Gerritschinkel.nl Columns & meer

Pasen

Het is maandagmorgen, 2^e Paasdag. De kou is uit de lucht, maar verder is het druilerig. Echt weer voor een lekker paasontbijt en een goed boek. In Almelo is de rust denk ik ook teruggekeerd na een hectisch weekend. Dolle dwaze dagen waarin iedere rechtgesnaarde Almelöer in de ban was van Heracles. Ook al hield je absoluut niet van voetbal, je ontkwam niet aan de zwart witte gebakjes en wie weet allemaal voor gekkigheid. De middenstand heeft in ieder geval goede zaken gedaan. Honderden bussen togen vanuit Overijssel naar de Rotterdamse Kuip. En voor de weinige achterblijvers waren er grote schermen opgesteld. Niets werd aan het toeval overgelaten. Zelfs de lantarenpalen waren weggehaald. Almelo was klaar voor het feest van de eeuw. Maar het werd sportief een sof zoals we allemaal hebben kunnen zien. PSV was een maatje te groot voor de Heraclieden. 

Teleurstelling in het Twentse land, maar met een klein beetje geluk gaan ze toch nog Europa in. Als ik directeur was van de busmaatschappij zou ik er nu wel voor zorgen dat er genoeg bussen beschikbaar zijn zodat er geen supporters achter hoeven te blijven. Maar hoe dan ook, in Espelo had men het hoogste paasvuur ter wereld. Toch nog een primeur.

Ik heb me trouwens wel verbaasd over die voetbalgekte in Almelo. Ik zal wel te nuchter zijn want ik zie mezelf niet zo snel zo extreem opgewonden raken over een voetbalwedstrijd. Want daar hebben we het toch over. Maar je weet natuurlijk nooit wat mijn reactie zou zijn als een Goudse voetbalclub in de bekerfinale zou staan. Zie je het al voor je? Twintig extra lange treinen van de NS en half Gouda kan er in. Ik moest terugdenken aan woensdag 27 maart 2007 toen in Het Kasteel het boek “Dood op de penaltystip” werd gepresenteerd. Een Goudse voetbalclub speelt in dat boek in het Sparta stadion zijn Europese bekerwedstrijden. De schrijver, George Reuchlin zag ik pas nog op de televisie. Zijn opa was George Reuchlin sr, een van de Nederlandse opvarenden van de Titanic. 

Voor de rest was het een rustig sportweekend voor mij. Op Stille Zaterdag heb ik Gouda nog een bloedeloze 0-0 zien spelen. Ze moeten nu echt gaan winnen want anders leidt het zaterdagschip schipbreuk en ik zie George Reuchlin daar niet zo gauw ook een boek over schrijven.

Het sporthoogtepunt voor mij was de wielerklassieker Parijs Roubaix, de helletocht in Noord Frankrijk. Dwaasheid of heroïek? Waarom over gladde kasseien slingeren als er genoeg strak geasfalteerde wegen zijn? Ik heb in ieder geval genoten. Tommeke Boonen is weer opgestaan en hij is nu in het wielergekke Vlaanderen definitief heilig verklaard.