Gerritschinkel.nl Columns & meer

15apr/120

Vergane glorie

“Het is wel een beetje vergane glorie” hoorde ik zaterdagmiddag iemand zeggen. “Dat hoofdveld lag er al toen ik bij Gouda voetbalde”. We hebben het over de gouden jaren in het zondagvoetbal van Gouda en het Roodenburg. Roodenburg, de Leidse voetbalvereniging waar meer dan een handvol voetballers hebben gespeeld die later furore hebben gemaakt in het betaalde voetbal. In de galerij van De Roodenburcht hingen de portretten netjes op een rij. De bekendste is Wim Rijsbergen, de Feyenoorder die in 1974 furore maakte tijdens het WK van 1974 in West Duitsland. Maar ook Glenn Helder. “Het was toen al een lastige jongen” aldus Arnold Barends, bestuurslid technische zaken. “Ik heb hem een keer tegen de wil van trainer Pim van der Meent een paar minuten voor tijd laten invallen, en laat hij nu twee keer scoren en wij de wedstrijd winnen”. Wout Holverda, Hennie de Romein, Bert Jansen, Marcel Valk, Ron de Roode, Jeffrey van As, een mooie rij namen op Sportpark Noord.

Er werden nog sterke verhalen opgehaald tussen de bestuursleden van Roodenburg en Gouda. Wedstrijden in de top van het zondagamateurvoetbal. Barends wist zich nog heel goed te herinneren dat hij als aanvaller destijds de grootste moeite had met die forse verdedigers van Gouda. De namen van Fred de Gruyl en Jan Kruitbosch kwamen hem nog zeer bekend voor.

Een oudere man wiens naam ik vergeten ben vertelde vol trots dat hij ook nog op Varkenoord had gevoetbald, bij Feyenoord in de betaalde jeugd. Ik werd nieuwsgierig en vroeg met wie hij gespeeld had. Met Beertje Kreijermaat en met Coentje Moulijn. Ik werd stil en zei niets meer.

De wedstrijd zaterdag was een regelrechte degradatiewedstrijd. Gouda moest winnen om de nacompetitie te ontlopen en Roodenburg had zich al meer neergelegd bij degradatie. Alleen een wonder kon de Leidse ploeg nog redden. De wil was zeker in de tweede helft aanwezig. Wat dat betreft maakten de spelers van Gouda zich er niet met een Jantje van Leiden van af. Maar soms zit het niet mee. En dan kan er achteraf worden gescholden op de scheidsrechter, je moet zelf de kansen benutten. De wedstrijd eindigde in 1-1 en Roodenburg was gedegradeerd, hoewel niet iedere Leidenaar dat onmiddellijk in de gaten had.

Vergane glorie? Ach sportief is het allemaal wat minder in vergelijking met vroeger, maar de wereld hangt gelukkig niet alleen van prestaties aan elkaar. Een gezonde sportvereniging is wat mij betreft net zo belangrijk.

Toen ik de Roodenburcht verliet keek ik nog even naar de galerij van de helden. Even meende ik te zien dat Wim Rijsbergen me een knipoog gaf. Ik knikte en liep door. De bus wachtte.

 

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties