kampioen worden.
Gemini begon voortvarend en nam een 2-0 voorsprong en tot de rust konden de Gouwenaars het nog bijbenen, maar na de rust namen de Mijdrechters het heft min of meer in handen. En daar waar zij geluk hadden met hun schoten, caramboleerde de bal van Gemini vaak via de rand van de kunststofkorf het veld weer in.
Gemini verloor met 12-9 en vond zijn Waterloo in Atlantis. “Net niet, maar in de veldcompetitie staan we ook bovenaan en dan moeten we daar maar kampioen worden”, sprak voorzitter Pol. Zo mag ik het horen.
Op weg naar Uralochka Zlatoust
De dames van Widex GZC DONK gaan als een speer. De meervoudig landskampioen is niet alleen de trotste aanvoerder van de ranglijst in de Hoofdklasse, maar ze hebben zich ook geplaatst voor de halve finale van de LEN Trophy, zeg maar de Europacup bij het waterpolo. Vorige week werd concurrent ZVL verslagen. Na een 9-9 gelijkspel in Den Haag werd in Alphen aan de Rijn de return met 10-15 gewonnen.
Schitterend natuurlijk, die halve finale, en voor het jeugdige Goudse waterpoloteam is het natuurlijk mooi om naar de Oeral te gaan. Daar kom je tenslotte niet elke dag. De tegenstander in de halve finale komt mogelijk uit Rusland, uit Zlatoust, een Russische stad aan de oevers van de Ay, en aan de Ufa Chelyabinsk spoorweg. Zlatoust, stad van roestvrij staal.
Maar helaas is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zo’n reis naar de Oeral kost een bom duiten en de roebels liggen niet voor het oprapen. Zeker niet in de waterpolowereld. Voor het eerste beste voetbalteam dat zich plaatst voor Europese wedstrijden rammelt de geldbuidel en zijn de duurste hotels niet goed genoeg. Maar de enige overeenkomst met voetbal is dat ook bij het waterpolo de bal rond is. Misschien is er nog echte liefhebber die wat liggende gelden heeft.