Daan
Ouders die hun kinderen ten koste van alles tot sporten dwingen, ik word er gek van. Jantje is net uit de luiers en papa heeft al voetbalschoentjes voor hem gekocht. Een minishirtje van papa’s favoriete club ligt in de wieg. Papa kan niet wachten om zoonlief naar het voetbalveld te schreeuwen. Moeder staart meewarig naar papalief en denkt er het hare van. “Wat als de boreling een meisje was geweest, hoe zou hij dan hebben gereageerd” denkt ze en schenkt zichzelf nog een sherry in. Moederlief had haar dochter natuurlijk naar turnen gestuurd.
Ik denk terug aan de tijd toen mijn kinderen klein waren. Mijn twee zonen wilden voetballen. Niets mis mee, sterker nog, ik vond het prachtig. De dichtstbijzijnde voetbalclub was Olympia, dus ik meldde me op de Bodegraafsestraatweg. Mijn oudste zoon was een spits die veel doelpunten scoorde. Maar uiteindelijk is hij niet doorgebroken. Andere prioriteiten denk ik. Mijn tweede zoon was een terriër. Ook hij begon bij Olympia, maar verhuisde met vriendjes naar SV Gouda. Ook daar kon hij zijn draai blijkbaar niet vinden en verkaste naar SV DONK. Als een kruising tussen Rinus Israël en Theo Laseroms speelde hij in de A-junioren. Op een zekere zondag stond hij wissel bij DONK 1 en was ik als verslaggever van dienst zo trots als een hond met zeven lullen. De trainer begreep het echter niet helemaal en zoonlief mocht niet invallen. Een zware blessure deed hem later besluiten te stoppen met voetbal.
Mijn dochter had misschien wel het grootste talent. Zij was nauwelijks de luiers ontgroeid of ze zat al op gymnastiek. Een van de trainsters van Velocitas zag een groot talent in haar en vroeg haar bij de topselectie te komen. Dat duurde een paar maanden, maar eigenlijk vond ze het veel leuker om met vriendinnetjes gewoon lekker te gymmen. Topsport was eigenlijk niets voor haar. En ze koos voor de paarden. Geen carrière als Verona van de Leur. Achteraf is dat helemaal niet erg.
Ik was geen vader die zijn kinderen opjoeg om topsporter te worden. Maar afgelopen week begon het toch te kriebelen. Mijn oudste zoon die het voetballen vroeg vaarwel zei werd vader en ik dus opa. Ik droom van 2029. Daan Schinkel maakt zijn debuut als doelman van FC Groningen in de Euroborg. Ik parkeerde mijn rollator en juichte als een puber. Nee, voorlopig gaat er niets boven Groningen.
Gorillas in the mist
Terwijl zondag in Amsterdam de staat van beleg was afgekondigd en de voor- en tegenstanders van Johan Cruijff met opgestoken veren tegenover elkaar stonden ben ik naar een rugbywedstrijd van RFC Gouda geweest.
De mist die in Nederland hing was ook aan de boorden van de Hollandse IJssel prominent aanwezig. De doelpalen waren te zien, maar je moest goed kijken. Tegenstander van RFC Gouda was de Eerste Zeeuwse Rugby Club Oemoemenoe, de club met de intrigerende naam. Ik weet nog goed dat ik jaren geleden vakantie vierde op de stadscamping in Middelburg. Zit ik op een ochtend lekker voor mijn tent de ontbijten, valt mijn oog ineens op doelpalen die verdacht veel lijken op palen van een rugbyveld. “Volgens mij is dat het veld van Oemoemenoe” riep ik, at snel mijn broodje op, dronk mijn kop koffie in één teug leeg, pakte de fiets en toog naar de plaats waar ik een sportpark vermoedde. En ja hoor, daar stond het pontificaal met grote letters: ‘EZRC Oemoemenoe. En zondag was Oemoemenoe de tegenstander in Gouda. “In Middelburg scheen de zon bij vertrek, maar voorbij Goes kwam de mist ons al tegemoet” vertrouwde één van de Zeeuwse spelers mij toe op weg naar de kantine.
De hele wedstrijd had ik het idee te kijken naar de film Gorillas in the mist. Dertig stoere bonken en een scheidsrechter waren de acteurs in het mistige treffen, waarin het geluid ver droeg, maar waarvan je als toeschouwer maar moest gokken wat er allemaal gebeurde. De doelpunten waren in de eerste helft schaars, maar ja wat wil je ook. Ons Zeeuwen bint zuunig. Teammanager Joop van Dorp liep zenuwachtig langs de lijn maar was content over de verrichtingen van zijn jongens. Helaas was het jonge team van trainer Joop IJsselstein twee keer niet bij de les en dat betekende dat de Zeeuwen er in de blessuretijd sneaky met de winst van door gingen. In de auto terug naar Zeeland zullen ze ongetwijfeld uit volle borst hun clublied hebben gezongen. Ier bin de Zeeuwen en ons bin niet zo flauw. Windkracht tien is maar een zuchtje. Mossels vreten we ’t liefste rauw. Oh, jie durft te vragen over wie ei jen ’t noe. Ons bin de rugbyers van Oemoemenoe.
De gasten wonnen dus nipt net als in Middelburg. Opgelucht werd de lange reis aanvaard. Maar RFC Gouda won de derde helft.
Attische tragedie
In Amsterdam is de pleuris uitgebroken. De ideeën over een vrolijke musical die ik afgelopen maandag in mijn sportcolumn uit de doeken deed zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Dichters kunnen nu hun pen in gifinkt dopen om een inktzwarte tragedie te componeren. De musicalsterren zijn dezelfde, maar er is een tweede hoofdrolspeler uit de hoge hoed getoverd. Herr Louis Von Gaal, enkele maanden geleden door Bayern Munchen afgeserveerd, is als een feniks uit zijn as verrezen en voor de poort van de Amsterdam Arena opgedoken. De Raad van Commissarissen van de club van de Godenzonen heeft het ei van Columbus gevonden. Niks geen intuïtief geleuter van een van hun medecommissarissen die in het verleden is blijven hangen en met nostalgie terug denkt aan de jaren dat Ajax aan de wereldtop stond. Nee, er moet eindelijk eens een andere wind gaan waaien bij de club en daarvoor is orde en tucht nodig. En aangezien Rinus Michels niet meer onder ons is, en Guus Hiddink liever wacht op de miljoenen die een Russisch vriendje ongetwijfeld voor hem in petto heeft als hij een klusje in een of andere Verweggistaan wil gaan klaren, blijft alleen Louis van Gaal over.
De kredietcrisis komt deze week even op het tweede plan. De kranten hebben hun grootste chocoladeletters opgevist en de koppen liegen er niet om. Radio- en televisiejournaals openden er mee. Nederland is in rep en roer. De polarisering is weer helemaal terug. Er dreigt een tweedeling in ons koude kikkerlandje. De legeraanvoerders hebben hun troepen gemobiliseerd, de wapens zijn omgegord en de strijd is losgebarsten. Barricades worden opgeworpen en de spanning is om te snijden. Het kabinet is vanmorgen in spoedzitting bijeen gekomen om alle mogelijke strategieën door te nemen. Minister Hans Hillen denkt even niet aan de missie in Afghanistan, maar houdt constant contact met de legertop. Ivo Opstelten heeft de reorganisatieplannen van de Nationale Politie even opzij gelegd en houdt met zijn vaste schaduw Fred Teeven de ontwikkelingen nauw in de gaten. Minister Donner van Binnenlandse Zaken overweegt zijn sollicitatie voor de functie van vice voorzitter van de Raad van State in te trekken, want het land heeft hem nu harder nodig. Premier Rutte heeft een hotline met Sarkozy, Merkel, Obama, Poetin en met de secretaris van de Verenigde Naties Ban Ki-Moon, die ook met grote vrees de ontwikkelingen in Nederland volgt.
Grote paniek in Nederland, de ergste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. En dat alleen maar omdat er een nieuwe technisch directeur van een voetbalclub moet worden benoemd. Als er een nieuwe voorzitter van de Raad van Bestuur van de ING Bank komt, wordt dit slechts afgedaan met twee regels in het Financieel Dagblad. Hooguit komt de persoon in kwestie op TV bij Harry Mens, maar daar houdt het ook mee op. Zelfs in het geteisterde Griekenland, de bakermat van Ajax, liggen ze er niet wakker van.
Oorlog in Amsterdam. De trotse Griekse god Ajax, held uit de Trojaanse Oorlog, draait zich om in zijn graf. Nico Dijkshoorn lijkt me de aangewezen persoon om in navolging van de grote Griekse schrijvers Sophocles en Euripides een Nederlands drama te componeren. De AKO literatuurprijs ligt in het verschiet voor hem. En binnenkort de première in De Wereld Draait Door.
Johan de musical
Men vindt het tegenwoordig nodig om overal een musical over te maken. Je kunt het niet zo gek verzinnen, er zal en moet een musical over komen. Phantom of the Opera, Miss Saigon, Tarzan, Soldaat van Oranje, Daddy Cool, Mama Mia, Zorro, Mary Poppins. Een musical over onze wereldberoemde schilder Rembrandt van Rijn. Er is zelfs een musical over de Watersnoodramp van 1953. Ik wacht nog op een musical over alle kabinetten Balkenende. Een avondvullend programma met hilarische scènes over al die LPF brekebenen. De return van Winnie de Jong , Hilbrand Nawijn, oud Gouwenaar Eduard Bomhoff en al die andere kermisgasten.
Ook de sportwereld komt aan bod. Was er in 1995 al een musical over de grootste Friese voetballer aller tijden, Abe Lenstra, in België zijn er plannen voor een komische musical over het leven van oud tennisster Justin Henin. Naar verluidt komt ook Ruud van Nistelrooij binnenkort aan de beurt. En deze week konden we van het opperhoofd van alle musicals Joop van den Ende horen dat er een musical over André Hazes in de maak is. “Zij gelooft in mij”. Zaterdag, na de moeizame overwinning van Gouda, dreunde het “Met bloed zweet en tranen” van de tribunes in het Groenhovenpark. Een musical over Hazes, ja dat is kaassie voor voetballers. Met in de hoofdrol natuurlijk Wilfred Genee.
Ik ben geen liefhebber van musicals, dat heeft u hopelijk wel begrepen, maar ik wil toch een lans breken voor de musical die alle musicals overbodig maakt. Nee, niet Mauro de musical of Berlusconi de musical. Nee, ik smeek om Johan de musical. Een musical over de grote roerganger Johan Cruijff, die als het er op aan komt het roer niet in handen wil nemen en allerlei uitvluchten verzint om het zinkende schip te verlaten. Ik zie het al voor me. De wereldpremière in Carré. Een koninklijke voetbalmusical met een keur aan sterren. Jack van Gelder als opperstalmeester. Jaap de Groot, Frits Barend en Johan Derksen als lakeien. Jan Mulder als de nar. Marco van Basten en Dennis Bergkamp als koorknapen. En als verrassing Guus Hiddink als de boze wolf. Heerlijk, nu nog even iemand vinden die het idee verder uitwerkt en er geld in wil steken. Misschien iets voor Johan Derksen. Toch een goede besteding voor de poen die hij krijgt voor zijn commercial voor de Nederlandse Energie Maatschappij. Ik zeg DOEN!
Henk
Hoe zou het met Mauro Manuel zijn, onze nationale knuffelangolees. Ik heb de laatste drie dagen niets over hem gehoord. Maar ik kan natuurlijk iets hebben gemist. Misschien heeft hij met zijn vriendjes gewoon een potje voetbal gespeeld in het bronsgroen eikenhout. Even geen Gerd Leers, Pauw & Witteman, PVV en DWDD.
Iedereen had natuurlijk weer een mening. Henk Bleeker had zijn ministerie en zijn paarden even gelaten voor wat ze waren en was door het CDA de barricaden opgestuurd om recht te praten wat krom is. En je kunt Henk om een boodschap sturen. Henk dacht het ei van Columbus te hebben gevonden. Stiekem schoof hij een krabbeltje over de tafel naar Mauro. Of hij zin had om met hem naar FC Twente – PSV te gaan. Nu kon hij nog voetbal op topniveau zien. Straks in Angola zou het behelpen zijn. Stel je voor, Henk op de eretribune in Enschede (nog een colaatje vriend?) mooie sier maken en laten zien dat zijn partij echt wel gevoel in zijn donder heeft. “Kijk, daar loopt Douglas, een goede voetballer die binnenkort inburgeringsdiploma krijgt. En dan wordt hij lekker Nederlander. Alleen moet ik Bert van Marwijk nog even bewerken want we hebben die Braziliaan natuurlijk niet voor niets een Nederlands paspoort gegeven. Henk slikte even na deze woorden waarvan hij zo te zien niet eens walgde. In zijn gedachten zag hij zijn partij al weer stijgen in de peilingen. De dissidenten Koppejan en Ferrier waren weer in hun hok teruggezet. Kortom de wereld zag er weer zonnig uit. Niet voor scheidsrechter Blom die als een soort Gerd Leers een rode kaart gaf aan Kevin Strootman. “Die krijgt een terechte rode kaart, die moet er uit”, fulmineerde Henk. Sommigen naast hem op de tribune knikten heftig, maar de fans van PSV wensten Henk snel een enkele reis naar Vlagtwedde.
Maar Mauro wilde niet meewerken aan de Bleeker show. Wat zou Johan Cruijff er van vinden. Destijds was hij boos op Rita Verdonk omdat zij Salomon Kalou geen Nederlands paspoort wilde geven. Maar ik heb JC nu niet gehoord.
De Mauro soap is ongetwijfeld nog niet afgelopen. Maar we hebben er in ieder geval weer een komisch duo bij. Het duo Henk & Bleeker, voor al uw feesten en partijen. Het herenigde duo Johnny & Rijk kijkt van hoog op ons neer, zij schudden het hoofd en nemen er nog eentje.