Westland
“De slechte gesteldheid van de voetbalvelden heeft ook zo zijn voordelen” mompelde ik gisteren. De standaardteams van de SV Gouda spelen, omdat het hoofdveld in het Groenhovenpark nog niet bespeeld mag worden, alle competitiewedstrijden tot en met het weekend van 8 en 9 oktober allemaal buitenshuis. Kom je nog eens ergens en met deze mooie nazomer is dat iets waar je mij niet over hoort klagen. Twee weken geleden was ik in Hoek van Holland, waar een heerlijk zeebriesje om mijn hoofd waaide en je de golven van de Noordzee bijna kon horen klotsen. Vriendelijke mensen van de Hoekse Voetbal Club en een gezellig complex op de Rondgang. Als een prins zat ik heerlijk langs de lijn. Alleen het voetbal viel niet mee en Gouda ging met 2-0 ten onder. Moet je maar scoren, want zoals de grote filosoof Johan Cruijff altijd predikt: als je niet scoort win je niet. Die waarheid zal toch wel overeind blijven staan mag ik hopen. Maar als nu zelfs de relativiteitstheorie van Albert Einstein al onder druk staat weet je het maar nooit.
Gisteren was het ook schitterend nazomerweer. Op naar De Lier in het Westland. En over sportcomplexen gesproken, het onderkomen van Lyra, sportpark “De Zweth”, is ook om je vingers bij af te likken. Je wist meteen dat je midden in het gebied van de glastuinbouw zat. Voetbalvelden omringd door kassen, iets aparts. In de gloednieuwe bestuurskamer annex sponsorruimte informeerde ik nieuwsgierig naar wat achtergrondgegevens van de VV Lyra. De krasse meneer Jan v.d. Plas (“volgende week word ik 90”), brandde meteen los. “We zijn in 1973 gefuseerd. VV Lyra is ontstaan uit de katholieke club LVSJ (De Lierse Voetbalclub Sint Joris) en de gewone club SV De Lier”. “Ik ben nog bij de oprichtingsvergadering van SV De Lier op 1 april 1932 geweest” aldus de krasse knar. En de veteraan glunderde alsof hij net van een TV opname met Koot en Bie kwam.
Ik wist genoeg en nestelde mij bij de radiokamer. De vergelijking met twee weken geleden drong zich op. Net als in Hoek van Holland won het prachtige weer het ook in De Lier van het voetbal. Een matige pot, met dit verschil dat ditmaal de gastheren geen deuk in een pakje boter konden schieten. En als je niet scoort gooi je je eigen glazen in. En dat is natuurlijk levensgevaarlijk in de omgeving van de glastuinbouw. Dat dacht Gouda waarschijnlijk ook en in de laatste 8 minuten van de wedstrijd werden stiekem de drie punten uit het Westland meegenomen. De beste man van het veld was scheidsrechter De Mik, (ik moest weer aan Koot en Bie denken) die na afloop van de wedstrijd van het bestuur van Lyra een prachtige kist met Westlandse groente kreeg aangeboden. Die kon ook weer lachend thuiskomen. Meneer v.d. Plas heb ik niet meer gezien. Dit zat waarschijnlijk al enigszins teleurgesteld over de nederlaag van zijn Lyra achter de aardappelen om daarna vroeg onder de wol te kruipen.
De Glazen Stad
Ik begrijp niet waarom iedereen steen en been klaagt over de zomer. Het afgelopen weekend was toch prachtig, of niet soms. De terrasjes zaten boordevol. En als je ging fietsen en je vergat je in te smeren, dan was je gewoon de pineut. Kortom, het is de laatste tijd heerlijk nazomerweer. En volgens de vele Erwin Krollen is het nog niet over.
Zaterdagmiddag was ik in het Westland. Op het programma stond de wedstrijd Gouda – Lyra, maar omdat het veld in het Groenhovenpark nog lichtelijk ongesteld is, werd de wedstrijd omgedraaid en gespeeld op sportpark “De Zweth” in De Lier. En als je op dat prachtige complex aankomt weet je meteen dat je midden in het Westland bent. Allemaal glastuinbouw. Een voetbalcomplex geheel omringd door kassen. De tomaten en de komkommers stonden me lachend welkom te heten. De Glazen Stad.
Ik was nog nooit bij Lyra geweest en wist niet zo veel van de geschiedenis van de club. Maar dat veranderde snel. Toen ik in de bestuurskamer voorzichtig informeerde naar de achtergronden van de club werd ik op mijn wenken bediend door meneer Jan van der Plas. “We zijn in 1973 gefuseerd. VV Lyra is ontstaan uit de katholieke club LVSJ (Lierse Voetbalclub Sint Joris) en de gewone club SV De Lier”. De krasse heer (“volgende week word ik negentig”) leek weggelopen uit een aflevering van Koot en Bie en hij was vroeger lid van de “gewone” club. “Ik heb op 1 april 1932 nog de oprichtingsvergadering van SV De Lier bijgewoond”.
Ik wist genoeg en nestelde me bij de radiokamer langs de lijn. Een matige pot voetbal waarin doelpunten net zo schaars waren als overstromingen in de Sahara. Het vizier van de gastheren was in tussen de tomaten blijven liggen en als je de kansen onbenut laat, gooi je je eigen glazen in. En dat is levensgevaarlijk met al die kassen langs het veld. Daarom scoorde Gouda maar en ging met drie punten de bus in. De beste man van het veld was scheidsrechter de Mik (weer die Koot en Bie). De goede man kreeg na de wedstrijd een grote kist met Westlandse groente. Die kon weer met goed fatsoen thuiskomen.
Meneer van der Plas heb ik niet meer gezien. Die zat waarschijnlijk teleurgesteld over de nederlaag van zijn Lyra achter de dampende aardappelen. Om daarna vroeg onder de wol te kruipen.