Afscheid van 2020
In december kijk ik in mijn sportcolumn altijd terug op het afgelopen sportjaar. Vorig jaar constateerde ik dat 2019 een prachtig sportjaar was voor Gouda, met nationale, europese en wereldtitels. SV Gouda werd na jaren weer kampioen en ONA vierde het 100-jarige jubileum.
Maar met 2020 ben ik snel klaar, want het aantal maanden dat er dit kalenderjaar gesport kon worden zijn op één hand te tellen. Geen kampioenen of andere aansprekende resultaten. Dus hoeft het jaarlijkse Goudse Sportgala over twee maanden ook niet te worden georganiseerd. Jubileumprogramma’s van SV DONK, SV Gouda en RFC Gouda moesten helaas worden gecanceld. Ik had me verheugd op de Tour van ’80, een feestelijk eerbetoon aan Joop Zoetemelk op 25 mei. Maar de Goudse Schouwburg moest helaas dicht en deze week kreeg ik de mededeling dat de voorstelling helemaal is gecanceld. Kortom, 2020 is een verloren sportjaar. Een jaar om heel snel te vergeten!
Op de valreep is er toch nog een klein Gouds sportsucces te melden. Zondag won Sjoerd den Hertog tijdens het kwalificatietoernooi in een troosteloos Thialf de massastart, een beetje kermisachtig en voor de kijker onoverzichtelijk schaatsonderdeel. Maar winst is winst en die telt. Sjoerd den Hertog woont tegenwoordig weliswaar in Groningen, maar deze geboren Gouwenaar is nog steeds lid van SC Gouda.
Deze week legt 2020, murw gebeukt door alle door COVID-19 veroorzaakte ellende, na het estafettestokje aan zijn opvolger te hebben overgedragen, het moede hoofd met een grote zucht neer. Veel lof zal de overledene niet ten deel vallen.
De grote vraag is wat 2021 ons gaat brengen en hoewel ik van nature een optimist ben durf ik geen enkele voorspelling te doen. Ik wens u een goede jaarwisseling en vooral een gezond 2021.
Groene Hart Trofee
Het jaar 2020 gaat de boeken in als een merkwaardig voetbaljaar. Jaargang 2019-2020 werd in maart voortijdig beëindigd. Geen kampioenen en geen degradanten. Sommige clubs vonden dat gezien de stand op de ranglijst misschien niet zo erg, maar door koplopers werd flink gemopperd. Uiteindelijk promoveerden toch nog teams, waaronder ONA.
In oktober jl. werd ook de nieuwe competitie weer stilgelegd en de grote vraag is wanneer deze weer wordt gestart. Als de jaargang 2020-2021 überhaupt nog wordt opgestart. De KNVB heeft al een aantal besluiten genomen, heeft een Plan B in de achterzak en hoopt dat er in januari, of desnoods maart, weer gevoetbald kan worden.
Afgelopen weekend blikte de sportredactie van RTV Gouwestad met een voetbaltrainers terug op 2020. Zonder uitzondering baalden ze als een stekker van de huidige situatie. Alleen een beetje trainen en dat is op dit moment een soort bezigheidstherapie met allerlei beperkingen. Bij sommige voetballers dreigt de animo minder te worden. Kortom, men snakt naar voetbal!
Maar gezien de onvoorspelbare dagkoersen van het coronavirus lopen de trainers niet over van optimisme. Eigenlijk maakt het hen niet uit op welke wijze de competitie wordt uitgespeeld. Als er maar kan worden gevoetbald om het egje. Een van de trainers kwam met een alternatieve opzet. Alle regioclubs in één poule onderbrengen en dan lekker twee keer tegen elkaar spelen. Liefst met publiek natuurlijk. Hij kreeg bijval van een collega en ik vind het ook een idee dat het overwegen waard is. Het moet natuurlijk wel ergens om gaan. Kampioenschap van het Groene Hart? En dan het liefst zaterdagteams en zondagteams bij elkaar. Wie weet pakt dit zo goed uit dat de KNVB eindelijk ook eens een beslissing neemt over het weekendvoetbal.
Sportgala
Voor Jodan Boys was 2016 een jaar om in te lijsten. De Goudse hoofdklasser was de verrassing van het KNVB bekertoernooi. In de voorrondes werden Swift en SVZW uitgeschakeld. In de eerste ronde van het hoofdtoernooi moest eerst HHC Hardenberg er aan geloven en in de 2e ronde was de sensatie compleet toen eredivisionist Go Ahead Eagles er uit werd gekieperd. De 8e finales waren helaas het eindstation van Jodan Boys.
Ik moest hier weer aan denken omdat Facebook mij er aan herinnerde dat het, op het moment dat ik deze column schrijf, 14 december, precies 4 jaar geleden is dat Jodan Boys in Arnhem in de Gelredome speelde tegen Vitesse. Ruim 7200 toeschouwers, waaronder bussenvol Goudse supporters zagen dat de voetbaltrots van Gouda met 4-0 werd verslagen. Maar eervol verliezen tegen de latere bekerwinnaar is absoluut geen schande. Zeker niet als je weet dat Jodan Boys bijna een halve wedstrijd met 10 man moest spelen. Gouda was voetballend weer op de kaart gezet.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat Jodan Boys tijdens het jaarlijkse Goudse Sportgala op 10 februari 2017 in sporthal De Mammoet werd uitgeroepen tot sportploeg van 2016.
Over Sportgala gesproken, normaal is december een drukke maand en was ik nu met de andere juryleden druk bezig met de sportverkiezingen van 2020. Maar ja, net als bij zoveel evenementen heeft corona er helaas voor gezorgd dat dit sportfeest begin volgend jaar ook niet doorgaat. Er was trouwens ook niet veel te kiezen want de lopende competities werden gestopt en die van het seizoen 2020-2021 liggen ook al weer maanden stil. Een verloren sportjaar. Laten we hopen dat de op 20 februari jl. in de Dick van Dijk sporthal gekozen winnaars weer snel opvolgers krijgen.
STIL
Zelfs degenen die niets met sport hebben is het ongetwijfeld ook opgevallen dat het behoorlijk stil is op de Goudse sportcomplexen. Alleen bij de jeugd zijn er nog enige activiteiten te bespeuren. Een beetje trainen en onderlinge wedstrijdjes spelen, maar daar houdt het zo ongeveer mee op. Bijna overal zit er een slot op de deur. Behalve bij AZ, want daar hebben ze Slot juist met onmiddellijke ingang verwijderd.
De KNVB is het zat dat het zo verrekte stil is op de voetbalvelden en wil zo snel mogelijk weer dat er getraind en gevoetbald kan worden bij de amateurs en mikt op een herstart van de competitie medio januari 2021. Waarschijnlijk wel een aangepaste competitie. De behaalde resultaten in de 2e en 3e divisie en de Hoofdklasse zijn vorige week al geschrapt. Subtopper Jodan Boys is zijn 12 punten kwijt! Ik kan me goed voorstellen dat zij daar niet blij mee zijn. En hoe het met het lagere amateurvoetbal verder moet is nog niet bekend.
Maandagmorgen 7 december demonstreerde de KNVB op het Malieveld in Den Haag. Niet met tractoren maar met 1000 voetbalshirts die het woord STIL vormden. De bond zit een keer niet stil, zet terecht vraagtekens bij het voetbalverbod en vraagt aandacht voor de problemen van de amateurvoetbalclubs. Waarom kan er b.v. niet in de buitenlucht worden gevoetbald, maar vormen overvolle bouwmarkten geen enkel probleem.
Toch zit de KNVB volgens Amnesty International op het punt van mensenrechten wel stil. Het WK voetbal is in 2021 in Qatar, maar wat in Qatar gebeurt is ronduit schandalig. Corruptie, uitbuiting en meer dan 1000 doden zijn er te betreuren. Achter de schermen doet de bond volgens zeggen het nodige, maar laat dat eens een keer zien. Zichtbaar graag!
Hein Otterspeer
Ik heb vorige week met verwondering gekeken naar de hysterische taferelen na de dood van Diego Armando Maradona. Vooral in Argentinië stond het gewone leven stil en werd drie dagen van nationale rouw afgekondigd. Ook in Nederland was de dood van Pluisje groot nieuws. Radio, tv en kranten kwamen zendtijd en papier te kort. De grootste voetballer allertijden is dood. Maar laten we hem nu niet heilig verklaren, want wat hij buiten het voetbal heeft uitgespookt geeft daar absoluut geen aanleiding toe. Maar hij zal voor velen altijd een held blijven.
Het afgelopen weekend heb ik met veel plezier gekeken naar het NK sprint. De strijd bij de vrouwen tussen de onbevangen Femke Kok en semi filmdiva Jutta Leerdam. Ook bij de mannen rukt de jeugd op. Talenten als Tijmen Snel, Merijn Scheperkamp, Serge Yoro, Janno Botman en Haastrechter Joost van Dobbenburgh, kloppen op de deur.
Maar ik heb vooral genoten van Hein Otterspeer. Waarom weet ik eigenlijk niet, maar ik heb een zwak voor Otterspeer. Misschien omdat hij in Gouda is geboren. Maar ik vermoed dat hij in het ziekenhuis in Gouda is geboren, want volgens mij heeft hij nooit in Gouda gewoond. Misschien ook omdat hij op de meest onverwachte en ongewenste momenten de meest rare blessures opliep. Maar Hein gaf niet op, bleef optimistisch en stond zondag met een zeer brede lach Bert Maalderink te woord. Voor de derde keer sprintkampioen van Nederland! Jammer dat hij in Heerenveen niet massaal kon worden toegejuicht, want zonder publiek blijft Thialf toch een sfeerloze omgeving. Ik begin bijna te verlangen naar al die merkwaardige supporters in hun soms ronduit idiote oranje uitdossingen. En zelfs naar het optreden van het beroemde dweilorkest Kleintje Pils.
Plan B
Ik betrapte me er op dat ik er al gewend ben geraakt dat bijna alle sportcompetities stilliggen. Het leven van een sportverslaggever ziet er momenteel heel anders uit. Vrije zaterdagen en zondagen worden je ongevraagd door COVID-19 in de schoot geworpen. Nu heb ik op zich niets tegen een vrij weekend, maar dit vind ik zo langzamerhand niet leuk meer.
En ik ben ongetwijfeld niet de enige die enigszins gedesoriënteerd is. Zondag liet de trainer van ONA weten dat hij die middag eigenlijk in de dug-out had moeten zitten bij de stadsderby Olympia – ONA. Maar helaas. In plaats daarvan was hij maar gaan wandelen in een weiland bij Hoogmade.
De KNVB heeft inmiddels ‘Plan B’ bekend gemaakt. In dit plan staan een aantal opties hoe de competitie af te maken. De competitie ‘gewoon’ afmaken? Een halve competitie? Spelen in halve poules? Ook doordeweeks spelen? De nacompetitie is inmiddels vervallen en ook de bekercompetitie is van de baan. Er moet worden nagedacht over promotie en degradatie. Kortom veel vragen. Ik heb begrepen dat medio december een ‘definitief’ besluit wordt genomen. Maar ja, dat kan ook zo maar weer anders zijn, want we hebben nu eenmaal met dagkoersen te maken. En dan wil ik er nog niet eens aan denken dat er dit seizoen helemaal niet meer wordt gevoetbald.
De KNVB gaat er op dit moment van uit dat de voetbalcompetitie bij de amateurs in het 3e weekend van januari 2021 weer hervat kan worden. Dat betekent in ieder geval dat ik zeker nog acht microfoonloze weekends heb en Willem Dekker nog heel wat weilanden kan bezoeken. Maar op zondag 24 januari 2021 mag hij dan, deo volente, weer in de dug-out zitten bij ONA – SV DOSKO.
New Kim
Ik had vorige week een afspraak bij mijn tandarts en had die ochtend net gelezen over New Kim, een Belgische topduif die op het punt stond om voor een astronomisch bedrag verkocht te worden. Postduiven, mijn gedachten dwaalden terug naar mijn vorige tandarts die een verwoed duivenmelker was. Vanuit de wachtkamer kon je zijn duivenhok zien.
Duivensport is vooral in Vlaanderen populair, maar China is als duivensportland in opkomst begrijp ik. Toen ik 45 jaar geleden in Gouda kwam wonen struikelde je in mijn buurt ook over de vele duivenmelkers. Maar dat is nu verleden tijd.
Zondag werd New Kim verkocht aan een anonieme Chinese duivenmelker voor maar liefst 1,6 miljoen euro! Een recordbedrag voor een recordduif. Maar het is nu wel afgelopen met het vliegen voor New Kim. Veel te link want straks wordt zij tijdens een vlucht door een roofvogel gepakt of vliegt zij weer terug naar haar oude baasje in Berlaar. Zij mag, nee moet, nu alleen nog voor nageslacht gaan zorgen.
Bij het schrijven van deze sportcolumn vraag ik me dan toch weer af of we bij duivensport van sport kunnen spreken. Ik vind van niet. Voor mij is het gewoon een hobby waar velen plezier aan beleven en waar op zich niets mis mee is lijkt mij.
Maar je kunt en mag dan ook vraagtekens zetten bij hondensport, vissen, hanengevechten, rodeo, stierenvechten, kamelenrace en allerlei categorieën in de paardensport. Of bij folkloristische ‘tradities’ als ‘waar schijt de koe’, ringsteken, hamsterracen, gansslaan, ganstrekken, valkerij en vinkenzetting. Kortom, sporten waar dieren meewerkend dan wel lijdend voorwerp zijn.
Aan de sportcarrière van New Kim is een einde gekomen. Zij wordt nu in de Chinese watten gelegd en mag nu gouden eieren gaan leggen.
Blade Runner
De afgelopen weken zond FOX Sports ‘The Life & Trials of Oscar Pistorius’ uit. Een spraakmakende 4-delige documentaire over de Zuid-Afrikaanse superheld Oscar Pistorius. De atleet, beter bekend onder zijn bijnaam Blade Runner, reeg op de 100, 200 en 400 meter gouden medailles aaneen alsof het kralen waren.
Ik heb Oscar Pistorius in 2008 aan het werk gezien in Stadskanaal. Mijn schoonmoeder vierde op zondag 8 juni haar 81e verjaardag en ik piepte er even tussen uit om een kijkje te nemen bij de Nelli Cooman Games, een atletiekevenement dat jaarlijks op de atletiekbaan van Jahn II in deze Oost Groningse gemeente wordt gehouden. Pistorius was ‘top of the bill’ in Knoal. Ik zag Pistorius langs de baan staan en trok de stoute schoenen aan om een praatje met hem te maken. Dat was geen enkel probleem want hij bleek een heel aardige man en ik kon vragen wat ik wilde.
Ik gaf hem na ons prettige gesprek een hand en wenste hem veel succes. Later die middag won Pistorius als een wervelwind op zijn protheses van koolstofvezel de 200 meter. En een uurtje daarna raffelde hij de 400 meter af in een tijd van 48.19, helaas net niet genoeg om zich voor de ‘echte’ Olympische Spelen te kwalificeren. Groot applaus was zijn deel.
Maar dat applaus is verstorven. De superheld is keihard van zijn voetstuk gevallen en zit nu een gevangenisstraf van 13 jaar en 5 maanden uit wegens moord op zijn vriendin Reeva Steenkamp in 2013.
Ik moest deze week terug denken aan die dag in 2008 in Stadskanaal. Een herinnering die ik ondanks de trieste gebeurtenis vijf jaar later, toch koester. Blade Runner zien we niet meer terug op de atletiekbanen.
Let’s play darts
Op mijn vorige sportcolumn over het 100-jarige SV DONK heb ik veel leuke reacties gekregen. Vooral mooie herinneringen van oud-Donkianen uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw.
Ook bij mij komen mooie herinneringen boven. Niet alleen aan DONK, maar aan veel Goudse sportverenigingen. En bij gebrek aan actuele sportactiviteiten in Gouda dompel ik me ook maar onder in mijn herinneringen van de afgelopen 35 jaar als sportverslaggever. Een mooie bron van informatie vormen die aantekenboekjes die ik met liefde koester.
Ik neem u mee terug naar vrijdag 13 april 2007. In Gouda was een groot dartcircus neergestreken. De grote namen van die tijd liepen gewoon in een autoshowroom ‘in het wild’ rond. De Britten Ted Hankey (the count), Daryll Fitton (the dazzler), Tony O’Shea (the silverback) en Amsterdammer Co Stompé (the matchstick). Je kon ze gewoon aanraken en een babbeltje met ze maken. Handtekeningen werden gretig uitgedeeld. Dames gingen gretig met de dartfenomenen op de foto. O’Shea had het uitstekend naar zijn zin en op mijn vraag wat hij van de locatie vond zei hij dat hij in veel locaties had gespeeld maar nog nooit bij een cardealeragent. Een primeur voor Van Beynum! Ook Stompé vermaakte zich uitstekend. “Het is een beetje kermis, de show is het belangrijkste en je moet voor zo’n avond geen grijze muizen uitnodigen. En ik ben geen grijze muis”. De 13-jarige Tim van den Hoek, ‘the little master van Gouda’, was niet echt onder de indruk van al die legendes. Zijn grote voorbeeld was Michael van Gerwen. Kijk, die Tim had een vooruitziende blik.
O ja, ‘the dazzler’ won de bloedstollende finale van ‘the count’ en ging met de titel ‘Master of Gouda’ terug naar Engeland.
100 JAAR SV DONK
Deze week mag de Goudse sportwereld weer een eeuweling begroeten. Donderdag 29 oktober is het precies 100 jaar geleden dat de Goudse voetbalclub R.K.V.V. DONK werd opgericht. Initiatiefnemers waren pater A.J.M. van de Donk OFM en de heer J Kasbergen.
Ik maakte medio jaren ’80 kennis met SV DONK. De club speelde toen bij de Julianasluizen en mijn gedachten dwalen terug naar de tijd van dit oude knusse complex. Naar de legendarische voorzitter Bart van der Sprong. Naar de heer Lorjé, die me corrigeerde als ik het over corner had i.p.v. hoekschop. Naar die kleine generaal Jober Thoen, het oliemannetje, wereldberoemd in Gouda en verre omstreken. Naar het dodelijke spitsenduo René van Beek en Renke Prevo, dat de tegenstander op voorhand al angst aan joeg. Naar de technici Patrick Akerboom en Peter Straver. Naar de supporters van het ‘zuivelfront’, nu melkboeren in ruste Quirien Schoonderwoerd en Kees Olsthoorn. Naar de dames van DONK die toen in de landelijke 1e divisie speelden. Naar de helaas deze week overleden uitstekende doelman Per Lubbers, die af en toe op mijn radiocommentaar reageerde. Ik zat n.l. in die tijd op een bankje pal achter zijn doel en hij kon dus alles wat ik zei verstaan. Naar de grensrechters Rinus van der Stad en Jan Nuijen. Naar de kerkdiensten bij jubilea, waar de DONK-vlag in de kerk pontificaal achter de pastoor hing.
Legendarisch waren de feestavonden van DONK, want feesten kunnen ze bij deze (h)echte familieclub. Zo herinner ik me de optredens van Arne ‘meisjes met rode haren’ Jansen, Dries Roelvink en de imitatie Dorus.
COVID-19 heeft het jubileumprogramma van DONK helaas in het honderd laten lopen, maar ijs en corona dienende neemt DONK volgend jaar revanche. De draaiboeken liggen klaar.
