Gerritschinkel.nl Columns & meer

1apr/120

Goudse lente

Ze lopen nog steeds rond, die echte ouwe supporters die hun kluppie door dik en dun steunen.  Of het nu vriest of de mussen dood van het dak vallen, ze zijn altijd langs de lijn te vinden. Eigenlijk maakt het niet uit of hun favorieten nu bovenaan staan, in de middenmoot of in de onderste regionen van de ranglijst. In weer en wind staan ze er. Supporters bij voor- en tegenspoed. Ik kom ze wekelijks tegen en heb respect voor hen.

Zondagmiddag zag ik ze weer, op het winderige veld van Nicolaas Boys in Nieuwveen. Hun kluppie Gouda stond enkele weken geleden een straatlengte voor en zeker toen ook nog gewonnen werd van de enige concurrent RVC ’33 was het een kwestie van tijd. Het kampioenschap lonkte! Maar het geduld van deze hondstrouwe fans werd enorm op de proef gesteld. Twee achtereenvolgende nederlagen tegen laagvlieger Gouderak en middenmoter Haastrecht bracht hen aan het twijfelen. Het zal me toch niet gebeuren? Nicolaas Boys was op papier een lastige klip die omzeild moest worden. Jongens van de gestampte pot uit de polder die de mouwen tot schouderhoogte opstropen. Een klein legertje supporters was meegereisd, maar ze rekenden niet op een kampioenschap op de 1e april. Ook de technische staf van Gouda had er geen moment rekening mee gehouden. Maar de bal is rond, om maar eens een cliché uit de kast te rukken.

Toen Gouda met nog pakweg 10 minuten te spelen met 2-0 voorstond was er toch sprake van spanning. En toen ik lukraak in de dug-out riep dat RVC ’33 met 2-0 achterstond in Bergambacht raakte de Goudse clan in extase. Of ik het wel zeker wist. Was er geen sprake van een 1 april grap? Toen de scheidsrechter voor het einde floot was de euforie compleet. De dug-out werd bijkans onderste boven gelopen. Kampioenen!!

Thuis in de kantine in het clubgebouw in het Groenhovenpark zag ik ze weer terug, die trouwe supporters. Ze waren ontroerd en heel blij. Eindelijk weer een kampioenschap te vieren. Niemand wist me te vertellen hoe lang dat geleden was. Fred de Gruyl deed nog een poging en repte van het landskampioenschap, waar hijzelf een hoofdrol speelde. Maar dat was meer dan 50 jaar geleden.

De komende tijd zullen de supporters ongetwijfeld nog veel ouwe koeien uit de sloot halen en sterke verhalen uit het roemrijke verleden van SV Gouda oprakelen. Zullen de oude glorietijden herleven? “Today is history, tomorrow a mistery”. Prachtige woorden op het shirt van de voorzitter van de zondagcommissie. Is de nieuwe Goudse lente begonnen? We gaan het zien in de 3e klasse. En die ouwe supporters zullen er ook weer staan.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties