Kerstblues
De kerstdagen zijn weer voorbij. Dagen van vrede (of vreten volgens anderen), dagen om weer eens onder familieleden die je niet wekelijks ziet te verkeren. De kerstman is bezig zich uit de voeten te maken en zijn arrenslee staat klaar om de reis naar Lapland weer te aanvaarden. We zitten in de laatste week van het jaar. De kerstboom op de Goudse Markt staat er nog en de ijsbaan trekt zijn jaarlijkse publiek. Op radio 2 wordt de top 2000, de jaarlijkse muzikale diarree, over ons uitgestort. De bomen staan er troosteloos bij. Veel mensen maken hun laatste vakantiedagen op. Wesley W. overdenkt zijn zonden.
De laatste week van het jaar word ik altijd een beetje melancholiek. Zo zapte ik tijdens de kerstdagen langs de vele televisiekanalen. Daar werd ik niet vrolijk van. Ik bleef hangen in de terugblik op het sportjaar 2011. Zwemster Naomi Kromowidjojo in een judopak. Epke Zonderland in een mooie oude auto. Ireen Wüst in een anonieme hotelkamer. Bauke Mollema in het mooie Groningse land. En niet te vergeten sterreporter Joep Schreuder in gesprek met Frank de Boer op de dijk in Monnickendam.
Teleurgesteld duik je vervolgens in de dikke kranten en tijdschriften. Het viel me toen weer op dat we in 2011 veel grote sportmensen hebben verloren. Het begon al in januari met Coen Moulijn, die een huiveringwekkend mooi afscheid kreeg van de vele fans. Wielerfenomeen (rije rije) Peter Post. Voetbaltrainer Wiel Coerver, de uitvinder van het kappen en draaien. De grappen van Fritz Korbach moeten we ook missen. Jan ven Beveren (klemvast) zweeft niet meer. Joe Frazier deelt geen klappen meer uit. Socrates zwijgt. En vorige week ging een groot golfer heen als we de berichten mogen geloven. Kim Jong-Il, de geliefde leider van Noord Korea wilde volgens de overlevering ook wel eens een balletje slaan. In zijn eerste wedstrijd sloeg hij liefst 5 holes in one en eindigde 38 onder par. Dat heeft de ook overleden Ballesteros nooit gepresteerd.
In het illustere rijtje sportmensen stond niet Cor Kooij. Deze Goudse biljarter overleed ook dit jaar. Ik heb veel wedstrijden van hem gezien. Ik kwam hem ook regelmatig in de stad tegen en dan hadden we het over biljarten en over het Goudse voetbal. Nu rest nog slechts de herinnering aan een sympathiek iemand. “Alles van waarde is weerloos” dichtte Lucebert.
Ik wens u een mooie jaarwisseling en hoop u in 2012 weer in uitstekende gezondheid aan te treffen.
Het oude jaar 2011
Het jaar loopt weer op zijn laatste benen. Vermoeid ogend beweegt 2011zich naar de uitgang. De kerstbomen kunnen hem niet meer bekoren en in het kerstmaal heeft hij geen zin meer. AZ en FC Twente sloten zich zondag moeiteloos aan bij het koor der vermoeiden. Heerenveen trachtte met een grote Friese mond het PSV-lampje uit te blazen, maar hoogmoed kwam voor de val. De kerstkalkoen van John Guidetti smaakt extra lekker. Ajax ziet in de laatste week van het voor hen merkwaardige jaar ineens weer licht aan de horizon. Nu nog even de kwestie van de Raad van Commissarissen regelen en dan kan in 2012 de loper uitgelegd te worden. De bittere nasmaak van Zagreb lijkt een beetje weggespoeld te zijn door de hoop dat de FIFA FC Basel uit de Championsleague knikkert. Dan zou Manchester United mogelijk toch nog in het Walhalla van het Europese clubvoetbal zijn opwachting kunnen maken. Maar wie wordt dan de tegenstander worden van Ajax? Frank de Boer is vast al aan het analyseren van de Engelse topploeg geslagen. Een mooie klus voor de voetbalbobo’s die de winterstop hard nodig zullen hebben om een wijs besluit te nemen. Wat er ook uit de voetbalbus komt, ik sta nergens meer van te kijken.
“Nee, het is genoeg geweest” hoor ik 2011 zuchten. Maar is het ook mooi geweest? Dat is de vraag. Als ik me even beperk tot de Goudse sportwereld, dan mogen we best tevreden zijn denk ik. SV DONK is voor het eerst in zijn bestaan gepromoveerd naar de 2e klasse. De dames van GZC DONK zijn landskampioen. De rugby’ers van RFC Gouda zijn ongeslagen kampioen geworden. Het “nietige” Damlust is gepromoveerd naar het Damwalhalla. De honkballers van The Braves zijn ook kampioen geworden. En ik zal er ongetwijfeld heel veel vergeten, maar deze voorbeelden schieten me zo even snel te binnen. Tijdens het jaarlijkse Sportgala van Gouda zullen we meer weten. Maar dat is pas in februari 2012.
Ik ga het de komende twee weken lekker rustig aan doen. Nog een paar dagen werken en even niet al te veel aan sport denken. Kijken of ik mijn kleinzoon in Groningen al kleine voetbalschoentjes kan aantrekken. Of een racebroek als het aan mijn zoon ligt. Uiteraard even de kerstsfeer in de Goudse binnenstad opsnuiven, want daar is ook genoeg te doen.
Ik wens u heel fijne Kerstdagen.
De knipoog
Omdat Johan Cruijff en zijn opponenten hun lot in handen van de rechter hebben gelegd, dacht ik even van die heisa in 020 af te zijn. Maar nee hoor, niets is minder waar. Terwijl iedere persmuskiet zich zorgen maakte over wat ze nu weer moesten schrijven of over praten, zorgden gelukkig voor hen op dag dat de rechter in Haarlem ging nadenken over een Salomonsoordeel 44 voetballers diezelfde avond nog voor nieuw persvoer. Ajax had zich al rijk gerekend en de penningmeester al bijna 25 miljoen ingeboekt. Met een voorsprong van 3 punten en een voordelig doelsaldo waar een paard de hik van krijgt zou de voorronde van de Championsleague natuurlijk wel even worden overleefd. Maar ja, de wonderen zijn de wereld nog niet uit en in die opportunistische voetbalwereld is veel, zo niet alles mogelijk. De Spaanse B furie van Real Madrid kon geen al te groot probleem zijn en onze vrienden in Kroatië zouden zich toch niet zonder meer naar de Franse slachtbank laten leiden. Maar de verbazing, om niet te spreken van de verbijstering, sloeg toe naarmate de avond vorderde. En nadat de scheidsrechters in Amsterdam en in Zagreb hun fluitjes op hadden geborgen begon het zwartepietenspel. Complottheorieën werden uit de kast getrokken en de ene commentator wist nog beter dan de andere hoe het allemaal in elkaar zat.
Maar ik vind het allemaal zo gemakkelijk. Bewijzen, bewijzen, die wil ik hebben. In het luchtledige schieten en dan maar hopen iets te raken is niet zo moeilijk. Iemand die beweert dat er corruptie in het spel is zou ik zo maar willen geloven. Als er geld aan te pas komt dan komen er andere zaken om de hoek kijken. En niet alleen in het voetbal, in de wielerwereld kunnen ze er ook iets van. Wedstrijden die gekocht en verkocht worden, voorbeelden te over.Ajax huilt, maar ze moeten niet zielig doen. Als ze gewoon minimaal gelijk hadden gespeeld was er niets aan de hand geweest.
Zondag was ik commentator bij de voetbalwedstrijd Gouda – Ammerstol. Een wedstrijd tussen David en Goliath. De aanstaande kampioen Gouda won met 10-1. Zat ik bij de wedstrijd Dynamo Zagreb – Olympic Lion? Toen een verdediger van Ammerstol de tiende treffer in eigen doel scoorde twijfelde ik. Maar ik zag geen knipoog en ook geen opgestoken duim. Dus ik denk dat het gewoon zuivere koffie was.
De loting
Gewoontedier als ik ben kijk ik iedere avond naar het 6 uur journaal. Zo ook maar het bekende hoofd van Jeroen Overbeek verscheen maar niet. Ook Jeroen Tjepkema, Herman van der Zandt of Rik van de Westelaken waren in geen velden of wegen te bekennen. Opeens verscheen de verwilderde haardos van Tom Egbers in beeld. “We schakelen nu over naar Arno Vermeulen in Kiev”. Dat is waar ook, de loting voor het EK voetbal natuurlijk. En zoiets moet natuurlijk live worden uitgezonden. Of je wilt of niet, je ontkomt gewoon niet aan de dictatuur van Sepp Blatter. Alles moet wijken en ik denk zelfs dat de bewoners van het tentenkamp van Occupy op het Beursplein ook gekeken hebben.
Over naar Kiev, naar het Paleis van de Kunst. De zaal zal vol met bobo’s. Het lachende gezicht van Kees Jansma, het strakke gezicht van Bert van Marwijk, de stoïcijnse blik van Dick Advocaat. Alles was weer uit de voetbalkast gerukt voor een wervelende show. Een peloton oud kampioenen was opgetrommeld aan wie voor de ogen van de hele wereld een vraag werd gesteld door een blonde dame die het en passant vertaalde. Knap, maar ik zag toen dat de antwoorden al op een kaartje stonden.
Nadat de nodige veren waren uitgedeeld kon het feest beginnen, de loting. Vooraf was al een voorselectie gemaakt. Nu kwam het hoogtepunt van Marco van Basten. Aan hem de eer Nederland een gunstige loting te bezorgen. Denemarken kwam als eerste uit de glazen bol. De gezichten van de Nederlandse delegatie vertrokken . Portugal kwam uit de koker en de verbazing sloeg nu echt toe.
Maar dat was niets vergeleken bij de volgende daad van San Marco. Breed lachend toverde hij Duitsland uit de koker. De verbijstering was compleet. Van schrik was de verbinding met Arno Vermeulen al verbroken. De poule des doods!
De loting is verricht. Oranje weet waar het aan toe is. Tot zaterdag 9 juni 2012, als Nederland in Charkov aftrapt tegen Denemarken zullen we weer overstelpt worden met talloze. Oude beelden zullen weer te pas en te onpas over het scherm dwalen. Oude wonden worden opengereten.
Kortom de EK koorts heeft ruim een half jaar voor het toernooi al toegeslagen. Ik heb alleen de reactie van Johan Cruijff nog niet gehoord, maar die heeft er ongetwijfeld ook een mening over. Zijn I-pod zal wel even uit staan denk ik.
The Delta Saints – The Delta Saints
In mijn cd speler ligt de cd The Delta Saints, een cd die speciaal voor de Europese markt is gemaakt en nummers bevat van twee ep’s die in de VS zijn uitgebracht, n.l. Pray On (2009) en Bird Called Angola (2010). Alle nummers zijn geschreven door de groep.
Het album The Delta Saints is één grote treinreis door het zompige Zuiden van de Verenigde Staten. Meteen na de eerste tikken van drummer Ben Azzi en de gitaar van Dylan Fitch komt de trein op gang als de harmonica van Greg Hommert de bluestrein het station uit laat daveren. Ben Ringel trekt meteen zijn scheur open en als David Supica zijn bas er tegen aan gooit in A Bird Called Angola is het hek van de dam. De trein davert door in Good in White en Company Of Thieves. Ben Ringel is niet alleen een uitstekende zanger die soms doet denken aan Johnny Winter maar in Steppin’ laat hij horen ook de dobro te beheersen. In Momma mindert de trein even wat vaart maar loeit de harmonica van Hommert en is de sfeer van de Delta volop aanwezig. Er wordt vervolgens weer een schep kolen op het vuur gegooid en in Voodoo Walk wordt de snelheid weer opgevoerd. Callin’ Me Home is een broeierig nummer waarin Ben Ringel zijn longen voor de zoveelste keer uit zijn lijf schreeuwt en in Swamp Groove gaat hij daarmee onverminderd voort. Bij het naderen van het eindstation wordt weer gas teruggenomen in 3.000 Miles om met het toepasselijke Train Song dampend tot stilstand te komen.
The Delta Saints hebben een sterke cd gemaakt die met bijna drie kwartier veel te kort duurt. De jonge band uit Nashville maakt op dit album een daverende rondreis met swamp rock, blues, funk en southern rock die herinneringen oproept aan Johnny Winter, Jimi Hendrix, Led Zeppelin en The Allman Brothers. Een concert van deze jonge honden lijkt mij trouwens helemaal een spektakel, want ik denk dat de band live nog beter tot zijn recht komt.
De cd The Delta Saints is kortom een aanrader van de bovenste plank die het verdient keihard gedraaid te worden.
Tracks:
- A bird called Angola
- Good in white
- Company of thieves
- Steppin’
- Momma
- Pray on
- Voodoo walk
- Callin’ me home
- Swamp groove
- 3.000 Miles
- Train song