Gerritschinkel.nl Columns & meer

Kleurenpalet

Toen ik er tijdens de prachtige Pinksterdagen met de fiets op uit trok, viel het mij op dat de Oranjegekte nog niet heeft toegeslagen. Slechts hier en daar een huis dat versierd was met oranjevlaggetjes. Misschien heeft het te maken met de teleurstellende oefenwedstrijden van Oranje. De fan kreeg een beetje het schaamrood op de kaken. En dan die fans van Bayern Munchen die Arjen Robben zo nodig uit moesten fluiten. Om je groen en geel te ergeren.

Over kleuren gesproken. Wat is daar de laatste tijd toch mee. Het zand van het strand van de 2^e Maasvlakte heeft een rode kleur gekregen. Een kunstwerk, dat 37.500 euro heeft gekost. Van mij mag het. Alleen de wind denkt er blijkbaar anders over.

Maar het kan gekker. Tijdens een tennistoernooi in Madrid werd gespeeld op blauw gravel. Het deed pijn aan je ogen. Het argument was dat de tennisbal beter is te zien. Dan  kun je toch beter de bal een andere kleur geven?

En nu gaan er stemmen op om het gras van voetbalvelden ook blauw te verven. Het moet niet gekker worden. Een voetbalclub als Spakenburg zal dat misschien niet erg vinden, maar bij buurman IJsselmeervogels moet je daar echt niet bij aankomen. Die verven het gras liever rood. Het zal bij veel clubs ook nodig zijn om de shirts te veranderen want het wordt er voor de toeschouwer ook niet gemakkelijker op als je club blauwe shirts heeft.

En dat terwijl ik net een beetje gewend was aan al de gekleurde voetbalschoenen. Ik zag onlangs zelfs een voetballer met een gele en een zilveren schoen. Of hij is kleurenblind of de stoppen zijn echt doorgeslagen bij hem. Het wachten is op de KNZB die gaat voorstellen om het zwemwater een gele kleur te geven. Dan zijn de zwemmers bij een strak blauwe lucht beter te zien. En die schaakborden kunnen ook een fris kleurtje gebruiken. Een zwart biljartlaken, is dat misschien ook een idee. Zie je in ieder geval die witte ballen beter. En die eeuwige witte sneeuw ben ik ook zat. Met de spuitbus erover. Groen? Hebben we een compensatie voor het verlies van de groene voetbalvelden. Een soort Hedwige polder, maar dan op sportgebied.

Nederland wordt de komende weken ongetwijfeld oranje geverfd. Ze doen maar. Een leuke uitlaatklep als tegenwicht tegen al die negatieve geluiden over de eurocrisis. Ik doe aan die gekkigheid in ieder geval niet mee.

Money

Er keken zaterdagavond 2½ miljoen voetballiefhebbers naar de finale van de Championsleague tussen Bayern Munchen en Chelsea. Een van hen was ik. Ik had niets beters te doen en nestelde me in blijde verwachting voor de buis. De club van de oktoberfeesten en de lederhosen tegen het poenerige vreemdelingenlegioen uit Londen. Ik betrapte me er op dat ik hoopte dat de Duitsers zouden winnen. Merkwaardig, want ik heb eigenlijk een hekel aan Bayern Munchen. En dat terwijl de Duitse Rekordmeister gewoon goed voetbal speelt. Het had alles te maken met de tegenstander. Chelsea kan ook uitstekend voetballen, maar ik heb het absoluut niet op dat poenerige. Met dank aan een Russische oligarch die er al een miljard euro in heeft gepompt. En als prijzen uitblijven vliegen trainers de laan uit. Een duiventil is hierbij vergeleken een oase van rust. 

Eindelijk won de miljoenenbrigade dus de hoofdprijs. Het siert Abramovic wel dat hij bescheiden op de achtergrond bleef. Dat heb ik wel eens anders gezien. Of niet soms Dirk Scheringa? De blauwen wonnen van de roden. Ster van de avond was Didier Drogba, die een keer niet aan vallende ziekte leed. Uitgeteld lagen na afloop de favorieten op de grasmat. Verdwaasd en met holle ogen, alsof de 3^e wereldoorlog was verloren. Arjan Robben kon niet veel meer uitbrengen dan dat hij het niet kon geloven. Ja, ik ook niet. En toch is het gewoon een kwestie van een strafschop tegen de touwen schieten en de buit is binnen. Nu hoor ik weer complottheorieën dat een strandbal hem zou hebben afgeleid. Wat een onzin.

Ik was zondag in Bodegraven bij een wedstrijd tussen een 3^e en een 4^e klasser. Ondanks de broeierige warmte schoten de spelers na afloop van de wedstrijd de strafschoppen er in alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Het kan dus wel. Ik vind Robben trouwens een beetje een overschatte voetballer. Hij kan goed voetballen, vrije trappen prachtig binnen schieten, maar zijn bewegingen zijn vaak voorspelbaar en een beetje verdediger heeft dat snel door. Bovendien heeft hij bij het uitdelen van ego’s niet achteraan in de rij gestaan. Voetbal is een teamsport en op overspelen naar een ploeggenoot staat absoluut de doodstraf niet. Ik besef dat hele volksstammen het niet met mij eens zullen zijn. Het zij zo. En als de Bedummer weer een beetje bij zijn positieven is en hij speelt volgende maand bij het EK in Polen en Oekraïne de sterren van de hemel, dan zal hoon mijn deel zijn. Dat accepteer ik dan met genoegen.

Dat was het dan

Met een aantal enorme kanonschoten begon Jodan Boys afgelopen zaterdag aan zijn laatste wedstrijd in de hoofdklasse A. De Goudse kampioen kon vrij uit spelen en het ambitieuze Quick Boys werd met een enorme kater terug gestuurd naar Katwijk. Weer niks! Het ziet er naar uit dat Dirk Kuyt himself zijn liefde in de toekomst naar de topklasse moet schieten.

Het reguliere voetbalseizoen 2011 – 2012 zit er voor de Goudse voetbalclubs op. Jodan Boys stond ook dit seizoen weer op eenzame hoogte en steeg boven zichzelf uit en bereikte het Walhalla van het amateurvoetbal. Daar waar vorig seizoen pas in de laatste wedstrijd het vege lijf werd gered, kon de kampioensvlag nu in top. Hulde!

Het Gouda van scheidend trainer Cor den Daas kreeg een zevenklapper te verwerken, maar ondanks deze zware nederlaag spelen ze in het nieuwe seizoen weer in de 2^e klasse. Nu nog een scherpschutter vinden en dan zit het volgend jaar wel goed denk ik.

Het zondagvoetbal. Alles overziend was het een matig seizoen met weinig hoogtepunten. Gouda werd kampioen, maar dat was eigenlijk voor niemand een verrassing. Maar je moet het toch maar even doen en met alle strubbelingen is het toch gelukt.

Olympia en DONK eindigden in de 2^e klasse in de middenmoot. Voor Olympia een lichte tegenvaller lijkt mij. En na een dramatische start heeft DONK zich later krachtig hersteld en heeft het in zijn debuutjaar slechts 1 punt minder dan de 125 jarige stadgenoot. Maar het tweede jaar is altijd lastiger, dus ik ben benieuwd.

Dan ONA, de trots van Korte Akkeren. Flitsend gestart, maar halverwege het seizoen in een enorme dip geraakt. Trainer weggestuurd en het 3^e klasserschap werd letterlijk in de blessuretijd veilig gesteld. De bloemen kunnen naar Vlaardingen alwaar een strafschop ver in de blessuretijd het broodnodige doelpuntje opleverde waardoor de tombola die nacompetitie heet werd ontlopen.

Tenslotte GSV. De bijna 100 jarige Goudse voetbalclub met een glorieus verleden schafte aan het begin van dit seizoen het prestatievoetbal op zondag af en begon welgemoed op zaterdag. Een kampioenschap werd niet direct verwacht, maar aan de top meedraaien was toch wel het minste. Maar hoe anders liep het. Slechts hier en daar werd een puntje gesprokkeld. En nu hoog ik geruchten dat men in het nieuwe seizoen ook op zaterdag recreatief wil gaan spelen. Maar daar waren ze volgens mij al een tijdje mee bezig, gezien die enorme nederlagen. Het einde van de competitie werd zelfs niet gehaald. Hoe het verder moet weet ik niet. Hopelijk weet men het bij GSV wel.

Topklasse

De spanning was al weken te snijden en op 5 mei moest het dan maar gebeuren. Niet wachten tot de laatste ronde. Bevrijdingsdag in Nederland en kampioensdag voor de Jodan Boys. Mooier kon het toch niet? Honderden supporters trokken afgelopen zaterdag naar de boorden van het Markermeer. Met bussen, met auto’s, per fiets en er was zelfs een supporter die met de boot kwam. Een kwestie van even een vaartochtje van Enkhuizen naar Hoorn. De droogmakerijen Beemster, Purmer en Wijde Wormer waren zaterdag het epicentrum van een invasie van Goudse voetbalsupporters. De stad van Jan Pieterszoon Coen werd in bezit genomen door de kaaskoppen uit Gouda. Als ware scheepsjongens van de beroemde 17^e eeuwse Hoornse schipper Willem Ysbrandsz. Bontekoe omzoomden ze het veld van sportcomplex Middelweg. De geest van una paloma blanca van de in Hoorn geboren George Baker zweefde boven het veld van Zwaluwen ’30. De witte rook van een kampioenschap was een kwestie van pakweg 90 minuten geduld hebben. Zwaluwen ‘30 is geen hoogvlieger, dus het zou moeten kunnen. Maar een kat in het nauw maakt rare sprongen. Jodan Boys moest dus de rol van kat maar op zich nemen en de arme Hoornse zwaluwen met huid en haar oppeuzelen. De met clubsjaals getooide horden hadden bezit genomen van de houten tribune en lieten luidkeels horen dat zij er klaar voor waren.

Nadat de scheidsrechter zo vriendelijk was om te wachten tot alle supporters binnen waren klonk het startschot van wat een spannende pot voetbal bleek te worden. Zwaluwen doelman Vincken (what’s in a name) bleek vooralsnog niet mee te willen werken en het geplande feest dreigde de mist in te gaan Totdat Kees Graafland in blessuretijd met een zondagsschot de winnende treffer scoorde. Kort daarna was het hek van de dam en nam het Goudse legioen bezit van het veld. Tranen van vreugde. Schorre kelen. Uitgelaten en geëmotioneerde mannen en vrouwen. De oude tribune stond te deinen als het water van het IJsselmeer bij een flinke storm. De kampioensvlag kon in top. Jodan Boys is kampioen! Het (Hoornse) hop vloeide overvloedig. Terug in Gouda was er een heldenontvangst. De Sportlaan staat bijna in lichterlaaie. 

Zaterdag nog even uitbollen tegen het roemruchte Quick Boys en dan met vakantie. En lekker dromen van Rijnsburgse Boys, Katwijk, Noordwijk, Spakenburg, IJsselmeervogels. De tom tom alvast testen voor verre ritten naar Genemuiden, Harkema en Hardenberg. Ja, dat wordt kilometers maken.

“Sportief en organisatorisch zijn we er klaar voor”, sprak een trotse voorzitter Fred Graafland. Ik geloof hem en ben benieuwd. Jodan Boys heeft een klassenprestatie geleverd. TOPKLASSE!