Goud van oud
“Wat zijn we ver gekomen met twee linker handen”. Een groot spandoek met deze tekst hing zaterdagmiddag prominent in zwembad De Tobbe. Een paar honderd waterpololiefhebbers konden nog één keer twee Goudse waterpolokanjers aan het werk te zien. Daniëlle de Bruijn en Arno Havenga gaan met pensioen, althans wat betreft topwaterpolo. Een keur aan oud internationals maakte hun opwachting. Toppers van de Olympische Spelen van 2000 in Sidney en natuurlijk de gouden equipe van Beijing van 2008 waar Daantje haar naam voor eeuwig vestigde. En Arno, de aanvoerder van GZC DONK met maar liefst drie landstitels en drie bekers de afgelopen vijf jaar. Het zal wennen zijn voor de Goudse fans om deze kanjers niet meer wekelijks triomfen te zien vieren. Maar het nieuwe talent staat te trappelen om de fakkel over te nemen.
Over goud van oud gesproken, vrijdagavond was ik bij GSV voor de benefietwedstrijd voor de op 15 juli op 4 jarige leeftijd overleden Valerie Versloot. Organisator Karim Scharleman had Oud FC Utrecht uitgenodigd. Sommige supporters hoorde je denken “wie is dat ook al weer”, maar de oude garde uit de Domstad liet een paar prachtige staaltjes voetbal zien. Clubicoon Jean Paul de Jong tikte alsof hij nooit anders doet. Eric Willaarts scoorde drie keer. Michael Mols kan volgens mij bij menig amateurclub nog wekelijks uitblinken. Edwin de Kruijff en Ton de Kruijk, namen die de oudere voetballiefhebber als muziek in de oren klinken. En als klap op de vuurpijl natuurlijk Mister Utrecht, Leo van Veen. Eén bonk routine, waar het spelplezier nog van af spat. Ook na afloop van de wedstrijd bij een hapje en een drankje.
GSV, aangevuld met een paar gastspelers van SV Gouda, verloor uiteindelijk met 5-4, maar trainer Theo van Eck was na afloop erg verguld met de complimenten van de Utrechtse trainer Eddy Overweg. GSV mocht inderdaad met opgeheven hoofd van het veld lopen. In het nieuwe voetbalseizoen, dat a.s. zaterdag begint, zou het zo maar kunnen dat GSV de smaakmaker wordt van de 4e klasse B. Want wat de pupillen van van Eck lieten zien belooft veel. Jonge spelers, die fris van de lever spelen. Om nog maar te zwijgen van die sluwe ouwe vos Chris Langeveld. Hij passeerde doelman Kees van Laaren twee keer en ik durf er een maandsalaris onder te verwedden dat dit niet zijn laatste doelpunten zullen zijn.
Geweld
De voetbalcompetitie is weer enkele weken oud. Uiteraard is niet alles bij het oude gebleven. Sommige clubs hebben een complete metamorfose ondergaan. Maar wat er ook veranderd is en mogelijk nog gaat veranderen, het valt mij op dat één ding niet is veranderd. Ik heb de eerste drie weken net als de afgelopen jaren weer veel kritiek gehoord op de scheidsrechter. Nu is er niets mis met kritiek, maar of het allemaal terecht is, daar zet ik grote vraagtekens bij. Regelmatig zie je weer trainers opveren van hun bank als er een beslissing wordt genomen die hen niet aan staat. Om nog maar niet te spreken over de vaak onzinnige commentaren tijdens persconferenties.
Scheidsrechters maken fouten, laten we daar duidelijk over zijn. Ik zie in het weekend ook gemiddeld twee wedstrijden en ik heb de leidsman ook wel eens beslissingen zien nemen waarbij je je afvraagt of de goede man stront in zijn ogen heeft. Je hebt scheidsrechters die inderdaad zo eigenwijs zijn als het water diep is, die in principe nooit fouten toegeven. Maar er zijn ook scheidsrechters die na afloop van een wedstrijd ruiterlijk toegeven in de fout te zijn gegaan. Daar heb je als benadeeld team natuurlijk niets aan, maar het is wel eerlijk. Zolang er geen camera’s of andere elektronische hulpmiddelen komen heeft ook de scheidsrechter recht op fouten. Hij is tenslotte ook een mens van vlees en bloed met maar twee ogen.
Het nieuwe voetbalseizoen bij de amateurs is dit weekeinde ook begonnen. De KNVB heeft, daartoe min of meer gedwongen door het kabinet, besloten om strenger te gaan optreden tegen geweld tegen scheidsrechters. Terecht, want je schrikt je toch rot als je hoort wat er het afgelopen seizoen is gebeurd. Scheidsrechters die kopstoten krijgen. Scheidsrechters die na afloop van de wedstrijd thuis “even worden bezocht” door “supporters”. Vrouwen en kinderen worden bedreigd. In Friesland stuurde een scheidsrechter een speler met rood van het veld en als “beloning” kreeg de leidsman een mes in zijn schouder. Een klapje hier, een klapje daar, niets is blijkbaar te gek. Ook jeugdspelers kunnen er trouwens wat van. Maar wat ik vrijdagavond zag aan het eind van de wedstrijd FC Oss – Almere City slaat alles. De thuisclub verloor en ik zag dat de scheidsrechter op weg naar de kleedkamer door een doorgedraaide oudere supporter in een scootmobiel werd aangereden. Van de weg halen die spookrijder!
Wesley
Het was weer lachen de afgelopen week. En dan heb ik het niet over de toestanden in Londen en andere Engelse steden. Losgeslagen idioten denken onder het motto van “wij zijn toch zo zielig” alle recht te hebben andermans spullen maar even rigoureus te slopen. Zelfs bij een atlete die volgend jaar in eigen land hoopt op een medaille zijn de stoppen doorgeslagen.
Over naar de sport. Wesley Verhoek van ADO Den Haag heeft een bereseizoen achter de rug en speelde zich in de kijker. Ajax wilde hem hebben maar dat zag Wesley niet zitten. Afgelopen week kwam er een superbod van Nottingham Forest en Wesley leek de koning te rijk. Hij toog naar de streek waar in de middeleeuwen de beruchte Robin Hood en zijn vrijbuiters de dienst uitmaakten. Ze stalen van de rijken om hun buit onder de armen te verdelen. Wesley keek een dag rond in het land van Robin Hood en wist het meteen “hier word ik niet gelukkig”. Hij verbijsterde vriend en vijand door te zeggen dat hij het niet deed. Weg schitterend salaris. Maar Wesley zag het niet zitten.
Ik wist niet wat ik hoorde toen ik de Hagenaar hoorde. “Wat een mietje, wat een ongelofelijke klootzak’ dacht ik. Maar ik ben van gedachten veranderd. Ik vind Wesley Verhoek eigenlijk wel een toffe gozer. In de opportunistische voetbalwereld zijn er blijkbaar ook nog figuren die hun hart laten spreken. Of misschien heeft zijn vriendin (of vrouw, weet ik veel, want zulke intieme zaken interesseren mij niet) een doorslaggevende rol gespeeld. Heimwee of niet, hulde aan Wesley Verhoek. Daar kan die andere Wesley nog een puntje aan zuigen. Want die andere Wesley, Wesley Sneijder, is volgens mij alleen maar belust op geld, geld en nog eens geld. Maar ja, daar zal zijn vriendin Yolante ook wel een meer dan beslissende vinger in de pap hebben.
Wesley Verhoek is een kanjer. Alleen vrees ik dat hij snel een andere zaakwaarnemer zal moeten nemen, want die man zal hem wel vervloekt hebben. Die zag een lekkere bonus door zijn neus geboord. Net goed, want die figuren zijn een ramp voor het voetbal.
By the way, zou Johan Cruijff soms ook last hebben van heimwee. Deze zelfbenoemde voetbalbobo durft volgens mij niet naar Amsterdam te komen en laat de hele handel domweg naar Barcelona afreizen. Kom op Danny, wijs hem eens op Wesley Verhoek.
Belgie
Als je de borden Middelkerke, Diksmuide en Oostende weer achter je laat en je mengt tussen het verkeer op de A40 dan weet je dat het er op zit. En bij het naderen van Sint Job in ’t Goor laat je het laatste restje vakantiegevoel weer helemaal achter je. “Dag Vlaanderen, het was weer aangenaam” mompelde ik. België blijft voor mij een fascinerend land. Een regering hebben ze blijkbaar niet nodig. Maar als de Koning kwaad wordt, dan gebeurt er iets. Nou ja, ze zeggen eindelijk iets te gaan doen, maar gaan eerst met vakantie.
En wanneer je niet elke dag naar het strand kunt, en je appartement beschikt over een mooie televisie dan heb je alternatieven genoeg. Ik heb uitgebreid gekeken naar de bergetappes in de Tour. De Nederlanders bakten er niet zoveel van. Het was letterlijk vallen en opstaan. En dan gaat sportminnend Nederland weer zijn knuffelberen zoeken. Was het enige jaren geleden Kenny van Hummel die in de bergen pas over de finish kwam als de meeste renners al op de massagetafel lagen of zelfs aan de maaltijd zaten, nu was de naam Johnny Hoogerland niet van de lippen van den Ollanders te branden. Een bijna doodsmak in het prikkeldraad zorgde er zelfs voor dat de Zeeuw in Yerseke werd gehuldigd.
Dat huldigen van sporters vind ik een fenomeen. Tijdens de vele kermiskoersen in Vlaanderen zag ik dat ook. Ook de Belgen hadden hun knuffels. Potentieel toerwinnaar Jurgen van den Broeck was na zijn val snel vergeten en in het supporterscafé van Tom Boonen vlakbij mijn appartement was het ook rustig. Philippe Gilbert ging gewoon door met winnen en met Jelle van Endert was de Vlaamse equivalent van Johnny Hoogerland geboren. Met dien verstande natuurlijk dat van Endert wel een etappe won. Als ik Koning Albert was zou ik de Waal Gilbert en de Vlaming van Endert vragen een regering samen te stellen. Sport verbroedert tenslotte. Moeten ze wel opschieten natuurlijk want voor je het weet staan er weer nieuwe helden op. Eddy Wally zal het niet meer worden. Ik zag hem in De Standaard compleet met zijn bekende grote gekleurde bril en witte cowboyhoed, liggend en zwaaiend naar zijn fans op een bed rusthuis Home Bloemenbos in Zelzate in worden gereden. “Opnieuw op het podium staan is niet meer aan de orde” sprak de charmezanger die zijn blessuretijd in gaat.