Gerritschinkel.nl Columns & meer

24feb/130

Koud en hilarisch

Ik dacht dat Koning Winter het voor gezien had gehouden, maar meneer moest zonodig weer genadeloos toeslaan. En ik de KNVB onlangs maar lof toezwaaien dat ze besloten had dat een vereniging die beschikte over kunstgrasvelden daar ook in competitieverband verplicht waren op te spelen als het hoofdveld afgekeurd was. Zaterdagmiddag kwam ik daar min of meer op terug, want ik zat te vernikkelen langs de lijn. Geen comfortabele radiokamer maar een gure plaats langs het kunstgrasveld van SV Gouda. Gelukkig verzachtte de spanning van de wedstrijd veel.

Zondag was het ook weer bar en boos. Tot mijn opperste verbazing ging de wedstrijd van RVC ’33 door. Op dus naar Kaagjesland. Maar wat ik die middag meemaakte heb ik nog nooit meegemaakt. Een snijdende wind, dwarrelende sneeuwvlokken en een hilarische wedstrijd. De tegenstander van de Reeuwijkers, Aeolus had er geen zin in. Ze waren niet eens in staat om 11 man op de been te brengen. En dan is het niet zo gek dat RVC ’33 met maar liefst 17-3 won. Ik dacht soms dat ik bij een korfbalwedstrijd zat. Twintig doelpunten bij een voetbalwedstrijd van een standaardteam. En het hadden er eigenlijk ook 40 kunnen zijn. Leuk voor het doelsaldo, maar eigenlijk was het een aanfluiting voor het voetbal.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
17feb/130

Topsport in Het Ankerlicht

Zaterdagmiddag kon je een speld horen vallen buurtcentrum Het Ankerlicht. Doodse stilte, want hier werden niet zo maar een paar damstenen verschoven. Hier streden tien Gouwenaars en tien Tilburgers om het kampioenschap. Toen ik rond 3 uur binnen kwam zag ik al vrolijke gezichten bij de Damlusters. Het is een kwestie van tijd en de champagne kan worden aangerukt werd optimistisch gefluisterd.

Maar ook een damsteen is rond en halverwege de wedstrijd betrokken de Goudse gezichten. Met nog 4 partijen leek de champagne zelfs plaats te moeten maken voor een fles azijn. Maar met de winst van superfenomeen Martijn van IJzendoorn kwam de hoop in de Goudse harten weer terug. De 3 laatste partijen duurden een eeuwigheid. Toen twee remises, de buit was binnen. En Damlust won zelfs met 11-9.

Inmiddels waren de kaas en de worst rondgegaan. Bloemen kwamen te voorschijn en de Damlusters namen de felicitaties in ontvangst. Geen kampioensschaal, maar die komt later werd mij verzekerd. En de champagne heb ik ook niet gezien, maar die zal ongetwijfeld later zijn ontkurkt.

Damlust promoveert weer naar de Ereklasse. Een topprestatie van een kleine en sympathieke vereniging. Ook zonder sponsors zijn topprestaties mogelijk. En nu maar hopen dat het verblijf in het Nederlandse damwalhalla langer dan één jaar duurt.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
10feb/130

Carnaval

Ik had zaterdag alle voorzorgsmaatregelen getroffen. Paraplu en groot verlengsnoer. Mij zouden de weergoden er niet onder krijgen. De wedstrijd zou immers op het kunstgras worden gespeeld. Maar tot mijn grote verbazing was het hoofdveld van het Groenhovenpark goed bespeelbaar. Dus kon ik me heerlijk nestelen in de radiokamer, kacheltje bij de hand.

Ik was blij met het besluit van de KNVB dat voetbalclubs die over een kunstgrasveld beschikken bij afkeuring van het hoofdveld vanaf 1 februari gebruik moeten maken van het kunstgrasveld. Daarom was ik stomverbaasd dat ik zaterdagavond laat op teletekst las dat alle voetbalwedstrijden van West 2 er zondag uit lagen. Zondagmorgen dacht ik er trouwens genuanceerder over, want volgens mij was spelen op kunstgras inderdaad gevaarlijk. Een terechte beslissing dus.

Maar ik baalde als een stekker, want ik was benieuwd of Bodegraven de 10-0 dreun te boven was en of ONA daarvan het slachtoffer zou worden. En wat te denken van DONK–UNIO en de topper Verburch-Gouda.

Als het aan de Jodan Boys had gelegen had de sneeuw een dag eerder toegeslagen. Dan hadden ze de knock-out van de Kozakken Boys niet gekregen. Merkwaardig trouwens die resultaten van Jodan Boys. Winnen van IJsselmeervogels alsof het niets is en vervolgens tegen laagvliegers klappen krijgen. Zouden The Boys een vervroegd carnaval hebben gevierd?

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
3feb/130

Fenomenen

Fenomenen heb je in alle soorten en maten. Maar hoe word je een fenomeen? Door buitengewoon te presteren, maar vaak speelt de persoonlijke voorkeur speelt een rol. Voor vriend en vijand was en blijft Johan Cruijff een fenomeen. Een voetballer die bij zijn vorige clubs geen deuk in een pakje boter trapte, wordt ineens gepromoveerd tot fenomeen. Graziano Pellè is zo’n voorbeeld. Sven Kramer is duidelijk een fenomeen. Lance Armstrong was er een,  maar fenomenen kunnen ook keihard degraderen tot een loser. En vaak is een fenomeen gewoon een cultfiguur. 

Zondagmiddag deed ik verslag van de voetbalwedstrijd Gouda – Stolwijk. Met name de eerste helft verliep moeizaam voor de thuisploeg, maar toen was daar ineens weer Aziz el Bouazatti. Als een duveltje uit een doosje brak dit fenomeen met twee goals het verzet van Stolwijk. Op de televisie zag ik zondagavond Dicky Palyama, de in Gouda geboren en jaren hier woonachtige topbadmintonner. Hij ging voor zijn 10e nationale badmintontitel, maar verloor helaas van Eric Pang. Maar met 9 titels ben je gewoon een fenomeen.

Zo zijn er bij elke vereniging wel voorbeelden. Kijk naar Damlust, naar de 15-jarige Martijn van IJzendoorn.  Dit seizoen 10 wedstrijden gespeeld en 9 gewonnen. En als hij volgende week Damlust naar de Ereklasse loodst, promoveer ik hem ter plaatse tot superfenomeen.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties