De Club van 27
Jimi Hendrix, Janis Joplin, Brian Jones, Jim Morrison, Kurt Cobain en Amy Winehouse zijn de bekendste leden van de legendarische Club van 27. De mysterieuze Forever 27, een club van beroemde en minder bekende muzikanten die door overmatig drugs- en alcoholgebruik, moord, zelfmoord, ziekte, verkeersongelukken en andere oorzaken het leven lieten. De gemeenschappelijke deler is dat ze op hun 27e overleden.
Ik moest vorige week ongewild een link leggen tussen de Club van 27 en het kabinetsbesluit dat buitensporters tot 27 jaar vanaf 3 maart weer in teamverband mogen sporten. Maar dan alleen trainen met je eigen team binnen je vereniging. Voor het spelen van wedstrijden is het nog te vroeg. En voor de binnensporters zijn er helemaal nog geen vooruitzichten.
Dat er weer meer mogelijk is voor sporters is mooi, maar waarom die grens bij 27 jaar is gelegd ontgaat mij. Waarom niet bij 28 of 25? Ik begrijp dat het een politieke keuze is en het met de miljoenen van het jeugdplan van staatssecretaris Blokhuis heeft te maken. En dan zijn er nog die beweren dat sport en politiek niets met elkaar te maken hebben.
Ik zie een voetbaltraining al voor me. Om 19.00 uur meldt een aantal spelers zich. Een van hen is jarig en heeft een doos gebak meegenomen. ‘Gefeliciteerd Fred met je verjaardag en bedankt voor de traktatie. Hoe oud ben je geworden?’ Aarzelend antwoordt Fred zijn trainer dat hij de mooie leeftijd van 27 jaar heeft bereikt. De trainer slikt want volgens de regels mag zijn sterspeler niet meer met de groep meetrainen. Hopelijk kan hij vanaf 16 maart met enkele andere ‘oudjes’ toch ook iets doen wat op trainen lijkt.
Gefeliciteerd Fred, ook namens het hele kabinet.
Ton Thie
Gouda heeft een zekere reputatie op het gebied van keepers die in het betaalde voetbal hun doelmannetje hebben gestaan. De meest bekende, en wellicht ook de beste, was Ed de Goeij. Begonnen bij Olympia en daarna prof bij Sparta, Feyenoord, Chelsea en Stoke City. En 31 interlands op zijn naam.
Een grootheid was ook de veel te vroeg overleden Tonnie van Leeuwen. Jeugdspeler van Jodan Boys en ONA, die via Sparta bij GVAV en FC Groningen uitgroeide tot een geweldige en populaire doelman. Hij kreeg zelfs een standbeeld bij het stadion van FC Groningen.
Iets minder bekend, maar ook een uitstekende doelman heb ik me laten vertellen, want ik heb hem zelf nooit zien keepen, was Leen Bezem, die in 1964 van ONA naar Hermes DVS in Schiedam verkaste. Bezem werd in dat jaar de opvolger van een andere Gouwenaar, Ton Thie, die naar verluid voor een transfersom van 100.00 gulden door ADO werd gecontracteerd.
Ton Thie zette als 5-jarige zijn eerste voetbalstapjes bij Olympia, waar hij tot zijn 16e voetbalde. Zijn grootste triomfen vierde hij bij ADO Den Haag. Ik heb hem slechts één keer als doelman in actie gezien, maar dat was wel tijdens de legendarische wedstrijd op 2 januari 1972 in het Zuiderpark tegen Ajax, waarin Thie, ondanks een sierlijke duik, verrast werd door een magistrale boogbal van John Cruijff.
Ton Thie overleed afgelopen week op 76-jarige leeftijd. Ik herinner mij Ton Thie als een aimabele man. In de jaren ’80 maakte ik als voetbalverslaggever met hem kennis toen hij trainer was van GSV. En na afloop van waterpolowedstrijden in het restaurant van zwembad De Tobbe, waar hij uitbater was, was het altijd gezellig en zat hij nooit om een praatje verlegen.
R.I.P. Ton.
20 februari
Alsof het weer de gewoonste zaak van de wereld was ging ik afgelopen zaterdag naar het Groenhovenbad om liveverslag te doen van een waterpolowedstrijd. In de naast het zwembad gelegen sporthal was het druk. Vaccineren tegen het vermaledijde COVID-19 virus. Ik realiseerde me dat het zaterdag precies 1 jaar geleden was dat de Dick van Dijkhal officieel werd geopend met het Sportgala. Op 20 februari 2020 werden de sportman, sportvrouw, sportploeg en het sporttalent van 2019 gekozen. De nieuwe sporthal, vernoemd naar de in 1997 veel te vroeg overleden voetballer Dick van Dijk, de veel scorende spits van o.a. FC Twente en Ajax, die deze maand 75 jaar geleden in Gouda werd geboren.
Het zwemwater van het buitenbad van het Groenhovenbad lag te glinsteren in de vroege voorjaarszon. ’s-Morgens hadden fanatiekelingen hun baantjes getrokken, maar het bad lag er nu verlaten bij. In het binnenbad heerste ook geen uitgelaten sfeer. Publiek is nog steeds niet welkom
De waterpolocompetitie van de vrouwen in de eredivisie werd zaterdag hervat. Koploper GZC DONK speelde tegen, zeg liever met, SWOL 1894. De Goudse ploeg, precies een jaar geleden zo’n 100 meter verderop gekozen tot sportploeg van Gouda 2019, schoot met scherp en de arme Zwolse vrouwen gingen ook figuurlijk kopje onder. Een monsterzege van 26-5.
Noblesse oblige, want je bent niet voor niets nog steeds de regerend landskampioen.
Toeval of niet, toen ik die middag thuis kwam vond ik het fraaie jubileumboek van de 100-jarige Goudse Reddings Brigade in mijn brievenbus. Mooie verhalen en veel prachtige foto’s. Ook van Bastiaan de Knoop, die ook precies een jaar geleden gekozen werd tot sportman van Gouda van 2019. Toeval bestaat niet zegt men, maar ik ga hier nu toch aan twijfelen.
Kort maar krachtig
Het is maandagmorgen en het regent. De sneeuw smelt. Fietsers banen zich voorzichtig een weg. Kinderen glibberen naar school. De bevroren sloten worden weer vloeibaar. Eenden en zwanen zien dat hun domein weer groter wordt. Grote stukken dooiende sneeuw vallen van de daken. De bomen staan troosteloos Koning Winter uit te zwaaien.
De afgelopen dagen veranderde Nederland in winterse taferelen die we lang niet hebben gezien. Ons land was helemaal in de ban van het ijs. Ook in Gouda was in het weekend geen sloot, gracht of plas ‘veilig’. Van krabbelaars tot toerders, iedereen bond de gladde ijzers onder. Ik zag hele gezinnen genieten. Moeders op bankjes langs de kant om hun kroost in de gaten te houden. De aantrekkingskracht van met name de Breevaart en de Reeuwijkse Plassen was groot. Fietsen en auto’s waren achteloos geparkeerd. Overvolle parkeerplaatsen. Geen steiger was onbezet. Geïmproviseerde koek- en zopietenten. Het klonk fantastisch om het zwarte ijs onder de glijdende noren te horen zingen. Voor velen was het genieten geblazen. Voetbal, volleybal, atletiek, handbal, judo, basketbal, dammen, schaken, rugby en andere sporten waren even niet belangrijk. Schaatsen was het motto!
Er werd in het weekend niet alleen buiten, maar ook binnen voor het laatst geschaatst. Ook hier was het genieten, althans voor sommigen. De Zweed Nils van der Poel was alleenheerser op de vijf en de tien kilometer. Zou dat alleenheerser zijn misschien met zijn achternaam te maken hebben?
Het schaatsplezier was kort maar krachtig. Helaas ontbrak de kers op de taart, want de Elfstedentocht zat er niet in. Henk Angenent deed nog een vertwijfelde poging, maar dat werd geen doorslaand succes.
De winter lijkt voorbij. De schaatsen kunnen weer in het vet. Over tot de orde van de dag.
Winterpret
Het is winter en dat zullen we weten ook. Van alle kanten werd al dagen gewaarschuwd dat Nederland een ongekende winterse periode te wachten staat. Vooral veel sneeuw. Met code rood in het vooruitzicht werden de nodige voorzorgsmaatregelen getroffen. ‘Ik moet het eerst allemaal nog maar zien’, mompelde ik. Maar toen ik zondagmorgen naar buiten keek zag ik dat sneeuwstorm Darcey inderdaad een witte wereld had geschapen. Wintertaferelen van de beroemde kunstschilders Hendrick Avercamp, Barend Cornelis Koekoek en Pieter Bruegel spookten door mijn hoofd. Kinderen hielden sneeuwbalgevechten en gleden lachend met hun sleeën van de besneeuwde hellingen af. COVID-19 leek naar de achtergrond verdrongen.
En als er sprake is van een paar graden vorst duikt het woord ‘Elfstedentocht’ uiteraard ook weer op. De altijd en overal aanwezige Peter R. de Vries zal de komende dagen als talkshowverschijning worden afgelost door Erben Wennemars. Ik zie hem nog bij DWWD een aantal jaren geleden bijna in tranen uitbarsten toen bekend gemaakt werd dat de Tocht der tochten toch niet doorging. Erben’s wereld leek in te storten en ik vrees dat hij ook nu niet al te veel verwachtingen moet hebben. Maar je weet nooit.
Zaterdag kon ik eindelijk weer eens mijn microfoon uit het stof halen. Net op tijd eigenlijk, want als Darcey een dag eerder was gekomen, had ik geen radioverslag kunnen doen van de waterpolowedstrijd van de vrouwen van GZCDONK. Mijn apparatuur werkte nog, maar verder was het een enigszins bizarre toestand. Mondkapjes. Geen juichende supporters. Daar waar je je normaal nauwelijks verstaanbaar kan maken, heerste er nu een beklemmende stilte. Je kon zelfs de aanwijzingen van de speelsters in het Groenhovenbad horen. Desondanks was ik blij om na lange tijd weer ‘langs de lijn’ te zitten.
Spektakel
Maandagmorgen 1 februari 2021. Het is nog pikkedonker, de temperatuur is rond het vriespunt en de klok geeft 07.00 uur aan. Gekleed in dikke winterjassen met bontmutsen op het hoofd melden zich de eerste zwemmers bij het Groenhovenbad. Onder de winterkleding de badkleding. Lekker drie kwartier baantjes trekken in het buitenbad. Na het zwemmen snel afdrogen, de winterjas weer aan en zonder te douchen linea recta weer naar huis. Mooi initiatief van Sport.Gouda. De echte diehards kunnen zich uitleven.
Koud was het ook in Oostende bij het WK veldrijden. En zaterdag was het bovendien nog nat ook. Vlagerige wind, regen, bagger en rul zand. Renners die krakend in hun wielervoegen obstakels te lijf gingen en zwaar ploegend de branding trotseerden. Zeemeeuwen cirkelend boven de kolkende golven die richting strand bulderden. Met het in witte portlandsteen opgetrokken Casino Kursaal, de beroemde Koninklijke Gaanderijen, het luxueuze Thermae Palace Hotel en de Wellingtonrenbaan, het hippodroom uit het Belle époque, als decor van dit ware spektakel. Dierbare vakantieherinneringen aan deze prachtige kuststad, waar ook de geest van de Oostendse excentrieke schilder schrijver en componist James Ensor alom aanwezig is, kwamen het afgelopen weekend bij mij boven.
Spektakel was het de afgelopen weken ook bij Marble Mania. Althans volgens de ruim 1 miljoen toeschouwers die naar dit programma keken. Zappend viel ik in een knikkerwedstrijd op televisie. Uiteraard met de bekende BN’ers waar je dagelijks mee wordt doodgegooid. Voetbalcommentator Jack van Gelder, die deed voorkomen alsof we naar een spannende en tactische wedstrijd zaten te kijken. Het woord wedstrijd is hier natuurlijk niet op zijn plaats. Het is gewoon een kwestie van dom geluk wanneer jouw knikker als eerste de finish passeert. Maar ieder zijn meug. Ach wat verlang ik naar de zomervakantie!
Waterpolo
Het is al bijna weer vijf jaar geleden dat veel ogen gericht waren op Gouda. In het Groenhovenbad probeerde het Nederlandse vrouwenwaterpoloteam zich te plaatsen voor de Olympische Spelen van Rio de Janeiro. In een afgeladen zwembad deed ik op zaterdag 26 maart 2016 radioverslag van de kwartfinalewedstrijd Nederland – Spanje. Het optimisme bij de Nederlandse dames was groot, maar het werd een grote deceptie. Oranje verloor van de Spaanse furie en ging kopje onder in het Goudse zwemwater. De Olympische droom viel in duigen. Weer minstens vier jaar wachten op de herhaling van het gouden succes van 2008 in Beijing. Het Groenhovenbad werd gevuld met bittere tranen.
Vorig jaar januari dreigde het opnieuw mis te gaan. Tijdens het EK 2020 in Budapest werd in de halve finale verloren van Rusland en verspeelde Nederland de eerste kans op een olympisch ticket. Weer veroordeeld tot het spelen van kwalificatiewedstrijden.
Maar met de nodige vertraging hebben de Nederlandse waterpolovrouwen zich het afgelopen weekend toch geplaatst voor de Olympische Spelen. In de finale van het OKT in Triëst verloor het team van Arno Havenga weliswaar met 11 – 13 van Hongarije, maar als finalist had Nederland zich al verzekerd van Tokio.
De Oranjevrouwen gaan naar Tokio. Met een belangrijke Goudse (GZCDONK) inbreng. Bondscoach Havenga was jarenlang speler van GZCDONK. Met toppers Maud Megens, Nomi Stomphorst en Brigitte Sleeking. En keepster Debby Willemsz, die eerder gefrustreerd was afgehaakt, maar haar motivatie weer heeft gevonden en helemaal terug is aan het keepersfront.
De waterpolosters gaan nu over tot de orde van de dag. De activiteiten worden op een lager pitje gezet tot de voorbereiding op de Olympische Spelen in Tokio begint. En nu maar hopen dat de Olympische Spelen dit jaar doorgaan.
Goudse Reddings Brigade
Vorige maand sprak de KNVB de hoop uit dat de voetbalcompetitie bij de amateurs medio januari zou worden hervat. Maar die hoop was ijdel en volgens mij gebaseerd op het gegeven dat er een wonder zou gebeuren. En dat wonder is uitgebleven, de lockdown is zelfs verlengd tot 9 februari en daar zal het niet bij blijven vrees ik.
De voetbalcompetitie zou dus afgelopen weekend, tegen beter weten in en in welke vorm dan ook hervat worden. Maar ik heb de hoop opgegeven. Het voetbalseizoen 2020-2021 moet als verloren worden beschouwd. Jammer, maar helaas.
Sommige andere sportcompetities zijn of worden desondanks toch weer hervat. Ook de waterpolocompetitie in de eredivisie. De dames en heren van GZCDONK gaan in een verder gesloten en troosteloos Groenhovenbad weer te water. Binnenkort dus weer enige activiteit in het zwembad.
De Goudse Reddings Brigade (GRB) mag haar onderkomen in het Groenhovenbad helaas nu niet gebruiken. Dat is stevig balen voor deze Goudse vereniging die dit jaar haar 100-jarige bestaan viert. Net als bij veel sportverenigingen zijn ook bij GRB alle activiteiten afgelast. Vol verlangen werd uitgekeken naar het NK Pool C-D-E dat in maart in het Groenhovenbad zou worden gehouden. Maar helaas is dit evenement vanwege COVID-19 ook figuurlijk in het water gevallen.
De Goudse Reddings Brigade schaart zich in het illustere rijtje Goudse sportverenigingen die een eeuw of ouder zijn. En dat is een felicitatie waard. Vorig jaar kon een aantal verenigingen hun feestelijke jubileum niet vieren en de eerste evenementen van de nieuwe eeuweling zijn helaas ook al gecanceld. Maar ik hoop van harte dat het feestprogramma van de GRB niet verder in welk water dan ook valt en dat deze mijlpaal niet geruisloos voorbij gaat.
Elfstedentocht
Het is al weer half januari maar het wil nog niet echt winteren. Toen ik zaterdagmorgen uit mijn raam keek zag ik twee jongetjes met stokken testen of het ijs op de sloot al sterk genoeg was. Het had hooguit een paar graden gevroren dus er lag niet meer dan een vliesje. Maar misschien was dit beetje vorst toch een voorbode van de naderende winter. Van mij mag het lekker gaan vriezen want ik wil wel weer eens de schaatsen onderbinden en een tochtje op de Reeuwijkse Plassen gaan maken.
‘Vroeger hadden we nog echte winters’ zei een oud collega deze week toen ik hem interviewde over zijn schaatscarrière. Over zijn ontmoeting met toenmalige schaatscracks Jeen van den Berg en ‘Dolle’ Dries van Wijhe tijdens de Rottemerentocht in 1979. En over de Elfstedentocht die hij in 1986 en in 1997 heeft uitgereden. Vol vuur vertelde hij over deze twee schaatstochten. De ontberingen, het enthousiaste publiek, de stempelposten, het houten bruggetje van Bartlehiem en de finish op de Bonkevaart.
Het was 4 januari jl. 24 jaar geleden dat de laatste Elfstedentocht werd verreden. Op de Bonkevaart was spruitjeskweker Henk Angenent de winnaar. De grote vraag is natuurlijk of er ooit nog een 16e Elfstedentocht komt. Ik vrees van niet.
Henk Angenent, ook voormalig houder van het werelduurrecord schaatsen, zou dus zo maar de laatste Elfstedenwinnaar kunnen zijn. De huidige houder van het werelduurrecord is Ammerstollenaar Erik-Jan Kooiman. Hij zet eind dit seizoen een punt achter zijn schaatscarrière. Maar stel dat er toch een Elfstedentocht komt, dan staat hij vooraan denk ik. Hoe dan ook, de zin ‘it giet oan’ zullen we dit jaar helaas niet horen, ook al gaat het 20 graden vriezen en krijgen we een halve meter ijs.
Fenomenen
Voor een aantal fenomenen begon 2021 zeer vertrouwd. Veldcrosser Mathieu van der Poel reed in Gullegem en Hulst zijn tegenstanders weer op een hoop. Shorttrackster Suzanne Schulting liet tijdens het NK zien dat ze gewoon alles wint. AC Milan voert in Italië dankzij het Zweedse fenomeen Zlatan Ibrahimović na 10 jaar weer de ranglijst aan in de Serie A. Alleen voor Michael van Gerwen, de groene sloopkogel uit Vlijmen, begon 2021 met een grote deceptie. Maar voor de vele dartfans blijft deze Brabantse pijltjesgooier een fenomeen.
Over fenomenen gesproken. Ik viel zaterdagavond zappend in het slot van de voetbalwedstrijd Almere City FC – De Graafschap. De thuisclub won met 1-0 door een doelpunt van Thomas Verheydt in de 90e minuut. Door dit doelpunt van deze grote geblokte centrumspits veroverde de club uit de Flevopolder in ieder geval al een plaats in de play-offs voor promotie.
Ik maakte met Thomas Verheydt kennis toen hij voor Jodan Boys ging spelen. Jodan Boys speelde in het seizoen 2012 – 2013 in de Topklasse, toen het hoogste amateurniveau. De robuuste centrumspits scoorde meteen in zijn debuutwedstrijd op 18 augustus 2012 tegen IJsselmeervogels en de week daarop was hij met Jodan Boys ook weer trefzeker tegen Noordwijk. Helaas heeft Jodan Boys niet lang kunnen genieten van Verheydt want in oktober 2012 raakte hij zwaar geblesseerd en kwam dat seizoen niet meer in actie en Jodan Boys degradeerde in dat seizoen uit de Topklasse. Of dat ook was gebeurd als doelpuntenmachine Verheydt niet geblesseerd was geraakt zal denk ik altijd een welles-nietes spelletje blijven.
Thomas Verheydt is een soort cultfiguur en wilde altijd betaald voetballer worden. Als hij niet geblesseerd was geraakt had hij daarom ook niet lang bij Jodan Boys gevoetbald denk ik. En nu lonkt de Eredivisie.